• Propozycje zadań do wykonania 22-26.06.

        Data: 22.05.2020 (poniedziałek)

        Temat: Pocieszajki dla maluszków

         

        Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Pocieszajki dla maluchów.

        Książka (s. 86–89) dla dziecka.

        Ada była bardzo dumna z tego, że po wakacjach pójdzie do szkoły. Będzie miała kolorowy plecak, a w nim książki, zeszyty i piórnik z przyborami. Bardzo chciała się nauczyć samodzielnie czytać,

        bo obiecała Olkowi, że w przyszłości to ona przeczyta mu bajkę na dobranoc, a nie odwrotnie.

        Na zakończenie ostatniego roku w przedszkolu zaproszono wszystkich rodziców, a młodsze

        grupy zadbały o niespodzianki: zaśpiewały pożegnalne piosenki i wręczyły starszakom samodzielnie przygotowane sadzonki drzewek szczęścia w małych doniczkach.

        Grupa Ady odwdzięczyła się przedstawieniem teatralnym dla maluchów o misiu, który

        trafił do przedszkola i niczego nie potrafił robić samodzielnie: nie umiał sam jeść, ubierać się,

        wiązać sznurowadeł i budować domku z drewnianych klocków. Nie wiedział nawet, że przed

        jedzeniem trzeba myć łapki, ani nie znał słów: „proszę, dziękuję, przepraszam”. Ten miś musiał

        się wszystkiego nauczyć w przedszkolu, a dzieci mu w tym pomagały.

        Był to teatrzyk kukiełkowy, w którym Ada przedstawiała postać dziewczynki o imieniu Basia. Tomek trzymał kukiełkę niedźwiadka, a Basia uczyła misia, jak należy myć łapki:

        – O! Popatrz, misiu,

        tu jest łazienka,

        wodą się zmywa

        farbę na rękach,

        a ty masz łapki

        całe w powidłach,

        więc musisz użyć wody i mydła!

        Piotrek, Janek i Paweł poruszali kukiełkami zielonych żabek i śpiewali piosenkę:

        Kum, kum, kum!

        Rech, rech, rech!

        Było przedszkolaków trzech.

        Hopsa, w lewo!

        Hopsa, w prawo!

        Skaczą zwinnie. Brawo! Brawo!

        Ucz się, misiu, z nimi ćwicz,

        skacz i do dziesięciu licz!

        Tu następowała wyliczanka do dziesięciu: jeden, dwa, trzy, cztery, pięć i tak dalej…

        Potem na scenie pojawiły się symbole pór roku: słońce, bałwanek, kasztany i skowronek.

        Dzieci z młodszych grup doskonale wiedziały, które symbolizują wiosnę, lato, jesień i zimę.

        Na zakończenie przedstawienia wszystkie starszaki ukłoniły się pięknie i wyrecytowały:

        – Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie,

        nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie,

        a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole,

        będziemy wspominać kochane przedszkole!

        Młodszym dzieciom bardzo podobało się przedstawienie, a po spektaklu wszyscy chcieli

        obejrzeć z bliska kukiełki. Ada stanęła pod oknem i przyglądała się swoim koleżankom i kolegom. Z jednej strony cieszyła się na myśl o szkole, z drugiej jednak czuła, że będzie tęsknić.

        – Trochę mi smutno – powiedziała do Kasi.

        – Mnie też – odpowiedziała dziewczynka. – Nauczyłam się tutaj pisać swoje imię: K A S I A –

        przeliterowała.

        – A ja się nauczyłam sama korzystać z łazienki, bo jak byłam mała, to nie umiałam spuszczać wody – dodała Ada.

        – Piotrek mi pokazał, jak bezpiecznie zjeżdżać ze zjeżdżalni i wspinać się po drabinkach.

        – Mnie też!

        – I umiemy już rozpoznawać kształty: kółka, trójkąty, prostokąty i kwa… kwa… – zająknęła

        się Kasia.

        – Kwadraty – dokończyła Ada.

        – Tak! Kwadraty!

        – I co jeszcze?

        – Pani pokazała nam, jak się kroi warzywa, tak żeby się nie skaleczyć.

        – I już umiemy same zrobić sałatkę z majonezem – odparła z dumą Ada.

        – A pamiętasz, jak lepiłyśmy pączki z piasku do naszej cukierni? Tomek ugryzł jednego i pani

        kazała mu szybko wypłukać buzię.

        – Cha, cha! Nigdy tego nie zapomnę.

        – I piekliśmy ciasto na Dzień Mamy, a wyszedł nam zakalec!

        – Pamiętam. Pani polała je rozpuszczoną czekoladą i powiedziała, że takie ciasto jada się

        we Francji.

        – Było bardzo dobre. Wszyscy prosili o dokładkę.

        Dziewczynki wymieniły jeszcze wiele wesołych wspomnień i obiecały sobie, że będą odwiedzać swoje przedszkole i ulubioną panią. Pożegnały się z innymi dziećmi, z kucharkami, panem

        „złotą rączką”, który potrafił naprawić każdą rzecz, a nawet z zabawkami.

        Przed wyjściem z przedszkola Ada położyła coś ukradkiem w swojej szafce w szatni.

        – Co tam zostawiłaś? – zdziwiła się mama.

        – Zostawiłam pudełko z pocieszajkami.

        – A co to są pocieszajki?

        – To są kolorowanki ze zwierzątkami. Powiedziałam pani, że jak jakiś maluch będzie płakał,

        to może mu dać taką kolorowankę i poprosić, żeby pomalował smutne zwierzątko.

        Ja też kiedyś płakałam za tobą w przedszkolu i wtedy pomalowałam krowę na żółto. Świeciła jak słońce i od razu mi było lepiej.

        – To wspaniały pomysł – mama spojrzała z podziwem na Adę i mocno ją przytuliła.

        – Pa, pa! Przedszkole! – powiedziała Ada. – Kiedyś cię odwiedzę.

        Rozmowa na temat opowiadania.

        − Co przygotowała grupa Ady na pożegnanie przedszkola?

        − Co przygotowali młodsi koledzy?

        − Co robiły Ada i Kasia?

        − Kogo pożegnała Ada?

        − Co to były pocieszajki Ady?

        − Gdzie je zostawiła?

        Ćwiczenia w książce.

        Książka (s. 86–89) dla dziecka.

        Czytanie tekstu przez 6-latki lub R. Czytanie tekstu znajdującego się pod ilustracjami.

        Obrazek o lecie – wykonanie prezentu dla kolegi/koleżanki na pożegnanie

        przedszkola.

        Oglądanie reprodukcji malarskich.

        Dla dziecka: wyprawka, reprodukcje malarskie: Claude`a Moneta Stogi siana w Giverny; Olega Sumarokova Kobieta pod parasolem odpoczywająca na plaży.

        Dziecko ogląda reprodukcje, określa, z jaką porą roku się kojarzy i dlaczego.

        Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

        Dla dziecka: kartka A5, kredki, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą, pastele, kartka z kolorowego bloku technicznego, klej, bibuła, kolorowy papier.

        Wykonanie na kartkach formatu A5 obrazka o lecie (wybraną techniką).

        Ozdabianie powstałych ramek kulkami z kolorowej bibuły lub kawałkami kolorowego papieru.

        Podpisanie się, samodzielnie lub z pomocą R., z tyłu obrazka.

        Wykonanie prac przez dzieci.

        Wręczenie wykonanych prac wybranemu koledze/wybranej koleżance.

        Porządkowanie miejsc pracy.

        Karta pracy, cz. 4, s. 72.

        Odszukiwanie na obrazku piłek. Określanie ich położenia. Rysowanie po śladzie drogi piłki

        do bramki.

         

        Data:23.06.2020 (wtorek)

        Temat: Liczymy patyczki

         

        Karta pracy, cz. 4, s. 73.

        Kończenie rysowania szlaczków. Dzielenie nazw obrazków na sylaby (lub na głoski).

        Ćwiczenia w liczeniu za pomocą patyczków.

        Patyczki w różnych kolorach, znaki, liczby.

        Dziecko bierze sobie po tyle patyczków, ile ma palców u rąk.

        Układanie z patyczków kształtów figur geometrycznych.

        Dziecko układa z patyczków trójkąt, prostokąt, kwadrat. Określa, ile patyczków potrzebowało do ułożenia kształtu każdej figury.

        Układanie patyczków według kolorów.

        Dziecko liczy patyczki w każdym kolorze. Podaje całkowitą liczbę patyczków, mówiąc np., 3 patyczki czerwone dodać 4 patyczki zielone i dodać 3 patyczki żółte to razem 10 patyczków.

        Układanie działania ilustrującego liczbę patyczków. Np. 3 + 4 + 3 = 10

        Odkładanie patyczków, np. w kolorze żółtym.

        Dziecko liczy pozostałe patyczki, mówiąc: 10 odjąć 3 to siedem. Układa działanie: 10 – 3 = 7

        Odkładanie patyczków, np. czerwonych.

        Dziecko liczy pozostałe patyczki, mówiąc: 7 odjąć 3 to cztery. Układa działanie: 7 – 3 = 4

        Karta pracy, cz. 4, s. 74.

        Oglądanie obrazków. Opowiadanie, co się na nich dzieje. Zastanawianie się i mówienie, co

        Ada robiła kiedyś, co robi teraz, a co będzie robić w przyszłości. Wymienianie kolorów kredek.

        Utrwalanie nazw miesięcy na podstawie fragmentu wiersza Krystyny Datkun-Czerniak Rok.

        Podczas recytacji wiersza R. nazywa miesiące, wypowiadając nazwy bezgłośnie, poruszając samymi ustami. Dziecko podaje głośno nazwy miesięcy w odpowiedniej formie. Podczas

        ponownego słuchania wiersza klaszcze, kiedy usłyszy nazwę miesiąca.

        W styczniu Nowy Rok przychodzi,

        często mrozem grozi.

        W lutym czyni tak samo.

        W marcu bywa jak w garncu (…).

        Kwiecień z majem

        w zieleni skąpane (…).

        Czerwiec obiecuje

        radości wiele, bo

        – moi przyjaciele –

        lipiec i sierpień to wakacji czas (…).

        Wrzesień i październik

        zmieniają kolory ziemi (…).

        W listopadzie

        smutek na drzewach się kładzie.

        A w grudniu zmęczony pracą Stary Rok

        żegna się i… zaprasza Nowy Rok. (…)

         

        Data: 24.06.2020 (środa)

        Temat: Na zawsze zapamiętasz

         

        Karta pracy, cz. 4, s. 75.

        Czytanie tekstu wyrazowo-obrazkowego o wakacjach. Kończenie kolorowania kredek według wzoru (rytmu) z poprzedniej karty.

        Co najbardziej podobało mi się w przedszkolu – rysunek.

        Wypowiadanie się dziecka na temat: Co najbardziej podobało mi się (wśród zdarzeń w ciągu

        roku) w przedszkolu.

        Zdjęcia, obrazki.

        R. pokazuje zdjęcia zrobione podczas uroczystości, wycieczek, ciekawych zajęć w przedszkolu. Dziecko ogląda je, wspomina. Wypowiada się swobodnie na temat.

        Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.

        Karta pracy, cz. 4, s. 76.

        Rysowanie tego, co podobało się w przedszkolu. Wskazywanie obrazków zgodnie z kolejnością pór roku.

        Wykonanie prac przez dziecko.

        Wspólne oglądanie pracy z rodzicem, omówienie ich przez autora.

        Zabawa Dokończ zdania.

        R. rozpoczyna zdania, a dziecko je kończy. Np.: W przedszkolu lubiłem/

        lubiłam… W przedszkolu nie lubiłem/nie lubiłam… W przedszkolu czułem się/czułam się…

        Karta pracy, cz. 4, s. 77.

        Czytanie tekstu z R. lub samodzielnie. Rozmowa na temat tego, co dzieci poznały w przedszkolu. Rysowanie słoneczek po śladach. Kolorowanie rysunków.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 80.

        Rysowanie po śladach.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 80.

        Ćwiczenia w czytaniu.

        Dziecko czyta samodzielnie lub z pomocą R.

         

        Data:25.06.2020 (czwartek)

        Temat: Wakacyjny pociąg

         

        Karta pracy, cz. 4, s. 78.

        Granie w parach w grę.

        Zabawa badawcza – Dlaczego czereśnie pękają?

        Czereśnie – całe i popękane, rabarbar, woreczek foliowy, miska z wodą.

        Wyjaśnianie dziecku, dlaczego, kiedy pada deszcz, dojrzewające latem owoce pękają.

        Oglądanie rabarbaru; opisywanie jego wyglądu, przeznaczenia; zwracanie uwagi na czerwoną skórkę brudzącą palce oraz, że liście rabarbaru mają charakterystyczny kształt.

        Włożenie jednego kawałka liścia do woreczka foliowego, a pozostałych – do miski z wodą.

        Następnego dnia porównywanie wyglądu rabarbaru z woreczka i z rabarbarem z wody (rabarbar wyjęty z woreczka nie zmienia swojego wyglądu, ma nadal równe, całe końce; natomiast ten wyjęty z wody jest na końcach popękany i zwinięty). To efekt wchłaniania wody.

        Skórka wchłania jej więcej niż miąższ. Właśnie dlatego rabarbar pęka na końcach i się zwija.

        N. wyjaśnia, że podobne zjawisko można zaobserwować również u innych owoców. Czereśnie, kiedy są już dojrzałe i pada na nie deszcz, zaczynają pękać. Miąższ znajdujący się pod

        skórką chłonie jak gąbka krople wody, które padają na skórkę. Owoc zwiększa więc swoją objętość. Skórka natomiast nie zachowuje się jak nadmuchiwany balonik, nie rozciąga się i dlatego

        pęka. Podobnie jak czereśnie pękają również wiśnie, śliwki i agrest.

        Degustowanie czereśni – całych i popękanych.

        Ćwiczenia w książce, s. 94−95.

        Dziecko słuchają tekstu czytanego przez R. lub 6-latki samodzielnie.

        Czytanie tekstu o wakacjach i wakacyjnych rad Olka i Ady.

         

        Data: 26.06.2020 (piątek)

        Temat: Czas pożegnania

         

        Słuchanie wiersza Agaty Widzowskiej Pożegnanie przedszkola.

        – Lato się śmieje, czas na wakacje!

        Pa, pa, zabawki! Żegnaj, przedszkole!

        Zawsze będziemy o was pamiętać,

        stawiając krzywe literki w szkole.

        Starszak potrafi:

        budować wieże,

        rozpoznać w książkach najdziksze zwierzę,

        układać puzzle,

        kroić warzywa,

        wie, że się pokłuć można w pokrzywach.

        Zna pory roku,

        kierunki świata,

        wie, że na miotle nie da się latać,

        sam się ubiera,

        buty sznuruje,

        mówi: „przepraszam, proszę, dziękuję”.

        Umie zadzwonić

        na pogotowie,

        wie, że się nie da chodzić na głowie,

        zasady ruchu

        zna doskonale

        i po ulicy nie biega wcale.

        Lubi teatrzyk,

        śpiewa piosenki,

        wie, czym się różni słoń od sarenki,

        pieluch nie nosi

        ani śliniaka.

        To są zalety dziecka starszaka.

        – Kwiatek dla pani. Cmok dla maluchów.

        Trochę nam smutno… Pa, pa, przedszkole!

        Lecz czy będziemy mogli tu wrócić,

        gdy nam się znudzi w tej nowej szkole…?

        Dzielenie się wrażeniami na temat pożegnania.

        Czytanie, samodzielnie lub z pomocą R., tekstu na zakończenie przedszkola.

        Książka s. 96 dla dziecka.

         

      • Projekt dla dzieci i rodziców 15-19 czerwiec

         

        PROJEKT :    "Z WIZYTĄ U KRÓLA"

        Temat: "Kim jest król?"

         

        I).Tworzenie siatki pytań n/t "Kim jest król?" - zapoznanie z rolą, wyglądem i zadaniami króla

        (Aparat fotograficzny lub telefon z funkcją nagrywania, arkusz papieru dużego formatu, flamaster)

        Pytania do zadania dziecku:

        • Kim jest król?  (władcą, kimś ważnym)
        • Co robi król?  (rządzi)
        • Jak wygląda król?  (nosi koronę, berło, płaszcz )
        • Gdzie mieszka król?  (na zamku)
        • Czym  włada król?  (królestwem)
        • Na czym polega jego praca?  (siedzi na tronie i rządzi)
        • Co to jest tron?  (takie duże krzesło)
        • Jak się nazywają ludzie, którymi rządzi król?  (poddani)
        • Kto dba o bezpieczeństwo króla?  (rycerze, to takie wojsko)
        •  Czy król ma rodzinę?  (może: żonę - królową, syna, córkę)
        •  Kto to jest królewska córka lub syn?  (królewna, królewicz)
        •  Czym jeździ król?  (karetą)
        •  Czy znasz jakąś bajkę o królu lub królewnie?
        •  Czy w Polsce rządzi teraz król?  (nie)
        •   A czy w dawnych czasach w Polsce rządzili królowie? (tak)

         

        (Rodzic pomaga dziecku zapisać wszystkie odpowiedzi wokół słowa król lub nagrywa odpowiedzi. Można zrobić zdjęcie wszystkich zapisanych odpowiedzi)

         

         

         

        KRÓL

         

        II. Wysłuchanie wiersza fragmentu wiersza Jana Brzechwy pt "Król i błazen" 

         

         

        Był król, co prosto z błota

        Szedł w pałacowe wrota

        I nie wycierał nóg,

        Chociaż je wytrzeć mógł.

        Silili się ochmistrze,

        By mieć podłogi czystsze,

        Lecz brud przynosił król

        Z polowań, z łąk i pól.

         

        Martwili się dworzanie,

        Że pałac jest w złym stanie,

        Bo nikt już nie ma sił,

        By zmiatać brud i pył.

        Podłoga jest ze złota,

        Lecz pełno na niej błota,

        Osiada wszędzie kurz....

        Któż skarci króla, któż?

         

        (Dziecko próbuje odpowiedzieć jak rozumie wytłuszczone w wierszu słowa jeśli nie zna ich znaczenia prosi o wyjaśnienie rodzica).

         

        III. Malujemy lub rysujemy w ramce portret króla lub królowej  (do wyboru)- głowa i trochę tułowia

         

         Temat: "Rodzina królewska"

         

        I. Oglądamy bajkę " 12 tańczących księżniczek"

         

        https://www.youtube.com/watch?v=pYG9lYdL4ig

        ·        Ile córek miał król?

        ·        Jaki problem z córkami miał król?

        ·        Co postanowił zrobić król, żeby rozwiązać zagadkę zniszczonych butów?

        ·        Co obiecał król w zamian za rozwikłanie zagadki?

        ·        Ile czasu mieli ochotnicy na rozwikłanie zagadki zniszczonych butów?

        ·        Skąd miał pelerynę niewidkę młodzieniec o dobrym sercu?

        ·        Co robiły księżniczki, żeby młodzieniec nie poznał ich tajemnicy?

        ·        Co zrobił z sokiem młodzieniec 3-ciej nocy?

        ·        W jaki sposób śledził księżniczki młodzieniec?

        ·        Co udało się młodzieńcowi dowiedzieć?

        ·        Czy udało mu się poznać tajemnicę zdartych butów?

        ·        Czy możesz wyjaśnić co przez całą noc robiły księżniczki?

        ·        Jak król nagrodził młodzieńca ?

         

        II. Jak na imię miały księżniczki? Przeczytaj:

        ALA, OLA, ULA, NINA, ELA, IZA, IDA, TOLA, ADA, WIKI, KAMA

        Zgadnij jak miała na imię najmłodsza księżniczka? Musisz przeczytać litery od końca wyrazu do początku  ALOP.

        Policz ile imion jest 3- literowych a ile 4 - literowych?

         

        III. Zaprojektuj suknię balową lub koronę.

         

         

        I. Rozmowa n/t monarchii w Polsce:

        W Polsce też kiedyś rządzili królowie i nasz kraj był monarchią, bo króla inaczej nazywano monarchą czy władcą.

        Pierwszym królem Polski był Bolesław Chrobry.

        Królów było wielu, ale najbardziej zasłużeni to:

        Kazimierz Wielki – Zastał Polskę drewnianą a zostawił murowaną.

        Władysław Jagiełło – Zwyciężył Krzyżaków pod Grunwaldem,

        Jan III Sobieski – Zwyciężył Turków pod Wiedniem,

        Ostatnim królem Polski był Stanisław August Poniatowski wielki znawca sztuki.

         

        II.Teraz wybierzemy się na wycieczkę po Warszawie. Najpierw obejrzymy Pałac pod Blachą – siedzibę  księcia Józefa Poniatowskiego oraz Zamek Królewski, który najpierw był rezydencją książąt mazowieckich, potem siedzibą króla i sejmu:

        Palac-pod-Blachą

        Zamek Królewski - wnętrza

        Teraz zwiedzimy Łazienki królewskie

         

        Łazienki Królewskie-architektura

        Łazienki Królewskie -ogrody

         

        Łazienki-Królewskie- kolekcja obrazów

         

        Temat : "Na zamku u króla"

         

        I.Wysłuchanie czym jest kwadrat a czym prostokąt:

        Kwadrat to dziwna figura, bo nie wiadomo gdzie dół a gdzie góra.

         

        Prostokąt też ma proste kąty,

        lecz znamy różne prostokąty,

        bywają niskie -jak ten mur,

        albo wysokie jak drapacz chmur.

        Duży prostokąt to jest ściana

        cała na żółto pomalowana.

        Mały prostokąt- to jest zeszyt.

        Już rozumiecie? To mnie cieszy.

         

        II. Wyszukiwanie w sali przedmiotów w kształcie prostokąta i kwadratu.

         

        III. Wysłuchanie „Bajki nowej prostokątnej i kwadratowej” D. Wawiłow

        Za górami i za lasami, tam gdzie rzeki płyną miodowe,

        było sobie kiedyś królestwo bardzo piękne i kwadratowe.

        Kwadratowe stały tam chatki, kwadratowe kwitły tam kwiatki,

        kwadratowe latały ważki, kwadratowe śpiewały ptaszki.

        Kwadratowy był sobie zamek, cztery wieże i most zwodzony,

        kwadratowe ogromne wrota, kwadratowe złote balkony.

        W kwadratowej złotej koronie król zasiadał w sali na tronie,

        W kwadratową drapał się głowę i do ludu wygłaszał mowę:

        „Posłuchajcie, moi kochani! Coś tu nudno jest niesłychanie.

        Życie mamy nazbyt spokojne! Wypowiedzmy sąsiadom wojnę”

        Nie opodal, za siódmą rzeką, stała góra, a na tej górze

        Było sobie drugie królestwo, prostokątne i niezbyt duże.

        Prostokątne stały tam chatki, prostokątne kwitły tam kwiatki,

        Prostokątne latały ważki, prostokątne śpiewały ptaszki.

        Prostokątny był również pałac, cztery wieże i most zwodzony,

        Prostokątne ogromne wrota, prostokątne złote balkony.

        W prostokątnej złotej koronie król zasiadał na złotym tronie,

        W prostokątną drapał się głowę i do ludu wygłaszał mowę:

        „Posłuchajcie, drodzy poddani. Coś tu nudno jest niesłychanie.

        Życie mamy nazbyt spokojne, więc wypowiem sąsiadom wojnę!”

        Zatrąbiły trąby bojowe, pędzi wojsko już kwadratowe,

        Żeby w bitwie wielkiej się zmierzyć z prostokątną armią rycerzy.

        I krzyknęły obie królowe: „Ej, puknijcie się lepiej w głowę!

        Dosyć tego! Skończcie tę wojnę! My lubimy życie spokojne!”

        A królowie się zawstydzili i natychmiast się pogodzili,

        Wyprawili ucztę wspaniałą i bawili się przez noc całą.

        Kwadratowa armia rycerzy z prostokątnych jadła talerzy

        I w ogóle było bombowo prostokątnie i kwadratowo!

         

        •        Gdzie się znajdowało kwadratowe królestwo?

        •        Co w królestwie było kwadratowe?

        •        Gdzie się znajdowało prostokątne królestwo?

        •        Co w królestwie było prostokątne?

        •        Co postanowili zrobić królowie tych państw?

        •        Kto zapobiegł wojnie?

        •        Jak się skończyła cała historia?

         

        IV. Wykorzystując pudełko po butach i inne małe pudełka zbuduj zamek. Będzie Ci potrzebny również klej. Przypomnienie figury przestrzennej sześcianu. Zastanów się czy będzie on kwadratowy czy prostokątny. Wykorzystaj go w zabawie. Przelicz:

        •        Ile jest wszystkich pudełek, które zużyłeś do budowy pałacu?

        •        Ile jest dużych?

        •        Ile jest małych?

         

         

         

      • Propozycje zadań do wykonania 8-12.06

        Data: 08.06.2020 (poniedziałek)

        Temat: Wakacje na wybrzeżu

        Karta pracy, cz. 4, s. 60.

        Wykonanie łódki według instrukcji. Rysowanie po śladach.

        Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Wakacyjne podróże.

        Książka (s. 84–85) dla dziecka.

        Od samego rana tata, Olek i Ada planowali podróże wakacyjne. Zapomnieli o porannym

        myciu, a nawet o przebraniu się z piżam. Gdyby nie mama, zapomnieliby też o śniadaniu.

        Szczęśliwie mama przypomniała im o wszystkim. Kiedy byli już umyci, przebrani i najedzeni,

        wyjęła z szafy wielki globus i postawiła go na podłodze.

        – Teraz możecie podróżować palcem po całym świecie.

        – Super! – ucieszył się Olek. Bez namysłu zakręcił globusem. Fruuu! Gdyby kula ziemska obracała się tak szybko, wszyscy dostaliby kręćka jakiegoś lub co najmniej zadyszki. Przed oczami

        Olka, Ady i taty mknęły kontynenty: Ameryka Północna i Ameryka Południowa, Afryka, Europa

        i zaraz Azja i Australia.

        – Tu jedziemy! – Palec Olka zatrzymał rozpędzony świat namalowany na globusie. – Australia, Sydney. Niezłe miejsce. Będzie fajnie. W Australii są kangury i koale.

        – W Sydney chciałbym zobaczyć gmach filharmonii – wtrącił tata.

        – A będzie tam gmach naszego przedszkola? – spytała Ada.

        Olek spojrzał na siostrę z politowaniem. Przecież nikt nie podróżuje do przedszkola, które

        jest kilka metrów od domu. Zakręcił drugi raz. Jego palec wskazał państwo leżące w Ameryce

        Południowej.

        – Brazylia. Dobry wybór – pochwalił tata. – Są tam wspaniałe plaże. Chętnie poleżałbym

        sobie – przeciągnął się leniwie.

        – Może i ja zaproponuję podróż? – mama zajrzała do salonu. – Chciałabym pojechać

        z wami do Indii. Zawsze interesowała mnie Azja i jej kultura. Chociaż Afryka też jest ciekawa.

        – No pewnie! Jedziemy do Kenii! Do parku z dzikimi zwierzętami. Zobaczymy słonie i żyrafy!

        – zawołał Olek ożywiony wizją spotkania dzikiego słonia, a może i lwa.

        – A będzie tam nasz park? – nieśmiało spytała Ada.

        Wszyscy spojrzeli na nią jak na przybysza z kosmosu.

        – Nasz park będzie czekał na ciebie w Polsce. Teraz ja wybieram – powiedział tata. Energicznie zakręcił globusem. Niebieski kolor oceanów i mórz zmieszał się z zielonym, żółtym i brązowym – kolorami kontynentów. Adzie aż zakręciło się w głowie. Świat na globusie obracał się

        zbyt szybko. Co będzie, jeżeli palec taty trafi na głęboki ocean? Nie chciałaby spędzić wakacji

        na oceanie. Tam już z pewnością nie ma znajomego parku ni przedszkola ani placu zabaw

        z dużą okrągłą piaskownicą.

        – Stany Zjednoczone. Waszyngton – zakomunikował tata.

        – Jest tam plac zabaw? – spytała Ada.

        – Naszego nie ma, są inne. Jest za to Biały Dom i...

        – Ale naszego domu tam nie ma – przerwała tacie Ada.

        – Ja nie mogę! Chcesz jechać na wakacje czy nie? – zniecierpliwił się Olek.

        – Chcę. Tylko nie tak daleko – bąknęła Ada.

        – To gdzie? Wybieraj – podsunął jej globus.

        Ada zamknęła oczy. ,,Niech los zdecyduje” – pomyślała i dotknęła palcem globusa.

        – Tu!

        Cała rodzina wbiła wzrok w miejsce, które wskazał palec Ady. Mama i tata pierwsi gruchnęli

        śmiechem.

        – Europa, Polska, Warszawa – podsumował Olek.

        Ada westchnęła z ulgą. Jak to dobrze, że zdała się na los szczęścia. W Warszawie jest jej

        przedszkole i dom, i park, i znajomy plac zabaw. No i tuż pod Warszawą mieszkają ukochani

        dziadkowie. Co ważne, ich dom stoi w pobliżu lasu.

        – Pojedziemy do babci i dziadka. Tam są bociany, dzięcioły, kukułki, żabki, biedronki, ślimaki, pszczoły – zachwalała Ada.

        – Mrówki, komary i muchy – dorzucił ponuro Olek. Ale już po chwili śmiał się jak tata

        i mama. Nawet napad komarów nie odstraszyłby ani jego, ani Ady od podróży do dziadków.

        Podpatrywanie ptaków w towarzystwie dziadka, który zna setki ciekawostek o zwierzętach, to

        był najlepszy z wakacyjnych planów.

        Rozmowa na temat opowiadania.

        − Co Olek, Ada i tata planowali z samego rana?

        − Dzięki czemu mogli podróżować palcem po całym świecie?

        − Jakie kontynenty były widoczne na globusie?

        (R. obraca globus, a 6-latki samodzielnie lub przy jego pomocy odczytują nazwy kontynentów).

        − Co wskazywał palec Olka?

        − Co wskazywał palec taty?

        − Gdzie chciała pojechać mama?

        − Co wspominała cały czas Ada?

        − Co wskazywał palec Ady? Gdzie ona chciała pojechać na wakacje?

        Ćwiczenia z książką.

        Książka (s. 84–85) dla dziecka.

        Dzieci słuchają tekstu czytanego przez R. lub 6-latki czytają same tekst znajdujący się pod ilustracjami w książce.

        Słuchanie nagrania odgłosu fal morskich uderzających o plażę (szumu morza).

        nagranie szumu morza – fal morskich uderzających o plażę.

        R. pyta:

        − Czego odgłosu słuchaliście?

        − Czy ten odgłos był przyjemny?

        − Pokażcie rękami, jak porusza się fala.

        R. prosi dziecko o dokończenie zdania: Chciałbym (chciałabym) pojechać nad morze, bo…

        Zabawa – opowieść ruchowa Na plaży (według Małgorzaty Markowskiej).

        Jesteśmy na plaży. Spoglądamy w niebo, na którym fruwają latawce. (Dziecko bieg

        w jednym kierunku). Latawce unoszą się wysoko na wietrze. (Wznosi ramiona do góry).

        Teraz opadają w dół. (Wyciągają ramiona w bok). Przestało wiać. Latawce opadają na piasek.

        (siadają skrzyżnie). Rysujemy na piasku kształt swojego latawca. Wietrzyk zaczyna lekko wiać, latawce podrywają się do lotu. (Dziecko podnosi się do stania i kontynuuje bieg po sali). Słonko świeci, piasek staje się gorący. Idziemy ochłodzić stopy w wodzie. Idąc, podnosimy wysoko kolana, staramy się utrzymać przez chwilę na jednej nodze. Wchodzimy do wody i ochładzamy ciała, polewając wodą ramiona, plecy, brzuch. Podskakujemy obunóż, rozchlapując

        wodę dookoła. Czas na kąpiel słoneczną. Kładziemy się na piasku i opalamy brzuchy. (Leży

        tyłem). Patrzymy na niebo i podziwiamy latawce. Teraz opalamy plecy. (Przechodzi, przez

        przetoczenie, do leżenia przodem).

        Dziecko wskazuje Morze Bałtyckie na mapie Polski. Słuchają nazw miejscowości leżących nad

        Bałtykiem, odczytywanych przez 6-latki. Odczytują nazwy miejscowości leżących na Wybrzeżu.

        Wykonanie pracy plastycznej Wakacje na Wybrzeżu.

        Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy plastycznej Wakacje na Wybrzeżu.

        Dla dziecka: wyprawka, karta 4, kartka z bloku technicznego, klej, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą.

        Wypychanie z karty gotowych elementów. Malowanie kartki z bloku technicznego tak, aby była podzielona na trzy pasy: żółty (piasek na plaży), niebieski (morze), jasnoniebieski (niebo).

        Przyklejanie poszczególnych elementów w odpowiednich miejscach na wyschniętej, pomalowanej kartce. Wykonanie prac przez dziecko. Porządkowanie miejsca pracy.

        Karta pracy, cz. 4, s. 61.

        Rysowanie po śladach drugiej połowy rysunku misia i lalki. Kolorowanie rysunków. Kończenie rysowania hulajnogi według wzoru.

        Data: 09.06.2020 (wtorek)

        Temat: Góralskie liczenie

        Książka (s. 92–93) dla dziecka – indywidualna nauka czytania.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 76.

        Kolorowanie pól według kodu. Określanie, o czym śniła Ada.

        Ćwiczenia w dodawaniu i odejmowaniu.

        Liczmany, kartoniki z liczbami i znakami: +, −, = (6-latek).

        Zadanie 1.

        Na hali, na hali Dwie w góry mu uciekły. 10 owiec juhas pasie. Ile teraz masz owiec, juhasie?

        Dziecko układa 10 liczmanów. Odsuwają 2. Udziela odpowiedzi na pytanie: Teraz jest 8 owiec.

        Układa 10 liczmanów. Odsuwa 2. Układa działanie: 10 – 2 = 8 Odpowiada na pytanie: Teraz jest 8 owiec.

        Zadania 2.

        Do zagrody 9 owiec wpędził juhas młody. Ale cztery starsze owce ile uciekły z zagrody.

        Policz teraz szybko mi –owiec w zagrodzie śpi?

        Zadanie 3

        Na hali, na hali raz się tak zdarzyło, ile że do 7 starszych owiec 3 młode przybyły. Powiedz teraz mi wszystkich owiec –zagrodzie śpi?

        Zadanie 4.

        Na łące pod górą juhas owce pasie pięć białych hasa i cztery czarne owce. Ile wszystkich owiec jest w stadzie juhasa?

        Fizyczna mapa Polski

        Wskazywanie pasm górskich na mapie; odczytywanie ich nazw z R. lub samodzielnie; zwrócenie uwagi na kolorystykę pasm górskich na mapie.

        Malowanie gór farbami na pogniecionej kartce.

        Dla dziecka: farby plakatowe, kartka, pędzelek, kartka z bloku technicznego.

        Dziecko formuje z pogniecionego papieru pasmo górskie, przykleja je na kartce z bloku

        technicznego; maluje farbami plakatowymi na różne odcienie brązu; maluje drzewa iglaste u podnóża gór.

        Data: 10.06.2020 (środa)

        Temat: Lato na wakacjach

        Karta pracy, cz. 4, s. 62.

        Słuchanie, dokąd podróżują ludzie podanymi środkami lokomocji. Naklejanie obok obrazków środków lokomocji obrazków odpowiednich miejsc.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 77.

        Rysowanie po śladach fal. Nazywanie tego, co się w nich ukryło.

        Tworzenie mapy skojarzeń do wyrazu wakacje.

        Litery, obrazki, małe kartki, duży karton, wyraz wakacje.

        R. umieszcza na środku dużego kartonu wyraz wakacje. Dziecko podaje skojarzenia i rysuje je na małych kartkach lub układa odpowiednie wyrazy. Następnie R. umieszcza je wokół wyrazu wakacje, tworząc mapę skojarzeń.

        Zabawa Z jakim miejscem się kojarzą?

        Obrazki kojarzące się z lasem, morzem, górami, łąką, wsią.

        Dziecko losuje obrazki, mówi, co one przedstawiają, z jakim miejscem im się kojarzą, np.

        szyszka, szpilki, sowa, jagody, poziomki – las; muszla, piasek, statek, parasol plażowy, latarnia morska – morze; plecak, kolejka linowa, szarotka, trapery – góry; kwiaty, pszczoła, żaba,

        motyl – łąka; traktor, kosa, gęsi, krowa – wieś.

        Zabawa Gdzie chciałbym pojechać na wakacje?

        Obrazki przedstawiające krajobrazy: morski, leśny, górski, wiejski, tamburyn.

        R. odsłania (umieszczone w różnych miejscach sali) obrazki przedstawiające krajobrazy:

        morski, leśny, górski, wiejski. Dziecko poruszają się po sali w rytmie podanym przez R.

        Na przerwę w grze siada pod obrazkiem miejsca, do którego chciałyby pojechać na wakacje; uzasadniają swój wybór.

        Zabawa pantomimiczna – Odgadnij, co będę robił podczas wakacji.

        Dziecko naśladuje czynności, które można wykonywać podczas letniego wypoczynku. Pozostali uczestnicy zabawy odgadują, o jaką czynność chodzi.

        Karta pracy, cz. 4, s. 62–63 (fragment).

        Kolorowanie na obu kartach wakacyjnego pociągu.

        Wskazywanie morza, gór na mapie Polski.

        Mapa fizyczna Polski.

        Dziecko, samodzielnie lub z pomocą R., wskazuje na mapie morze Bałtyk, góry Tatry, jeziora…

        Karta pracy, cz. 4, s. 63.

        Nawlekanie muszelek na nitkę według wzoru (rytmu).

        Doświadczenie i obserwacja – Czy powietrze jest czyste?

        Ćwiczenia oddechowe.

        Kawałki bibułki.

        Dziecko dmucha na kawałki bibułki na przemian – delikatnie, mocno.

        Wyjaśnienie przez R., że ludzie oddychają jednym ze składników powietrza – tlenem, a narządem służącym do oddychania są płuca.

        Zabawy powietrzem.

        Waga szalkowa, balony – nadmuchany i zwykły, świeca, słoik. Wypuszczanie powietrza z nadmuchanego balonu. Ważenie na wadze szalkowej balonów – z powietrzem i pustego. Obserwowanie palącej się świecy, potem zasłonięcie jej odwróconym słoikiem. Próby wyciągnięcia wniosków. Powietrze jest bezbarwne, nie ma zapachu, waży niewiele i bez niego nic nie może się

        palić. Sprawdzanie czystości powietrza na placu zabaw i przy ruchliwej ulicy (podczas zabaw na

        świeżym powietrzu).

        Waciki kosmetyczne.

        Dziecko bierze waciki, wycierają nimi listki nisko rosnących drzew i krzewów na placu i przy

        ruchliwej ulicy. Porównują stopień zabrudzenia wacików. Wyciągnięcie wniosków po obejrzeniu wacików. Powietrze jest zanieczyszczone, zanieczyszczają je między innymi spaliny pojazdów.

        Data: 12.05.2020 (piątek)

        Temat: Słoneczny uśmiech

        Wypowiedzi dziecka na temat ich wakacyjnych planów.

        R. pyta:

        − Gdzie wybieramy się na wakacje? Gdzie chciały byś wyjechać?

        Słuchanie wiersza Marioli Golc Słoneczny uśmiech.

        Nadchodzą wakacje,

        słoneczna pora.

        Słoneczny uśmiech

        śle więc przedszkolak.

        I tym uśmiechem

        ze słonkiem razem

        ogrzeje wszystkie

        nadmorskie plaże.

        Promienny uśmiech

        prześle też górom,

        by się nie kryły

        za wielką chmurą.

        Ma jeszcze uśmiech

        dla wszystkich dzieci.

        Niech im w wakacje

        słoneczko świeci.

        Rozmowa na temat wiersza.

        − Kto przesyłał uśmiechy?

        − Komu przedszkolak przesyłał uśmiechy?

        − Dlaczego przesyłał je dzieciom?

        Zabawa rozwijająca umiejętność orientowania się na kartce papieru.

        Dla rodzina i dziecka: kartka, mazak.

        Dziecko z rodzicem tworzą parę, siadają naprzeciwko siebie w nieznacznej odległości. Każde

        ma kartkę i mazak do rysowania.

        Jedno zaczyna rysować drogę na swojej kartce i dokładnie opowiada partnerowi

        o tym, co robi, np.: Rysuję drogę od lewego dolnego rogu kartki, prosto do góry, teraz w prawo,

        w bok kartki, teraz prosto, do dołu, a teraz w lewo i z powrotem do góry, aż do górnego prawego rogu. Partner rysuje na swojej kartce dokładnie to, co słyszy od kolegi. Na zakończenie

        zabawy dzieci porównują rysunki; zwracają uwagę na to, jak dokładne były wskazówki.

        Karty pracy, cz. 4, s. 68–69.

        Oglądanie zdjęć miejsc, w których Ada i Olek byli rok temu z rodzicami na wakacjach, opowiadanie o niektórych z nich. Rysowanie po śladzie drogi rodziny Ady nad morze.

        R. opowiada o tych miejscach, zadaje dodatkowe pytania; dziecko opowiada o innych, ciekawych miejscach w Polsce.

        Karta pracy, cz. 4, s. 70.

        Rysowanie w ramce na górze karty, gdzie dziecko pojedzie na wakacje, a na dole – gdzie

        chciałoby pojechać na wakacje. Rysowanie po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.

        Zagadki słuchowe dotyczące bezpieczeństwa podczas wakacji.

        Dzieci słuchają zagadek Barbary Kosmowskiej, dopowiadają ich zakończenia – rozwiązania.

        Wiem, że pan ratownik mnie nie zauważy,

        dlatego nie kąpię się na niestrzeżonej… (plaży)

        Kiedy płoną lasy, to giną zwierzęta,

        dlatego dbam o to i o tym pamiętam,

        by w lesie wszystkim żyło się dogodnie.

        Z tego powodu nie bawię się… (ogniem)

        Jeśli się zagubię w obcym dla mnie mieście,

        wiem, co mam zrobić, wiem nareszcie!

        Mogę zaufać pewnemu człowiekowi,

        czyli panu… (policjantowi)

        Gdy nie ma rodziców w domu,

        to choć bardzo przykro mi,

        nie otwieram obcym ludziom

        do naszego domu… (drzwi)

        Ze względu na żmije zawsze w lesie noszę

        moje ukochane, gumowe… (kalosze)

        Grzybobranie to grzybów zbieranie,

        a nie ich jedzenie czy też smakowanie.

        Dlatego po powrocie z lasu

        sięgam do grzybów pełnego… (atlasu)

        Nie podchodzę do dzikich zwierząt,

        bo choć są piękne i bajeczne,

        bywają także dla ludzi bardzo… (niebezpieczne)

        Karta pracy, cz. 4, s. 71.

        Oglądanie rysunków schematycznych. Mówienie, na co powinno się zwracać uwagę na

        wakacjach. Rysowanie po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 79.

        Otaczanie pętlami muszli tego samego rodzaju. Porównywanie ich liczby.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 78–79.

        Czytanie wyrazów. Pisanie po ich śladach. Czytanie tekstu. Odpowiadanie na pytania. Wskazywanie odpowiednich zdjęć.

        Układanie puzzli – Łąka latem.

        Dla dziecka: wyprawka, karta z puzzlami przedstawiającymi łąkę latem

      • Propozycja zadań do wykonania 01.06-05-06

        Data: 01.06.2020 (poniedziałek)

         

        Wprowadzenie tematu związanego z ekologią na podstawie wiersza Igora Sikiryckiego Sznurek Jurka.

        Obrazki lub przedmioty: sznurek, skórka od banana, torba śniadaniowa, papierki po cukierkach, ścierka, bombonierka, patyki od lodów, plastikowe kubki, pestki od słonecznika, kalosz, nauszniki, trampki, piłka z dziurą, wieczne pióro, opony od rowerów, papiery.

        R. czytając wiersz, rozrzuca wokół wymienione przedmioty.

        Za przedszkolem, bardzo blisko,

        Było miejsce na boisku.

        Kiedyś tam wyrzucił Jurek

        Poplątany stary sznurek.

        A nazajutrz obok sznurka

        Od banana spadła skórka,

        Wyrzucona przez Karola.

        Tam też wkrótce Jaś i Ola

        Wyrzucili bez wahania

        swoje torby po śniadaniach.

        Stos papierków po cukierkach

        Wysypała tam Walerka.

        Na papierki spadła ścierka,

        Jakaś pusta bombonierka,

        i od lodów sto patyków,

        Pustych kubków moc z plastiku,

        Wyskubane słoneczniki,

        Jeden kalosz, nauszniki,

        166

        Stare trampki, piłka z dziurą,

        Połamane wieczne pióro,

        Kilka opon od rowerów

        I ogromny stos papierów.

        Oto tak, od sznurka Jurka,

        Wnet urosła śmieci górka,

        A z tej górki, wielka góra,

        Której szczyt utonął w chmurach.

        Nie ma miejsca na boisko,

        Lecz śmietnisko mamy blisko.

        Rozmowa na temat wiersza.

        R. pyta:

        Jakie śmieci znalazły się na boisku?

        Dlaczego ktoś je wyrzucił?

        Gdzie należy wyrzucać śmieci?

        Tworzenie siatki pytań na temat ekologii.

        Arkusz papieru, flamastry w kilku kolorach.

        R. rozkłada arkusz papieru z umieszczonym na górze napisem ekologiczne, a następnie zadaje pytania:

        − Co to jest ekologia?

        − Po czym poznać, że coś jest ekologiczne?

        − Co chcielibyście wiedzieć o ekologicznych przedmiotach?

        Arkusz z siatką pytań będzie służył porównaniu wiedzy z początku i końca tygodnia.

        Zabawa słownikowa Czy to jest ekologiczne?

        Obrazki przedmiotów z recyklingu (np. pojemnik na długopisy z rolki po papierze toaletowym, kamizelka z torebki foliowej) i zwykłych odpowiedników.

        R. pokazuje obrazki parami (przedmiot z recyklingu – zwykły odpowiednik). Zadaniem dziecka jest określenie różnic, podobieństw i opowiedzenie, który przedmiot podoba się bardziej i dlaczego.

        Obrazki można zastąpić samodzielnie wykonanymi przedmiotami.

        Improwizacje ruchowe do muzyki relaksacyjnej.

        Nagranie odgłosów przyrody, odtwarzacz CD.

        Dziecko ilustruje ruchem dźwięki, które słyszy i opowiada o tym, co one mu przypomina. Zabawa może odbywać się indywidualnie, w parach lub w grupie.

        Wypowiadanie sylaby eko- z różnym natężeniem.

        Dziecko wypowiada sylabę z natężeniem określonym przez R. – cicho lub głośno.

        Zabawa plastyczna Dorysuj…

        Dla dziecka kartka z narysowaną po środku dowolną figurą geometryczną, kredki.

        Zadaniem dziecka jest dorysowanie figurze wybranych przez siebie elementów, tak, aby tworzyła spójną całość i nadanie jej tytułu (np. Kula śmiechu, Kwadratowy obrazek).

        Dziecko może także samodzielnie obrysować na kartkach przedmioty w różnych

        kształtach.

        Zabawa bieżna – Znajdź zielone…

        Zielone przedmioty w domu.

        R. zadaje pytanie:

        − Dlaczego kolor zielony kojarzy się z ekologią?

        Po usłyszeniu odpowiedzi, mówi: Znajdź zielone… klocki/ koło/ucho misia itp.

        Zadaniem dziecka jest dotknąć wymienionego przedmiotu lub się przy nim ustawić.

         

        Data: 02.06.2020 (wtorek)

         

        Przeprowadzanie doświadczenia z magnesem.

        Kilka sztuk magnesu: sztabkowego, w kształcie podkowy, okrągłego, ozdobnego na lodówkę. Kilka sztuk: metalowych i plastikowych łyżeczek, szklanych przedmiotów np.

        słoiczki; metalowych przykrywek, drewnianych klocków.

        R. wyjaśnia, że istnieją magnesy w różnym kształcie i pokazuje je dziecku. Następnie prosi, aby dziecko pobawiło się nimi w dowolny sposób – np. dotykało magnesy różnymi stronami.

        Dziecko przykłada magnes do kolejnych przedmiotów, obserwując, co się będzie działo. Próbuje samodzielnie sformułować wniosek, że magnes przyciąga przedmioty metalowe, a innych nie.

        •Określanie cech puszek.

        Puszki różniące się wielkością, kształtem i kolorem.

        R. pokazuje kolejno puszki i pyta, z czego są zrobione i po czym dziecko to poznało. Następnie dziecko opowiada, czym się różnią między sobą poszczególne puszki.

        Segregowanie puszek.

        Puszki w różnych kolorach, kształtach oraz wielkości, żółte.

        R. prosi, aby dziecko posegregowało puszki ze względu na:

        − kolor,

        − wielkość (zbliżoną do siebie, od najmniejszej do największej i na odwrót),

        − wybrane przez siebie kryterium.

        Określanie cech wspólnych wszystkich metali i innych tworzyw.

        Dwie puszki, miska z bardzo ciepłą wodą, butelka plastikowa, szklana, drewniany klocek.

        Dziecko siedząc kolejno dotykają puszki. Określa jej temperaturę poprzez dotykanie rękoma lub przyłożenie do policzka. Jeśli puszka się nagrzeje, trzeba wymienić ją na

        inną lub szybko schłodzić. Następnie R. zanurza puszkę w misce z bardzo ciepłą wodą.

        Ponowne określanie jej temperatury i zastanowienie się, kiedy metale są ciepłe, a kiedy zimne. Następnie R. pokazuje pozostałe tworzywa, a dziecko zastanawia się, czy któreś z nich ma

        właściwości takie, jak metal (np. przewodnictwo cieplne).

        Po rozmowie dziecko sprawdza swoją teorię poprzez porównanie.

        Zebranie i ekspozycja informacji dotyczących metali.

        R. przypomina poszczególne etapy zajęć, które pomogą dziecku w sformułowaniu właściwości metali. Pytanie końcowe:

        − Jaki kolor najczęściej mają metale?

        − Czy mają zapach?

        − Do czego można wykorzystać metale?

        − Gdzie spotykamy metale?

        Tworzenie z puszek Pojemnika na kredki.

        Dla dziecka mała (najlepiej jednobarwna) puszka, papier samoprzylepny, nożyczki.

        Dziecko ozdabia puszkę w sposób opisany przez R. (np. papierowymi figurami geometrycznymi, papierem w określonym kolorze) lub wybrany przez siebie.

        Zabawa rozwijająca celność Strąć puszki.

        10 puszek, kilka stron z gazet zgniecionych w piłkę lub piłeczka.

        R. układa przed dzieckiem wieżę z puszek (cztery u podstawy, stopniowo zmniejszając ich liczbę o jeden – patrząc ku górze) i wyznacza miejsce, z którego trzeba będzie celować w puszki. Następnie dziecko podchodzi do prób strącenia.

        Zabawa Łowimy ryby w stawie.

        Rybki z folii aluminiowej, miska z wodą, sznurek o długości

        ok. 20 cm z przywiązanym na jednym końcu magnesem.

        Dzieci kolejno podchodzą do stawu (miski) i próbują wyłowić rybkę. Po wyłowieniu ryb, następuje ich przeliczenie przez dzieci i wyłonienie Przedszkolnego Rybaka. Aby

        utrudnić zadanie, można dodać element łowienia w określonym czasie lub łowienie w zespołach.

        Liczba rybek uzależniona

        jest od liczby dzieci – powinno ich być co najmniej tyle

        samo.

        Przygotowanie rybek z foli

        aluminiowej: kilkakrotnie składamy kawałek folii aluminiowej i wycinamy z niej kształt

        ryby, w korpus każdej ryby

        wsuwamy spinacz biurowy.

        Zabawa sprawnościowa Magnesowy labirynt.

        Kartka z prostym/schematycznym labiryntem, metalowa zakrętka, magnes.

        Dziecko ustawia zakrętkę na starcie, a pod spodem ustawia magnes. Zadaniem dziecka jest dotarcie do mety poprzez odpowiednie sterowanie magnesem i zakrętką.

        Drogi labiryntu muszą być na tyle szerokie, żeby zmieściła się w nich zakrętka.

        Zabawa Łowimy ryby w stawie.

        Rybki z folii aluminiowej, miska z wodą, sznurek o długości ok. 20 cm z przywiązanym na jednym końcu magnesem.

        Dziecko podchodzi do stawu (miski) i próbuje wyłowić rybkę. Po wyłowieniu ryb, następuje ich przeliczenie przez dziecko i wyłonienie Rodzinnego Rybaka.

        Aby utrudnić zadanie, można dodać element łowienia w określonym czasie lub łowienie w zespołach.

         

        Data: 03.06.2020 (środa)

         

        Wykonanie pracy plastycznej Symbol recyklingu.

        Symbol z opakowania nadającego się do recyklingu, dla dziecka kartka z konturem symbolu recyklingu, zielona plastelina, zielona farba, zielony papier kolorowy, klej (dla dziecka).

        R. pokazuje dziecku symbol recyklingu i pyta: Czy wie, co on oznacza i gdzie możesię znajdować?

        Następnie R. rozdaje kontury, które powinno dziecko ozdobić w wybrany przez siebie sposób.

        Pokaz mody Siatkowe kamizelki.

        Dla dziecka plastikowe siatki/reklamówki – kamizelki, markery.

        R. pokazuje ozdobioną kamizelkę wykonaną z siatki.

        Następnie zachęca dziecko, aby ozdobiło swoją i organizuje pokaz mody.

        R. przed zajęciami odcina kilka centymetrów siatki na dole i przecina ją z przodu

        – tak, aby miała ona formę kamizelki.

        Ćwiczenia oddechowe Zapach lasu.

        Olejek o zapachu leśnym.

        R. prosi, aby dziecko zamknęło oczy, a następnie rozpyla olejek. Dziecko wącha go, robi głęboki wdech nosem i wydech ustami, a także określa, z czym on im się kojarzy.

        Układanie zdań ze słowami śmieci, segregacja, recykling.

        Pierwsze zdanie układa R. Potem propozycje zdań podają

        dziecka.

        Np.:

        Śmieci trzeba wkładać do odpowiednich pojemników.

        Segregacja powoduje, że jest większy porządek.

        Recykling może być zabawny

        Burza mózgów Czy instrumenty muzyczne mogą być ekologiczne?

        Instrumenty wykonane z recyklingu (np.: grzechotki z pojemników po jogurtach; kawałek gazety, który gdy go gnieciemy szeleści; pojemnik po chusteczkach ze ,,strunami” z gumowej rękawiczki).

        R. prezentuje przygotowane instrumenty, prosi, aby dziecko określiło, z czego oraz jak są wykonane i zadaje pytania:

        − Co to znaczy, że instrument jest ekologiczny?

        − Czy instrumenty mogą pochodzić z recyklingu?

        Wykonanie instrumentów muzycznych według własnego pomysłu.

        Przedmioty z poprzedniego zadania, różnego rodzaju ziarna, kolorowy makaron, gruba taśma klejąca, nożyczki, markery.

        R. udostępnia dzieciom instrumenty. Dziecko może eksperymentować z wydawanymi przez nie dźwiękami, w zależności od włożonego do środka przedmiotów materiału (jego

        rodzaju i ilości). Po dokonaniu wyboru, R. zabezpiecza taśmą instrumenty, a dziecko może je ozdobić markerami.

        Zabawa ruchowa z elementem równowagi Sprawdzam, czy jest czysto.

        Gazeta dla dziecka.

        Dziecko układa przed sobą gazetę, przykłada do gazety stopę raz jedną, raz drugą i wykonuje nimi koła – sprawdza, czy wokół jest czysto.

        Praca plastyczno-techniczna Ekologiczny samochód.

        Dla dziecka: plastikowa butelka, cztery plastikowe korki, dwa patyczki do szaszłyków, plastelina, papier kolorowy, flamastry, nożyczki, klej; śrubokręt.

        Dziecko kładzie butelkę przed sobą i z pomocą R. przekłuwa ją w dwóch miejscach (u góry i u dołu). Będą to miejsca, przez które należy przełożyć patyczki do szaszłyków, a do

        nich przymocować plasteliną korki. Papier kolorowy posłuży do dowolnego ozdobienia samochodu i np. narysowania pasażerów.

        Zabawa rozwijająca kreatywność dzieci Co by było, gdyby…?

        Arkusz papieru, flamaster.

        R. zadaje pytanie: Co by było, gdyby nie było koszy na śmieci?

        Wszystkie odpowiedzi dziecka są zapisywane na arkuszu papieru, a następnie ponownie odczytane.

         

        Data: 04.06.2020 (czwartek)

         

        • Zabawa głosowa Tuba.

        Rolka po papierze toaletowym.

        R. mówi wybrane przez siebie słowo przez tubę – rolkę po papierze toaletowym.

        Dziecko opisuje, co stało się z głosem i jaki jest efekt. Następnie sam może próbować wypowiadać w ten sposób słowa.

        Zabawa plastyczno-techniczna Lornetki.

        Dla dziecka: dwie rolki po papierze toaletowym, sznurek długości ok. 50 cm, kredki, klej, zszywacz.

        Dziecko w dowolny sposób ozdabia obie rolki i je sklejają. Z pomocą R. przyczepiają do lornetki sznurek.

        Ćwiczenia oddechowe z wykorzystaniem papierowych pasków.

        Kilka stron z gazet.

        R. prosi, aby dziecko wydarło sobie pasek z gazety.

        Następnie dziecko dmucha na pasek z gazety z różnym natężeniem.

        Oglądanie filmu o segregujcie śmieci.

        Po obejrzeniu filmu, R. zadaje pytania:

        − Czy ludzie produkują dużo czy mało śmieci?

        − Co to znaczy, że mądrze gospodarujemy śmieciami?

        − Dlaczego warto segregować śmieci?

        − Dlaczego przed wrzuceniem plastikowej butelki do pojemnika, należy ją zgnieść?

        − Co można zrobić z odpadów?

        − Co to znaczy, że jakiś przedmiot ma drugie życie?

        Zapoznanie z papierem o różnej fakturze.

        Kartka z bloku technicznego, kartka z bloku rysunkowego, strona z gazety czarno-białej i kolorowej, tektura, ulotka reklamowa, papierowy talerzyk, pudełko z papieru, papier śniadaniowy.

        R. rozkłada przed dzieckiem przedmioty z różnego papieru.

        Dziecko dotyka papier i przedmioty wykonane z niego. Określa, jaki w dotyku jest papier.

        R. pyta:

        − Czy każdy papier jest taki sam?

        − Gdzie spotykamy produkty z papieru (np.: zeszyty, książki)?

        Zabawy badawcze z wykorzystaniem papieru.

        Kartki papieru rysunkowego i technicznego, kawałki tektury, kulki z papieru, drobno podarte kawałki papieru, miska z wodą, kwiatek papierowy.

        Latający papier.

        R. opuszcza kolejno przedmioty z papieru i pyta:

        − Czy opadają?

        − Jeśli tak – który szybciej, a który wolniej?

        Wnioski: Jedyną formą, która opadła na dno była kulka papieru. Stało się tak, ponieważ jej masa była rozłożona nierównomiernie, a po nasiąknięciu wodą, stała się cięższa.

        Pływający papier.

        R. umieszcza różnego rodzaju kartki papierowe na powierzchni wody. Dziecko obserwuje i porównuje sposób oraz szybkość nasiąkania wodą materiałów papierowych.

        Wnioski: Szybciej nasiąka papier techniczny. Dzieje się tak, ponieważ jego gramatura, a więc gęstość i sztywność, jest większa.

        Rozkwitający kwiatek.

        R. kładzie kwiatek na wodzie. Po jakimś czasie (do kilkunastu minut), kwiatek rozkwitnie.

        Papier składa się między innymi z włókien roślinnych, w których znajdują się kapilary – cienkie rurki do transportowania wody. Po umieszczeniu papieru w wodzie, w wyniku sił działających w kapilarach na cząsteczki wody, papier pęcznieje.

        Dzięki temu zjawisku kwiatek wygląda jakby rozkwitał.

        Praca techniką origami Samolot.

        Kartka z bloku rysunkowego dla dziecka.

        R. prosi, aby dziecko postępowało zgodnie z jego instrukcjami:

        Złóżcie kartkę na pół (wzdłuż dłuższego boku).  Rozłóżcie ją, a następnie złóżcie każdy dolny róg tak, aby dotykał środkowej linii, która powstała po złożeniu kartki.

        Utrzymując te zagięcia, złóżcie każdy z utworzonych dwóch rogów tak, aby ponownie stykał się ze środkową linią. Utrzymajcie te zagięcia i wykonajcie jeszcze jedno – raz

        składając każdy z dwóch rogów tak, aby stykał się on ze

        środkową linią. Dociśnijcie wszystkie zrobione przez Was zagięcia.

        Praca plastyczna Postać z gazety.

        Gazety z różnorodnie ubranymi postaciami, nożyczki, kleje, kredki. Dziecko rysuje twarz człowieka, następnie dokleja pozostałe elementy wycięte z gazet.

         

        Data: 05.06.2020 (piątek)

         

        Ćwiczenia oddechowe Plastelinowy labirynt.

        Dla dziecka: kartka z bloku technicznego, plastelina, mała kulka z papieru.

        Dziecko tworzy z plasteliny ściany prostego labiryntu, a następnie wrzuca do niego kulkę i za pomocą dmuchania próbuje ją wydostać.

        Sprawdzenie wiedzy na temat ekologii na podstawie siatki pytań.

        Siatka pytań.

        R. ponownie zadaje pytania z siatki pytań i porównuje je z wcześniejszymi odpowiedziami:

        − Co to jest ekologia?

        − Po czym poznać, że coś jest ekologiczne?

        − Co już wiecie o ekologicznych przedmiotach?

        Podsumowanie wiedzy – quiz ekologiczny.

        Kartki: zielone i czerwone, koło dla dziecka.

        R. zadaje pytania, a dziecko udziela odpowiedzi twierdzących (zielone kółko) lub zaprzeczających (czerwone kółko).

        R. pyta:

        − Czy wszystkie śmieci wrzucamy do jednego pojemnika?

        − Czy dzięki recyklingowi można dać drugie życie wykorzystanym już raz przedmiotom?

        − Czy łatwo jest podrzeć mokrą tekturę?

        − Czy do zbierania śmieci mogą się przydać rękawiczki ochronne?

        − Jeśli w pobliżu nie ma pojemników do segregowania odpadów, wrzucamy je do kosza?

        − Czy instrumenty muzyczne mogą być wykonane z materiałów odpadowych?

        Wykonanie wspólnie z rodzicami ekostworka.

        Kilka kartonów, kleje, gazety, plastikowe butelki, plastikowe korki, plastelina, opakowania po produktach spożywczych, rolki po papierze toaletowym.

        Rodzice wspólnie z dzieckiem tworzą ekostworka z dostępnych materiałów, a następnie umieszczają go w pokoju dziecka.

        Masażyk relaksacyjny z wykorzystaniem piórek i waty.

        Nagranie z odgłosami natury, sztuczne piórka, kulki z waty, szorstka część gąbki, odtwarzacz CD.

        Dziecko podczas słuchania muzyki, dotyka swoje przedramiona różnymi rodzajami materiałów i potem opowiadają o swoich wrażeniach.

         

      • Propozycja zadań do wykonania 25.05-29.05

        Data: 25.05.2020 (poniedziałek)

        Temat: Piłka dla każdego

        Ćwiczenia dotyczące emocji.

        Obrazki przedstawiające buzie z emocjami: złością, radością, smutkiem, strachem.

        R. wskazuje (w dowolnej kolejności) obrazki. Zgodnie z wcześniejszymi

        ustaleniami dziecko je nazywa je w odpowiednim rytmie i w kolejności proponowanej przez R.

        Zabawa rozwijająca poczucie własnej wartości – Co mamy wspólnego?

        Dziecko siedzi w z rodzicami i rodzeństwem. R wydaje kolejnym polecenia, np.:

        − Wstań i dotknij wszystkich, którzy mają na sobie coś czerwonego.

        − Dotknij każdego, kto tak jak Ty jest dziewczynką (chłopcem).

        − Dotknij każdego, kto ma włosy takiego samego koloru jak Ty.

        (Powtórzenie zabawy skieruje uwagę dziecka na to, co wszystkie mają wspólnego, a co powoduje, że dana osoba jest wyjątkowa).

        Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Piłka dla wszystkich.

        Książka (s. 82–83) dla dziecka.

        Dziecka słucha opowiadania i ogląda ilustracje w książce.

        Niepełnosprawny Franek z grupy Ady często śnił o tym, że gra w piłkę nożną. W snach nie

        siedział na wózku inwalidzkim, tylko biegał po boisku najszybciej z całej drużyny i strzelał najwięcej goli.

        – Brawo, Franek! – krzyczeli kibice.

        – To najlepszy zawodnik! – rozlegały się głosy.

        Jednak gdy szczęśliwy i dumny Franek otwierał oczy, od razu uświadamiał sobie, że to był

        tylko sen, a on nigdy nie zostanie piłkarzem. Patrzył na swoje nogi, którymi nie mógł poruszać,

        i robiło mu się wtedy bardzo smutno.

        Ada przyjaźniła się z Frankiem i bardzo lubiła się z nim bawić. Pewnego dnia zauważyła, że

        chłopiec jest wyjątkowo radosny. Miał roześmiane oczy i wesoło pomachał do niej, gdy tylko

        pojawiła się w sali. Dziewczynka była ogromnie ciekawa, co jest tego przyczyną. Może dostał

        długo oczekiwany bilet do teatru? A może spełniło się jego marzenie o jeździe na koniu?

        – Cześć! Nie uwierzysz, co się stało! – powiedział Franek, gdy Ada usiadła przy nim na dywanie.

        – Opowiedz.

        – W sobotę pojechałem z moim starszym kuzynem na mecz piłki nożnej. Grały drużyny

        z dwóch różnych szkół. Byłem bardzo blisko i mogłem obserwować każdy ruch zawodników!

        – To świetnie. Ja nie przepadam za oglądaniem meczu, ale cieszę się, że ci się podobało –

        odpowiedziała Ada.

        – Mój kuzyn podwiózł mnie do ławki, na której siedzieli zawodnicy rezerwowi. I całe szczęście, bo bramkarz skręcił nogę w kostce i trzeba go było zastąpić. Wyobraź sobie, że nagle ktoś

        kopnął piłkę, a ja ją złapałem!

        – Ojej! Zostałeś bramkarzem?

        – Nie. Po prostu piłka wypadła poza boisko i leciała prosto na mnie. Chwyciłem ją i rzuciłem

        z powrotem jednemu z napastników.

        – Brawo!

        – A wtedy on na mnie nakrzyczał…

        – Jak to nakrzyczał? Powinien ci podziękować – zdziwiła się Ada.

        – Niestety, nie. Powiedział, żebym się stamtąd wynosił, bo tylko przeszkadzam. A jego koledzy się śmiali i słyszałem, jak mówią o mnie „krasnal na wózku”.

        – Prawdziwi sportowcy się tak nie zachowują! – zezłościła się Ada.

        – Jeden z nich zaczął pokracznie chodzić i wskazywał na mnie palcem, a potem wszyscy

        śmiali się z moich butów. Chciałbym chodzić, nawet taki wykrzywiony, a ja przecież nie mogę

        chodzić wcale… Pomyślałem, że piłka jest nie dla mnie.

        – Myślałam, że opowiesz mi o czymś wesołym. Jak cię zobaczyłam, wyglądałeś na szczęśliwego, a ta historia jest smutna – stwierdziła Ada.

        – Bo jeszcze wszystkiego ci nie opowiedziałem! – uśmiechnął się Franek. – Potem wydarzyło

        się coś wspaniałego!

        Ada była bardzo ciekawa, a Franek opowiadał dalej:

        – Mój kuzyn bardzo się zdenerwował i zdecydował, że zabierze mnie z tego boiska, chociaż

        mecz rozgrywał się dalej. Kiedy odjeżdżałem, usłyszałem dźwięk gwizdka. Kapitan drużyny

        przerwał mecz i zwołał wszystkich zawodników. Nie słyszałem, co do nich mówił, ale po chwili

        dogonił nas, a za nim przybiegła reszta drużyny. Powiedział do mnie tak: „Jako kapitan Niebieskich chciałem cię przeprosić za zachowanie moich kolegów. Oni zresztą zrobią to sami”. I wtedy każdy z piłkarzy podszedł do mnie i podał mi rękę. Widziałem, że było im wstyd. Zapytali, jak

        mam na imię i co mi właściwie dolega.

        – To dobrze, bo już chciałam się wybrać z Olkiem na to boisko i im dokopać! – powiedziała

        stanowczo Ada.

        – Chciałaś ich zbić? – spytał zaskoczony Franek.

        – Nie, dokopać im kilka goli. Jak się zdenerwuję, to potrafię kopnąć tak mocno jak stąd do

        Krakowa!

        – To szkoda, że cię tam nie było – zaśmiał się chłopiec.

        Franek opowiedział Adzie ciąg dalszy tej historii. Zawodnicy dowiedzieli się, że chłopiec

        doskonale zna zasady gry w piłkę nożną, bo razem z tatą ogląda każdy ważny mecz. Zaproponowali Frankowi, żeby został sędzią, dali mu gwizdek i posadzili na honorowym miejscu,

        z którego miał świetny widok na całe boisko. Od tej chwili chłopiec bacznie obserwował grę,

        dawał sygnały zawodnikom, a nawet zadecydował o jednym rzucie karnym. Okazało się, że

        jest bardzo dobrym i uważnym sędzią i nikt nie powiedział o nim „sędzia kalosz”, czyli taki, który

        się nie zna na grze i ciągle się myli.

        – I wiesz, co mi powiedzieli na pożegnanie? – zakończył opowieść Franek. – Powiedzieli,

        że skoro mam niesprawne nogi i nie mogę grać w piłkę nożną, to przecież mam sprawne ręce

        i mogę grać w koszykówkę. Mój tata dowiedział się, kto prowadzi drużynę koszykarską dla zawodników na wózkach, i od jutra zaczynam treningi. A ja myślałem, że piłka jest nie dla mnie.

        – Piłka jest dla wszystkich! – powiedziała Ada. – Zobaczysz, kiedyś przyjdę na mecz koszykówki. Ty będziesz najlepszym koszykarzem, a ja będę piszczała najgłośniej ze wszystkich kibiców.

        Rozmowa na temat opowiadania.

        − Co śniło się Frankowi?

        − O czym opowiadał Adzie?

        − Jak zachowywali się chłopcy?

        − Co zrobił ich kapitan?

        − Kim został Franek na meczu?

        − Co powiedzieli chłopcy Frankowi na pożegnanie?

        − Co będzie ćwiczył Franek?

        − Jak oceniasz zachowanie chłopców na początku, a jak potem, po rozmowie z kapitanem?

        Ćwiczenie w czytaniu.

        Książka (s. 82–83) dla dziecka.

        Dzieci czytają tekst znajdujący się pod ilustracjami.

        Wyjaśnienie pojęcia tolerancja.

        Tolerancja oznacza cierpliwość i wyrozumiałość dla odmienności. Jest poszanowaniem

        cudzych uczuć, poglądów, upodobań, wierzeń, obyczajów i postępowania, choćby były

        całkowicie odmienne od własnych albo zupełnie z nimi sprzeczne. Współcześnie rozumiana tolerancja to szacunek dla wolności innych ludzi, ich myśli i opinii oraz sposobu życia.

        R. pyta:

        − Czy chłopcy byli tolerancyjni?

        − Czy znacie inne przypadki braku tolerancji? (Wyśmiewanie się z ludzi o innym kolorze skóry,

        innego wyznania…).

        − Czy należy wyśmiewać się z kogoś, dlatego że jest gruby, jeździ na wózku…?

        Karta pracy, cz. 4, s. 54.

        Rysowanie siebie w swoim ulubionym ubraniu, ze swoją ulubioną zabawką. Kolorowanie

        ramki swoim ulubionym kolorem. Samodzielne pisanie swojego imienia (swoich imion)

        i nazwiska (lub z pomocą R.).

        Ćwiczenia: oddechowe, artykulacyjne i słuchowe, na podstawie wiersza Ewy Małgorzaty

        Skorek Dni tygodnia.

        Jakie nazwy dni

        tygodnia znamy?

        Czy wszystkie nazwy

        dni pamiętamy?

        Jeśli ktoś lubi

        takie zadania,

        niech się zabiera

        do wyliczania.

        Powietrza dużo

        buzią nabiera

        i na wydechu

        niech dni wymienia:

        − poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek, sobota, niedziela.*

        Jeśli za trudne

        było zadanie,

        ćwicz dalej z nami

        to wyliczanie.

        − Poniedziałek, wtorek, środa, czwartek,

        piątek, sobota, niedziela.

         

        Data: 26.05.2020 (wtorek)

        Temat: Co jest cięższe, a co lżejsze

        Ćwiczenia z wykorzystaniem słów i sylab, melodii wymyślonych przez R.:

        Złość, złość – mam jej dość; radość wielka, he, he, he, o, o!

        R. czyta tekst Bożeny Formy:

        Kiedy na niebie słoneczko świeci,

        cieszą się bardzo dorośli i dzieci.

        R. zadaje pytanie.

        W jaki sposób można wyrazić emocje dorosłych i dzieci, o których jest mowa w wierszyku?

        R. tak kieruje wypowiedziami dziecka, żeby uzyskać odpowiedzi: poprzez śmiech, podskoki,

        klaskanie. Następnie dziecko powtarzają wspólnie z R. tekst.

        Dzisiaj po niebie płyną czarne chmury,

        deszcz pada i każdy ma humor ponury.

        Dziecko porusza się, przenosząc ciężar ciała z nogi na nogę; powtarza tekst znudzonym

        głosem.

        Kiedy mam zły humor i kiedy mnie złość dopadnie,

        jestem niegrzeczny, choć dobrze wiem, że to bardzo nieładnie.

        Dziecko grozi palcem, recytując tekst oburzonym tonem.

        Kiedy dziecko się boi ciemności dookoła,

        wtedy mamę i tatę do siebie głośno woła.

        Dzieci robi przerażoną minę i recytuje tekst szeptem.

        Płaczę, kiedy jest mi smutno i wszystkiego dosyć mam,

        łzy mi płyną po policzkach i chcę zostać wtedy sam.

        Co jest cięższe, a co lżejsze? – zabawy z zastosowaniem wagi szalkowej lub kuchennej.

        Zapoznanie z wagą szalkową lub kuchenną.

        Dziecko ogląda wagę, nazywają jej części za R.

        Ćwiczenia z zastosowaniem wagi.

        Klocki: drewniane, sześcienne, miś.

        R. przygotował klocki: drewniane, sześcienne, i misia.

        R. mówi, że dziecko będzie porównywać wagę (masę) misia i klocków.

        Pierwsza sytuacja.

        R. kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – trzy klocki lub waży oddzielnie (waga kuchenna).

        − Co jest cięższe? Po czym to poznałeś?

        − Co jest lżejsze? Po czym to poznałaś?

        Druga sytuacja.

        R. kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – cztery klocki.

        − Co jest cięższe? Co jest lżejsze?

        − Po czym poznaliście, że cztery ważą tyle co miś?

        (Ilość klocków musi być taka, aby ich masa równoważyła masę misia).

        Trzecia sytuacja.

        R. kładzie na lewej szalce misia, a na prawej – pięć klocków.

        − Co jest cięższe? Po czym to poznałeś?

        − Co jest lżejsze? Po czym to poznałaś?

        Ćwiczenia w porównywaniu masy przedmiotów.

        Różne przedmioty, np.: klocki, piłeczki, lalki, misie, tworzywo przyrodnicze, wagi szalkowe.

        Dziecko porównuje masę wybranych przedmiotów i określa, co jest cięższe, co jest lżejsze.

        Karta pracy, cz. 4, s. 55.

        Kolorowanie w każdej parze cięższego przedmiotu. Kończenie rysowania wag według wzoru.

        Słuchanie wiersza Ewy Małgorzaty Skorek Nazwy miesięcy – utrwalanie nazw miesięcy.

        W miejscach oznaczonych * dziecko powtarzają za R. – na jednym wydechu – nazwy miesięcy.

        Jakie miesiące

        w roku mamy?

        Czy wszystkie nazwy

        miesięcy znamy?

        Komu nie sprawi

        trudu zadanie,

        niech rozpoczyna

        ich wyliczanie.

        Powietrza dużo

        buzia nabiera

        i na wydechu

        nazwy wymienia:

        − styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad,

        grudzień. *

        Jeśli za trudne

        było zadanie,

        ćwicz dalej z nami

        to wyliczanie:

        − styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik*,

        − styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik*.

         

        Data: 27.05.2020 (środa)

        Temat: Dziwni goście

        Karty pracy, cz. 4, s. 56–57.

        Patrzenie na obrazek. Opowiadanie, co się na nim dzieje. Odszukiwanie na dużym obrazku

        przedmiotów, roślin umieszczonych na dole kart.

        Zabawa Wyżej – więcej – dalej.

        Dziecko oklaskuje najlepszych lub wyjątkowych uczestników zabawy, charakteryzujących

        się wymienionymi cechami, umiejętnościami. Np.:

        − Kto jest najwyższy?

        − Kto jest najniższy?

        − Kto podskoczy najwyżej (dosięgnie powieszonego dość wysoko przedmiotu)?

        − Kto przeczyta podane wyrazy?

        Zabawę można przeprowadzić kilkakrotnie, dobierając ćwiczenia tak, aby każdy członek mogł się wyróżnić.

        Wykonanie pracy Pożegnalny obrazek dla przyjaciela.

        Wypowiedź dziecka na temat: Kogo nazywamy przyjacielem?

        Kartonowe serce, mazak.

        Dziecko podaje cechy przyjaciela, które R. zapisuje na kartonowym sercu. Potem umieszcza

        je na tablicy.

        Np.: dba o nas, jest pomocny, opiekuńczy, rozbawia nas, czujemy się przy nim bezpiecznie…

        Bezgłośne wymawianie imion swoich przyjaciół.

        Dziecko wymawia kolejno imiona swoich przyjaciół, nie wydając głosu, a poruszając tylko wargami.

        Zapoznanie ze sposobem wykonania prac (według Igora Buszkowskiego).

        Dla dziecka: podstawa pudełka po czekoladkach, brystol, szary papier, kolorowy papier, nożyczki, klej.

        Ramą obrazka jest podstawa pudełka po czekoladkach. W jej wnętrzu dziecko tworzy dowolną kompozycję, np. góry, jezioro, las, łąkę, miasto… Aby kompozycja była wypukła, część

        papierów potrzebnych do wykonania pracy dziecko może pognieść.

        Wykonanie prac przez dziecko i wręczenie prac swoim przyjaciołom. Porządkowanie miejsc pracy.

        Karta pracy, cz. 4, s. 58.

        Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada obchodzili Dzień Dziecka. Układanie zdań o każdym

        obrazku. Pisanie samodzielnie lub przez N. imienia dziecka. Ozdabianie pola z imieniem.

        Układanie zdań z podanych wyrazów.

        Wyrazy przygotowane przez R. dla dziecka.

         

        Data: 28.05.2020 (czwartek)

        Temat: Dzień dziecka

        Zabawa dydaktyczna O kim mówimy?

        R. wybiera jedną osobę, która opuszcza pokój. Pozostałe osoby, siedząc w kole, omawiają wygląd określonej osoby. R. ukierunkowuje, zadając pytania, np.:

        − Kto to jest: chłopiec czy dziewczynka?

        − Jakiego koloru i długości ma włosy?

        − Jakiego koloru ma oczy?

        − Czy jest wysoki (wysoka)?

        − Czy ma spodnie, sukienkę, czy spódnicę?

        Odgadująca osoba powraca do sali i, słuchając określeń dotyczących jednej osoby,

        podawanych przez inne osoby, próbuje ustalić, o kogo chodzi. Gdy odgadnie imię opisywanej

        osoby dostaje 1 punkt.

        Zabawa rozwijająca wyobraźnię, zdolności obrazowania tekstu ruchem, wyrażania emocji

        – Różne opowiadania.

        Pozyskane przez R. nagranie wybranej muzyki pasującej do opowiadania, gazety, klocki,

        aktorzy: mama, dziecko, pluszowy kot, krzesełko i kocyk (zasłona).

        R. wybiera utwory (według własnego uznania) do przedstawianych dziecku krótkich opowiadań. Wybrane fragmenty muzyki muszą mieć odpowiedni charakter, dostosowany do treści.

        Przebieg zajęć:

        R. włącza nagranie muzyki o tajemniczym nastroju. Dziecko wciela się w postać Tomka,

        wykonując płynne ruchy, zgodne z nagraniem muzyki. Nasłuchuje. R. gniecie gazetę lub

        w inny wybrany przez siebie sposób naśladuje dziwne szmery. Chłopiec biegnie do mamy,

        wskazuje kierunek, z którego dobiegają dźwięki, robi przerażoną minę. Razem z mamą

        wraca do pokoju. Mama skrada się w kierunku, z którego słychać dziwne dźwięki. Odsłania

        zasłonę. Tomek podskakuje wesoło, przestaje się bać. Bierze kotka na ręce, pokazuje go

        mamie. Uśmiecha się i przytula swojego domowego przyjaciela.

        Teksty Bożeny Formy:

        • Tomek bawi się w swoim pokoju. Nagle słyszy dziwne szmery. Jest przerażony. Biegnie do mamy.

        Mamusia postanawia sprawdzić, co to za odgłosy. Trzyma Tomka za rękę i wraca do jego pokoju.

        Po cichu skradają się w kierunku firanki, zza której nagle wychodzi kot. Ach, to jego sprawka. Tomek bierze go na ręce, przytula, głaszcze i żartobliwie mu grozi. Uśmiecha się do mamy.

        • Dzisiaj są urodziny Marty. Marta jest bardzo smutna, ponieważ wszystko jest przygotowane,

        a goście nie przychodzą. Ciągle pyta rodziców, która godzina. Siada na fotelu i zaczyna płakać.

        Nagle słychać dzwonek. Biegnie do drzwi – otwiera je… O!! Ze zdziwienia otwiera buzię. Ile

        gości. Cała rodzina i dzieci. Wszyscy mają kolorowe balony i prezenty, uśmiechają się. Marta

        jest szczęśliwa. Radośnie bije jej małe serduszko. Zaprasza gości do środka.

        • Tymon bawi się z Arturem klockami. Jest bardzo zadowolony i szczęśliwy. Nagle podbiega do

        nich Tomek. Nie zwraca uwagi na Tymona. Szepce coś Arturowi do ucha i po chwili chłopcy

        odchodzą. Tymon jest bardzo smutny. Zaczyna płakać. Po chwili staje się bardzo zły. Niszczy

        piękną budowlę z klocków. Kładzie się na dywanie i płacze, uderzając rękami o dywan. Nagle

        podchodzą do niego Ada i Rafał. Pocieszają go i zapraszają do wspólnej zabawy. Tymon znów

        się uśmiecha. Jest zadowolony i miły.

        Wykonanie papierowych pacynek paluszkowych.

        Dla każdego: wyprawka, karta I, nożyczki, klej.

        Dziecko wycina pacynki, skleja je. Określa, jakie emocje są przedstawione na buziach

        Olka i Ady. Dziecko z rodzicem tworzą pary i próbują prowadzić dialogi, korzystając z wybranych

        pacynek.

        Ćwiczenia w czytaniu.

        Książka (s. 90–91) dla dziecka.

        Czytanie tekstu Od buraka cukrowego do cukierka.

         

        Data: 29.05.2020 (piątek)

        Temat: Moje uczucia

        Zabawa Z czego jestem zadowolony?

        Dla dziecka: duża koperta, małe karteczki (B6).

        Dziecko dostaje koperty, które podpisuje lub ozdabiają. Potem na karteczkach rysuje to, co

        zrobiło wczoraj dobrze, z czego jest zadowolony. R. pisze datę na karteczkach, a dziecko chowa je do kopert. Ćwiczenie to wykonujemy przez tydzień, a potem je podsumowujemy.

        Każde pokazuje karteczki i mówi, co przez tydzień robiło dobrze, z czego było zadowolone.

        Zabawa Lustro emocjonalne.

        Dziecko z rodzicem tworzy parę. Jedna osoba w parze jest lustrem, druga – przegląda się w nim. Osoba stojąca przed lustrem wyraża miną, gestem, ruchem ciała różne emocje, których

        nazwy podał R., a lustro je powtarza. Po chwili następuje zmiana ról.

        Słuchanie tekstu Jolanty Kucharczyk Moje uczucia.

        • R. pyta:

        − Kiedy się złościmy? (Kiedy ktoś lub coś nie pozwala robić tego, co chcemy albo dostać tego, czego potrzebujemy, gdy ktoś chce nam wyrządzić krzywdę).

        − Kiedy się smucimy? (Gdy żegnamy się z tym, co straciliśmy albo gdy godzimy się z tym, że niektórych rzeczy nie będziemy mieć).

        − Kiedy się boimy? (Gdy czujemy zagrożenie, strach chroni nas przed nim, bo każe nam krzyczeć, uciekać, chować się lub walczyć).

        − Kiedy się cieszymy? (Różne osoby cieszą inne rzeczy, zdarzenia).

        − Kiedy się wstydzimy? (Gdy różnimy się czymś od innych i oni dają nam to odczuć; gdy nie

        spełniamy czyichś oczekiwań, nadziei, gdy przyłapano nas na czymś niewłaściwym).

        − Kiedy zazdrościmy? (Gdy nie mamy tego, co mają inni – pojawia się wtedy w nas złość lub

        smutek, możemy czuć jedno i drugie).

        Słuchanie tekstu Jolanty Kucharczyk Moje uczucia.

        Żal mi minionych wakacji, urodzin, które już były,

        i tego, że odwiedziny babci już się skończyły.

        Smutno, że tata wyjechał, mama tak mało ma czasu,

        i złość mnie bierze, że brat mój robi tak dużo hałasu.

        Tu, w moim sercu, mieszkają uczucia: miłość, radość i smutek.

        Czasem jestem tak bardzo szczęśliwy, lecz czasem także się smucę.

        W kieszonce kasztan na szczęście o tym wciąż przypomina,

        że wszystko, co jest tak smutne, kiedyś z czasem przemija.

        Zobacz, już się uśmiechasz, bo znowu będą wakacje,

        tata niedługo już wróci, z mamą pójdziesz na spacer.

        Po burzy zawsze jest tęcza, po deszczu słońce znów świeci,

        po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.

        Rozmowa na temat tekstu.

        − Co mieszka w sercu?

        − Czy zawsze jest nam wesoło?

        − Czy zdarza się, że coś was smuci?

        − Czy zdarza się, że coś was złości?

        R. przypomina, że uczucia, emocje są czymś normalnym, naturalnym, co zawsze towarzyszy

        ludziom – dorosłym i dzieciom. Ale należy pamiętać o tym, że po burzy zawsze jest tęcza, po

        deszczu słońce znowu świeci, po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.

        Rysowanie na kartkach tego, co cieszy dzieci, i tego, co je smuci.

        Dla dziecka: kartka podzielona na pół – w lewym górnym rogu rysunek chmurki,

        a w prawym górnym rogu – słoneczka, kredki.

        Dziecko rysuje to, co go smuci, a po prawej stronie (słonko) – co go cieszy. Potem dziecko omawia swoje rysunki.

        Karta pracy, cz. 4, s. 59.

        Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie rybek i fal po śladach. Kończenie rysowania rybek według wzoru. Kolorowanie ich.

        Nauka wiersza Krystyny Datkun-Czerniak Wszystkie dzieci.

        W sercach dzieci Mają prawo do miłości

        radość gości – przecież po to są!

        – gdy bezpieczne są.

        Mają prawo do miłości

        – przecież po to są!

        Wprowadzenie nazwy czerwiec na podstawie fragmentu wiersza Apolinarego Nosalskiego

        O dwunastu braciach.

        Drogą do lasu Patrzy na łąkę

        idzie już czerwiec mokrą od rosy:

        z wiązanką chabrów − Już czas najwyższy

        i dzbanem czernic. na sianokosy.

        R. pyta dzieci:

        − Jak nazywa się nowy miesiąc?

        − Co to są sianokosy?

        − Jak wyglądają chabry?

        − Wymieńcie nazwy wszystkich miesięcy, zaczynając od czerwca.

        Kaligrafia:

        https://www.kolorowe-obrazki.pl/wp-content/uploads/2016/05/kolorowanki-dla-dzieci-kaligrafia-litera-Aa-1.pdf

      • Propozycja zadań do wykonania 18.05-22.05

        Data: 18.05.2020 (poniedziałek)

        Temat: Mama i tata

        Zabawa Moja mama jest…, a mój tata jest…

        Kartony z napisami Mama jest…; Tata jest…, flamaster.

        Dziecko kończy zdania (poszukiwanie jak największej liczby określeń przymiotnikowych), R.

        zapisuje określenia wokół napisów: Mama jest…; Tata jest… Wspólnie odczytują napisy

        (zwrócenie uwagi na podobieństwa i różnice w określeniach mamy i taty).

        Słuchanie wiersza.

        Mama i Tata to świat nasz cały,

        ciepły, bezpieczny, barwny, wspaniały,

        to dobre, czułe, pomocne ręce

        i kochające najmocniej serce.

        To są wyprawy do kraju baśni,

        wakacje w górach, nad morzem, na wsi,

        loty huśtawką, prawie do słońca

        oraz cierpliwość co nie ma końca.

        Kochana Mamo, Kochany Tato

        dzisiaj dziękować chcemy Wam za to,

        że nas kochacie, że o nas dbacie

        i wszystkie psoty nam wybaczacie.

        Rozmowa na temat wiersza.

        R. pyta:

        − Kim dla dzieci jest mama i tata?

        − Za co dzieci dziękują rodzicom?

        Kończenie zdań rozpoczętych przez R.

        − Moi rodzice są kochani, bo…

        − Pomagam rodzicom w…

        − Lubię być w domu, bo…

        − Z tatą najchętniej robię…

        − Z mamą najchętniej robię…

        • Aktywne słuchanie wiersza.

        R. recytuje wiersz, a dziecko dopowiadają końcowe słowa wersów.

        Mama i Tata to świat nasz… (cały),

        ciepły, bezpieczny, barwny… (wspaniały),

        to dobre, czułe, pomocne… (ręce)

        i kochające najmocniej… (serce).

        To są wyprawy do kraju… (baśni),

        wakacje w górach, nad morzem, na… (wsi),

        loty huśtawką, prawie do… (słońca)

        oraz cierpliwość co nie ma… (końca).

        Kochana Mamo, Kochany… (Tato)

        dzisiaj dziękować chcemy Wam… (za to),

        że nas kochacie, że o nas… (dbacie)

        i wszystkie psoty nam… (wybaczacie).

        Karta pracy, cz. 4, s. 44–45.

        Łączenie pierwszych głosek z nazw rysunków. Rysowanie dla Olka i Ady prezentów, których nazwy powstały z połączenia głosek. Rysowanie po śladach.

        Oglądanie różnego rodzaju miseczek.

        Różne miseczki.

        Oglądanie ozdób na miseczkach. Zwracanie uwagi na różne materiały, z jakich są wykonane. Próby określenia, co można w danych miseczkach przechowywać.

        Ćwiczenie twórcze O co mogłaby poprosić miseczka, gdyby umiała mówić?

        Dziecko próbuje udzielić odpowiedzi na to pytanie.

        Zapoznanie ze sposobem wykonania miseczki.

        Olej, lakier w aerozolu, dla dziecka: plastikowy pojemnik, gazety, klajster, farby.

        Dziecko z pomocą R. naciera plastikowy pojemnik odwrócony do góry dnem z zewnątrz

        olejem. Następnie drze gazety na średniej wielkości kawałki, którymi za pomocą klajstru

        okleja pojemnik. Musi zwrócić uwagę na zespolenie jego dna z bocznymi ściankami.

        Oklejony pojemnik stawia w cieple, by wysechł.

        Po upływie mniej więcej doby R. wraz z dzieckiem oddziela pojemniki od gazet ostrożnymi,

        okrężnymi ruchami i pozostawia do wyschnięcia także wewnątrz.

        Gdy klajster zupełnie wyschnie, dziecko palcami pokrywa miseczkę farbą. Po jej wyschnięciu spryskuje miseczkę przezroczystym lakierem w aerozolu.

        Ćwiczenie dużych grup mięśniowych Myjemy z tatą samochód.

        Ćwiczenia poranne:

        Dziecko naśladuje mycie samochodu i spłukiwanie go wodą z wiadra.

        Dziecko siedzi skrzyżnie, ręce trzyma na kolanach. Na hasło Rodzic zmęczony wykonuje

        luźny skłon tułowia w przód. Na hasło Rodzic wypoczęty – prostuje tułów, głowę trzymają

        prosto.

        Dziecko rytmicznie, naprzemiennie wykonuje wykroki nogami w przód.

        Dzieci stoi  na jednej nodze, a drugą rysują w powietrzu dowolny obrazek. Rysuje na przemian prawą i lewą nogą.

         

        Data: 19.05.2020 (wtorek)

        Temat: Jak nasi rodzice

         

        Modelowanie struktury dźwiękowej nazw obrazków.

        Koszyk, obrazki, kartoniki: czerwone, niebieskie

        Dziecko bierze obrazki. Układa pod nimi modele ich nazw. Dzieli nazwy na głoski i porównuj

        liczbę samogłosek i spółgłosek.

        Mierzenie wzrostu członków rodziny.

        Miarka.

        R. mierzy wysokość ciała dziecka oraz innych członków rodziny za pomocą miarki zawieszonej na ścianie lub zwykłej krawieckiej. W notesie zapisuje wzrost. Potem wymienia osoby, które uważa za wysokie (ich wzrost wykracza poza średnią wysokość 6-latka, która dla dziewczynek wynosi 120 cm,

        a dla chłopców – 122 cm).

        • Zabawa ruchowa Kto jest wyższy? Kto jest niższy?

        Karta pracy, cz. 4, s. 47.

        Kolorowanie ubrań tej osoby z pary, która jest wyższa. Naklejanie zdjęć odpowiedniego

        kwiatu.

        Zabawa ruchowo-naśladowcza Jak nasi rodzice.

        Dziecko porusza się po pokoju w rytm tamburynu. Na hasło Jak mama naśladuje czynności

        wykonywane przez mamę. Na hasło Jak tata – czynności wykonywane przez tatę.

        Karta pracy, cz. 4, s. 48.

        Wyklaskiwanie podanego rytmu, w powtarzaniu tekstu za R. Określanie, w którą stronę

        zwrócone są serduszka. Naklejanie brakujących serduszek. Rysowanie po śladach dużych

        serduszek. Rysowanie w ich wnętrzu małych serduszek.

        Wypowiedzi dziecka na temat Co lubią moi rodzice?

        Dziecko określa, co lubi mama, co lubi tata, ale odpowiedzi podaje, dzieląc dane słowa na

        sylaby.

        Np.: mama lubi cze-ko-la-dę, a tata cias-to. Rodzic syntezuje sylaby i podając całe słowa (czekolada, ciasto).

        Układanie z liter nazw obrazków.

        Dla dziecka: obrazki, litery z wyprawki.

        Dziecko ma przed sobą obrazki. Układa pod nimi wyrazy z liter – ich nazwy.

        Drzewo genealogiczne - szablon dla dzieci do wydruku: http://nowowydane.pl/cen/1826-drzewo-genealogiczne-szablon-dla-dzieci-do-wydruku-1

        Ćwiczymy literkę „R,r” : http://nowowydane.pl/cen/501-alfabet-litera-r

        Nauka Alfabetu - UBU Poznaje literkę R: https://www.youtube.com/watch?v=2PFoVq-wy9M

         

        Data: 20.05.2020 (środa)

        Temat: Mój tata

         

        Rozmowa na temat – Jak dzieci pomagają rodzicom?

        R. pyta:

        −− Czy pomagasz rodzicom w domu? W czym?

        −− Czy powinieneś pomagać rodzicom? Dlaczego?

        Karta pracy, cz. 4, s. 49.

        Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada pomagają rodzicom. Przedstawianie za pomocą rysunku

        sposobów, w jakie dzieci pomagają rodzicom. Rysowanie po śladzie serduszek, kolorowanie

        ich.

        Ćwiczenia ruchowe przy akompaniamencie instrumentu.

        Marsz, skoki obunóż, przeskoki z nogi na nogę, krok dostawny w wyznaczonych przez R.

        kierunkach.

        Słuchanie wiersza Stanisława Grabowskiego Nie jesteś sam.

        Mama biega po pokojach

        ze ścierką,

        z odkurzaczem,

        z froterką.

        Tata biega po pokojach

        z fajką,

        z książką

        z pomysłami.

        A ja siedzę szczęśliwa

        w pokoju, gdzie lalka Rozalka,

        zeszyty do pierwszej klasy,

        atlasy…

        Gdy w domu –

        tatuś i mama,

        nie jestem sama.

        Rozmowa na temat wiersza.

        R. pyta:

        −− Co robi mama?

        −− Co robi tata?

        −− Gdzie jest dziewczynka?

        −− Dlaczego jest szczęśliwa?

        Wypowiadanie fragmentami tekstu wiersza z radością – najpierw cicho, a później coraz

        głośniej.

        Gdy w domu –

        tatuś i mama,

        nie jestem sama.

        Laurka dla mamy i taty – ćwiczenia plastyczne.

        Dla dziecka: wyprawka, karta 24, klej, nożyczki, kartka z bloku technicznego w

        jasnym kolorze formatu A4, naklejki.

        Składanie kartki z bloku technicznego na pół, tak aby powstała laurka.

        Wycinanie z karty gotowych elementów.

        Składanie gotowych elementów i naklejanie ich na kartce według instrukcji, tak aby kwiaty

        znalazły się w wazonie.

        Odczytuje z R. lub samodzielnie napis: Kwiaty dla Mamy i Taty. Przykleja go na pierwszej

        stronie laurki.

        Słuchanie wiersza Agaty Widzowskiej Dla mamy i taty. Nauka wiersza, po fragmencie (ćwiczenie pamięci).

        N. tnie kartkę z tekstem wiersza na kawałki.

        Z okazji święta Taty i Mamy

        dziś uroczyście wam obiecamy:

        codziennie sprzątać swoje zabawki,

        nigdy nie spadać z wielkiej huśtawki,

        od mamy nigdzie się nie oddalać,

        groźnych zapałek szust! nie zapalać.

        Więcej nie zjemy kwaśnych jabłuszek,

        bo wtedy zawsze boli nas brzuszek.

        Gdy zobaczymy gdzieś muchomora,

        to go nie zerwie żaden przedszkolak!

        Będziemy grzeczni i przyrzekamy

        słuchać uważnie taty i mamy.

        Wyszorujemy ząbki starannie

        Lecz nikt przez pasy sam nie przechodzi

        ani do wody w morzu nie wchodzi!

        Od taty wiemy dużo o świecie:

        że trzeba czapkę zakładać w lecie,

        że się obcego pieska nie głaszcze,

        bo czasem groźnie otwiera paszczę.

        I na kontakty uważać mamy,

        więc się od prądu z dala trzymamy!

        Czytacie bajki, gdy księżyc świeci,

        rano buziaczkiem budzicie dzieci,

        a choć psocimy czasem troszeczkę,

        to wciąż jesteśmy waszym Słoneczkiem.

        Bo z rodzicami jest zawsze lato,

        kochana Mamo, kochany Tato

        i nie będziemy wariować w wannie.

        Mama nas uczy drogowych znaków,

        tata trenuje małych pływaków.

        Karta pracy, cz. 4, s. 50.

        Kolorowanie rysunku bukietu dla mamy. Rysowanie po śladzie drogi Olka i Ady do mamy.

        Dodatkowe karty pracy:

        Labirynt dla dzieci do wydruku – Rybka: http://nowowydane.pl/cen/1855-labirynt-dla-dzieci-do-wydruku-rybka

        Znajdź pary: http://zanotowane.pl/728/7523/karta_pracy_13_id_27496554.jpg

        IMIENINY MAMY (1978) - SERIA: PRZYGODY BOLKA I LOLKA

        https://www.youtube.com/watch?v=HmRyt0smJts

        Dlaczego? Po co? Jak?  Nauka, wynalazki, eksperymenty: https://vod.tvp.pl/video/dlaczego-po-co-jak,nauka-wynalazki-eksperymenty,4528424

         

         

        Data: 21.01.2020 (czwartek)

        Temat: Wokół mamy i taty

         

        Karta pracy, cz. 4, s. 51.

        Odwzorowanie kwiatków dla mamy. Rysowanie po śladach rysunków róż.

        Karta pracy, cz. 4, s. 52.

        Oglądanie obrazków. Odszukiwanie i zaznaczanie 10 różnic miedzy nimi.

        Układanie zdań o rodzicach.

        Dziecko układa zdania o mamie, tacie lub o obojgu rodzicach. R. zapisuje zdania na kartonowych czerwonych sercach.

        Liczenie słów w wybranych zdaniach.

        Serca ze zdaniami.

        R. odczytuje zdania z serc, a dziecko liczy w nich słowa i podaje ich liczbę.

        Dzielenie na sylaby lub głoski nazw obrazków przedstawiających prezenty dla rodziców.

        Obrazki przedmiotów, roślin, koszyk.

        Dziecko dzieli nazwy na sylaby i głoski.

        Przykładowe obrazki: róża, czekolada, tort, kot, obrazek, wazon, kawa, korale, irys, gerbera,

        pudełko…

        Podawanie rymów do słów: mama, tata.

        Mama – rama, gama, tama, dama, lama…

        Tata – wata, data, chata, łata, mata…

        Nauka rymowanki dla mamy i jej wersji dla taty.

        Dziecko powtarzatekst rymowanki fragmentami za R.

        Mamo, mamo – Tato, tato –

        co ci dam? co ci dam?

        To serduszko, które mam. To serduszko, które mam.

        A w serduszku miłość jest. A w serduszku miłość jest.

        Mamo, mamo – kocham Cię! Tato, tato – kocham Cię!

        Burza mózgów na temat Jak przekazać rodzicom wiadomość, nie używając słów?

        R. podaje wiadomości, a dziecko je prezentuje, nie używając słów. Np.

        Przytul mnie, bo jestem smutny.

        Pobaw się ze mną.

        Kocham cię mamo, kocham cię tato.

        Rozwiązanie zagadki o konwalii.

        Dobrze ją znamy z prześlicznej woni,

        kwitnie dzwonkami, ale nie dzwoni (konwalia).

        Oglądanie i wąchanie bukiecika konwalii ogrodowych (lub leśnych).

        Bukiecik konwalii.

        Dziecko oglądają konwalie, wącha je.

        Rozmowa na temat konwalii.

        R. pyta:

        −− Jak wygląda roślina?

        −− Ile dzwonków jest na jednej łodyżce?

        −− Gdzie rosną konwalie?

        −− Czy można je zrywać?

        Konwalia majowa jest rośliną leczniczą i ozdobną, nie jest już rośliną chronioną. Występuje

        często w lasach niemal całej Polski, ale można ją również hodować. Jej głównym walorem

        są niewielkie kwiaty o charakterystycznym zapachu i dzwonkowatym kształcie.

        Obrazek z konwaliami dla taty i mamy wykonany techniką kirigami z koła.

        Dla dziecka: kolorowy kartonik (nie zielony) o wymiarach 15–20 cm, białe i zielone

        kartki, na których narysowane są koła: na białej osiem kół o wymiarze 3 cm, na zielonej –

        dwa koła o wymiarach 2 cm, klej, nożyczki.

        Wycinanie kół. Złożenie wszystkich kół na połowę. Zagięcie zakładki za zielonym kole, odgięcie jej i odcięcie. Przesuniecie warstw koła. Sklejanie po dwa białe koła, tak aby powstały dzwoneczki.

        Naklejanie na kartonik liścia (lub 2 liści) konwalii. Wycięcie z zielonego papieru prostokąta (łodygi) i naklejenie go tak, aby łodyga wsunięta była w liść. Naklejenie na łodygę dzwoneczków kwiatów.

        Wspólne oglądanie prac. Porządkowanie miejsc pracy.

        Zabawa Czy znamy imię mamy i taty?

        Dziecko podaje imiona rodziców, dzieli je na sylaby i głoski oraz podaje miejsce pracy rodzica.

        Kartoniki z poznanymi literami dla dziecka.

        Dziecko układa z liter imiona rodziców, pamiętając, że rozpoczynają się one wielką literą.

        Rozmowa na temat słowa serce.

        Wycięty z czerwonego kartonu kształt ludzkiego serca lub obrazek.

        R. pokazuje dziecku serduszko i pyta:

        −− Z czym kojarzy się Tobie ten kształt?

        −− Czym jest serce?

        Serce jest mięśniem wielkości pięści. Jego szersza część skierowana jest ku górze, węższa

        ku dołowi. Dzięki sercu w naszym ciele może krążyć krew.

        −− Do czego ludziom potrzebne jest serce?

        −− Czy tylko ludzie mają serca?

        −− Czy znasz jakieś przysłowia o sercu?

        Co w sercu to na języku.

        Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal.

        Serce nie sługa, nie zna co to pany.

         

        Data: 22.05.2020 (piątek)

        Temat: Święto rodziców

         

        Karta pracy, cz. 4, s. 53.

        Rysowanie szlaczków po śladzie, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach rysunków.

        Kolorowanie rysunków dużych misiów na brązowo, a małych misiów – na różowo.

        Rozmowa na temat festynu.

        R. pyta:

        −− Co to jest festyn?

        −− Z jakiej okazji organizuje się festyn?

        Książka (s. 78–81) dla dziecka.

        Dziecko słucha czytanego przez R. opowiadania i oglądają ilustracje w książce.

        Na rodzinny festyn do przedszkola Ady przyszło wiele rodzin, między innymi mama i tata Ady

        oraz Olek. „Święto rodziców” okazało się dobrym pomysłem i okazją do wspólnej zabawy. Całe

        przedszkole było udekorowane obrazkami namalowanymi przez dzieci oraz kwiatami. W ogródku

        postawiono dodatkowe ławki, leżaki i miękkie pufy do siedzenia. Dzieci wymyśliły wiele śmiesznych

        konkurencji, w których brali udział dorośli. Zaczęło się od zagadek, potem były zawody w podrzucaniu

        piłki głową, co okazało się ulubionym zajęciem niektórych tatusiów. Przedszkolaki zorganizowały

        pokaz puszczania baniek mydlanych, które wirowały w powietrzu, mieniąc się wszystkimi

        kolorami tęczy. Najwięcej śmiechu wywołała ogromna bańka, która osiadła na nosie jednego z rodziców

        – minęło sporo czasu, zanim pękła! Tata Ady i Olka wygrał konkurs w skakaniu na jednej

        nodze dookoła karuzeli i chociaż w trakcie spadł mu lewy but, nie poddawał się do końca.

        – Brawo! – krzyczała Ada.

        – Tato! Tato! – dopingował Olek.

        Następnie odbył się konkurs drużynowy z udziałem dorosłych i dzieci. Liczyły się zręczność i refleks.

        Każdy rodzic otrzymał plastikową butelkę, a zadaniem dzieci było jak najszybsze napełnienie

        jej wodą i zakręcenie. Ach, ile było przy tym radości! Wszyscy się nawzajem pooblewali, jakby to był

        śmigus-dyngus. Na szczęście pogoda była wspaniała i słońce szybko wysuszyło zmoczone ubrania.

        Mama Ady i Olka zajęła pierwsze miejsce w konkursie nadmuchiwania balonów. W ciągu

        minuty nadmuchała aż trzy i nawet zdążyła je zawiązać na supeł. Nagle rozległo się potężne

        trrrach! To jeden z balonów pękł i wystraszył siedzące na dachu gołębie.

        – Myślałem, że wystrzeliłaś z armaty! – zażartował tata.

        – To dlatego, że kiedyś grałam na trąbce i mam silne płuca – wyjaśniła mama.

        Później odbył się konkurs na rodzinne śpiewanie piosenek. Och! Nie każdy potrafi śpiewać. Niektórzy

        bardzo fałszowali, ale zupełnie się tym nie przejmowali. Przecież wcale nie trzeba być

        najlepszym we wszystkim. Najważniejsze to umieć się śmiać nawet z samego siebie.

        Jednak najwięcej radości wywołały wyścigi z surowym jajkiem trzymanym na łyżce. Dorośli

        starali się zachować równowagę w czasie biegu, a dzieci piszczały z emocji! Bum! Jajko już

        leżało na ziemi. Bach! Drugie jajko wylądowało na bucie jednego z ojców.

        – Cały trawnik zamienił się w jajecznicę! – zachichotał Olek.

        – To są jajka sadzone – stwierdziła Ada.

        Zwycięzcy w różnych konkurencjach otrzymali nagrody zrobione przez dzieci: papierowe

        sowy z przyklejonymi ruchomymi oczami, świeczki ozdobione suszonymi kwiatkami lub muszelkami,

        kamienie pomalowane jak biedronki i zakładki do książek.

        Każdy, kto zgłodniał, mógł się poczęstować pysznym ciastem i owocami, ale najsmaczniejsze

        okazały się owsiane ciasteczka, które przedszkolaki upiekły razem z paniami kucharkami.

        Na zakończenie rodzinnego festynu dzieci przygotowały część artystyczną, a Ada wyrecytowała

        wierszyk:

        Gdy na Księżyc się wybiorę,

        to spakuję do walizki

        moją mamę oraz tatę,

        bo nie mogę zabrać wszystkich.

        Z mamą będę liczyć gwiazdy

        i rysować złote słońce,

        z tatą zrobię prawo jazdy

        na talerze latające.

        Na Księżycu dom postawię

        i dla mamy kwiat w ogrodzie,

        tacie gwiezdną dam golarkę,

        by się mógł ogolić co dzień.

        Więc, gdy lecieć chcesz w nieznane,

        zabierz tatę oraz mamę!

        Ada otrzymała wielkie brawa, a potem rozpoczęła się loteria. W losowaniu nagrody głównej

        wzięli udział wszyscy zaproszeni goście. Każdy chciał wygrać, ale przecież to niemożliwe, żeby

        wygrali wszyscy. Dzieci trzymały kciuki i czekały, aż pani dyrektor odczyta zwycięski numer.

        – Wygrywa los z numerem 1865!

        – Hura! To nasz! – krzyknął uradowany Olek.

        – Mamy szczęście! – pisnęła Ada.

        Nagrodą główną były bilety do teatru dla całej rodziny. Pozostali uczestnicy wylosowali nagrody

        pocieszenia w postaci książek.

        – Trzeba to uczcić! – zaproponowała mama.

        – Tylko nie każcie mi już dzisiaj skakać na jednej nodze! – zaśmiał się tata.

        Tego dnia Ada i Olek byli bardzo dumni ze swoich rodziców. Chociaż są dorośli, mają wspaniałe

        poczucie humoru i można się z nimi świetnie bawić.

        Rozmowa na temat opowiadania.

        R. pyta:

        −− Z jakiej okazji odbywał się festyn w przedszkolu Ady?

        −− Kto z rodziny Ady przybył na festyn?

        −− Jaki konkurs wygrał tata Olka i Ady?

        −− Na czym polegał konkurs drużynowy – dorośli z dziećmi?

        −− W jakim konkursie mama Olka i Ady zajęła pierwsze miejsce?

        −− Jakie inne konkursy odbyły się jeszcze podczas festynu?

        −− Jakie nagrody przygotowały dzieci?

        −− Czym częstowali się goście?

        −− O kim Ada recytowała wiersz?

        −− Czym zakończył się festyn?

        Czym zakończył się festyn?

        Czytanie tekstu w książce.

        Książka (s. 78–81) dla dziecka.

        Słuchanie tekstu odczytanego przez 6-latki lub rodzica.

        Czytanie tekstu pod ilustracjami. Odpowiadanie na pytania.

        Zabawa graficzna Portret mamy i taty.

        Kartki, mazaki, chustki do przewiązania oczu.

        Rodzic i dziecko tworzą parę. Dziecko ma zasłonięte oczy.

        Zadanie polega na narysowaniu przez dziecko portretu rodzica. Rodzic pomaga, naprowadzając

        dziecko, udzielając mu słownych informacji na temat tego, jak powinno rysować.

        Zabawa Rymowanki.

        Dziecko podaje słowa, a rodzice wymyślają do nich rymy.

        Dodatkowe słuchowiska:

        Budzik  Programy Taty i Mamy: https://vod.tvp.pl/video/budzik,programy-taty-i-mamy,5638953

        Baśń o trzech konikach: https://iteatr.tvp.pl/47174629/basn-o-trzech-konikach

        Poczytaj mi, mamo „Nasza mama czarodziejka”: http://www.cavan.orpeg.pl/sites/www.cavan.orpeg.pl/files/klasa%201a%20Nasza%20mama%20czarodziejka.pdf

         

      • Data: 15.05.2020 (piątek)

        Temat: Pierwsza kartka zielnika

        Ćwiczenia w czytaniu – uzupełnianie literami luk w wyrazach.

        Dla dziecka: wyrazy z brakującymi literami, litery.

        R. przygotowuje wyrazy z brakującymi literami oraz litery. Dziecko uzupełniają luki literami i odczytują wyrazy. Np.: biedro…ka (n), jas…ier (k), t…awa (r), … aba (ż), kr…t (e)…

        Oglądanie obrazków roślin łąkowych, przypomnienie ich nazw.

        Obrazki roślin łąkowych, produkty, w których zastosowano rośliny zielne.

        R. opowiada o zastosowaniu roślin zielnych, pokazuje syropy, kremy, suszone zioła na herbatę

        (np. rumianek), szampon pokrzywowy, tabletki rapacholin, krem rumiankowy…

        Ćwiczenia oddechowe Dmuchamy na dmuchawiec (mniszek pospolity).

        Dziecko naśladuje dmuchanie na trzymaną w ręce roślinę. Dmucha mocno, aż do braku powietrza.

        Oglądanie przyklejonych na kartkach (i podpisanych) roślin przyniesionych z wycieczki na łąkę.

        Dziecko ogląda rośliny, nazywa wskazywane części (łodyga, korzeń, liść, kwiat).

        R. wyjaśnia, że dopnie te kartki do zielnika, który już założył i który będzie uzupełniał.

        Kartki z przyklejonymi roślinami przyniesionymi z wycieczki na łąkę.

        Słuchanie wiersza Anny Onichimowskiej Zielnik.

        Kartki z przyklejonymi do nich roślinami (wymienionymi w wierszu), obrazki lub zdjęcia.

        Biały rumianek.

        Na drugiej –

        mały bukiet sasanek.

        Na trzeciej –

        liście dębu i babki.

        Na czwartej –

        fiołki, konwalie, bratki.

        R., recytując, pokazuje kartki z wymienionymi roślinami, które są do nich przyklejone

        (z wyjątkiem sasanek, bo są pod ochroną – na tej kartce zamiast przyklejonej rośliny jest

        tylko jej obrazek, wykonany przez R.).

        Rozmowa na temat wiersza.

        R. pyta:

        −− Jakie rośliny znajdowały się na kartkach?

        −− Dlaczego był tam rysunek sasanek?

        −− Dlaczego zakładamy zielnik?

        Wykonanie przez dziecko pierwszej strony własnego zielnika.

        Dla dziecka: rośliny (np. koniczyna, mniszek pospolity, szczaw…), kawałki taśmy

        klejącej, kartkę z bloku technicznego (kolorowa).

        Dziecko dostaje rośliny (np. koniczynę, mniszek pospolity, szczaw…), kawałki taśmy klejącej, kartki z bloku technicznego (kolorowe).

        Dziecko wykonuje następujące czynności:

        • Układa roślinę na kartce.

        • Przykleja ją do kartki za pomocą taśmy klejącej.

        Wspólne wypicie herbatki ziołowej np. rumiankowej.

        Herbatka ziołowa np. rumiankowa, kubeczki.

        Zabawa orientacyjno-porządkowa Latający żuk.

        Instrument muzyczny.

        Dziecko-żuk biega w różnych kierunkach wyznaczonego obszaru,

        porusza rękami na wysokości ramion przy dźwiękach instrumentu. Podczas przerwy w grze odpoczywają zmęczony lotem.

        Zabawa relaksacyjna Złota żaba (dla całej rodziny).

        R. mówi: chciałbym zaprosić was do zabawy, w czasie której musimy wszyscy siedzieć bardzo

        cicho – inaczej nie będziemy mogli złapać tego, co może uda nam się złapać później. Usiądźcie

        wszyscy na podłodze i skrzyżujcie nogi. Możecie jedną stopę położyć na udzie, jeśli macie na to

        ochotę (pół pozycji lotosu). Utrzymujecie wasze plecy w wyprostowanej pozycji, a potem lekko

        opuśćcie barki. Zamknijcie oczy.

        Czy widzieliście kiedykolwiek małą, złotą żabkę, która siedzi na dużym, zielonym liściu lilii wodnej

        cicho, cichutko… tak cicho, że nic się nie porusza, a żabka wygląda, jakby spała? Dzisiaj wszyscy

        będziemy takimi żabkami. Wyobraźcie sobie, że siedzicie na liściu lilii wodnej pośrodku stawu…

        Siedzicie tam, jak ta żabka, bardzo cicho, i oddychacie powoli. Nabieracie głęboko powietrza do

        płuc i wypuszczacie je do końca. W ten sposób żaby łapią muchy na kolację – siedzą tak cicho, że

        muchy ich po prostu nie widzą. Nagle wyciągają swój długi język i łapią muchę. Czy potraficie tak

        szybko wystawić język? A teraz siedzicie spokojnie, a ja będę udawać bzyczącą muchę. Za każdym

        razem, kiedy wydam z siebie taki dźwięk (demonstruje ten dźwięk), możecie wystawić język

        i złapać muchę. Na zakończenie będziecie mogli szepnąć mi na ucho, ile much złapaliście.

        Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 73.

        Czytanie z R. nazw zwierząt i roślin, odszukiwanie ich na rysunku. Kolorowanie rysunku.

        Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 76.

        Czytanie zdań, pisanie X pod wyrazem tak jeżeli zadanie jest prawdziwe, lub pod wyrazem

        nie, jeżeli zdanie jest fałszywe.

        Dodatkowe karty pracy:

        Napisz cyfrę zero https://czasdzieci.pl/dodruku/id,25d22-nauka_pisania_cyferek,do_druku,366da0.html

        Dodawanie: http://proliberis.org/images/dla_dzieci/pdf/pro_liberis_dodawanie_01.pdf

         

        Witajcie moi Drodzy. Dzisiaj znowu poczytamy.

         Najpierw spróbujcie przeczytać zdania:

        • KOBYŁA MA MAŁY BOK.
        • INNI WINNI.
        • ZAKOPANE NA POKAZ.

         

        Teraz spróbujcie przeczytać każde zdanie od końca czyli od prawej strony do lewej. Jeśli zadanie będzie za trudne poproście o pomoc mamę lub tatę.

        Ciekawe co odkryjecie?

         

         

        Data: 14.05.2020 (czwartek)

        Temat: Wiosenna łąka

         

        Karta pracy, cz. 4, s. 43.

        Odszukanie na obrazku ukrytych zwierząt. Nazywanie ich. Określanie dlaczego tak trudno

        było je odszukać. Oglądanie zdjęć. Słuchanie nazw produktów z roślin zielnych.

        Ćwiczenia w liczeniu – utrwalanie poznanych zapisów cyfrowych liczb.

        Dla dziecka: kartoniki z liczbami, kartki, mazaki, klej.

        Dziecko losuje kartoniki z liczbami. Nakleja je na kartkach. Rysuje pod nimi tyle przedmiotów,

        ile wskazuje liczba.

        Wycieczka na łąkę/ do parku (w miarę możliwości).

        Rozmowa przed wycieczką Co nas czeka na łące/ w parku?

        Zwrócenie uwagi, co można zobaczyć na łące. R. pyta:

        W jaki sposób można spędzać czas na łące/ w parku?

        Zachęcanie do wnikliwej obserwacji napotkanych podczas wycieczki roślin i zwierząt.

        Przypomnienie zasad bezpiecznego zachowania podczas spaceru.

        Dla dziecka: lupa, kartonowe ramki.

        Poszukiwanie roślin i zwierząt, o których była mowa w  domu.

        Opisywanie ich rzeczywistego wyglądu.

        Obserwowanie zachowania owadów, słuchanie wydawanych przez nie odgłosów.

        Obserwowanie roślin poruszanych wiatrem, rozpoznawanie ich i nazywanie.

        Oglądanie wybranych roślin lub zwierząt przez lupę.

        Zbieranie znanych roślin w celu wykonania zielnika.

        Robienie bukietów z kwiatów.

        Tworzenie obrazków – nakładanie zabranych z domu kartonowych ramek na wybrany

        fragment łąki/ parku. Wypowiedzi na temat tego, co znalazło się w ramce, dlaczego

        dziecko wybrało właśnie to miejsce, co im się w nim podobała.

        Dzielenie się swoimi spostrzeżeniami i wrażeniami.

        Swobodne wypowiedzi na temat wrażeń z wycieczki.

        R. pyta:

        −− Co Tobie się najbardziej podobało? Co zainteresowało, zdziwiło?

        −− Co najbardziej chciałbyś zapamiętać? O czym opowiedzieć dziadkom?

        −− Jakiego koloru było na łące najwięcej?

        Oglądanie i nazywanie przywiezionych z łąki roślin, zapamiętywanie ich nazw.

        Przygotowanie roślin do zasuszenia: układanie ich na osobnych kartkach, nakrywanie

        drugą kartką i wkładanie między strony grubej książki; po włożeniu wszystkich roślin obciążenie

        książki i pozostawienie do wyschnięcia na około dwa tygodnie. Po zakończeniu

        suszenia przyklejenie – z pomocą R. – roślin kawałkami taśmy przeźroczystej na kartonowe

        kartki, naklejenie podpisów.

        Rośliny przyniesione z łąki, kartki, gruba książka, taśma przeźroczysta, kartonowe kartki,

        napisy – nazwy roślin, klej.

        Wyrażanie swoich wrażeń i przeżyć za pomocą ekspresji plastycznej – rysowanie łąki na

        zielonych kartkach pastelami olejnymi.

        Dla dziecka: zielone kartki, pastele olejne.

        Wysłuchanie wiersza Bożeny Formy:

        Powiał wiatr majowy,

        łąka zapachniała.

        Świeżą koniczyną,

        pokryła się cała.

        Brzęczą głośno pszczoły,

        pracują wytrwale.

        Zapylają kwiaty,

        nie nudzą się wcale.

        Słońce mocno grzeje,

        świat do życia budzi.

        Dobry czas nastaje.

        dla zwierząt i ludzi.

        Zabawy na łące – rozwijanie koordynacji słuchowo- ruchowej.

        Piłka dla każdego dziecka, nagranie muzyki o różnym charakterze, odtwarzacz CD.

        Zajęcie dowolnych miejsca w pokoju. Piłki leżą na podłodze. W rytmie muzyki dziecko bieg na palcach między piłkami w dowolnych kierunkach (bez potrącania się nawzajem).

        −− Zajęcie miejsca obok najbliżej leżącej piłki. Pozycja stojąca. R., unosi rękę – przeniesienie piłek ponad głowę, ręce wyprostowane. R. w opuszcza rękę – wykonanie powolnego skłonu, powolne dotknięcie piłką podłogi.

        −− Siad skrzyżny. Turlanie piłki wokół siebie. Podkład stanowi cicho grająca muzyka. Podczas

        przerwy w muzyce przesuwanie piłki z poleceniem: przed, za, obok, nad – uniesienie jej

        w górę.

        −− Leżenie przodem. Ręce wyciągnięte przed siebie trzymają piłkę. Na dźwięk tamburynu

        uniesienie piłki nad podłogę, bez oderwania nóg od podłogi.

        −− Przejście do stania. Podrzucanie i chwytanie piłki w rytmie nadanym przez R.

        Napisz cyfrę zero:

        http://proliberis.org/images/dla_dzieci/alfabet_cyfry_szlaczki/proliberis_org_cyfry_0.pdf

         

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś będziemy robić masaż na plecach mamy lub taty wykorzystując wierszyk:

         

        SZCZYPAWECZKI SPACERUJĄ,

        (dzieci podszczypują obiema rękami w górę i w dół)

        Z ROSY ŁAPKI OTRZEPUJĄ.

        (delikatnie uderzają palcami obu rąk z dołu do góry)

        PŁYNIE SOBIE KRĘTA RZECZKA,

        (rysują fale jedną ręką,a potem – drugą ręką)

        RYBKI TAŃCZĄ W NIEJ W KÓŁECZKACH.

        (rysują- raz jedną, raz drugą ręką- coraz większe i coraz mniejsze kółeczka)

        TERAZ SKACZĄ MAŁE ŻABKI,

        (delikatnie uderzają palcami rąk z dołu do góry)

        A ZA NIMI – ŻABEK BABKI.

        (uderzają piąstkami)

        BOCIAN DZIOBEM SZUKA W TRAWIE,

        (stukają palcami wskazującymi – raz prawej, raz lewej ręki-w różne strony)

        ŚLIMAK PATRZY NAŃ CIEKAWIE.

        (rysują jednocześnie palcami wskazującymi muszle ślimaka, jedną ręką w prawą stronę, a drugą – w lewą)

         

         

        Data: 13.05.2020 (środa)

        Temat: Wiosna na  łące

         

        Zabawa Na wiosennej łące.

        Dziecko wspólnie z R. próbują naśladować ruchy zwierząt i roślin żyjących na wiosennej łące

        (np. stokrotki – stanie ze złączonymi nogami, prosto, z głową wyciągniętą do góry, z rozłożonymi

        rękami…). Potem wszyscy razem przedstawiają wiosenną łąkę, wcielając się w wybrane

        zwierzęta i rośliny.

        Układanie dialogów w parach między biedronką i ślimakiem, stokrotką i motylem.

        Obrazki/zdjęcia zwierząt, uczestników dialogów.

        Dziecko z rodzicem układają dialogi i przedstawiają je pozostałym członkom rodziny.

        Karta pracy, cz. 4, s. 42.

        Liczenie pszczół. Łączenie pszczół z obrazkiem plastrów, do których lecą. Kończenie kolorowania

        plastrów miodu.

        Oglądanie zdjęć. Słuchanie nazw produktów, które otrzymujemy dzięki pszczołom.

        (Degustacja różnych miodów podczas śniadania).

        Zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa Wiosenna pogoda.

        Dziecko spaceruje po pokoju. Na hasło Burza zatrzymuje się, klaszcząc

        Dziecko spaceruje. Na hasło Burza zatrzymuje się, klaszcząc nad głową i równocześnie

        mówiąc: bum, bum, bum. Ponownie spaceruje, na hasło Lekki wiatr – dziecko podskakuje

        z nogi na nogę. Ponowny marsz, na hasło Słońce – unosi ręce w górę, poruszają nimi

        w nadgarstkach.

        Rozmowa na temat budowy biedronki.

        Duże zdjęcie/obrazek biedronki.

        R. na zdjęciu/ilustracji pokazuje części ciała biedronki, nazywa je (pancerz, pod nim skrzydła,

        głowa, oczy, aparat gębowy, nogi, czułki).

        Biedronki należą do rodziny chrząszczy. Przechodzą przez stadia przeobrażenia (jak np.

        motyl). W Polsce najczęściej spotykanymi gatunkami biedronek są dwukropki i siedmiokropki,

        co oznacza, że liczba kropek nie wskazuje na wiek, tylko na gatunek. Biedronki są

        pożyteczne, bo zjadają mszyce – szkodniki roślin.

        Wykonanie biedronki

        Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

        Dla dziecka: patyk, nici (grube), narysowane wzory biedronek na czarnym i czerwonym

        Kartonie (dziecko może narysować), nożyczki, klej.

        −− Przymocowanie półmetrowej nitki do patyka.

        −− Wycinanie wzorów.

        −− Składanie czerwonego krążka na pół (to będą skrzydełka), rozprostowanie go, a następnie rozcięcie wzdłuż linii zgięcia.

        −− Naklejanie na czarny korpus biedronki dwóch czerwonych skrzydełek.

        −− Dorysowanie flamastrami (gdy klej przyschnie) kropek na skrzydełkach.

        −− Przymocowanie nitki do biedronki.

        Zabawy z biedronką z rodzeństwem.

        Biedronkawykonana przez dzieci.

        Uczestnicy zabawy układają biedronki na podłodze w jednym szeregu. Każdy trzyma w ręce

        patyczek z naprężoną nitką. Między każdym dzieckiem a biedronką powinny być jednakowe

        odstępy. Na hasło Start każde dziecko zaczyna nawijać nitkę na patyk.

        Zwycięzcą zostaje osoba, która jako pierwsza doprowadzi swoją biedronkę do patyka.

        Spacer w pobliżu domu – obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie.

        Ćwiczenia logorytmiczne Rób to, o czym mówi wiersz.

        Dziecko porusza się razem z R. zgodnie z tekstem wypowiadanego przez niego wierszyka.

        Następnie porusza się sam podczas recytacji przez R.

        Zrób do przodu cztery kroki,

        i rozejrzyj się na boki.

        Tupnij nogą raz i dwa,

        ta zabawa nadal trwa.

        Teraz w lewo jeden krok,

        przysiad, i do góry skok.

        Zrób do tyłu kroków trzy,

        by koledze otrzeć łzy.

        Klaśnij w ręce razy pięć,

        na klaskanie też masz chęć!

        Wokół obróć się, raz dwa,

        piłka skacze hop-sa-sa.

        Ręce w górę i na boki,

        zrób zajęcze cztery skoki.

        Gdy się zmęczysz, poleż sobie,

        i wyciągnij w górę nogę.

        Aktywne słuchanie muzyki Antonia Vivaldiego Cztery pory roku. Wiosna.

        Antonio Vivaldi - "Wiosna"https://www.youtube.com/watch?v=jdLlJHuQeNI

        Duży zielony kawałek materiału, nagranie utworu Antonia Vivaldiego Cztery pory roku. Wiosna,

        odtwarzacz CD, dla dziecka: kolorowy papier, nożyczki.

        Dziecko wycina różne kwiaty z kolorowego papieru i układa je na dużym zielonym kawałku

        materiału. Podczas zabawy wchodzi w role wiosennego wiatru, który pojawił się nad

        majową łąką. Dziecko z rodzicem chwyta kawałek materiału i unosi go w górę. Ilustruje muzykę

        następującym ruchem:

        −− fragment wykonany głośno:dziecko i rodzic poruszają materiałem w taki sposób, aby kwiatki podskakiwały

        wysoko,

        −− fragment wykonany cicho: dziecko i rodzic delikatnie poruszają materiałem, w taki sposób, aby

        kwiatki podskakiwały niezbyt wysoko,

        −− powtórzenie czynności z punktu 1: dzieci wolno poruszają się w prawą stronę,

        Powtórzenie czynności z punktu 2: dziecko z rodzicem poruszają się w lewą stronę, kładą materiał na

        podłodze. Improwizują ruchy wiatru, biegając po pokoju zgodnie z charakterem muzyki; kładą

        się na podłodze, jeszcze nieznacznie poruszając rękami i nogami, ale coraz wolniej, aż na

        koniec zabawy wiatr cichnie i dzieci zastygają bez ruchu.

        Zabawa rozwijająca koncentrację uwagi oraz umiejętność określania, kto należy do rodziny

        owadów: Owad czy nie?

        Obrazki zwierząt, w tym owadów, np. motyl, ćma, mucha, biedronka, mrówka, konik polny,

        pszczoła, osa, szerszeń, bąk, komar, chrabąszcz, żuk, ważka, napis owady.

        R. układa na dywanie odwrócone obrazki zwierząt. Dziecko odkrywają kolejne obrazki, nazywa

        zwierzęta na nich przedstawione, i jeśli jest to owad, układa obrazek pod napisem

        owady, np. motyl, ćma, mucha, biedronka, mrówka, konik polny, pszczoła, osa, szerszeń,

        bąk, komar, chrabąszcz, żuk, ważka. Następnie dobiera odpowiednie – sześciolatki – nazwy

        owadów (wyrazy, w których występują nieznane litery pomaga odczytać R.) i odczytuje

        je głośno.

        Dzieci spaceruje po sali. R. wypowiada nazwy różnych zwierząt. Jeśli będzie to nazwa owada,

        dziecko zatrzymuje się w miejscu.

        Dziecko siedzi na podłodze. R. wypowiada różne nazwy – jeśli pojawi się nazwa owada, dziecko

        klaszcze w ręce; jeśli pojawi się nazwa innego zwierzęcia, nie klaszcze.

        Dodatkowe karty pracy:

        Dorysuj drugą połowę: Motyl http://proliberis.org/images/dla_dzieci/pdf/pro_liberis_draw_09.jpg

        Słońce:http://proliberis.org/images/dla_dzieci/pdf/pro_liberis_draw_07.jpg

        Literka C po śladzie i samodzielnie: https://www.domowyprzedszkolak.pl/item/literka-c-184

        Kwiatowe sudoku: https://czasdzieci.pl/pliki_dz/kolorowanki/dd_68_610.jpg

        Znajdź 5 różnic: https://czasdzieci.pl/pliki_dz/kolorowanki/dd_68_614.jpg

        Wiosenny labirynt: https://www.domowyprzedszkolak.pl/item/wiosna-587

        Obejrzyj film i dowiedz sie, gdzie krasnale szukały wiosny: http://repozytorium.fn.org.pl/?q=pl/node/8351

         

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś zaproponuję Wam czytanie połączone z rysowaniem.

        Najpierw odczytajcie słowa:

        • ZAMEK
        • KRATA
        • KAWKA
        • PILOT
        • GRANAT

        I poproście rodzica o pomoc w odczytaniu słów:

        • SZPILKI
        • KOMÓRKA

        Wszystkie te słowa mają więcej niż jedno znaczenie:

        Np. KIELICH to naczynie do picia ale również część kwiatka.

         

        Teraz odgadnijcie dwa znaczenia każdego słowa i przedstawcie za pomocą rysunków:

        • ZAMEK (budowla, zamek błyskawiczny),
        • KRATA (okienna, materiał we wzór kratę),
        • KAWKA ( napój do wypicia, ptak),
        • PILOT (urządzenie, człowiek za sterem samolotu)
        • GRANAT (kolor, owoc) –pomijamy w znaczeniu broń
        • SZPILKI (buty, szpilki krawieckie),
        • KOMÓRKA (pomieszczenie, telefon),

         

         

         

        Data: 12.05.2020 (wtorek)

        Temat: Motyle i kwiaty

         

        Rozwiązywanie zagadek Bożeny Formy „Mieszkańcy łąki”

        Wiosną i latem się pojawia,

        kiedy ranek nastaje

        jej kropelki są na kwiatkach,

        listkach i na trawie. (rosa)

        Na niebie jej barwy

        pięknie się mienią,

        jak most ogromny

        łączy niebo z ziemią. (tęcza)

        Błyszczący na jej plecach

        płaszczyk czerwony,

        czarnymi kropkami

        pięknie ozdobiony. (biedronka)

        Rozciąga policzki

        jak woreczki małe.

        Zimowe zapasy

        przenosi w nich całe.

        Na czas mroźnej zimy,

        gromadzi je w norze.

        Ma miłe futerko,

        znacie go może? (chomik)

        Słuchanie opowiadania R. o cyklu rozwojowym motyla..

        Numerowanie kolejnych obrazków

        za pomocą kropek (lub liczb). Oglądanie zdjęć motyli. Słuchanie ich nazw. Opowiadanie

        o najciekawszym motylu.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 74.

        Odszukiwanie na obrazku ukrytych zwierząt, nazywanie ich. Kolorowanie rysunku.

        Ćwiczenia w czytaniu.

        Dla dziecka: wyprawka – obrazki, wyrazy (biedronka, konik polny, ważka, stokrotka, mak), nożyczki, kartka, klej.

        Dziecko ogląda obrazki. Nazywają zwierzęta i rośliny na nich przedstawione. Dobierają do nich wyrazy – ich nazwy. Naklejająwyrazy z obrazkami na kartkach.

        Nazywanie zwierząt przedstawionych na zdjęciach. Otaczanie pętlą owadów. Dokańczanie

        rysunku motyla według wzoru.

        Nagranie muzyki o pogodnym charakterze (według wyboru R.), odtwarzacz CD.

        R. zwraca się do dziecka:

        − Nastała wiosna. Dzisiaj wybierzemy się na łąkę.

        Dziecko spacerują za R. w określonym kierunku w rytmie nagrania muzyki o pogodnym charakterze.

        Podczas przerwy w muzyce R. mówi:

        − Jak tutaj pięknie! Tyle kwiatów i miękka, świeża trawa!

        Dziecko nabiera powietrza nosem, wydycha ustami na samogłosce – ooo! i sylabie

        aaaach!

        Ponownie maszerują w rytmie nagrania muzycznego. Podczas przerwy w muzyce R. kontynuuje:

        − Czy czujesz, jak pachną kwiaty i kwitnące krzewy?

        Dziecko zatrzymuje się, nabiera powietrza nosem, a wypuszcza ustami, naśladując wąchanie

        kwiatów. Następnie udaje kichnięcie.

        Ponownie maszerują. R. mówi:

        − Pora odpocząć. Kładziemy się na trawie i powoli oddychamy.

        Dziecko wykonuje wdech nosem, wydech ustami, następnie wdech ustami i wydech ustami.

        − Zasypiamy, słuchamy wiosennej muzyki.

        W tle słychać cichą muzykę. Dziecko miarowo oddycha, z dłońmi ułożonymi na przeponie.

        − Zaczyna powiewać wiatr. Szumi trawa. Wiatr wieje coraz mocniej.

        Dziecko przechodzi do pozycji stojącej. Nabiera powietrza nosem i wypuszczają je, równocześnie

        wypełniając powietrzem policzki.

        Przypomnienie cech kwadratu.

        R. mówi:

        −− Narysuj w powietrzu kształt kwadratu.

        −− Jakie są boki kwadratu?

        Zapoznanie z sześcianem (mogą być wycięte lub zbudowane z klocków).

        Kilka sześcianów różniących się wielkością.

        R. prezentuje kilka sześcianów różniących się wielkością. Nazywa figury. Dziecko je

        ogląda. Liczy ściany. Określa ich kształt – kwadrat. Układa figury według wzrastającej

        wielkości, a potem – według malejącej.

        Karta pracy, cz. 4, s. 40.

        Oglądanie sześcianów. Określanie różnic i podobieństw między nimi.

        Oglądanie rozłożonego sześcianu – jego siatki. Liczenie kwadratów. Rysowanie na każdej

        ścianie innego owada. Oglądanie obrazków sześcianu w różnym położeniu.

        Zabawy z sześcianem – kostką.

        R. pokazuj kostkę do gry. Dziecko rzuca kostką i wykonuje tyle czynności podanych przez R., ile oczek wyrzucono na kostce.

        Czynności: podskoki, skłony, przysiady, okrzyki…

        −− Dziecko rzuca kostką i podaje liczbę większą (lub mniejszą) o jeden w stosunku do liczby

        oczek wyrzuconych na kostce.

        Na zakończenie dziecko przypomina, kształt jakiej bryły ma kostka.

        Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 18 metodą Rudolfa Labana.

        Nagranie muzyki marszowej, odtwarzacz CD, dla dziecka: paski kolorowej bibuły.

        Zgodnie z muzyką – dziecko maszeruje po obwodzie koła na palcach, gdy nagranie muzyki

        jest głośne, a w przysiadzie, gdy nagranie muzyki jest ciche. W czasie marszu R. daje złożone paski bibuły.

        Tańczące bibułki – przy nagraniu dowolnej muzyki dziecko swobodnie tańczy i porusza

        paskami bibułki trzymanymi najpierw w prawej, a potem w lewej ręce. Podczas przerwy

        w grze przykuca i układa z bibułki dowolne kształty na podłodze.

        Po kole – na podłodze układa koła z bibułki i skacze dookoła nich obunóż, w jedną i w drugą

        stronę.

        Powitania bibułką – dotykają bibułką różnych części ciała wymienianych przez R.

        Jak najwyżej – wyrzuca bibułkę do góry, obserwuje jej opadanie, i łapie ją tuż nad podłogą.

        Sprytne palce – chwyta palcami stopy bibułki leżącą na podłodze i podaje ją sobie do rąk.

        Rysujemy ósemkę – dziecko przekłada bibułkę z ręki do ręki na kształt ósemki pomiędzy

        rozstawionymi nogami.

        Ćwiczenia w określaniu wartości logicznej zdań.

        Dziecko dostaje chustkę. R. wypowiada zdania. Jeżeli dziecko uzna, że zdanie jest

        prawdziwe, poruszają chustką nad głową. Jeżeli sądzi, że nie jest prawdziwe – siedzi bez ruchu.

        Czy to prawda, czy to fałsz?

        Gdy odgadniesz, sygnał dasz.

        −− Konik polny w wodzie gra.

        −− Żaba dwie głowy ma.

        −− Biedroneczki są w kropeczki.

        −− Motyle mają ciepłe czapeczki.

        −− Stokrotka jest czerwona.

        −− Ważka jest większa niż wrona…

        Kolorowanka Łąka w maju.

        Dla dziecka wyprawka: karta L, kredki.

        Karta pracy, cz. 4, s. 41.

        Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie motyla po śladach.

        Kolorowanie rysunku. Rysowanie po śladzie drogi motyla do stokrotki.

         

         

        Witajcie moi Drodzy. Najpierw przeczytajcie słowa, potem  przeliczcie ile liter jest w każdym wyrazie i zapiszcie obok używając cyfr np. ROSA - 4

        OWADY:

        • OSA
        • MOTYL
        • KONIK POLNY
        • BIEDRONKA

        KWIATY:

        • MAK
        • STOKROTKA

        ZWIERZĘTA:

        • KROWA
        • BYK
        • KRET

        Teraz NARYSUJCIE łąkę (dużo TRAWY) i wszystkie OWADY, KWIATY i ZWIERZĘTA. Można użyć naklejek (jeśli macie) lub powycinać obrazki ze starych niepotrzebnych gazet lub ćwiczeń, jeśli nie chcecie rysować.

         

         

         

        Data: 11.05.2020 (poniedziałek)

        Temat: Barwy ochronne

         

        Zabawa pobudzająco-hamująca Wiosenne kwiaty.

        Instrument muzyczny

        Przy cichych dźwiękach dziecko-wiosenny kwiatprzechodzi do przysiadu.

        Głośność dźwięku narasta, dziecko przechodzi do pozycji stojącej − kwiat rośnie.

        Mocne uderzenie w instrument – zatrzymuje się przez chwilę w bezruchu.

        Dwa uderzenia – przechodzi do leżenia na plecach.

        Zabawa rytmiczno-artykulacyjna z wykorzystaniem wiersza Teresy Fiutowskiej Żabie łapki.

        Dziecko z rodzicem stają naprzeciwko siebie i powtarzają tekst, ilustrując go ruchem.

        Dwie zielone małe żabki,

        tak nad stawem grają w łapki:

        jedną łapką prawą rękę ugiętą w łokciu,

        klap, klap, klap. uderza o prawą dłoń partnera,

        Drugą łapką  lewa ręka ugiętą w łokciu,

        klap, klap, klap. uderza o lewą dłoń partnera,

        Potem dwiema obie ręce ugięte w łokciach,

        klap, klap, klap. uderzają w obie dłonie partnera,

        Ty, bocianie przykucacie i grozicie bocianowi, poruszając wskazującym palcem.

        nas nie łap!

        Zabawa orientacyjno-porządkowa Owady na łące.

        Dziecko porusza się w różnych kierunkach na palcach, naśladując głosem ciche brzęczenie.

        Na dźwięk instrumentu przykuca – owady odpoczywają na kwiatach. Na dwa

        dźwięki tamburynu ponownie porusza się po sali.

        Ćwiczenie dużych grup mięśniowych Bukiety kwiatów.

        Dziecko spacerujepo łące, co pewien czas schyla się i zrywają kwiatek. Na hasło: Bukiety

        kwiatów zatrzymuje się i podnosi do góry raz prawą, raz lewą rękę. Prezentuje swój bukiet.

        Zabawa ruchowa z elementem równowagi Bocian chodzi po wysokiej trawie.

        Dziecko chodzi po pokoju, wysoko unosząc kolana. Po kilku krokach zatrzymuje się, staje na jednej

        nodze, drugą ma opartą o kolano nogi, na której stoi. Porusza złączonymi przed sobą

        rękami wyobrażającymi dziób bociana i powtarzają słowa: Kle, kle, kle, żabki mi się chce.

        Zabawa ruchowa z elementem skoków Ostrożne żabki.

        Dziecko-żabka porusza się, skacząc w przysiadzie. Hasło Nie ma bociana jest sygnałem, że

        niebezpieczeństwa nie ma, żabkamoże skakać dalej.

        Zabawa bieżna Próbujemy złapać motyla.

        Dziecko biega w różnych kierunkach. Na hasło Hop! wyskakuje w górę z klaśnięciem nad głową.

        Maszerują po obwodzie koła we wspięciu na palcach – wysoko, a potem w przysiadzie – nisko.

        Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Zabawa w chowanego.

        Przedstawienie bohaterów opowiadania: żaby, biedronki, konika polnego, motyla cytrynka.

        Podział nazw bohaterów opowiadania na sylaby i głoski

        Książka (s. 74–77) dla dziecka.

        Za lasem płynie strumyk, za strumykiem rozpościera się łąka, na łące rosną zielona trawa

        i stokrotki o biało-żółtych kwiatach. I jeszcze wiele innych kolorowych kwiatów i zielonych roślin.

        Pewnego dnia biedronka, żabka, konik polny i motyl cytrynek bawili się na łące w chowanego.

        – Jeden, dwa, trzy... – mała biedroneczka odliczyła do dziesięciu i rozejrzała się dookoła. –

        Zaraz was znajdę – zawołała, pewna siebie.

        Po chwili wykrzyknęła radośnie: – Widzę cię, żabko! Siedzisz pod liściem mlecza!

        Biedronka sfrunęła na liść i zajrzała pod spód.

        Coś takiego! Żabki tam nie było. Wszędzie tylko zielone źdźbła trawy i liście roślin łąkowych tak

        samo zielone jak żabka.

        „To nie ten liść” – pomyślała i przeniosła się na sąsiedni, a potem na kolejny.

        O! Coś zielonego mignęło jej przed oczami! Biedronka rozpostarła małe skrzydełka. – Mam

        cię, koniku polny! Siedzisz między koniczynkami! Widzę cię! Zaraz będziesz zaklepany – ucieszyła

        się z odkrycia.

        – I hop! – biedroneczka usiadła na listku koniczyny.

        „Znowu nic?” – nie mogła się nadziwić, że pośród zieleni nie ma nawet śladu konika polnego.

        – Zdawało mi się – westchnęła, jednak już po chwili uśmiechnęła się szeroko. „Cytrynka na

        pewno znajdę. Jest większy od konika polnego i ruchliwszy od żabki” – pomyślała.

        Wzbiła się w górę, żeby objąć wzrokiem całą łąkę. Żółty kolor przyciągnął jej uwagę.

        – Jest! Widzę cię, motylku!

        Już po chwili siedziała na płatku stokrotki. Jednak to był tylko kwiat, a dookoła – tysiące

        podobnych. Czy któryś z nich był motylem cytrynkiem? Z pewnością nie.

        – Żabka, konik polny i motylek poszli sobie, a mnie zostawili – powiedziała rozczarowana

        biedronka. Zrobiło się jej bardzo przykro, że przyjaciele tak z nią postąpili.

        – Mylisz się, biedroneczko – odezwał się mądry ślimak. – Twoi przyjaciele wciąż są na łące.

        Trudno znaleźć zieloną żabkę i zielonego konika polnego pośród zielonej trawy. Niełatwo też

        wypatrzyć żółtego motyla, gdy łąka żółci się od kwiatów. Tak jednak powinno być. Barwa chroni

        twoich przyjaciół przed niebezpieczeństwem. Ci, którzy na nich polują, mają wielki kłopot

        z odróżnieniem motyla od kwiatka albo konika polnego czy żabki od zielonych liści.

        – To prawda – z zieleni wyskoczyli roześmiani przyjaciele biedronki: żabka i konik polny.

        – Najprawdziwsza prawda – potwierdził motylek cytrynek i wyfrunął z kępy żółtych jaskrów.

        – Nie przejmuj się, biedroneczko, że nas nie znalazłaś. Teraz ja będę szukał. Ukryj się

        dobrze. Żabka i konik polny też.

        Biedronka ucieszyła się z takiej zamiany. Ale gdzie znaleźć kryjówkę? Dookoła tyle zieleni.

        Czerwona biedronka w czarne kropki będzie widoczna z daleka.

        Szczęśliwie brzegiem rzeki szła uśmiechnięta od ucha do ucha Ada. Usiadła na skraju łąki,

        żeby odpocząć. Miała na sobie czerwone spodenki w czarne kropeczki.

        Biedroneczka aż wstrzymała oddech z zachwytu. – Lecę – powiedziała sobie. Skrzydełka, choć

        małe, poniosły ją na skraj łąki. Usiadła leciutko na pięknych spodniach dziewczynki i... znikła.

        A może wciąż tam siedzi. Jak myślicie?

        Rozmowa na temat opowiadania.

        R. pyta:

        −− W co bawili się: żabka, konik polny, biedronka i motylek cytrynek?

        −− Dlaczego biedronka nie mogła odnaleźć przyjaciół?

        −− Co to jest barwa ochronna?

        Ubarwienie ochronne czy maskujące polega na upodobnieniu się barwą ciała do środowiska

        życia danego zwierzęcia. Ubarwienie ochronne jest rozpowszechnione wśród zwierząt,

        takich jak niedźwiedź polarny, pasikonik, rzekotka drzewna.

        Ćwiczenia z tekstem.

        Książka (s. 74–77)  dla dziecka.

        Słucha tekstu czytanego przez R. lub przez R słucha, jak dziecko czyta.

        Czyta tekst umieszczony pod ilustracjami.

        Zabawa ruchowa Żabie zabawy.

        Na hasło Żabka skacze, dziecko naśladuje żabie skoki. Na hasło Żabka pływa, wykonuje siad

        klęczny, chowają głowę w ramionach, pochylając się do przodu.

        Zajęcie 2. Majowa łąka – praca plastyczna.

        Ilustrowanie ruchem i głosem opowiadania R.

        Był piękny wiosenny dzień i przedszkolaki wybrały się na spacer na pobliską łąkę (dziecko maszeruje w różnych kierunkach sali). Słońce mocno świeciło, a wiatr rozdmuchiwał nasiona mniszka

        pospolitego i innych roślin (dziecko chodzi na czworakach i dmucha na rośliny). Nagle dzieci

        usłyszały pierwsze odgłosy. To pracowite pszczółki krążyły nad kwiatkami, szukając najpiękniejszych

        okazów, aby zebrać z nich nektar (dziecko lata jak pszczółka, machając rękami – skrzydełkami),

        wesoło bzyczały, nawołując się nawzajem (naśladuje bzyczenie pszczół: bzz, bzz, bzz). Na

        listkach koniczyny siedziały koniki polne, poruszając śmiesznie łapkami, z których strząsały resztki

        porannej rosy (dziecko siedzi, porusza w dowolny sposób kończynami), cykając cichutko (naśladuje

        dźwięk: cyt, cyt). Nagle, zupełnie nie wiadomo skąd, pojawiły się żaby (dziecko naśladuje

        skakanie żabek), które kumkały głośno (naśladuje kumkanie: kum, kum, kum), jakby ostrzegały się

        przed jakimś niebezpieczeństwem. Miały rację, że były takie zdenerwowane, bo na łące pojawiła się

        para bocianów. Chodziły, wysoko unosząc nogi (naśladuje chód bociana), z szeroko rozłożonymi

        skrzydłami, i rozglądały się na boki, co chwilę przystawały i pochylały się, szukając czegoś w trawie.

        Ponieważ niczego nie mogły znaleźć – klekotały ze złością (naśladuje głos bocianów – kle, kle, kle).

        Wysoko nad łąką krążył skowronek, śpiewając wiosenną piosenkę (naśladuje śpiew skowronka:–

        dzyń, dzyń, dzyń), odpowiadał mu wróbel (naśladuje głos wróbla: – ćwir, ćwir, ćwir), który przysiadł

        zmęczony na pobliskim drzewie w poszukiwaniu pokarmu dla swoich głodnych dzieci. Czekały one

        niedaleko w gniazdku, piszcząc:… (naśladuje kwilenie piskląt: pi, pi, pi), aby jak najszybciej przyniósł im cos do jedzenia. Dzieci już miały wracać do przedszkola, kiedy zobaczyły ślimaka, który

        wolno sunął po trawie. Gdy tylko napotkał na jakąś przeszkodę, szybko chował się do domku, który

        niósł na grzbiecie. Dopiero po chili wystawiał głowę i rozglądał się dookoła (dziecko naśladują zachowanie ślimaka). Nad łąką latały kolorowe motyle, co pewien czas siadając na kwiatkach (dziecko naśladuje ruch latających motyli). Przyglądała im się z zaciekawieniem wrona, siedząca na pobliskiej wierzbie i głośno kracząca z zachwytu (naśladuje krakanie: krrrra, krrr). Wiosenny wietrzyk poruszał trawą, kwiatami i gałązkami drzew, szumiąc wesołe piosenki szszsz… szszsz… szszuuu…(wydaje szumiące dźwięki, kołysząc uniesionymi rękami).

        Dzieci były zadowolone ze spaceru. Wróciły pełne wrażeń do przedszkola (maszeruje), gdzie czekał już na nie pyszny obiadek.

        Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

        Dla dziecka: wyprawka, karta 23, nożyczki, klej.

        Wycinanie z karty pasa w kolorze zielonym. Składanie pasa według instrukcji.

        Przyklejanie wiosennych kwiatów-naklejek według instrukcji (od największych do najmniejszych).

        Wykonanie pracy przez dziecko.

        Karta pracy, cz. 4, s. 38.

        Słuchanie opowiadania R. o cyklu rozwojowym motyla. Numerowanie kolejnych obrazków

        za pomocą kropek (lub liczb). Oglądanie zdjęć motyli. Słuchanie ich nazw.

        Opowiadanie o najciekawszym motylu.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 74.

        Odszukiwanie na obrazku ukrytych zwierząt, nazywanie ich. Kolorowanie rysunku.

        Ćwiczenia w czytaniu.

        Dla dziecka: wyprawka – obrazki, wyrazy (biedronka, konik polny, ważka, stokrotka, mak), nożyczki, kartka, klej.

        Dziecko ogląda obrazki. Nazywa zwierzęta i rośliny na nich przedstawione. Dobiera do nich wyrazy – ich nazwy. Nakleja wyrazy z obrazkami na kartkach.

         

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś „wybierzemy” się na piknik. Poproście mamę o nieduży kocyk lub duży ręcznik.Rozłóżcie go na podłodze tak, żeby nie przeszkadzać dorosłym. Teraz będziemy go mierzyć:

        1. Sprawdź najpierw, jaka jest długość kocyka robiąc kroki. Potem zmierz w ten sam sposób szerokość kocyka.

        Czy potrafisz zapisać przy pomocy cyfr, ile kroków szerokości ma kocyk, a ile długości?

         

        1. Sprawdź teraz, jaka jest długość kocyka stawiając stopę za stopą. Potem zmierz w ten sam sposób szerokość kocyka.

        Czy potrafisz zapisać przy pomocy cyfr, ile stóp szerokości ma kocyk, a ile długości?

         

        1. Sprawdź teraz jaka jest długość kocyka używając paska do spodni (może być mamy lub taty). Potem zmierz w ten sam sposób szerokość kocyka.

        Czy potrafisz zapisać przy pomocy cyfr, ile pasków szerokości ma kocyk a ile długości?

         

         

        A teraz może mama pozwoli zjeść coś dobrego na kocyku?

         

      • Data: 8.05.2020 (piątek)

        Temat: Dania też leży w Europie

         

        Zabawa Bawimy się słowami (metafora wizualna).

        Obrazki przedstawiające zwierzęta (psa, kota, słonia, tygrysa, koguta…) oraz zjawiska atmosferyczne,

        elementy pogody (wiatr, deszcz, śnieg, tęczę, słońce, chmury…), dwa koszyki.

        R. przygotował obrazki przedstawiające zwierzęta (psa, kota, słonia, tygrysa, koguta…)

        oraz elementy pogody (wiatr, deszcz, śnieg, tęczę, słońce, chmury…). Układa je w dwóch

        koszykach. Dziecko nazywa obrazki. Następnie R. pokazuje, jak wykonuje się ćwiczenie.

        Losuje po jednym kartoniku z obrazkiem z każdego koszyka. Jeżeli wylosowane obrazki

        przedstawiają, np. deszcz i koguta, to otrzymamy następujące możliwości połączenia nazw

        obrazków: deszczowy kogut, koguci deszcz, deszczokogut. Następnie obrazki losują dzieci.

        Zabawa Kto tak potrafi?

        Dziecko przeskakuje przez rozłożoną gazetę obunóż, skacze dookoła gazety na jednej nodze.

        Zwija gazetę w kulki, dmucha na nią tak, aby turlała się po podłodze. Wrzuca papierową kulę do pojemnika.

        Pokazanie na mapie Europy – Danii.

        Mapa Europy, flaga Danii.

        R. wskazuje Danię na mapie Europy, podaje nazwę jej stolicy – Kopenhaga. (Dania należy

        do UE). Pokazuje flagę Danii. Umieszcza ją w wazonie innych flag.

        Przedstawienie autora baśni – duńskiego baśniopisarza Hansa Christiana Andersena.

        Słuchanie opowiadania R. na podstawie utworu.

        Był sobie pewnego razu książę, który chciał się ożenić z księżniczką, ale to musiała być prawdziwa

        księżniczka. Jeździł więc po całym świecie, żeby znaleźć prawdziwą księżniczkę, lecz gdy

        tylko jakąś znalazł, okazywało się, że ma jakieś „ale”. Księżniczek było dużo, jednak książę nigdy

        nie mógł zdobyć pewności, że to były prawdziwe księżniczki. Zawsze było tam coś niezupełnie

        w porządku.

        Wrócił więc do domu i bardzo się martwił, bo tak ogromnie chciał mieć za żonę prawdziwą

        księżniczkę.

        Pewnego wieczoru była okropna pogoda; błyskało się i grzmiało, a deszcz lał jak z cebra; było

        strasznie. Nagle ktoś zapukał do bramy miasta i stary król wyszedł otworzyć.

        Przed bramą stała księżniczka. Ale mój Boże, jakże wyglądała, co uczyniły z niej deszcz i słota!

        Woda spływała z włosów i sukienki, wlewała się strumykiem do trzewiczków i wylewała się piętami,

        ale dziewczynka powiedziała, ze jest prawdziwą księżniczką.

        „Zaraz się o tym przekonamy” – pomyślała stara królowa, ale nie powiedziała ani słowa, poszła

        do sypialni, zdjęła całą pościel, na spód łóżka położyła ziarnko grochu i na nim ułożyła jeden na

        drugim dwadzieścia puchowych materaców, a potem jeszcze dwadzieścia puchowych pierzyn.

        I na tym posłaniu miała spać księżniczka.

        Rano królowa zapytała ją, jak spędziła noc.

        − O, bardzo źle – powiedziała księżniczka – całą noc oka nie mogłam zmrużyć! Nie wiadomo,

        co tam było w łóżku. Musiałam leżeć na czymś twardym, bo mam całe ciało brązowe i niebieskie

        od sińców. To straszne!

        Wtedy mieli już pewność, że była to prawdziwa księżniczka, skoro przez dwadzieścia materaców,

        dwadzieścia puchowych pierzyn poczuła ziarnko grochu. Taką delikatną skórę mogła

        mieć tylko prawdziwa księżniczka.

        Książę wziął ja za żonę, bo teraz był pewny, że to prawdziwa księżniczka, a ziarnko grochu oddano

        do muzeum, gdzie jeszcze teraz można je oglądać, o ile go ktoś nie zabrał.

        Widzicie, to była prawdziwa historia.

        Rozmowa na temat utworu.

        R. pyta:

        −− Z kim chciał ożenić się książę?

        −− Jak wyglądała księżniczka, która pewnego dnia zapukała do bramy miasta?

        −− Jak królowa chciała się przekonać, czy jest to prawdziwa księżniczka?

        −− Czy dziewczyna okazała się prawdziwą księżniczką?

        Zabawa ruchowa Podróż po Polsce i po Danii.

        Flaga Polski, flaga Danii.

        Kiedy R. pokazuje flagę Polski, dziecko naśladują jazdę na rowerze: powoli po terenach górzystych,

        szybciej po terenach nizinnych. Gdy R. zmienia flagę na duńską, dziecko przesiada się do samolotu.

        Spacer w pobliżu domu.

        Dziecko ogląda rośliny (kwiaty, krzewy, drzewa); nazywa je samodzielnie lub z pomocą R.

        Zabawa dydaktyczna Jedziemy windą w europejskim domu. Gra rodzinna.

        Zapoznanie dzieci z europejskim domem.

        Prostokątny karton podzielony poprzecznymi liniami na siedem części – dom zaznaczony

        flagami, na każdym piętrze, kartoniki z kropkami, kartoniki z liczbami, koperty z wyrazami:

        Niemcy, Anglia, Francja, Grecja, Włochy, Polska, nagranie greckich melodii,

        cztery pocztówki z różnych regionów Polski pocięte na sześć części, mapa Europy.

        R. kładzie na podłodze dom (prostokątny karton podzielony poprzecznymi liniami na siedem

        części). Dziecko liczy głośno: Parter, pierwsze piętro, drugie piętro… Dalej opowiada R.:

        w tym domu jest także winda (R. rysuje z boku domu dwie pionowe linie i na dole przypina

        pinezką pudełko, np. po zapałkach). Na pierwszym piętrze mieszkają Niemcy, na drugim Anglicy,

        na trzecim Francuzi, na czwartym Grecy, na piątym Włosi, a na szóstym Polacy. (R. zaznacza

        kolejne piętra kartonikami z odpowiednią liczba kropek (5-latki) lub liczbami (6-latki).

        Zabawa Jedziemy windą w zaczarowanym domu.

        Dziecko wybiera piętro, na które chciałoby wjechać windą. Przesuwa windę w wybrane

        miejsce. (pudełko po zapałkach). Sprawdza, czy jest na właściwym piętrze, licząc kropki lub odczytując liczby na kartoniku. Następnie odszukuje (wśród kopert) kopertę,

        na której jest obrazek takiej samej flagi jak na wybranym piętrze.

        R. odczytuje informacje i zadania umieszczone w kopercie.

        −− Koperta Niemcy.

        Zapraszamy do kraju, który słynie z gościnności. Pięknie wszystkich witamy, my lubimy tutaj gości.

        R. pokazuje Niemcy na mapie Europy. Zwraca uwagę, że jest to państwo sąsiadujące z Polską.

        Dziecko uczy się niemieckiego powitania Guten Tag – dzień dobry.

        −− Koperta Anglia.

        R. pokazuje Anglię na mapie Europy. Liczy razem z dzieckiem po angielsku do sześciu, dziecko

        podskakuje obunóż sześć razy.

        −− Koperta Francja.

        R. pokazuje Francję na mapie Europy. Dziecko liczy, ile kolorów ma flaga francuska, podskakuje

        tyle razy na jednej nodze.

        −− Koperta Grecja.

        R. pokazuje Grecję na mapie Europy. Wspólnie z dzieckiem tańczy przy greckich melodiach

        −− Koperta Włochy.

        Dziecko przypomina, jak nazywają się włoskie potrawy oraz mówi kilka znanych słów

        w języku włoskim.

        −− Koperta Polska.

        Dziecko składają w całość, rozcięte na sześć części pocztówki przedstawiające różne regiony Polski.

        Zakończenie zabawy – zjazd na parter, rozmowa na temat europejskiego domu.

        R. pyta:

        −− Na którym piętrze podoba się najbardziej?

        −− Kto mieszkał na szóstym piętrze?

        −− Na którym piętrze witaliśmy się po włosku?

        −− Na którym piętrze witaliśmy się słowami Guten Tag?

        Zabawa ruchowa Europa.

        Rozmowa z dzieckiem na temat pobytu za granicą (Czy jest tam inaczej niżw Polsce. Jakie różnice zauważyło. Czy dziecku się tam podobało.).

        Nauka rymowanki.

        W Europie mieszkam,

        tak jak ty, kolego.

        Że jestem Polakiem –

        dumny jestem z tego.

        Próba wyjaśnienia przyczyn dumy wynikającej z faktu, że jest się Polakiem.

         

         

        Witajcie moi Drodzy.

         Dziś zaproponuję Wam zabawę ruchowo – naśladowczą. Będziecie poruszać się wg słów rymowanki, naśladując ruchy zwierząt.

        Najpierw spróbujcie zapamiętać treść rymowanki:

        PIERWSZY IDZIE SŁOŃ,

        DRUGI BIEGNIE KOŃ,

        TRZECIA PEŁZNIE ŻMIJA,

        CZWARTA – MAŁPA, CO OGONKIEM WYWIJA.

        PIATY KROCZY LEW,

        RYCZĄC,ŻE AŻ KRZEPNIE KREW.

        SZÓSTY IDZIE HIPOPOTAM-

        GŁOŚNO CZŁAPIE, CHLAPIĄC BŁOTEM.

        Teraz spróbujcie naśladować zwierzęta. Może mama albo tata powiedzą Wam słowa rymowanki ?

         

        Może spróbujecie zapamiętać jeszcze jedną rymowankę o dzieciach z UE:

        JAŚ TO POLAK, HANS TO NIEMIEC

        KIKOS ZAŚ GREKIEM JEST.

        KAŻDY MIESZKA W SWOIM KRAJU,

        A ZARAZEM W UNI TEŻ.

         

         

         

        Data: 07.05.2020 (czwartek)

        Temat: Mieszkamy w Europie

         

        Karta pracy, cz. 4, s. 34–35.

        Oglądanie mapy Europy. Słuchanie nazw państw europejskich – sąsiadów Polski. (Szarym

        kolorem zaznaczone zostały kontynenty Azji i Afryki) Kolorowanie flagi Polski. Określanie,

        w którą stronę są zwrócone. Oglądanie obrazków flag. Nazywanie samodzielnie lub z pomocą

        N. państw UE, do których one należą. Kolorowanie rysunków flag według wzoru.

        Oglądanie obrazków innych flag.

        Oglądanie globusa;

        Wyjaśnienie czym jest i do czego służy; odczytywanie wspólnie z R. nazw kontynentów, jakie się na nim znajdują.

        Zabawa z globusem Wędrówka po świecie.

        Globus.

        Wprawianie globusa w ruch, zatrzymywanie go palcem przez dziecko, odczytywanie (samodzielnie lub z pomocą R.), w jakie miejsce dziecko dotarło.

        Rozwiązywanie krzyżówki, udzielenie odpowiedzi na pytanie: Na jakim kontynencie znajduje się Polska?

        Dla dziecka obrazki i pasujące do nich napisy z liczbami (1. ser; 2. ule; 3. pory; 4. oko; 5. pasek; 6. zamek), diagram krzyżówki, litery.

        Dziecko podaje nazwy przedmiotów przedstawionych na obrazkach, odszukują pasujące do nich napisy, które umieszczają w diagramie krzyżówki zgodnie z kolejnością przyporządkowanych do nich liczb (może układać je również z liter). Odczytuje rozwiązanie Europa.

        Oglądanie mapy Europy. Zwrócenie uwagi na jej wielkość i kształt.

        Samodzielne lub z pomocą R. odczytywanie nazw państw europejskich.

        Poznawanie ciekawostek o wybranych krajach europejskich. Oglądanie charakterystycznych

        dla nich budowli, symboli, np.: wieża Eiffla – Francja; krzywa Wieża – Piza, Koloseum

        – Włochy; Akropol – Grecja; wiatraki, tulipany – Holandia; zegar Big Ben, królowa Elżbieta –

        Anglia; torreador, corrida – Hiszpania.

        Układanie z rozsypanki nazw wybranych państw europejskich oraz nazwy kontynentu Europa

        Kartoniki z literami oraz z nazwami państw UE.

        Wyjaśnienie skrótu UE; zapoznanie z nazwami państw należących do Unii Europejskiej.

        Omówienie flagi UE (symbol wszystkich państw należących do Unii Europejskiej, ma 12

        gwiazdek, bo na początku należało do niej 12 państw).

        Zabawa Powitanie po włosku.

        Dziecko siedzi i wita się z R. w języku włoskim, mówiąc: Buongiorno (czyt. bondżorno)

        – dzień dobry. Wyjaśnia, co to znaczy i w jakim języku tak brzmi powitanie.

        Rozmowa na temat Włoch.

        R. pokazuje Włochy na mapie Europy. Opowiada kilka ciekawostek o tym państwie.

        Włochy to państwo położone na Półwyspie Apenińskim. Swoim kształtem przypomina buta.

        Stolicą Włoch jest Rzym na terenie, którego znajduje się państwo kościelne – Watykan, w którym

        mieszka papież. Tradycyjne włoskie potrawy to spaghetti i pizza. Tradycyjny włoski taniec to

        tarantella neapolitańska. Na należącej do Włoch wyspie Sycylii znajduje się wulkan Etna.

        Oglądanie folderów, ulotek, katalogów, albumów o Włoszech. Zapoznanie dziecko z wyglądem flagi Włoch, umieszczenie jej w wazonie obok flag Polski i UE.

        Uczenie się wybranych słów (zwrotów) z języka włoskiego.

        N. uczy dzieci kilku podstawowych zwrotów w języku włoskim:

        buongiorno (czyt. bondżorno) – dzień dobry, arrivederci (czyt. airwederczi) – do widzenia,

        mi chiamo(czyt. mi kjamo) – nazywam się, si (czyt. sij) – tak, grazie (czyt. gracje) – dziękuję.

        Opowieść ruchowa Podróżujemy po Włoszech.

        Nagranie muzyki relaksacyjnej, odtwarzacz CD.

        Dziecko naśladuje ruchem, gestem, mimiką treść opowiadania.

        Podróż rozpoczynamy samochodem. (Dziecko porusza się po pokoju, naśladując odgłos auta:

        brum, brum, brr, brr). A teraz czas na odpoczynek. Kładziemy się na miękkiej, zielonej trawie,

        słuchamy odgłosów ptaków, szumu lasu. (Dziecko słucha nagrania relaksacyjnej muzyki).

        W dalszą podróż wyruszamy rowerem. (Dziecko leży na plecach, naśladuje jazdę na rowerze).

        A teraz czas na piknik. Zjemy pyszne spaghetti. (Dziecko naśladuje wsysanie makaronu

        (ćwiczenia mięśni warg), gryzienie (ruchy okrężne żuchwy), oblizywanie ust po smacznym

        posiłku (ćwiczenia języka)). Pod koniec naszej podróży odpoczniemy na plaży nad ciepłym

        Morzem Śródziemnym. (Leży na plecach, naśladuje opalanie się, pływanie).

        Wykonanie pizzy wraz z rodzicem.

        Oglądanie przygotowanych produktów.

        Ser żółty starty na wiórki, szynka, sos pomidorowy, upieczone lub kupione spody do

        pizzy, cukinia, zielona pietruszka, pokrojone pomidory.

        Dziecko ogląda przygotowane produkty. Nazywa je. Dzieli nazwy na sylaby i głoski.

        Wykonanie pizzy.

        Dla dziecka: składniki na pizzę, gotowy spód.

        Dziecko dostaje na talerzu spód do pizzy. Smaruje go przygotowanym sosem pomidorowym, kładzie wybrane przez siebie dodatki.

        Degustacja pizzy odbędzie się na podwieczorek. Porządkowanie miejsca pracy przez dziecko.

        Oglądanie obrazka Syriusza – maskotki UE; wyjaśnienie pochodzenia nazwy, kolorowanie

        sylwety Syriusza w polskich barwach narodowych.

        Imię Syriusz pochodzi od najjaśniejszej gwiazdy na niebie. Niebieska, uśmiechnięta stonoga,

        w każdym kraju występuje ubrana w charakterystyczne dla niego elementy narodowe.

        Słuchanie hymnu UE – Ody do radości Ludwiga van Beethovena.

        Opowieść ruchowa przy muzyce.

        Zdjęcia: Syreny, Starego Miasta, Pomnika Fryderyka Chopina, lustra, flagi,

        nagranie akompaniamentu, dowolne nagranie utworu Fryderyka Chopina, instrument muzyczny, odtwarzacz CD.

        W rytmie nagrania akompaniamentu dziecko swobodnie maszeruje w dowolnych kierunkach.

        Podczas przerwy w muzyce R. zwraca się do dziecka unosząc odpowiednie zdjęcie:

        − Przed nami pomnik Fryderyka Chopina posłuchamy jednego z jego utworów.

         Dziecko słucha fragmentu nagrania utworu Fryderyka Chopina. Delikatnie naśladuje grę na pianinie.

        Ponownie maszeruje. Podczas przerwy w muzyce R. znów pokazuje kolejne zdjęcie

        − Oto Kolumna Zygmunta. Dziecko zatrzymuje się, swobodnie opuszcza głowę,

        następnie powoli ją unosi, spoglądają coraz wyżej, wyżej – podziwiając postać króla stojącego

        na kolumnie.

        Ponownie maszeruje. Przerwa w muzyce. R. pokazuje zdjęcie:

        − Teraz widzimy Stare Miasto – zwiedzamy zamek. Zatrzymujemy się i podziwiamy wiszące

        na ścianach obrazy. Przenosimy się w dawne czasy, pokażemy jak wyglądał „dworski ukłon”.

        Dziecko, w rytmie z rękami splecionymi z tyłu, powoli spaceruje w dowolnym kierunku.

        Ponownie maszeruje. Przerwa w muzyce. R. zwraca się do dziecka unosząc odpowiednie zdjęcie.

        − Wszędzie widać zamkowe lustra. Przeglądamy się w nich. Dzieci patrzy w lustro przybierając dziwne pozy.

        Ponownie maszeruje. Przerwa w muzyce. R. unosi zdjęcie:

        − Jesteśmy nad Wisłą. Spacerujemy. Dziecko maszeruje w rytmie, w dowolnym kierunku.

        Na hasło: Uwaga woda – naśladuje „puszczanie kaczek”, wykonuje zamaszysteruchy raz lewą, raz prawą ręką.

        Ponownie maszeruje. Przerwa w muzyce. R. zwraca się do dziecka unosząc flagę Polski.

        Wysłuchanie hymnu narodowego przez dzieci.

        Wyjaśnienie dziecku, dlaczego należy zachować powagę podczas słuchania hymnu.

        Przypomnienie tytułu hymnu: Mazurek Dąbrowskiego. Jeżeli dziecko nie wie, podać tytuł

        hymnu. Zachęcanie dziecka do wypowiedzi na temat: W jakich sytuacjach możemy usłyszeć hymn?

        Ilustrowanie odczytanych wyrazów.

        Dla dziecka: wyrazy z poznanymi literami, kartki, kredki.

        Dziecko nakleja wyraz na kartkach i rysuje nad nimi odpowiednie przedmioty(rośliny, zwierzęta), których nazwy odczytał.

        https://docplayer.pl/5522741-Flaga-unii-europejskiej.html - baza wiedzy o UE.

         

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś trochę poczytamy. Najpierw przeczytajcie proste wyrazy:

        SOK

        MUS

        RUM

        TIK

        ELA

        Teraz przeczytajcie te same wyrazy od końca (od prawej strony do lewej) i zapiszcie je.

        Teraz trochę trudniejsze wyrazy:

        STOKROTKA  (5)

        BAROK (4)

        SKARB  (4)

        KONIK (4)

        I znowu czytamy od końca wyrazy (od prawej strony do lewej) -tyle liter, ile pokazuje cyfra. Zapisujemy je.

        A na koniec zadanie dla wytrwałych. W słowie ROKOKO schowały się inne trzy słowa. Jak je znaleźć? Trzeba użyć liter odpowiadających cyfrom.

        R   O   K   O   K   O

        1    2    3    4    5    6

         

        123       345          456

         

        Data: 06.05.2020 (środa)

        Temat: Warszawska Syrenka

         

        Słuchanie hymnu Polski – Mazurka Dąbrowskiego.

        Nagranie hymnu, odtwarzacz CD.

        −− Wyjaśnianie, w jakich okolicznościach można go usłyszeć.

        −− Omówienie zasad zachowania się podczas słuchania i śpiewania hymnu; ponowne wysłuchanie

        hymnu w postawie na baczność i w ciszy.

        Wyjaśnienie pojęcia Warszawa – stolica Polski.

        Ilustracje przedstawiające najważniejsze urzędy państwowe znajdujące się w stolicy.

        Zwrócenie uwagi na najważniejsze urzędy państwowe znajdujące się w stolicy i ich rolę

        dla całego kraju. Pokazanie ich na zdjęciach, np.: budynek Sejmu, Pałac Prezydencki, Urząd

        Rady Ministrów, Ministerstwo Edukacji Narodowej.

        Wykonanie warszawskiej Syrenki.

        Dla dziecka kartka z bloku, kartki papieru kolorowego z narysowanymi konturamiposzczególnych elementów Syrenki, nożyczki, klej, rozsypanka literowa.

        Wycinanie po liniach konturowych, narysowanych przez R. na papierze kolorowym, poszczególnych

        elementów Syrenki i naklejanie ich na kartkach.

        Układanie z rozsypanki literowej i przyklejanie podpisu Syrenka.

        Zabawa ruchowa Warszawskie gołębie.

        Dziecko porusza się po pokoju, naśladując lot ptaków. Na dźwięk zatrzymuje się

        i klaszcze w ręce rytmizując tekst: Warszawskie gołębie wysoko latają i stolicę Polski z góry

        podziwiają.

        Poznawanie położenia geograficznego Polski na podstawie mapy.

        Mapa Polski.

        Wskazywanie granic, zwracanie uwagi na kolorystykę poszczególnych regionów naszego

        kraju: góry, wyżyny, niziny, wody, pokazywanie i nazywanie najdłuższych rzek (Wisła, Odra),

        największych miast leżących nad Wisłą (Kraków, Gdańsk), odczytywanie na mapie niektórych

        nazw: Tatry, Bałtyk, odczytywanie nazw państw sąsiadujących z Polską.

        Oglądanie mapy Polski.

        Napisy, mapa Polski, litery.

        Słuchanie odczytanych przez R. napisów,powtarzanie ich.

        Odczytanie napisów: stolica, Tatry, Bałtyk,Wisła, Odra i umieszczanie ich w odpowiednich

        miejscach na mapie. Ułożenienapisu z liter pod mapą: To mapa Polski.

        Pokaz gotowej mapy; zapoznanie ze sposobem jej wykonania.

        Dla dziecka kartonowy kontur mapy Polski, plastelina.

        Naklejanie cienkiego wałeczka plasteliny po narysowanym śladzie drogi Wisły na kartonowych

        konturach mapy przygotowanych przez R.

        Wypełnianie plasteliną wnętrz konturów mapy (gór, nizin, wyżyn) zgodnie z kolorystyką na wzorze.

        Zaznaczenie Warszawy i swojego miasta.

        Zabawa ruchowa Waga.

        Dziecko stoi w rozsypce w wyznaczonym miejscu pokoju. Wyciąga ramiona w bok i wykonuje skłony tułowia na boki – w prawo i w lewo, pokazując jak szalkiwagi przechylają się w jedną i w drugą stronę.

        Zabawa ruchowa z elementem skoku Skaczące piłki..

        Dziecko stoi w wybranym miejscu i wykonuje podskoki zgodnie z poleceniem R. Piłki skaczą wysoko – dziecko podskakuje jak najwyżej;Piłki skaczą nisko – dziecko skacze nisko; Piłki leżą – dziecko stoi bez ruch.

        Zabawa dydaktyczna Tworzymy kolekcje.

        Dużo obrazków różnego rodzaju towarów.

        R. rozkłada na dywanie dużo obrazków różnego rodzaju towarów. R. wyznacza również miejsce czterech sklepów, mówiąc, jakie sklepy one przedstawiają. Na hasło R. - sklep, dziecko chodzi, wyszukując spośród obrazków te, które będą towarami pasującymi do poszczególnych

        sklepów i wkładają obrazki do odpowiednich obręczy, np.: sklep meblowy – obrazki

        mebli: szafa, regał, półka, kanapa, stół, krzesło…; sklep z zabawkami – obrazki zabawek: lalka,

        miś, kaczka, słoń, klocki, samochód…; sklep odzieżowy – obrazki różnych części ubrań.

        Podawanie nazw nadrzędnych do towarów w poszczególnych sklepach.

        Wymienianie nazw artykułów znajdujących się w obręczach: szafa, kanapa, stół… to meble;

        spódnica, bluzka, sweter… to ubrania.

        Ćwiczenia w czytaniu.

        Dla dziecka wyprawka, karta N, nożyczki, klej.

        Wycinanie obrazków i zdań. Układaniezdań do obrazków. Odczytywanie ich.

        Zdania:

        W wazonie jest bukiet bzu.

        Olek je jajko ugotowane na twardo.

        Ada rysuje upragnionego kotka.

        To stokrotki, maki a dookoła trawa.

        Ada niesie jej ulubione bazie – kotki.

        To hulajnoga Ady, a tam rower Olka.

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś proponuję, abyście zrobili postaci  origami. Mam dla Was dwie propozycje: zajączka i Pikaczu. Najpierw obejrzyjcie filmiki (jeśli trzeba to więcej niż raz) i spróbujcie zrobić jedną z postaci. A może uda się obie? Dobrej zabawy.

        https://www.youtube.com/watch?v=_zgR0-aUJAU

        http://www.youtube.com/watch?v=68oz7mCVLKY

         

         

         

        Data: 05.04.2020 (wtorek)

        Temat: Stolica, Wisła, syrenka

         

        Zabawa Rozwijamy zdania.

        Obrazek szarego kota pijącego mleko z niebieskiej miski.

        R. pokazuje obrazek szarego kota pijącego mleko z niebieskiej miski. Podaje zdanie i mówi,

        że dodając kolejne słowa będziemy rozwijali je. Np.:

        Kot pije mleko.

        Szary kot pije mleko.

        Szary kot pije mleko z miski.

        Szary kot pije mleko z niebieskiej miski.

        Potem R. pokazuje inne obrazki, podaje proste zdania, a dzieci podając słowa – rozwijają je.

        Piękny jest nasz kraj – twórcza zabawa plastyczna.

        Wybieranie spośród obrazków zdjęć (wyciętych z kolorowych czasopism) różnych zakątków

        naszego kraju tych, które dziecku podobają się najbardziej. Omawianie, co one

        przedstawiają; uzasadnianie swojego wyboru.

        Obrazki/zdjęcia wycięte z czasopism.

        Zagadki pantomimiczne Co można tam robić?

        R. pokazuje na mapie określone rejony Polski. Mówi dziecku jakim miejscu się znalazło, np.: góry, jeziora, las, morze. Prosi, aby dziecko pokazało, co można robićw tych miejscach.

        Wykonanie pracy plastycznej.

        Dla dziecka zdjęcia lub obrazki (wycięte z czasopism) przedstawiające różne miejsca

        Polski, pastele olejne, kartki, klej.

        Zaproponowanie wykonania obrazka przedstawiającego miejsca, które dzieciom się podobają,

        z jednoczesnym uchwyceniem różnorodności polskiego krajobrazu.

        Pokaz i omówienie sposobu wykonania pracy przez R.

        Samodzielne działania dziecka; naklejanie pośrodku kartki zdjęcia lub obrazka (wyciętych

        z kolorowych czasopism) wybranego przez dziecko; dorysowywanie – według pomysłów z każdej strony pastelami olejnymi brakujących elementów w taki sposób, aby

        z naklejonym elementem tworzyły jedną całość.

        Wyjaśnianie przez autorów, jakie elementy dorysowali i dlaczego. Zwrócenie uwagi przez R na spójność elementów narysowanych przez dziecko i naklejonego fragmentu.

        Karta pracy, cz. 4, s. 30−31.

        Określanie, co zwiedzali w Warszawie Olek, Ada, mama i tata z rodzicami mamy. Oglądanie

        zdjęć warszawskich syrenek. Rysowanie po śladach rysunków bez odrywania kredki od kartki.

        Układanie zdań z barwionej podanymi słowami.

        Wyrazy: stolica, Wisła, syrena.

        Dziecko odczytuje wyrazy samodzielnie lub z rodzicem. Następnie układaj zdania z odczytanymi

        słowami.

        Zabawy i ćwiczenia związane z mierzeniem pojemności płynów.

        Przygotowane przez R. kilka butelek z plastiku, np. o pojemności 1l z różną zawartością

        wody zabarwionej farbą. Butelki są dobrze zakręcone.

        Określanie, ile wody jest w butelce.

        R. stawia przed dzieckiem zakręconą butelkę z wodą. Pyta: Ile jest wody w butelce –

        dużo, mało? Potem przewraca butelkę i pyta, czy jest w niej tyle samo wody.

        Ustawianie butelek według wzrastającej w nich ilości wody.

        Butelki z różną ilością wody.

        R. ustawia butelko przed dzieckiem.

        −− Dziecko określa, w której butelce jest najwięcej barwionej wody, a w której najmniej.

        −− Ustawia butelki według ilości zawartego w nich płynu – od tej z najmniejszą ilością, do

        tej z największą.

        −− Dmucha w kolejne odkręcone butelki. Porównują dźwięki wydawane przez nie.

        Zapoznanie z miarą płynów.

        R. pokazuje butelki – 0,5l, 1l, 1,5l. Mówi dziecku, że miarą pojemności płynów jest 1l – 0,5l

        to jest połowa 1l, a 1,5l – to litr i jeszcze połowa litra.

        Sprawdzanie ilości napojów w dwóch różnych butelkach (jedna niska i szeroka, a druga –

        wąska i wysoka) za pomocą wspólnej miary.

        Butelki z wodą, kubek.

        Dziecko przelewa do kubka wodę z jednej butelki, a potem z drugiej butelki i liczy, ile kubków

        wody było w jednej, a ile w drugiej butelce, Określa, gdzie wody było więcej (było

        tyle samo).

        Karta pracy, cz. 4, s. 32–33.

        Oglądanie zdjęcia, zwracanie uwagi na poziom soku w szklankach.

        Sok jabłkowy, szklanki, kubek plastikowy.

        R. wlewa tyle samo soku jabłkowego do przygotowanych różnych szklanek – miarką jest

        plastikowy kubek.

        Dziecko ogląda szklanki i dochodzi do wniosku, że o ilości soku nie mówi jego poziom

        w szklankach, tylko miarka jaką ten płyn rozlewano. Dziecko wypija sok ze szklanki. Wskazywanie

        butelki, w której zmieści się najwięcej płynu i tej, w której zmieści się go najmniej.

        Czytanie z N. lub samodzielnie pojemności butelek.

        Dziecko rysuje szlaczki po śladzie, a potem samodzielnie. Następnie koloruje butelki, rysuje

        je po śladzie a potem samodzielnie według wzoru.

        Zabawa ruchowa z butelkami plastikowymi.

        Dziecko dostaje butelkę, Ustawia ją względem siebie według poleceń R.:

        −− połóż butelkę przed sobą, za sobą,

        −− połóż ją po prawej stronie, po lewej stronie,

        −− turlaj butelkę po podłodze.

        Spacer w pobliżu domu – obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie.

        Dziecko obserwuje mijane drzewa i krzewy – oglądają ich kwiaty. R. wyjaśnia ich budowę

        (płatki, słupek, pręcik). Dziecko podziwia kwitnące drzewa i krzewy.

        Wykonanie pracy plastycznej „Nasze godło”

        Dla dziecka wyprawka, karta 22, nożyczki, czerwona farba, pędzel, korona.

        Wycinanie z karty rysunku godła i pomalowanie go na czerwono, tak aby kształt orła został

        biały.Naklejanie korony – naklejka na głowie orła.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 75.

        Kolorowanie klocków – klocki tego samegokształtu powinny być w takim samymkolorze.

        Ćwiczenia emisyjne Cicho – głośno.

        Ćwiczenia oddechowe Wiślane fale.

        Dla dziecka przymocowany do cienkich patyczków niebieski pasek karbowanej bibuły.

        Dziecko nabiera powietrze nosem, następnie powoli wypuszcza je ustami, wprawiając

        w ruch paski bibuły.

        Zabawa Kolorowe puzzle – rozwijająca zdolność koncentracji.

        Dla dziecka duża kartka papieru, koperty z pociętymi na sześć części pocztówkami,

        dowolne nagranie muzyczne, odtwarzacz CD, pałka i talerz.

        Na środku pokoju rozłożone są duże kartki papieru. Na każdej kartce umieszczona jest koperta

        z pociętą na sześć części pocztówką. W rytmie melodii dziecko przemieszczają się między

        kartkami. Na sygnał – uderzenie pałką w talerz, dziecko zajmuje miejsce obok najbliżej

        leżącej kartki. Wyciąga z kopert puzzle i układa w całość swoją widokówkę.

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś będziemy przeliczać wyrazy w zdaniach, a potem zrobimy doświadczenia z załamaniem światła.

         

        1.Rodzice odczytają Wam zdania, a Wy policzcie wyrazy wg wzoru:

        Np. OLA MA PSA. (3 wyrazy)

                   1     2       3

         

        ALA I OLA IDĄ. (4 wyrazy)

          1     2   3      4

         

        1. TO DOM.
        2. TEN DOM TO WIEŻOWIEC.
        3. ZNAJDUJE SIĘ ON NIEDALEKO.
        4. POSIADA PARTER ORAZ WIELE PIĘTER.
        5. W TYM DOMU JEST WINDA.
        6. WOLNOĆ TOMKU W SWOIM DOMKU.
        7. WSZĘDZIE DOBRZE ALE W DOMU NAJLEPIEJ.

         

        2.Teraz czas na eksperymenty:

        Potrzebne będą:

         

        EKSPERYMENT I

        • szklanka lub kubek przeźroczysty,
        • woda
        • długopis

         Wlewamy do szklanki wodę ( ¾ szkl.) i wkładamy długopis.

        Co się dzieje?

        Długopis trochę się przesunął wewnątrz wody i wydaje się grubszy.

        To efekt załamania światła.

         

        EKSPERYMENT II

        • szklanka lub kubek przeźroczysty,
        • woda
        • moneta np. 2 zł

        Kładziemy monetę na stole. Na monecie stawiamy szklankę. Moneta jest widoczna przez naczynie. Teraz nalewamy wodę do szklanki (cała szklanka).

        Sprawdźcie co się stanie z monetą? To też jest efekt załamania światła.

         

         

        Data: 04.05.2020 (poniedziałek)

        Temat: Zakochany w syrenie

        Oglądanie widokówek, książek, albumów o Warszawie.

        Widokówki, albumy, książki o Warszawie.

        Dziecko ogląda przygotowany przez R. materiał, dzieli się swoimi spostrzeżeniami. Swobodnie opisuje charakterystyczne miejsca Warszawy.

        Ozdabianie napisu Polska.

        Napis Polska, szablon literowy, kontur mapy Polski, kredki.

        Dziecko podaje nazwę kraju, w którym mieszka, kończy zdanie Polska to…

        Dziecko dostajenapis Polska (obrysowany przez R. lub dziecko od szablonu literowego)

        i ozdabia go według własnego pomysłu.

        Zabawa orientacyjno-porządkowa Hop – bęc.

        Dziecko maszeruje w różnych kierunkach. Na hasło: Hop wyskakuje w górę, a na hasło:

        Bęc – przykuca. Po wykonaniu tych czynności ponownie przechodzi do marszu.

        Ćwiczenia dużych grup mięśniowych Sięgnij jak najwyżej.

        Dziecko wspina się na palce, wyciąga ręce naprzemiennie w górę, aby sięgnąć jak najwyżej; następnie wykonuje siad klęczny, przyciska głowę do kolan – starają się zwinąć w jak najmniejszą kulkę.

        Ćwiczenia nóg Jak sprężynka.

        Dziecko wykonuje rytmiczne przysiady i wspięcia w tempie uderzeń R. w instrument.

        Ćwiczenie równowagi Kto potrafi?

        Dziecko dotyka prawym łokciem lewego kolana i odwrotnie; wytrzymuje chwilę w tej pozycji.

        Oglądanie mapy Polski.

        Fizyczna mapa Polski.

        Dziecko ogląda mapę. R. wyjaśnia, co oznaczają poszczególne kolory. Razem odszukują Wisłę,

        Bałtyk i Warszawę.

        R. wskazuje miejscowość zamieszkania poszczególnych członków rodziny.

        • Słuchanie opowiadania.

        Książka (s. 72–73) dla dziecka.

        Ada wróciła z tatą z przedszkola i od razu zaczęła opowiadać o wydarzeniach dnia.

        − Dzisiaj rysowaliśmy Syrenkę – powiedziała.

        − Taki stary samochód? – zdziwił się Olek, który wiedział wszystko o dawnych modelach

        samochodów takich jak trabant, syrenka i warszawa.

        − Sarenkę? – zapytała mama, która w tym czasie miksowała truskawki i nie dosłyszała głosu córeczki.

        − Ojejku, nikt mnie nie rozumie – westchnęła Ada i rozwinęła swój rysunek.

        − Syrenka warszawska! Kobieta z ogonem ryby i z tarczą − zawołał Olek. − Znam ten pomnik, bo byliśmy tam z klasą.

        − Jeśli chcesz, to opowiem ci legendę o tym pomniku i o powstaniu Warszawy − zaproponowała Ada.

        − Chcę.

        Ada wyjęła jedną ze swoich małych lalek i owinęła jej nogi wstążką, tak, żeby przypominała

        ogon ryby. Zaczęła opowiadać:

        33

        − W pewnej wiosce żyła sobie piękna syrena, która nie była zwykłą dziewczyną, bo zamiast

        nóg miała płetwę. Mieszkała w rzece Wiśle. Czasami wychodziła na brzeg, żeby rozczesać włosy… − Ada udawała, że rozczesuje lalce blond czuprynę. – Syrenka pięknie śpiewała i czarowała swoim głosem rybaków.

        Ada odszukała drugą lalkę, której kiedyś obcięła włosy, podała ją Olkowi i powiedziała:

        − To będzie rybak. Ma na imię Wars.

        − Ja mam go udawać?

        − Tak.

        − I co mam robić? – zapytał Olek.

        − Masz być zakochany – wyjaśniła Ada.

        − Ja?

        – Tak! Wars zakochał się w syrenie i uratował ją przed innymi rybakami. Oni zarzucili na

        nią sieci, bo chcieli ją zanieść królowi, żeby dostać dużo pieniędzy. Zatkali sobie uszy, żeby nie

        słyszeć jej śpiewu.

        − A co by się stało, gdyby usłyszeli?

        − Ten, kto ją usłyszał, wchodził do rzeki i już nigdy nie wracał. Zwykli ludzie nie mogą żyć

        pod wodą.

        − Wiem. Ludzie mają płuca, a ryby skrzela. Dzięki temu ryby mieszkają pod wodą. I ta twoja

        syrena też.

        Ada przyniosła z kuchni pustą siatkę po cebuli, która przypominała sieć i wrzuciła do niej

        swoją lalkę.

        − Uratuj mnie, piękny rybaku, a zaśpiewam ci najpiękniejszą pieśń na świecie! – powiedziała.

        − Nie śpiewaj mi, bo wpadnę do Wisły i nie wrócę! Zatkałem sobie uszy – powiedział Olek.

        − Ojej! Już dawno wyjąłeś sobie zatyczki z uszu i dlatego jesteś zakochany. Taka jest legenda, a my się tylko bawimy. Ratuj syrenę!

        − Zakradnę się nocą, kiedy inni rybacy będą spali i rozetnę sieci. Będziesz mogła wrócić do Wisły.

        − Pospiesz się, bo nie mogę żyć długo bez wody! – pisnęła Ada.

        Olek wyplątał syrenę z cebulowej sieci i powiedział:

        − Jesteś wolna. Możesz wracać do domu.

        − Dziękuję ci, dzielny rybaku? Jak masz na imię?

        − Olek.

        − Przecież się bawimy! – przypomniała Ada.

        − No dobrze… mam na imię Wars. A ty, jak masz na imię, piękna panno?

        − Jestem Sawa. Widziałam cię wiele razy na brzegu rzeki.

        − Przychodziłem tu łowić ryby, ale zawsze czekałem na ciebie. Jesteś taka piękna.

        − Och! Rybacy tu biegną! Zobaczyli, że mnie uwolniłeś! Nie wyjdę już na brzeg Wisły, chyba,

        że waszej wiosce będzie groziło wielkie niebezpieczeństwo. Wtedy was obronię! Żegnajcie!

        − Żegnaj! – powiedział Olek.

        − Przecież ty masz iść ze mną, bo mnie kochasz – przypomniała Ada.

        − Idę z tobą, Sawo! – zawołał Olek.

        Po chwili obie lalki wylądowały pod tapczanem, który udawał rzekę Wisłę.

        Ada opowiadała dalej:

        − Wars i Sawa zniknęli pod wodą, i nikt ich już nie widział. Na miejscu wioski powstało miasto Warszawa, w którym mieszkamy – zakończyła.

        − Wiesz co, może pójdziemy w sobotę z mamą i tatą obejrzeć pomnik Syrenki nad Wisłą?

        Sprawdzimy, czy ma skrzela.

        − Mówiłeś, że byłeś tam z klasą.

        − Ale chcę iść jeszcze raz.

        − Hm… ty chyba naprawdę zakochałeś się w tej Sawie – zachichotała Ada.

        Rozmowa na temat opowiadania.

        R. pyta:

        − O czym dowiedziała się Ada w przedszkolu?

        − Kto pomógł jej przedstawić legendę?

        Wspólne opowiadanie legendy o powstaniu Warszawy.

        Dziecko i rodzic sztafetowo opowiadają legendę – kiedy jedno kończy, a drugie w tym miejscu zaczyna.

        Karta pracy, cz. 4, s. 29.

        Rysowanie po śladach rysunku Syreny i fal.

        Czytanie tekstu w książce.

        Książka (s. 72–73) dla dziecka.

        Słuchanie tekstu czytanego przez 6-latki lub R. Dziecko czyta tekst głośno i wyraźnie

        Spacer w pobliżu domu, wskazywanie godła na budynkach państwowych; nazywanie, co się w nich znajduje (przedszkole, szkoła, poczta…).

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś trochę poczytamy. Oto wyrazy do odczytania:

        • MAŁPA
        • MIASTO
        • ULICA
        • PŁOT
        • PIES
        • KOT
        • LASKA
        • WOREK
        • MŁOT
        • ROBAK
        • ZEGAR

        Teraz spróbujcie utworzyć do tych wyrazów zdrobnienia wg wzoru:

        MAŁPA – MAŁPECZKA

        (MAŁPECZKA ,MIASTECZKO ,ULICZKA ,PŁOTECZEK ,PIESECZEK , KOTECZEK ,LASECZKA ,WORECZEK ,MŁOTECZEK ,ROBACZEK, ZEGARECZEK)

      •  

        Data: 30.04.2020 (czwartek)

        Temat: Kim jesteś?

         

        Zabawa ruchowa – Skok, obrót i skok.

        Rolka po papierze toaletowym dla dziecka.

        Dziecko stoi, stopy ma złączone, rolka po papierze toaletowym leży poziomo przed

        dzieckiem. Wykonuje przeskoki obunóż przez rolki w przód. Przed każdym skokiem

        odwraca się, ustawiając się przodem do przyboru.

        Utrudnienie: dziecko wykonuje przeskoki obunóż przez rolki, w przód i w tył.

        Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby ”Dzień Flagi”.

        Książka (s. 70–71) dla dziecka.

        W przedszkolu gruchnęła wieść, że zbliża się Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej i wszystkie

        przedszkolaki będą malować chorągiewki.

        – A po co? – spytała Lenka.

        – Na jaki kolor? – chciał wiedzieć Alan.

        – Na czerwony – powiedział Szymek.

        – Nie. Na biały – sprostowała Ada.

        – A po co? – ponownie spytała Lenka.

        – Będziemy z nimi maszerować. Flagi byłyby dla was za ciężkie – wyjaśniła pani.

        – Tylko wojsko maszeruje. My nie jesteśmy wojskiem – zauważył Alan.

        – Ale jesteśmy Polakami, a to dzień poświęcony naszej polskiej fladze. Z tej okazji możemy

        nawet maszerować – powiedziała z uśmiechem pani. – Drugiego maja przemaszerujemy przez

        całe osiedle.

        – Dostaniemy prezenty? – zapytał Hubert.

        – To Dzień Flagi, a nie Dzień Dziecka – zauważył Szymek.

        Hubert się naburmuszył. Jednak musiał przyznać, że Szymek ma rację. Jeśli już wręczać

        prezenty, to polskiej fladze, a nie przedszkolakom, którzy z pewnością nie są ani flagami, ani

        chorągiewkami.

        Wszyscy lubią malować, więc chwilę później Ada, jej koleżanki i koledzy z zapałem przystąpili

        do pracy. Jednak malowanie chorągiewek nie było wcale proste. Wymagało szczególnej

        uwagi. Ci, którzy się zagapili i zamalowali na czerwono więcej niż połowę chorągiewki, musieli

        malować od nowa. Bo przecież chorągiewka w polskich barwach powinna być tylko w połowie

        czerwona. Ada też nie od razu była zadowolona ze swojej pracy.

        – Dobrze, że na chorągiewkach nie trzeba malować komarów. Komary są strasznie trudne

        do wykonania – pocieszyła ją Lenka.

        – Muchy też – dodała Ada. I poczuła ulgę, że nie musi malować ani mrówek, ani much, tylko

        czerwony pas na białej chorągiewce.

        W Dniu Flagi przedszkolaki z przedszkola Ady wzięły udział w radosnym marszu po osiedlu.

        Każde dziecko niosło dumnie własnoręcznie wykonaną biało-czerwoną chorągiewkę.

        Dzieci machały nimi, aż furczało. Ada widziała las rąk przed sobą i czuła, że wszyscy, ona także,

        robią coś bardzo ważnego. Żałowała, że nie widzą jej rodzice i Olek, i babcia z dziadkiem. Przechodnie

        z podziwem patrzyli na maszerujących.

        – O, widzę, że mali Polacy też świętują – pochwaliła ich jakaś pani w sukience w paski.

        Ada czuła dumę, że mieszka w Polsce, że maszeruje z biało-czerwoną chorągiewką i że jest

        Polką – może trochę małą, ale co tam: przecież kiedyś urośnie.

        – Będę wtedy maszerowała z dużą flagą, żeby było ją widać aż z kosmosu – powiedziała.

        – Nasze chorągiewki też widać – zapewniła ją Lenka.

        Ada i Lena podniosły swoje chorągiewki jeszcze wyżej i pomachały kosmonautom i kosmitom.

        Niech wiedzą, że polska flaga świętuje, a z nią świętują mali Polacy.

        N. rozmawia z dziećmi na temat opowiadania. N. pyta:

        −− Po co przedszkolaki malowały flagi?

        −− Jak czuła się Ada, maszerując 2 maja z kolegami i koleżankami i machając chorągiewką?

        −− Z czego była dumna?

        Ćwiczenia z tekstem.

        Książka (s. 70–71) dla dziecka.

        Dziecko słucha tekstu czytanego przez R. 6 – latki czytająsamodzielnie.

        Dziecko czyta głośno teksty umieszczone pod ilustracjami do opowiadania.

        Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej to polskie święto obchodzone 2 maja, wprowadzone

        na mocy ustawy z 20 lutego 2004 roku, by propagować wiedzę o Polskiej tożsamości oraz

        symbolach narodowych. Flaga składa się z dwóch poziomych pasów: białego i czerwonego.

        Pierwszy symbolizuje czystość i niepokalanie, drugi – odwagę i waleczność. Oficjalnie

        flaga została uznana za symbol narodowy w 1919 roku, w rok po uzyskaniu przez Polskę

        niepodległości.

        Wykonanie chorągiewki z kolorowego papieru.

        Dla dziecka: paski papieru – białego i czerwonego, klej, patyczek (taki jak do balonów).

        Dziecko skleja paski papieru, dokleja patyczek. Wykonanymi chorągiewkami można ozdobić pokój lub balkon J

        Zabawa ruchowa – Ziemia, woda, powietrze.

        Dziecko stoi, zwrócone twarzą do R.

        −− Na hasło: Ziemia – dotyka dłońmi podłogi, jednocześnie przykucając.

        −− Na hasło: Woda – chwyta się dłońmi za kolana.

        −− Na hasło: Powietrze – wskazuje przestrzeń nad głową.

        R. podaje hasła w różnej kolejności..

        Spacer – obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie.

        Dziecko obserwuje drzewa, krzewy, zwierzęta, stara się dostrzec zachodzące w przyrodzie

        zmiany.

        Nauka wiersza Ewy Stadtmüller Kim jesteś?

        Czy wiesz, kim jesteś?

        − To oczywiste!

        Co ci jest bliskie?

        − Znaki ojczyste.

        Ojczyste barwy

        − biało – czerwone.

        Ojczyste godło

        − orzeł w koronie.

        Ojczyste w hymnie

        − mazurka dźwięki,

        no i stolica

        − miasto syrenki.

        Rozmowa na temat wiersza.

        R. pyta:

        − Co jest bliskie osobie z wiersza?

        − Jakie znaki ojczyste?

        − Co jest jeszcze bliskie?

        − Kim jest osoba z wiersza? A wy, kim jesteście?

        Wskazywanie wśród obrazków różnych flag – flagi Polski.

        Obrazki flag różnych państw.

        R. pokazuje obrazki flag różnych państw, w tym flagę Polski. Dziecko wskazuje ją, omawiają jej wygląd.

        Powtórna recytacja wiersza.

        R. recytuje wiersz opuszczając pewne słowa, które dopowiada dziecko (czerwona czcionka).

        Czy wiesz, kim jesteś?

        − To oczywiste!

        Co ci jest bliskie?

        − Znaki ojczyste.

        Ojczyste barwy

        − biało – czerwone.

        Ojczyste godło

        − orzeł w koronie.

        Ojczyste w hymnie

        − mazurka dźwięki,

        no i stolica

        − miasto syrenki.

        I jeszcze Wisła

        co sobie płynie:

        raz na wyżynie,

        raz na równinie,

        i mija miasta

        prześliczne takie…

        − Już wiesz, kim jesteś?

        − Jestem Polakiem.

        I jeszcze Wisła

        co sobie płynie:

        raz na wyżynie,

        raz na równinie,

        i mija miasta

        prześliczne takie…

        − Już wiesz, kim jesteś?

        − Jestem Polakiem.

        Karta pracy, cz. 4, s. 28.

        Czytanie całościowe zdania To mapa Polski. Czytanie samodzielne (6-latki) lub z R. (5-latki) napisów odszukanych w naklejkach: Wisła, stolica, Bałtyk, Tatry. Naklejanie ich w odpowiednich miejscach na mapie.

        R. pyta:

        − Co to jest Bałtyk?

        − Gdzie się znajduje?

        − Jak nazywa się stolica Polski?

        Oglądanie godła. Kolorowanie rysunku godła według wzoru.

        Kolorowanie flag, żeby wyglądały jak flaga Polski.

        Dodatkowe karty pracy:

        Polskie symbole narodowe w kolorowance dla dzieci: http://www.jakiznaktwoj.pl/symbolenarodowe

        Symbole narodowe karty pracy: https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2019/04/PRZEDSZKOLANKOWY-BAZGROLNIK-PRZEDSZKOLAKA-cz%C4%99%C5%9B%C4%87-5.pdf

        O powstaniu państwa polskiego: http://wlaczpolske.pl/index.php?etap=10&i=716

         

        Serdecznie zapraszam Was do przeczytania z Rodzicami bajki, która pomoże Wam zrozumieć, co obecnie dzieje się wokół nas.

        Bajka.docx

         

        Data: 29.04.2020 (środa)

        Temat: Album mojej miejscowości

        Rozwiązywanie zagadek o wybranych punktach charakterystycznych dla danej miejscowości.

        Obrazek/widokówka przedstawiająca charakterystyczne punkty dla danej miejscowości.

        R. opisuje wybrane miejsce, zabytek, a dziecko odgaduje co to jest, i odszukuje pasujący

        obrazek, widokówkę.

        Wykonanie albumu swojej miejscowości.

        Zapoznanie ze sposobem wykonania albumu reklamującego miejscowość, w której mieszka dziecko i zachęcanie do jej odwiedzenia.

        Wypowiedź dziecka na temat wyglądu albumu i jego treści.

        Kartki (wcześniej ozdobione stemplami z ziemniaków owiniętymi materiałem o wyraźnej fakturze, np.: sztruks, koronka, szare płótno), widokówki, obrazki, klej, mazak, wstążeczka, dziurkacz, kartonowa okładka z herbem miejscowości, napis Moja miejscowość.

        Dziecko nakleja lub rysuje na kartkach widokówki, obrazki przedstawiające daną miejscowość.

        Następnie przykleja pod widokówkami, obrazkami podpisy (przygotowane przez R.) informujące, o tym co przedstawia. Łączą kartki w jedną całość, za pomocą wstążeczki przewleczonej przez otwory wykonane dziurkaczem. Dołączają kartonową okładkę z herbem miejscowości, pokolorowanym przez dziecko i tytułem albumu Moja miejscowość. Prezentacja albumu.

        Karta pracy, cz. 4, s. 26.

        Określanie, co przedstawiają zdjęcia. Odszukanie w naklejkach zdjęć podobnych krajobrazów i naklejenie ich obok odpowiednich zdjęć. Rysowanie takiego samego rysunku po

        prawej stronie, jaki jest po lewej stronie. Określanie, co znajd

        Ozdabianie wydrukowanej nazwy swojej miejscowości.

        Dla dziecka: wydrukowana (większa) nazwa miejscowości, kredki.

        Dziecko ozdabia nazwę według własnego pomysłu.

        Zabawa utrwalająca poznane zapisy cyfrowe liczb.

        Karty obrazkowo-liczbowe, liczmany, kartoniki z liczbami, patyczki, plastelina, kartki

        papieru, kredki, nożyczki.

        Układanie domina obrazkowo-liczbowego: rozszerzenie zakresu kart matematycznych – rysowanie lub wycinanie elementów, których liczba odpowiada liczbie umieszczonej na karcie (kostce). Wykonywanie ruchów według pomysłów dziecka, których liczba odpowiada pokazanej przez R.

        Dopełnianie w pudełkach patyczków zgodnie ze wskazaniem określonej liczby, modelowanie cyfr z plasteliny, zgodnie z określoną liczbą elementów narysowanych na papierze lub ułożonych z liczmanów przez dziecko.

        Karta pracy, cz. 4, s. 27.

        Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach spirali –

        dużych i małych.

        Zabawa Dokończ zdania.

        R. mówi początek zdania, a dziecko kończy.

        Miejscowość, w której mieszkam, to…

        Mieszkam… przy ulicy…

        Lubię swoją miejscowość, bo…

        Moje przedszkole znajduje się w… przy ulicy…

        Słuchanie fragmentu wiersza Apolinarego Nosalskiego O dwunastu braciach – maj.

        Gałązka bzu.

        Wreszcie się zjawia

        maj wystrojony

        i bzu przynosi

        pełne brzemiona.

        Przez całe ranki,

        całe wieczory

        gra na fujarce

        z wierzbowej kory.

        R. pyta:

        − Jak nazywa się nowy miesiąc?

        − Jaki miesiąc był przed nim? Jaki będzie po nim?

        − Gałązki, jakiego krzewu przynosi nam maj?

        − Co dzieje się w przyrodzie w maju?

        Wymienianie przez dzieci nazw wszystkich miesięcy roku – od stycznia do grudnia. Określanie, którym z kolei miesiącem jest maj.

        Ćwiczenia w czytaniu – układanie z liter nazw do obrazków.

        Dowolne obrazki, litery (dla dziecka).

        Dziecko ma obrazki układają pod nimi z liter ich nazwy.

        Np.: samolot, rower, hulajnoga, hamak,

        tramwaj, statek…

        Dodatkowe karty pracy:

        Pokoloruj obrazek: http://scholaris.pl/resources/run/id/53371

        Napisz literkę G: http://bystredziecko.pl/karty-pracy/nauka-pisania/3/g-nauka-literek.pdf

        Napisz literkę F: http://bystredziecko.pl/karty-pracy/nauka-pisania/3/f-nauka-literek.pdf

        Napisz po śladzie: http://bystredziecko.pl/karty-pracy/nauka-pisania/9/nauka-pisania-sylaby-F.pdf

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś poćwiczymy odejmowanie. Możecie przygotować sobie 8 klocków lub kredek. Będą to Wasze liczmany.

        8-4=

         Bierzemy 8 klocków i zabieramy 4. Przeliczamy ile zostało. Wpisujemy wynik. W ten sam sposób wykonujemy pozostałe działania. A może potraficie liczyć na palcach? Robimy:

        6-3=

        7-2=

        4-2=

        8-2=

        8-1=

         

        Teraz popatrzcie, każda cyfra ma dopasowaną literę:

        3=P

        6=T

        2=U

        5=R

        4=E

        7=Y

        1=S

        Już prawie koniec. Musicie ustawić litery na właściwych miejscach i przeczytać hasło….

         

        1    2    3    4    5    6    7

         

         

        Data: 28.04.2020 (wtorek)

        Temat: Najpiękniejsze miejsce świata.

        Karta pracy, cz. 4, s. 22.

        Kolorowanie ramki zdjęcia przypominającego miejscowość dziecka. Kolorowanie rysunku.

        Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s 75.

        Liczenie, o ile kratek środki kwiatów są oddalone od linii. Rysowanie pod linią kwiatów, których środki są oddalone o tyle samo kratek.

        Karta pracy, cz. 4, s. 23.

        Dzieci czytają z R. (lub samodzielnie) nazwy miejscowości. Następnie rysują znak + pod napisami miasto lub wioska, jeżeli dane zdjęcie przedstawia elementy miasta lub wsi. Dzieci kolorują rysunki.

        Ćwiczenie intonacji wypowiedzi – powtarzanie za R. zdania Moja miejscowość w formie

        oznajmującej, a potem pytającej.

        Oglądanie herbu miejscowości, z której pochodzi dziecko. Wyjaśnianie znaczenia herbu.

        Obrazek herbu miejscowości, w której mieszka dziecko.

        R. zwraca uwagę z jakich elementów składa się herb, wyjaśnia, co one oznaczają. Dziecko wodzi palcem po rysunku herbu w prawą i w lewą stronę.

        Zabawa Który z kolei?

        Herby różnych miast, w tym herb miejscowości, w której mieszka dziecko.

        R. układa w szeregu herby różnych miast, pośród nich jest herb miejscowości, w której

        mieszka dziecko. Zadaniem jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: Który z kolei jest herb

        naszej miejscowości? Za każdym razem R. układa w inny sposób szereg z herbów.

        Ćwiczenie spostrzegawczości Odszukaj symbole.

        Herby różnych miast, w tym herb miejscowości, w której mieszka dziecko, rysunki elementów z tych herbów.

        R. układa przed dzieckiem rysunki elementów pochodzących z różnych herbów. Zadaniem

        dziecka jest rozpoznanie i wskazanie herbu, z którego pochodzą symbole na rysunkach.

        Wykonanie pracy plastycznej – karta pracy, cz. 4, s. 24.

        Oglądanie herbów różnych miast. Rysowanie herbu miejscowości dziecka albo jego wmyślenie.

        Samodzielne działanie dzieci: rysowanie wnętrza herbu, wydzieranie z papieru w odpowiednich kolorach małych kawałeczków, naklejanie ich na konturach herbu.

        Dla dziecka: papier kolorowy, klej, kredki.

        Spacer po najbliższej okolicy.

        Dziecko obserwuje drzewa, krzewy, nieliczne ptaki, owady. Z pomocą rodzica nazywa rośliny i zwierząt.

        Zabawy z plecami.

        Odtwarzacz CD, nagranie wolnej muzyki (według wyboru R.).

        Budzimy nasze ciało – dziecko opukuje, masuje części ciała pokazywane przez R., głośno je

        nazywają.

        Polecenia – dzieci porusza się swobodnie po pokoju. Na komendę R. kładzie się: na plecach, na

        brzuchu, na boku; opierają na łokciach.

        Zabawy w parach – dziecko siada z rodzicem na podłodze. W rytm wolnej muzyki głaszcze, opukuje, masuje plecy rodzica. Po kilku chwilach następuje zmiana.

        Odtwarzajmy rysunki – dziecko rysuje na plecach rodzica różne, proste formy,

        np.: linię prostą, koło, jakiś zygzak, trójkąt, spiralę, a partner próbuje odtworzyć te rysunki

        krokami na podłodze. Potem następuje zamiana ról.

        Wykonanie papierowych serwetek.

        Obrazki, zdjęcia, oryginalne serwetki, dla dziecka: kartki z kolorowego papieru,

        nożyczki.

        Pokaz sposobu składania papieru kolorowego i wycinania poszczególnych elementów. Oglądanie powstałych serwetek, zwrócenie uwagi na symetryczność wzorów powstałą, dzięki odpowiedniemu złożeniu papieru.Porównanie powstałych serwetek, z serwetkami charakterystycznymi dla danego regionu, zwrócenie uwagi na: powtarzające się wzory, elementy zdobnicze oraz kolorystykę.

        Karta pracy, cz. 4, s. 24 (ciąg dalszy).

        Rysowanie po śladzie drogi Ady i taty do domu.

        Wykonanie koperty z adresem.

        Dla dziecka: rysunek rozłożonej koperty, klej, nożyczki.

        Dziecko wycina rysunek rozłożonej koperty; zagina go wzdłuż przerywanych linii i skleja w odpowiednich miejscach. Zapisywanie przez R lub samodzielnie. na kopercie adresu zamieszkania dziecka.

        Karta pracy, cz. 4, s. 25.

        Rysowanie po liniach od obrazków dzieci do zdjęć miejscowości, w których mieszkają. Rysowanie po śladzie drogi babci i dziadka do domu.

        Słuchanie wiersza Bożeny Formy  ”Droga do przedszkola”.

        R. recytuje wiersz zwracając uwagę na odpowiednią intonację i dykcję.

        Codziennie wczesnym rankiem

        zawsze drogą tą samą,

        do przedszkola maszeruję,

        razem z moją mamą.

        Mijam skrzyżowanie

        sklepy, park i szkołę

        potem kilka domów

        i widzę przedszkole.

        Chociaż jestem mały

        to swój adres znam.

        Do domu potrafię

        drogę wskazać sam.

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś poćwiczymy liczenie. Najpierw będziemy dodawać liczby:

        2+4=

        1+1=

        1+2=

        2+2=

        5+2=

        4+1=

        Teraz popatrzcie, każda cyfra ma dopasowaną literę:

        3=A

        6=T

        2=R

        5=O

        4=W

        7=Y

        1=B

        Już prawie koniec. Musicie ustawić litery na właściwych miejscach i przeczytać hasło….

        1    2    3    4    5    6    7

         

         

        Data: 27.04.2020 (poniedziałek)

        Temat: Moje miasteczko. Miejsca, które znam.

        Ćwiczenia dużych grup mięśniowych Pobudka.

        Dziecko leży na dywanie – śpi. Na uderzenie w instrument powoli wstaje, prostuje się, przeciąga,

        przeciera oczy, maszeruje po sali, aby rozprostować mięśnie; ale chce mu się jeszcze

        spać i na sygnał – dwa uderzenia w instrument – ponownie zasypia.

        Ćwiczenia z elementem czworakowania Rozrzucone klocki.

        Dziecko chodzi na czworakach pomiędzy rozłożonymi na dywanie klockami. Co pewien

        czas prostuje się i rozgląda, jak dużo klocków rozłożonych jest na dywanie.

        Ćwiczenia tułowia połączone z ćwiczeniem równowagi Zbieramy klocki.

        Dziecko spaceruje po sali, trzymając książkę na wyciągniętej dłoni w taki sposób, aby im nie

        spadł. Na uderzenie w instrument wykonuje skłon w przód (nogi proste w kolanach), podnosi

        klocek i kładzie go na książce. Na zakończenie zabawy wrzuca klocki do wyznaczonego pojemnika.

        Zabawa uspokajająca Marsz z książką.

        Dziecko maszeruje po obwodzie koła w rytm piosenki, trzymając książkę na głowie w taki sposób,

        żeby nie spadła. Potem odkłada ją na wyznaczone miejsce.

        Słuchanie wiersza Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby „Małe miasteczko”.

        W małym miasteczku nie ma wieżowców,

        schodów ruchomych ni zoo,

        lecz drzew tu więcej, kwiatów i ptaków,

        które śpiewają wesoło.

        Dokoła rynku stoi rząd domów

        w siedmiu kolorach tęczy;

        ruch jest nieduży, spokojnie, miło,

        czasami pszczoła zabrzęczy.

        Rozmowa na temat wiersza.

        R. pyta:

        −− Jak wygląda małe miasteczko?

        −− Jakie są plusy mieszkania w małym miasteczku?

        Wskazywanie różnic między miasteczkiem (wsią), a dużym miastem.

        Jakie jest?, Małe miasto (wioska), Duże miasto.

        R. pyta, a dziecko podaje określenia, samodzielnie lub z pomocą

        R., i układają je (6-latki), jeśli potrafi. Np.: spokojnie, dużo zieleni, nie ma smogu, mało

        hałasu…(małe miasto/wioska); dużo hałasu, smog, pojazdy, dużo osób… (duże miasto).

        Zabawa ruchowa Spacer krętą uliczką.

        Apaszka do zawiązania oczu.

        R zawiązuje oczy dziecku, a sam jest przewodnikiem, który prowadzi dziecko przez mieszkanie. R. podaje określenia kierunku, np.: prosto, w prawo, w lewo. Później zmiana R ma związane oczy, a dziecko prowadzi

        Spacer po swojej miejscowości, osiedlu (jeśli jest taka możliwość).

        Zadaniem dziecka na spacerze jest:

        −− oglądanie i porównywanie budynków mieszkalnych,

        −− zwracanie uwagi na budownictwo jedno- i wielorodzinne,

        −− zachęcanie do obserwacji zmian jakie zaszły w najbliższej okolicy,

        −− poznawanie nazw mijanych ulic,

        −− przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i przepisów ruchu drogowego.

        Karta pracy, cz. 4, s. 20.

        Dziecko rysuje szlaczki po śladach, a potem – samodzielnie.

        Następnie nakleja w ramce widokówki, zdjęcia albo rysuje ważne miejsca ze swojej miejscowości.

        Rysuje po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.

        Ćwiczenia twórcze Nowe ulice.

        Dziecko zamienia nazwy ulic (swojego osiedla lub miejscowości), na nazwy pochodzące od

        owoców (np. Cytrynowa, Bananowa) lub słodyczy (np. Czekoladowa, Herbatnikowa).

        Zabawy konstrukcyjne

        Klocki.

        Dziecko buduje różne domy z klocków. Następnie porównuje powstałe budowle, wykorzystuje

        następujące pojęcia: wysoki, niski, wyższy, niższy. Dziecko zachęca do kupna powstałego

        domu poprzez reklamę. Poszukuje jak największej liczby argumentów przekonujących

        potencjalnych klientów do zainteresowania się danym budynkiem.

        Karta pracy, cz. 4, s. 21.

        Dziecko rysuje po śladach. Określa, który rysunek kojarzy się z ich otoczeniem.

        Rozmowa na temat miejsc w swojej miejscowości, które należy odwiedzić.

        Pocięte zdjęcia/widokówki przedstawiające charakterystyczne punkty w miejscowości dziecka.

        Układanie pociętych zdjęć/widokówek przedstawiających charakterystyczne

        punkty w miejscowości dziecka; określanie, co przedstawiają. Dziecko opowiada o innych

        miejscach, które zna, odwiedza z rodzicami. R. zachęca do bliższego poznania swojej

        miejscowości. Dziecko wypowiada się na temat swojego miejsca zamieszkania.

        R. pyta:

        −− Z czego znany jest nasz region?

        −− Co jest najbardziej charakterystyczne w naszej miejscowości?

        Czego chciałbyś się dowiedzieć o swoim regionie?

        Dodawanie z użyciem kostek.

        Dziecko rzuca dwiema kostkami. Po wyrzuceniu liczy oczka. Podaje wynik. Uzasadniają go. Np. 5 i 4 to 9. (pięć dodać cztery to dziewięć).

        Układa odpowiednie działanie i je odczytuje.

        5 + 4 = 9

        Odejmowanie z użyciem kostek.

        Dziecko rzuca 3 kostkami. Liczy oczka wyrzucone w dwóch rzutach  dodaje je np. 4 i 6 to 10 – ten wynik jest jako jeden) , a potem – na trzeciej kostce. Od liczby kropek z dwóch rzutów odejmuje liczbę kropek z 3 kostki.

        Podaje wynik. Uzasadniają go. Np. 10 odjąć

        6 to 4.

        Układa odpowiednie działanie i je odczytują.

        10 – 6 = 4

        Ćwiczenie mięśni brzucha Jak najdalej w przód.

        Dziecko w siadzie prostym, wykonują skłon tułowia w przód, sięgając rękami jak najdalej w kierunku stóp (kolana proste).

        Skręty Na prawo, na lewo.

        Dziecko w siadzie skrzyżnym, wykonuje skręty tułowia w prawo i w lewo; co pewien czas wykonuje

        kilka rzutów i chwytów piłką.

        Skrętoskłony Witamy stopy.

        Dziecko w siadzie rozkrocznym, piłkę trzyma oburącz w górze; wykonuje skrętoskłon do

        lewej stopy – przywitanie jej (podczas ćwiczenia dziecko stara się nie zginać kolan, piłkę

        trzymają obiema rękami).

        Ćwiczenie mięśni grzbietu Oglądamy piłkę.

        Dziecko leży na brzuchu, trzyma piłkę w obu rękach przed twarzą. Unosi głowę, prostuje

        ręce; ogląda piłkę, wytrzymuje przez chwilę. Potem powrót do leżenia – odpoczynek.

        Ćwiczenie mięśni brzucha Spotkanie.

        Dziecko leży na plecach, trzyma piłkę w obu rękach wyciągniętych za głową. Jednocześnie

        wznosi obie ręce i nogi – dąży do spotkania nóg z piłką; potem powraca do pozycji wyjściowej.

        Ćwiczenie mięśni grzbietu i brzucha Z nóg do rąk.

        Dziecko leży na plecach, piłkę trzyma pomiędzy stopami. Przekazuje piłkę do rąk za głową i powraca do siadu. Ponownie wkłada piłkę pomiędzy stopy i od nowa wykonuje ćwiczenie.

         

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś zaproponuję Wam dwie aktywności:

        1. Nauczymy się rymowanki, która pozwoli zapamiętać ważne treści:

         

        JESTEM  POLAKIEM, A TY POLKĄ

        NASZYM DOMEM POLSKA JEST,

        STOLICA WARSZAWA LEŻY NAD WISŁĄ,

        A SYRENKA TO JEJ HERB.

         

        1. Wykonamy doświadczenie, oczywiście z mamą albo tatą.

        Zrobimy wulkan. Będziemy potrzebować:

        • Małą butelkę po wodzie lub napoju z wąską szyjką
        • Najpierw wlejemy do butelki trochę octu
        • Potem trochę płynu do mycia naczyń
        • Później dolewamy odrobinę soku najlepiej czerwonego (lawa jest czerwona)
        • A na samym końcu dodajemy łyżeczkę lub dwie sody (możemy z kartki zrobić lejek, żeby łatwiej nam się wsypywało)

        I gotowe…….

         

         

      • Data: 24.04.2020 (piątek)

        Temat: Lis i lornetka

        Rozmowa na temat wpływu zatrutego środowiska na rośliny, zwierzęta, ludzi.

        Obrazki pokazujące zanieczyszczenie środowiska.

        R. pokazuje obrazki (np. ścieki z fabryki spływające do rzeki) i pyta:

        −− Co się stanie z rybami z tej rzeki?

        −− Co się stanie, jeżeli rybak złowi te ryby i je potem spożyje po usmażeniu?

        −− Kto tutaj był trucicielem?

        Obrazek – zniszczony las, widać wyniszczone zwierzęta, w tle znajdują się dymiące kominy

        dużego zakładu.

        R. pyta:

        −− Co się stało z lasem?

        Kto tu zawinił?

        −− Jak można przeciwdziałać skutkom zanieczyszczenia otaczającej nas przyrody?

        Przypomnienie przez dzieci, jak należy zachowywać się w lesie.

        R. następnie pyta:

        −− Dlaczego należy tak się zachowywać?

        Ćwiczenia oddechowe – Las pachnie żywicą.

        Dziecko ustawione naprzeciw otwartego okna. Wykonuje długi wdech nosem, a następnie wydech powietrza ustami.

        Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Lis i lornetka.

        Książka (s. 66–69) dla każdego dziecka.

        R. czyta opowiadanie, a dzieci oglądają ilustracje.

        Przedszkolaki bardzo lubią wycieczki. Odwiedziły już zoo, ogród botaniczny i Muzeum Lalek.

        Tym razem grupa Ady wybrała się do lasu na lekcję przyrody, bo nauka w terenie jest znacznie

        ciekawsza niż zwykłe opowieści. Dzieci koniecznie chciały obejrzeć paśniki dla zwierząt.

        W świecie zwierząt nastąpiło wielkie poruszenie.

        – Schowajcie się! – krzyknął płochliwy zając. – Idą tu małe człowieki!

        – Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – poprawiła go łania, spokojnie przeżuwając młode

        pędy drzew iglastych.

        – Na pewno zaatakują kijkami nasze mrowiska! – pisnęły przerażone mrówki. – Kiedyś wielki

        dwunożny człowiek podeptał nasze całe królestwo!

        – Pobiegnę wywęszyć, jakie mają zamiary – oznajmił lis i ruszył przed siebie, wymachując

        puszystą kitą.

        – Boimy się hałasu – pisnęły zajączki, tuląc się do uszatej mamy.

        – Tydzień temu ludzkie istoty zostawiły w lesie pełno śmieci: puszki, sreberka po czekoladzie

        i butelki! – krzyknął oburzony borsuk. – Chyba nie wiedzą, że kiedy słońce rozgrzeje zbyt mocno

        szklaną butelkę, to może wywołać pożar lasu!

        – To straszne! – oburzyła się wiewiórka. – Zaraz przygotuję pociski z orzechów i będę nimi

        rzucać. Pac! Pac!

        W tej samej chwili zza drzew wyłonił się jeleń i dostojnym krokiem zbliżył się do paśnika.

        – Witam państwa – przywitał się. – Słyszałem, że boicie się ludzi. Powiem wam, że bać się

        należy myśliwych, którzy mają strzelby, ale nie ludzkich dzieci, bo one mają dobre serca.

        – Tiuu, tiuu! My znamy te maluchy! – odezwały się ptaki. – Zimą sypią dla nas ziarenka

        i szykują słoninkę w karmnikach, żebyśmy nie zamarzły z głodu.

        Nadbiegł zziajany lis i, łapiąc oddech, wysapał:

        – Kochani, nie ma się czego bać! Te człowieki to bardzo miłe stworzenia.

        – Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – po raz drugi odezwała się łania.

        – No dobrze, ludzie. Duże stworzenie w spódnicy mówiło do nich „moje kochane przedszkolaki”

        czy jakoś tak… Urządzili sobie piknik na polanie, a potem posprzątali wszystkie śmieci.

        Na trawie nie został ani jeden papierek po kanapkach, ciastkach i cukierkach. Wszystkie butelki

        po sokach i pudełeczka po jogurtach wyrzuciły na parkingu do wielkiego kosza na śmieci.

        – A nie krzyczały? – szepnęły wciąż wystraszone zajączki.

        – Ależ skąd! One dobrze wiedziały, że w lesie trzeba być cicho, żeby nas nie płoszyć.

        – O! To znaczy, że szanują nas i las – powiedziała do rymu pani zającowa.

        186

        – Szanować las najwyższy czas! – odpowiedziały chórem zwierzęta.

        Tego dnia dzieci wróciły z wycieczki bardzo zadowolone. Nauczycielka pochwaliła wszystkie

        za to, że w lesie zachowywały się tak, jak należy: nie hałasowały, nie niszczyły mrowisk i norek,

        nie zrywały żadnych roślin bez zgody pani i pięknie posprzątały po zakończonym pikniku.

        – A może narysujecie to, co najbardziej zapamiętaliście z dzisiejszej wycieczki? Zrobimy wystawę

        o lesie.

        – Tak! Chcemy!

        – Ja namaluję wiewiórkę – ucieszyła się Zuzia.

        – I ptaszki.

        – A ja narysuję mech – postanowił Jacek.

        Pani rozdała dzieciom kartki, kredki i farby. Sama też postanowiła coś namalować.

        Powstały prawdziwe dzieła sztuki: drzewa iglaste oświetlone słońcem, wiewiórka, ślady kopytek,

        zielona polana i ptaszki na gałęziach. Jacek namalował czarną plamę i oznajmił wszystkim, że

        to jest nora niedźwiedzia. Ada narysowała lisa trzymającego w łapkach jakiś dziwny przedmiot.

        – Co to jest? – zapytała Kasia.

        – To jest lis – odpowiedziała Ada, chociaż uznała, że bardziej przypomina psa niż lisa.

        – A co on trzyma?

        – Lornetkę – odpowiedziała Ada.

        – Lornetkę? Przecież lisy nie używają lornetek – stwierdził Piotrek. – Nie widziałem tam żadnego

        lisa.

        – A ja widziałam – odparła Ada. – Cały czas nas podglądał!

        – Naprawdę?

        – Naprawdę. Ciągle nas obserwował, a zza drzewa wystawała jego ruda kita.

        – To dlaczego nam nie powiedziałaś?

        – Nie chciałam go spłoszyć. Widocznie sprawdzał, czy umiemy się dobrze zachować w lesie.

        – Pewnie, że umiemy! – stwierdził Piotrek.

        Nauczycielka zebrała wszystkie obrazki i przyczepiła je do specjalnej tablicy.

        – Jaki tytuł nadamy naszej wystawie? – zapytała dzieci.

        Było wiele propozycji, ale najbardziej spodobał się wszystkim pomysł Ady: „Czas szanować

        las”. Jednak największe zdziwienie wywołał rysunek nauczycielki.

        – Dlaczego pani powiesiła pustą kartkę? – zdziwiły się dzieci.

        – Ona nie jest pusta – uśmiechnęła się tajemniczo pani.

        – Przecież pani nic nie narysowała…

        – Narysowałam w wyobraźni. Mój rysunek przedstawia leśną ciszę.

        Oj, nasza pani zawsze nas czymś zaskoczy!

        Rozmowa na temat opowiadania.

        −− Jak zwierzęta przyjęły obecność dzieci w lesie?

        −− Dlaczego zwierzęta bały się dzieci?

        −− Co powiedziały o dzieciach zwierzęta, które je obserwowały: jeleń, ptaki, lis?

        −− Co zrobiły dzieci po powrocie do przedszkola?

        −− Kogo narysowała Ada? Dlaczego?

        −− Co narysowała pani? Co przedstawiał jej rysunek?

        Książka (s. 66–69) dla dziecka.

        Dziecko słucha tekstu czytanego przez R. lub 6-latki czytają samodzielnie.

        Dziecko czyta głośno teksty umieszczone pod ilustracjami do opowiadania

        Rozmowa na temat wpływu zatrutego środowiska na rośliny, zwierzęta, ludzi.

        Przypomnienie przez dzieci, jak należy zachowywać się w lesie.

        R. następnie pyta:

        Zabawa w leśne echo.

        R. wyklaskuje lub wytupuje dowolne rytmy, a dziecko powtarza je jak echo.

        Rozmowa na temat zależności występujących w świecie przyrody.

        −− Kto jest ważniejszy w przyrodzie: rośliny czy zwierzęta?

        −− Czy zwierzęta mogłyby żyć, gdyby nie było roślin?

        Nauka krótkiej rymowanki.

        Lasy to płuca ziemi

        i o nie dbamy.

        Nie niszczymy ich,

        nie śmiecimy w nich.

        Tylko w ciszy patrzymy

        i głęboko… oddychamy.

        Zrobienie pracy plastycznej związanej z lasem.

        Dla dziecka: kartka, kredki.

        Rysowanie przez dziecko tego, co kojarzy się z lasem.

        Po wykonaniu pracy omówienie jej przez dziecko i rodzica

         

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś zaproponuję Wam naukę dwóch krótkich wierszyków.

        Pierwszy możecie wykorzystać do wykonywania ćwiczeń gimnastycznych:

        TRZY KROKI DO PRZODU,

        W LEWĄ STRONĘ JEDEN,

        PODSKOCZ PIĘĆ RAZY,

        ZRÓB OBROTÓW SIEDEM.

         

        DWA KROKI DO PRZODU,

        W PRAWĄ STRONĘ SIEDEM,

        KLAŚNIJ SIEDEM RAZY

        I ZRÓB PRZYSIAD JEDEN.

         

        Drugi to wyliczanka:

        RAZ, DWA,TRZY,

        JESTEM ZŁY.

        CZTERY, PIĘĆ ,SZEŚĆ,

        NIE CHCĘ JEŚĆ.

        SIEDEM, OSIEM, DZIEWIĘĆ,

        ZROBIĘ COŚ DLA CIEBIE.

        BĘDĘ SIĘ OBRACAĆ W KOŁO,

        TY UŚMIECHNIJ SIĘ WESOŁO.

         

        Data: 23.04.2020 (czwartek)

        Temat: Hodowla hiacyntów

        Karta pracy, cz. 4, s. 18.

        Łączenie śmieci z odpowiednimi pojemnikami. Rysowanie butelek i słoików po śladach.

        Wyjaśnienie znaczenia słowa recykling.

        Instrumentacja wiersza Bożeny Formy Dbaj o przyrodę.

        Dla dziecka: rolka po ręczniku papierowym, dwie plastikowe butelki, puszka po

        napoju (wypełniona kaszą), szeleszcząca reklamówka, gazeta.

        R. recytuje dzieciom wiersz, z zachowaniem odpowiedniego rytmu. Dziecko powtarza go

        za R. Następnie łączy tę czynność z klaskaniem.

        Podczas instrumentacji klaskanie zastępuje grę na instrumentach.

        Wiersz:

        Kochamy naszą planetę, uderzają butelkami w rytmie ¾ na raz

        o podłogę, na dwa, trzy – butelką o butelkę,

        przecież na niej mieszkamy, potrząsają puszkami,

        chcemy, by była piękna, uderzają rolką o rolkę,

        dlatego o nią dbamy. potrząsają puszkami,

        Nie zaśmiecamy lasów, zgniatają gazety,

        w nich żyją zwierzęta, potrząsają puszkami,

        to nasi przyjaciele, szeleszczą reklamówkami,

        każdy z nas o tym pamięta. potrząsają puszkami,

        Chcemy mieć czystą wodę uderzają butelkami w rytmie ¾ na raz

        o podłogę, na dwa, trzy – butelką o butelkę,

        w jeziorach i oceanach, potrząsają puszkami,

        chcemy, by słońce świeciło prostują zgniecione kule z gazet,

        na czystym niebie dla nas. potrząsają puszkami.

        Karta pracy, cz. 4, s. 19.

        Olek i Ada zakładają hodowlę hiacyntów. Oglądanie rysunków Ady i ich rozszyfrowywanie.

        Dzieci podają, jakie czynności należy wykonać:

        −− przygotować doniczkę z ziemią,

        −− włożyć do doniczki cebulkę hiacynta,

        −− podlać roślinę i umieścić w słonecznym miejscu,

        −− podlewać hiacynta co kilka dni.

        Uzupełnianie rysunków tulipana według wzoru.

        Założenie hodowli przez dziecko.

        Cebulki hiacyntów, ziemia ogrodnicza.

        Dziecko otrzymuje doniczki, ziemię, cebulki hiacyntów. Pracują z rodzicem lub samodzielnie.

        Nabiera ziemię łopatką do doniczek, wsadza cebulkę. Częściowo je przykrywa,

        podlewa wodą z konewki i umieszcza na parapecie okna. Przez następne dni obserwuje rozwijające się hiacynty.

        Sprzątanie ogrodu przydomowego lub balkonu.

        Łopatki, taczki, miotły, grabie, rękawice ochronne, worki z napisem papier.

        Rozmowa na temat czystości.

        −− Czy nasz ogród jest czysty?

        −− Czy wymaga posprzątania?

        R. proponuje posprzątanie ogrodu lub balkonu.

        Pokaz narzędzi przygotowanych do pracy: łopatek, taczki, mioteł, grabi, oraz rękawic

        ochronnych, worków; zwrócenie uwagi na zachowanie zasad bezpieczeństwa.

        Zbieranie papierów i opakowań papierowych do worków z napisem papier (wspólne odczytanie). Zbieranie na taczki opakowań szklanych (z zachowaniem szczególnej ostrożności) i opakowań

        plastikowych, umieszczanie ich w odpowiednich pojemnikach.

        Grabienie drobnych odpadów – patyków, liści, małych kamieni; wrzucanie łopatkami do kosza.

        Zamiatanie ścieżek, chodników.

        Wypowiedzi dziecka na temat wykonanej pracy, jej użyteczności dla rodziny i zwierząt.

        Oczyszczenie narzędzi pracy; dokładne umycie rąk.

        Zabawa badawcza – oczyszczanie wody z wykorzystaniem prostego filtra.

        Słoiki, pędzle ubrudzone w farbie, duża plastikowa butelka, nożyczki, szmatka flanelowa,

        gaza lub lignina, węgiel drzewny, żwirek, piasek.

        Dziecko brudzi wodę w słoiku, płucząc w niej pędzel ubrudzony w farbie. R. pokazuje sposób

        wykonania prostego filtra oczyszczającego wodę. Wyjaśnia dziecku, że aby woda mogła

        być używana przez ludzi, oczyszcza się ją i uzdatnia. Wymaga to jednak wysiłku pracujących

        przy tym ludzi oraz specjalnych filtrów, co pociąga za sobą duże nakłady finansowe.

        Podkreśla konieczność oszczędzania wody.

        R. przecina dużą plastikową butelkę na wysokości 1/3 od jej dna. Dolna część butelki będzie

        stanowiła zbiornik na oczyszczoną wodę. Drugą część butelki R. odwraca szyjką do

        dołu, a następnie wypełnia ją: szmatką flanelową, gazą lub ligniną, węglem drzewnym,

        żwirkiem, a na końcu – piaskiem. Warstwy te powinny zająć około połowy wysokości butelki,

        którą R. nakłada na część butelki stanowiącą zbiornik oczyszczonej wody. Do tak przygotowanego

        filtru dziecko wlewa brudną wodę ze słoika i obserwują jej filtrowanie.

        Patrzy, jak wygląda oczyszczona woda. (W ten sam sposób można oczyścić wodę przyniesioną

        z rzeki, stawu lub kałuży).

        Burza mózgów – W jaki sposób można oszczędzać wodę?

        Rysowanie na temat: Jaki piękny jest świat!

        Dla dziecka: wyprawka, karty do wypchnięcia – ze zwierzętami, z owocami, warzywami,

        roślinami, kredki, kartka.

        Dziecko przedstawiają na rysunku piękno przyrody – roślin, zwierząt, wykorzystując obrazki

        zwierząt i roślin.

        Dodatkowe karty pracy i filmy edukacyjne:

        14 ZABAWEK Z RECYKLINGU: https://www.youtube.com/watch?v=AStAgINKgXE&t=210s

        Edukacja Ekologiczna - Strażnicy Ziemi 2017: https://www.youtube.com/watch?v=1PThAnyReK4

        Kolorowanka: Dbajmy o Ziemię – chrońmy rośliny: https://miastodzieci.pl/kolorowanki/dbajmy-o-ziemie-chronmy-rosliny/

        Śpiewające Brzdące - Nasza planeta - Piosenki dla dzieci:https://www.youtube.com/watch?v=1MZovZPTP7I

        Kolorowanka Dbamy o czystość otoczenia: http://scholaris.pl/resources/run/id/72823

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś zaproponuję Wam zabawy:

        LUSTRO:

        • Dziecko siada naprzeciw rodzica lub staje.
        • Rodzic podnosi jedną rękę, dziecko naśladuje rodzica i po tej samej stronie podnosi rękę,
        • Rodzic podnosi dugą rękę, dziecko naśladuje rodzica i po tej samej stronie podnosi drugą rękę,
        • Rodzic przekręca głowę w lewą stronę, dziecko naśladując rodzica przekręca głowę w tę samą stronę (w prawo)
        • I tak w zależności od inwencji rodzica dziecko naśladuje kolejne gesty.

        Inny wariant tej zabawy, to naśladowanie mimiki.

        • Rodzic mówi; pamiętasz wczoraj byłeś b. smutny i robi smutną minę, dziecko za rodzicem robi smutną minę,
        • Rodzic mówi: pamiętasz jak bałeś się ciemności i robi przerażoną minę, dziecko za rodzicem robi przerażoną minę,

        Dziecko uczy się rozpoznawać i nazywać emocje.

         PROWADZENIE ŚLEPCA:

        Rodzic zawiązuje dziecku oczy, podaje rękę, prowadzi dziecko po całym domu raz wolniej raz szybciej, okręca dziecko wokół jego osi. I tak w zależności od inwencji rodzica.

        Zabawa uczy pokonywania poczucia lęku.

         

         

        Data: 22.04.2020 (środa)

        Temat: Ochroń przyrodę

        Wyjaśnianie słów lasy to płuca Ziemi.

        R. nawiązuje do wcześniejszej rozmowy, wyjaśnia, że lasy to płuca Ziemi, bo produkują

        tlen, którym oddychamy, zatrzymują także pył i kurz, oczyszczają powietrze, a drzewa iglaste

        wydzielają olejki eteryczne.

        Zabawa graficzna – Drzewko.

        Kartka z rysunkiem konturu drzewa (dla dziecka).

        Dziecko otrzymuje kartkę z narysowanym konturem drzewa. W zależności od kształtu

        drzewa wypełnia rysunek trójkątami (drzewa iglaste), małymi kołami (rozłożyste drzewa,

        np. dąb).

        Zabawa dydaktyczna – Co zanieczyszcza powietrze?

        Obrazki przedstawiające różne środki lokomocji, napisy: tak, nie.

        R. rozkłada w różnych obrazki przedstawiające: różne środki lokomocji, zakłady z dymiącymi kominami, zanieczyszczającymi powietrze, oraz przedmioty służącedzieciom do zabawy.

        Dzieci oglądają odszukane obrazki i umieszczają je na tablicy. Pod napisem tak kładą te, które nie mają wpływu na zanieczyszczenie powietrza (np. rower, deskorolka, rolki, hulajnoga, kajak, żaglówka), a pod napisem nie – pozostałe (fabryka z dymiącym kominem, samochód, samolot, lokomotywa spalinowa). R. uświadamia dziecku, że można przeciwdziałać zanieczyszczeniu powietrza poprzez stosowanie specjalnych filtrów, katalizatorów, benzyny bezołowiowej.

        Ćwiczenia prawidłowej wymowy.

        R. podaje przykłady krótkich wypowiedzeń w nadanym przez siebie rytmie,

        a dziecko stara się je powtórzyć na zasadzie echa muzycznego, w różnym

        tempie oraz z różnym natężeniem dźwięku. Zmienia dynamikę w wypowiedzeniu, wymawiając

        słowa naprzemiennie: raz głośno, raz cicho. Recytuje coraz głośniej, następnie – coraz

        ciszej.

        Ziemia, ziemia to nasza planeta.

        Dbamy o czyste powietrze.

        Nie chcemy śmieci na leśnej łące.

        Precz z dymem, który zasłania słońce.

        Dziecko powtarzazaprezentowany tekst – z rodzicem i indywidualnie.

        Nauka wiersza „Segregujemy śmieci”

        Kolory kontenerów wszyscy dobrze znamy,

        segregujemy śmieci, do nich je wrzucamy:

        do żółtego butelki, szkło do zielonego,

        gazety i kartony zawsze do niebieskiego..

        Segregowanie opakowań.

        Opakowania po różnych materiałach, pudełko.

        R. przynosi pudełko wypełnione różnymi opakowaniami: papierowymi, szklanymi,

        aluminiowymi i plastikowymi. Dziecko zastanawia się, po czym są poszczególne opakowania,

        segreguje je według materiału, z jakiego zostały wykonane.

        Zabawa Do jakiego pojemnika?

        Obrazki pojemników do segregowania odpadów.

        R. pokazuje obrazki specjalnych pojemników, których używa się do segregowania

        odpadów, i wyjaśnia, jakie odpady można do nich wkładać. Podkreśla znaczenie segregowania

        odpadów i ich ponownego przetwarzania w celu odzyskania materiału, który

        może zostać ponownie wykorzystany. Śmieci nie zanieczyszczają wtedy środowiska, tylko

        ponownie mogą zostać użyte. Wyjaśnia pojęcie recyklingu.

        Pojemnik (lub worek) niebieski – papier,

        pojemnik (lub worek) zielony – szkło,

        pojemnik (lub worek) żółty – metale i tworzywa sztuczne.

        Praca plastyczna Segregujemy śmieci.

        Dla dziecka: wyprawka, karta 21, klej, nożyczki, kredki.

        Oglądanie rysunków pojemników służących do segregowania śmieci. Wycinanie z karty elementów pojemników. Kolorowanie pojemników na odpowiednie kolory, w zależności od rodzaju śmieci, jakie

        należy do nich wrzucać (przedstawione na rysunkach). Składanie i sklejanie pojemników zgodnie z instrukcją. Wykonanie pracy dziecko. Porządkowanie miejsca pracy.

        Spacer w pobliżu domu.

        Obserwowanie przez dziecko roślin występujących w najbliższej okolicy. Nazywanie ich, opisywanie

        wyglądu. Podkreślanie znaczenia roślin w życiu człowieka.

        Karta pracy, cz. 4, s. 16.

        Oglądanie sytuacji przedstawionych na obrazkach. Układanie o nich zadań. Przedstawianie

        ich za pomocą liczmanów. Rysowanie po śladzie drogi Olka, Ady i dziadka do lasu.

        Zabawa ruchowa kształtująca postawę ciała – Kwiatek rośnie.

        Dziecko w siadzie skrzyżnym. Tułów pochyla do przodu, dłonie układa na podłodze.

        Na hasło: Kwiatek rośnie, powoli prostuje tułów. Na hasło: Kwiatek wyciąga

        się do słońca – wyciąga ręce jak najwyżej. Na hasło: Kwiatek więdnie, powoli wracają

        do pozycji wyjściowej.

        Karta pracy, cz. 4, s. 17.

        Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach. Rysowanie

        tulipanów po śladach, bez odrywania kredki od kartki. Kolorowanie ich.

        Dodatkowe zadania i filmy:

        Bajka INŻYNIERKA WILCZYCA (Segregacja śmieci): https://www.youtube.com/watch?v=RtvakFSCE9I

        Segregujemy śmieci (karta pracy) : https://blizejprzedszkola.pl/segregujemy-smieci-pd,3,8054.html#

        Mały ekolog (kolorowanki): http://www.czystabydgoszcz.pl/wp-content/uploads/2017/01/Maly-Ekolog.pdf

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś znowu czeka Was rozpoznawanie liter, liczenie i czytanie. Najpierw nazwijcie wszystkie litery:

        A(1)   E(2)   O(3)   U(4)    K(5)   T(6)    M(7)    R(8)    N(9)

        Zauważyliście, że każda z liter ma cyfrę – to Nasz tajemny kod.

        Teraz będziemy zastępować każdą cyfrę literą i z nich powstaną wyrazy

        Np.  536 czyli K(5) O(3) T(6)   KOT

        Ateraz Wy. Udanej zabawy!!!!

        • 535
        • 7261
        • 25819
        • 9461
        • 6171
        • 8171
        • 7171
        • 94728
        • 8481
        • 5481

         

         

        Data: 21.04.2020 (wtorek)

        Temat: Jak dbać o przyrodę

        Podawanie nazw zwierząt i roślin rozpoczynających się podaną sylabą.

        R. podaje sylaby, a dziecko wymyśla nazwy zwierząt lub roślin.

        Np. so – sowa; je – jeleń; ja – jarzębina,

        jagody; sar – sarna; je – jeże, jeżyny…

        Zabawa rozwijająca analizę i syntezę słuchową oraz utrwalająca poznane litery – Co widzisz? Co słyszysz?

        Karty z poznanymi literami.

        R. rozkłada na podłodze litery. Dziecko spaceruje pomiędzy nimi. Na umówiony sygnał czyli usłyszaną literę staje przy odpowiednie literze. Dziecko czyta znajdującą się na literę i mówi słowa rozpoczynające się od wskazanej głoski. Jeśli poda słowo prawidłowe, zabiera literę, jeśli poda słowo niewłaściwe litera zostaje zabrana przez R. Powtórzenie słowa już raz wymienionego powoduje, że

        dziecko oddaje jedną ze swoich liter, dając ją R. Po zakończeniu zabawy dziecko liczy zdobyte litery.

        Karty pracy, cz. 4, s. 14–15.

        Oglądanie obrazków. Ocenianie, czy Olek i Ada są przyjaciółmi przyrody.

        Rysowanie, jak dzieci dbają o przyrodę. Słuchanie nazw roślin chronionych przedstawionych

        na zdjęciach.

        Ćwiczenie słuchowe – Skąd płynie dźwięk?

        Apaszka

        Dziecko zajmuje dowolne miejsca na środku pokoju. Ma zasłonięte oczy.

        R. chodzi cicho po pomieszczeniu i wydaje dźwięki bądź też uderza/puka w wybrane rzeczy.

        Zadaniem dziecka jest wskazanie, skąd dobiega dźwięk i co go wydaje.

        Dostrzeganie cech wspólnych danych roślin i cech je różniących. Segregowanie obrazków

        ze względu na jedną cechę.

        Dla każdego dziecka: wyprawka – karta H, karta I, nożyczki.

        Dziecko dostaje karty, wycina kwiaty. R. ma przygotowane kartoniki, na których będzie kodował wraz z dzieckiem cechy kwiatów przedstawionych na kartkach:

        −− wielkość, np. sylwetki człowieka, większa i mniejsza,

        −− kolor, np. plamy: różowa, żółta, czerwona,

        −− kształt – obrazek róży, pierwiosnka.

        R. mówi i pyta:

        −− Przyjrzyj się kartom. Co jest na nich przedstawione?

        −− Jak można je rozdzielić?

        (Dziecko podają różne propozycje, np. osobno duże kwiaty, osobno małe kwiaty; rozdzielanie

        według kształtów kwiatów).

        −− Rozłóż karty na dwie grupy tak, aby w jednej z nich były obrazki dużych kwiatów, a w drugiej

        – małych kwiatów.

        −− Jak zaznaczymy na kartoniku, że tu leżą obrazki małych kwiatów? (Np. małą sylwetą człowieka).

        −− Jak zaznaczymy na kartoniku, że tu leżą obrazki dużych kwiatów? (Np. większą sylwetą człowieka).

        Dziecko zsuwają karty. R. pokazuje kartonik z zakodowaną cechą (małe lub duże), a dzieci

        wybierają spośród wszystkich kart tylko te, na których obrazki mają wskazaną cechę.

        −− Rozłóż karty według kolorów.

        −− Jak zaznaczysz na kartonikach, jakie kolory mają karty w każdej grupie? (Np. plamami w danym

        kolorze).

        Dziecko zsuwa karty. R. pokazuje kartonik z zakodowaną cechą (żółte, różowe lub czerwone

        plamy), a dziecko wybiera spośród wszystkich kart tylko te, na których obrazki mają

        wskazaną cechę.

        −− Rozłóż karty według przedstawionych na nich kształtów kwiatów.

        −− Jak zaznaczysz na kartonikach, jakie kwiaty są na obrazkach w każdej grupie? (Rysunkiem

        tulipana, róży, pierwiosnka).

        Dziecko zsuwa karty. R. pokazuje kartonik z zakodowaną cechą (rysunek kwiatu tulipana,

        róży, pierwiosnka), a dziecko wybiera spośród wszystkich kart tylko te, na których obrazki

        mają wskazaną cechę. Teraz R. sprawdza, czy dziecko potrafi wyróżnić wskazane cechy kart.

        Pokazuje kartonik z zakodowaną cechą, a dziecko wybiera odpowiednie karty. R. wybiera

        karty, a dziecko ma wskazać kartonik z odpowiednią cechą i ją nazwać. Dopiero kiedy R.

        upewni się, że dziecko potrafi wyróżnić i nazwać cechy obrazków, może przystąpić do ćwiczeń

        w wyróżnianiu dwóch cech jednocześnie.

        Segregowanie kart ze względu na dwie cechy równocześnie.

        Wycięte wcześniej z wyprawki kartoniki z kwiatami (dla dziecka).

        R. pokazuje jednocześnie dwa kartoniki z zakodowanymi cechami, np. małe, żółte.

        Dziecko musi wybrać karty przedstawiające: małe żółte kwiaty róży, pierwiosnka, tulipana.

        R. wybiera karty, np. małą czerwoną różę i dużą czerwoną różę. Zadaniem dziecka jest wskazanie

        kartoników z cechami wspólnymi i ich nazwanie (czerwone kwiaty róży).

        Jeżeli dziecko nie będzie miało kłopotów z tymi ćwiczeniami, można spróbować segregować

        karty ze względu na trzy cechy, np. żółte, duże kwiaty tulipana.

        Zabawy badawcze – Gdzie jest powietrze?

        Dla dziecka: balon, słomka do napojów, kubeczek z wodą, paski bibuły zawieszone

        na nitce.

        • Rozmowa na temat powietrza (przypomnienie) – gdzie się znajduje; czy ma kolor, kształt;

        w jaki sposób można poznać, że znajduje się wokół nas.

        • Nadmuchiwanie balonów – obserwowanie ich powiększania się, wypuszczanie powietrza

        z balonów w kierunku własnych twarzy.

        • Wciąganie powietrza do płuc i wydychanie go przez słomkę do napojów do kubeczka

        z wodą – obserwowanie powstających bąbelków.

        • Dmuchanie na paski bibuły zawieszone na nitce.

        • Obserwowanie drzew poruszanych wiatrem.

        R. wyjaśnia, że powietrza nie można zobaczyć ani powąchać, lecz można poczuć, ale tylko

        wtedy, gdy porusza się jako wiatr. Podkreśla znaczenie powietrza dla życia ludzi i zwierząt

        oraz jego wszechobecność wokół nas.

        Zabawywskazywanie na mapie dużych obszarów leśnych, np. Świętokrzyski Park Narodowy, Tatrzański Park Narodowy. Zwracanie uwagi na rolę lasów.

        Zabawa ruchowa – Dzięcioł na drzewie.

        Dziecko, w staniu w lekkim rozkroku, naśladuje ruchy dzięcioła stukającego w pień drzewa

        (wykonuje skłony i skręty głowy).

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 74.

        Opowiadanie o tym, co się dzieje na obrazku. Rysowanie w prawym górnym rogu słoneczka,

        w lewym górnym rogu – chmurki, w prawym dolnym rogu – żabki, a w lewym

        dolnym rogu – kwiatka. swobodne z zastosowaniem urządzeń ogrodowych.

        Dodatkowe karty pracy:

        Film: W kontakcie z naturą - dla dzieci: https://www.youtube.com/watch?v=zleExE18fqQ

        Film: Gdzie jedzie śmieciarka: https://vod.tvp.pl/video/abc-wszystko-wie,odc-9,17402257

        Szlaczki: http://bystredziecko.pl/karty-pracy/szlaczki/szlaczki-do-druku-04.pdf

        Powtórz literę M:http://bystredziecko.pl/karty-pracy/nauka-pisania/2/nauka-pisania-m-motyl.pdf

         

         

        Witajcie moi Drodzy. Mam nadzieję, że opanowaliście już umiejętność posługiwania się liczebnikami porządkowymi. Dziś połączymy ja z umiejętnością czytania.

        Najpierw przeczytajcie wyrazy:

        LALA

        SERCE

        WERA

        LIST

        MOTOR

        LASKA

        WOLA

        KORALE

        PARASOL

        KAPOTA

        LIZAK

        Teraz będziemy zamalowywać litery, których kolejność umieszczona jest w nawiasach. Należy je pominąć czytając wyrazy ponownie np. LALA (1) – zamalowujemy pierwszą literę i otrzymujemy wyraz -ALA

        SERCE (4,5)

        WERA (1)

        LIST (4)

        MOTOR (1,2)

        LASKA (4,5)

        WOLA (1)

        KORALE (5,6)

        PARASOL (5,6,7)

        KAPOTA (1,2,6)

        LIZAK (1,5)     

        DOBREJ ZABAWY !!!!!

         

         

         

        Data: 20.04.2020 (poniedziałek)

        Temat: Strażnicy przyrody

        Zabawa dramowa „My drzewa”

        Dziecko jest drzew. R. opowiada, co działo się z lasem, drzewami, a dziecko wciela się

        w role drzewa i uzewnętrznia stany emocjonalne w zależności od kolejnych zdarzeń opisywanych

        przez R.

        R. opowiada:

        Dawno temu lasy były czyste, pełne ptaków i innych zwierząt. Drzewa były szczęśliwe, wesoło

        się uśmiechały, słuchając śpiewu ptaków siedzących na ich gałęziach. Mijały lata, powoli

        zachodziły zmiany – wycinki, bezmyślne niszczenie drzew. Zaczęło to złościć drzewa. A gdy na

        dodatek pojawiły się śmieci, które ludzie wywozili do lasu – drzewa wystraszyły się, co się z nimi

        stanie. Czy zginą w tych górach śmieci? Czy uschną? Dzisiaj smutno patrzą na to, co się dzieje.

        Może dzieci im pomogą?

        Zabawa ruchowa z elementem czworakowania – Przedzieramy się przez leśne zarośla.

        Dziecko porusza się na czworakach między wyobrażonymi zaroślami, co pewien czas prostuje

        się i maszeruje do przodu.

        Oglądanie zdjęć wybranych drzew – liściastych i iglastych.

        Zdjęcia wybranych drzew.

        Dziecko ogląda zdjęcia drzew, nazywa je, porównuje wygląd.

        Wypowiedź dziecka na temat: Co to jest las?

        Dziecko podaje swoje skojarzenia ze słowem las. R. zapisuje je na kartonie wokół hasła: Las to… ułożonego z liter i odczytanego wspólnie z dzieckiem lub odczytanego samodzielnie przez 6-latki.

        Poznawanie (przypomnienie) ogólnej budowy drzewa.

        R. układa przed dziećmi poszczególne elementy drzewa: korzenie, pień, gałęzie, koronę z liśćmi. Dziecko nazywa części drzewa. Układa je na tablicy we właściwej kolejności.

        Określa, które części rośliny rosną pod ziemią, a które nad nią.

        Karty pracy, cz. 4, s. 12–13.

        Słuchanie wiersza Agaty Widzowskiej Strażnicy przyrody. Kolorowanie rysunków zwierząt.

        −− Co robiły dzieci w lesie?

        −− Co mówiły zwierzęta o dzieciach?

        −− Jak wy zachowujecie się w lesie?

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 72.

        Opisywanie, co przedstawia obrazek. Określanie pierwszych głosek w słowie hamak i nazwach rysunków. Rysowanie po śladach rysunków. Kolorowanie wybranych rysunków. Zaznaczanie liter h, H w wyrazach.

        Wyodrębnianie wyrazu podstawowego – hamak.

        Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 70.

        R. pyta:

        −−W czym leżał Olek?

        −−Czy przyjemnie jest leżeć w hamaku?

        Analiza i synteza słuchowa słowa hamak.

        Dziecko dzieli słowo hamak na sylaby oraz na głoski. Liczy, ile w słowie jest sylab i ile głosek. Wyróżnia pierwszą głoskę. Następnie wymienia inne słowa rozpoczynające się głoską h (herbata, hotel, huta…) oraz mające ją w środku (juhas, bohater…).

        Budowanie schematu słowa hamak.

        Białe kartoniki dla dziecka.

        Dziecko jeszcze raz dzieli słowo hamak na sylaby, układając i rozsuwając białe kartoniki.

        Układa tyle kartoników, ile głosek słyszy w słowie hamak, wymawia głoski głośno, dotykając kolejnych kartoników.

        Budowanie schematu słowa Hubert.

        Białe kartoniki dla dziecka.

        R. wyjaśnia, że Hubert to kolega Ady.

        Dziecko dzieli imię na sylaby i na głoski. Układa schemat imienia Hubert.

        Budowanie modeli słów: hamak, Hubert.

        Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki dla dziecka.

        Dziecko głośno wymieniają głoski w słowach: hamak, Hubert. Potem określa rodzaj głoski h, mówiąc ją długo: hhhyyyy… krótko: h, h, h, h…

        Głoska h jest spółgłoską i oznaczamy ją na niebiesko.

        Pod schematami słów: hamak, Hubert, dziecko zaznacza miejsca głoski h na niebiesko.

        Wskazuje pozostałe spółgłoski i zaznaczają je na niebiesko. Pozostałe głoski – samogłoski

        – oznaczają czerwonymi kartonikami.

        Odkrywanie litery h, H.

        Kartoniki z literami h, H dla R., kartoniki z literami h, H dla dziecka.

        R. pokazuje litery h, H: małą i wielką.

        Dziecko określa ich wygląd. Następnie umieszcza kartoniki z literami pod modelami słów: hamak, Hubert.

        Umieszczanie kartoników z poznanymi wcześniej literami pod modelami słów: hamak,

        Hubert.

        Kartoniki z literami: u, b, a, m, k, e, r, t (dla dziecka).

        Dziecko układa kartoniki z poznanymi wcześniej literami pod modelami słów: hamak,

        Hubert. Odczytuje powstałe wyrazy.

        Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 70–73.

        Nazywanie zdjęć. Rysowanie pod każdym zdjęciem tylu kresek, z ilu głosek składa się

        jego nazwa.

        Zaznaczanie na niebiesko liter h, H w wyrazach.

        Czytanie sylab i krótkiego tekstu. Skreślanie co drugiej litery w ciągu liter. Odczytanie hasła z pozostałych liter. Uzupełnianie zdań obrazkami odszukanymi wśród naklejek.

        Wodzenie palcem po literze h – małej i wielkiej, pisanej. Pisanie liter h, H po śladach,

        a potem – samodzielnie.

        Spacer – przyglądanie się otoczeniu: czy jest czyste, czy zaśmiecone. Szukanie przyczyny

        tego stanu.

        Opowieść ruchowa W lesie (według Małgorzaty Markowskiej).

        Dziecko wykonuje to, o czym opowiada R.

        Wyruszamy na wycieczkę do lasu (dziecko maszeruje dookoła koła). Idziemy po ścieżce.

        Ścieżka robi się coraz węższa. Idziemy gęsiego – jedno za drugim. Las staje się gęsty – trzeba się

        schylać, przechodzić pod gałęziami, rozchylać zarośla (wymyśla różne sposoby przedzierania

        się przez las). Co jakiś czas odpoczywamy. Zatrzymujemy się, nasłuchujemy odgłosów lasu:

        śpiewu ptaków (wykonuje skłony głowy w tył, na boki, skręty), stukania dzięcioła (w przysiadzie,

        uderza palcami o ziemię). Idziemy dalej. Widzimy w oddali sarny na polanie (czworakuje

        w różnych kierunkach). Wchodzimy na polanę pełną kwiatów. Biegamy radośnie, podskakujemy.

        Zmęczeni zabawą, kładziemy się na trawie. Zasypiamy. Las szumi: szu, szu, szu…

        Rozmowa na temat: Kogo możemy nazwać przyjacielem przyrody?

        Zielony karton, mazak.

        Dziecko podają propozycje, a R. zapisuje je na zielonym kartonie.

        Na koniec dziecko – na znak, że zgadza się z tym, co jest napisane – odbija na kartonie swoje dłonie maczane w farbie.

        Przykładowe propozycje dzieci:

        Przyjaciel przyrody: nie zrywa kwiatów; nie łamie gałązek drzew; nie śmieci; dokarmia ptaki

        (zwierzęta); oszczędza wodę, elektryczność; segreguje śmieci; lubi zwierzęta…

         

        Witajcie moi Drodzy

        Dziś przygotujcie sobie 7 przedmiotów np.: klocek, auto, lalka, książka, kredka, grzebień, temperówka( mogą być kredki w 7 kolorach). Ułóżcie je np. na stole obok siebie w odstępach.

        Najpierw nazwijcie każdy przedmiot i użyjcie kilku określeń np. auto, żółte, osobowe, ford czy np. lalka, w różowej sukience z blond włosami czy kredka świecowa koloru niebieskiego.

        Teraz odwróćcie się plecami do stołu, a rodzic schowa jeden przedmiot.

        Wy odgadujecie czego brakuje. Np. nie ma lalki czy niebieskiej kredki (i tak kilka prób).

        Teraz znowu rodzic chowa jeden przedmiot, a Wy odgadujecie czego nie ma i dodatkowo przeliczacie używając liczebników porządkowych czyli:

        PIERWSZY, DRUGI, TRZECI, CZWARTY,  PIĄTY,  SZÓSTY,  SIÓDMY

        Nie ma KREDKI.

        Rodzic każdorazowo zadaje pytanie:

        KTÓREGO Z KOLEI PRZEDMIOTU BRAKUJE?

        NIE MA PIĄTEJ KREDKI ( i tak znowu kilka prób).

        A może potraficie podpisać niektóre przedmioty np. auto, lalka.

         POWODZENIA

      • Wydawnictwo MAC publikuje 4 część naszego podręcznika oraz wyprawkę plastycznąz możliwością druku.

        https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-bbplus-kp-4.pdf

        https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-bbplus-wyp.pdf

         

        Data: 17.04.2020 (piątek)

        Temat: Wiosenne prace na wsi

        Dopowiadanie skojarzeń.

        R. mówi nazwę zwierzęcia, a dziecko dopowiada kojarzące się z nim słowo (z wierszy, z bajek,

        opowiadań). Np.

        kaczka – dziwaczka

        kaczątko – brzydkie

        koza (kozucha) – kłamczucha

        kot – Filemon

        kurka – Czubatka

        Ćwiczenia klasyfikacyjne – Gdzie mieszkają zwierzęta?

        Obrazki domów zwierząt.

        R. odsłania obrazki domów, w których mieszkają zwierzęta. Dziecko wspólnie z R. je nazywa,

        a następnie pod każdym domem umieszczają sylwetę zwierzęcia, które w nim mieszka

        (stajnia – koń; obora – krowa; kurnik – kura, kogut; buda – pies; gołębnik – gołąb).

        Po co hodujemy zwierzęta – ćwiczenia i zabawy.

        •• Zabawa Co nam dają zwierzęta?

        Pięć obręczy, obrazki: kury, owcy, krowy, pszczół, gęsi, jajek, miodu, jogurtu, sera, wełny,

        pióra, poduszki.

        R. układa na dywanie obrazek zwierzęcia z wiejskiego podwórka (kury, owcy, krowy, gęsi, pszczół). Dziecko nazywaprzedstawione na nich zwierzęta i zastanawiają się, co one dają człowiekowi.

        R. pokazuje drugą grupę obrazków (jajka, miód, mleko, jogurt, ser, wełna, pióra, poduszka).

        Dziecko nazywają produkty pochodzące od zwierząt i umieszczają obrazki zdjęć przy odpowiednich zwierzętach.

        Zabawa Smakujemy i dotykamy.

        Produkty pochodzące od zwierząt, apaszka.

        R. pokazuje produkty, które pochodzą od zwierząt, np.: jajka, ser, jogurt, miód,

        mleko, wełna, pióra. Następnie zasłania dziecku oczy i podaje do spróbowania lub dotknięcia wybrany produkt. Dziecko podaje nazwy produktów, a po odsłonięciu oczu nazywa zwierzęta, od których te produkty pochodzą, i wskazują je na obrazkach.

        Burza mózgów – Co można zrobić z tych produktów?

        R. podaje nazwę produktu otrzymanego od zwierząt, a dziecko mówi, do zrobienia czego

        można go wykorzystać. Np. jajka – ciasto, kanapki, sałatka… mleko – ser, budyń, jogurt…

        pióra – poduszka, pierzyna… wełna – szalik, sweter, czapka…

        Wspólne wykonanie makiety wiejskiego podwórka.

        Omówienie przez dziecko wyglądu wiejskiego podwórka.

        −− Jakie budynki powinny się tam znaleźć?

        −− Jakie zwierzęta tam spotkamy?

        Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.

        Kolorowe czasopisma, kredki, zdjęcia/obrazki zwierząt z wiejskiego podwórka, tekturki,

        kleje, plastelina, zielone farby, pędzelki, prostokątny kawałek styropianu, papier kolorowy,

        bibuła, wykałaczki.

        • Dziecko wycina z kolorowych czasopism obrazki/zdjęcia zwierząt, które można spotkać na

        wiejskim podwórku (lub je rysuje).

        • Dziecko przykleja obrazki/zdjęcia na tekturkach i umocowuje je plasteliną do tekturowych

        podstawek.

        • R. przygotowuje prostokątny kawałek styropianu (0,5 m x 1 m), maluje go zieloną farbą

        z dodatkiem mąki ziemniaczanej.

        • Dziecko okleja pudełka kolorowym papierem – otrzymuje zabudowania gospodarcze,

        dom gospodarza. Wspólne komponowanie makiety na styropianie, ozdabianie elementami wykonanymi z bibuły (np. rośliny, staw) lub z wykałaczek (płot).

        Wykonanie i oglądanie makiety, nazywanie zabudowań, zwierząt. Porządkowanie miejsc pracy przez dziecko.

        •• Zabawa ruchowa – Wiejskie zwierzęta.

        Tamburyn, chustka do zasłonięcia oczu.

        Ćwiczenie klasyfikacyjne – Co jedzą zwierzęta?

        Obrazki przedstawiające pożywienie zwierząt z wiejskiego podwórka.

        Dziecko nazywa pokarmy przedstawione na obrazkach (marchew, kapusta, mleko, ryby,

        trawa, kości, mięso, siano, ziarna zbóż, groch, orzechy). Potem układa przy obrazkach

        określonych pokarmów sylwety zwierząt, które się nimi żywią. Np. ziarna zbóż – kura, koń,

        kaczka, gęś; marchew, kapusta – królik; mleko, ryby – kot; trawa, siano – krowa, owca, koza,

        koń; kości, mięso – pies.

        Zdjęcia/obrazki zwierząt – młodych i dorosłych.

        Dziecko przypasowuje zdjęcia/ obrazki młodych osobników do ich rodziców. Przy okazji nazywając zwierzęta.

        Karta pracy, cz. 4, s. 10.

        Oglądanie strony gazety ze zdjęciami przedstawiającymi prace na wsi. Określanie, co to za

        prace. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedną łopatę więcej niż w poprzednim.

        Pole: Na polach rozpoczęły się prace: orka, bronowanie kultywatorami gleby oraz jej wałowanie,

        a następnie siew i sadzenie roślin.

        −− Dawniej nie było traktorów. Co wykorzystywano do prac polowych?

        −− Co robią ludzie w ogródkach? Co jest im potrzebne do pracy?

        Sad: W sadzie wiosną (w marcu) właściciele przycinają gałęzie drzew i krzewów, opryskują drzewa,

        bielą wapnem ich pnie.

        −− Dlaczego są wykonywane takie prace?

        Zwierzęta wiejskie: Rolnicy przez cały rok codziennie muszą dbać o zwierzęta. Np. krowy muszą być dojonekilka razy dziennie.

        −− Czy praca rolnika jest łatwa?

        Oglądanie obrazków narzędzi ogrodniczych.

        Obrazki narzędzi ogrodniczych.

        Dziecko ogląda obrazki narzędzi ogrodniczych: grabi, wideł, łopaty, motyki, sekatora, konewki.

        Dzielą ich nazwy na sylaby (5-latki) i, wybranych, na głoski (6-latki).

        (Nie dzielimy na głoski nazw: konewka, widły, grabie). Określają, do czego służą kolejne

        narzędzia.

        Karta pracy, cz. 4, s. 11.

        Rysowanie narzędzi ogrodniczych po śladach. Czytanie z N. lub samodzielnie ich nazw.

        Łączenie rysunków z nazwami. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedne grabie mniej

        niż w poprzednim.

        Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 70–71.

        • Rysowanie po śladach. Kolorowanie rysunków. Ćwiczenia w czytaniu.

        Dla dziecka: karta G: zdjęcia: grabi, wideł, motyki, sekatora, łopaty, karta N:

        podpisy do zdjęć. Dziecko dobiera nazwy do obrazków narzędzi ogrodniczych.

        Kolorowanie rysunku Praca w ogrodzie.

        Dla dziecka: wyprawka, karta M, kolorowanka Praca w ogrodzie, kredki.

         

        Witajcie moi drodzy, dziś wykorzystamy do zabawy paski z nazwami miesięcy, które wczoraj wykonaliście:

        GRUDZIEŃ, STYCZEŃ, LUTY - na niebieskich paskach (3 zimowe miesiące)

        MARZEC, KWIECIEŃ, MAJ - na zielonych paskach (3 wiosenne miesiące)

        CZERWIEC, LIPIEC, SIERPIEŃ - na żółtych paskach (3 letnie miesiące)

        WRZESIEŃ, PAŹDZIERNIK, LISTOPAD - na brązowych paskach (3 jesienne miesiące).

        Weźcie czystą kartkę, bo teraz będziemy pisać. Możecie sami przepisać wszystkie wytłuszczone wyrazy (członków rodziny) lub poprosić Rodzica, żeby Wam dyktował, co macie napisać. Można uprościć zadanie o najbliższych członków rodziny:

        MAMA

        TATA

        JA

        BRAT

        SIOSTRA

        MAMA MAMY (LUB BABCIA)

        TATA MAMY

        MAMA TATY (LUB BABCIA)

        TATA TATY

        CIOCIA

        WUJEK

        Teraz gdy już wypisaliśmy różnych członków rodziny, będziemy pytać Rodzica, kto w jakim miesiącu się urodził i dopasowywać paski z nazwami miesięcy

        Np.: MAMA - KWIECIEŃ

              TATA - LIPIEC itp.

        Gdyby okazało się, że potrzebny pasek został już wykorzystany, to możecie z niego przepisać nazwę miesiąca.

        Postarajcie się zapamiętać kto w jakim miesiącu ma urodziny. Kolor paska podpowie Wam jaka to pora roku. Udanej zabawy!!!!! 

         

         

        Data: 16.04.2020 (czwartek)

        Temat: Na podwórku

        Zapoznanie z wybranymi popularnymi przysłowiami, których bohaterami są zwierzęta;

        wyjaśnienie ich znaczenia.

        Gdyby kózka nie skakała, toby nóżki nie złamała.

        Zapomniał wół, jak cielęciem był.

        Koń ma cztery nogi i tak się potyka.

        Pasuje jak wół do karety.

        Nie kupuj kota w worku.

        Rytmizowanie wybranego przysłowia; ilustrowanie go ruchem według pomysłów dziecka.

        Zabawa ruchowa z elementem ortofonicznym – Głosy zwierząt.

        Instrument muzyczny, obrazki zwierząt.

        Dziecko poruszają się po pokoju w rytmie instrumentu. Na przerwę w grze R. pokazuje obrazek

        zwierzęcia, a dziecko naśladuje jego głos, odpowiednio modelując swój głos. Zwierzęta dorosłe

        naśladują grubym głosem, a młode – cienkim.

        Karta pracy, cz. 4, s. 9.

        Oglądanie obrazka, odszukiwanie na nim śladów zwierząt. Łączenie obrazków zwierząt z ich

        śladami. Czytanie z nauczycielem (lub samodzielnie) nazw zwierząt. Naklejanie zdjęć zwierząt

        w odpowiednich miejscach.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 68.

        Określanie, co przedstawia obrazek. Podawanie pierwszej głoski z jego nazwy. Rysowanie po śladach rysunków. Podawanie głosek, jakimi rozpoczynają się słowo żubr i nazwy rysunków. Zaznaczanie liter ż, Ż w wyrazach.

        Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 64–65.

        R. pyta:

        −− Jakim zwierzętom przyglądają się Olek, Ada i dziadek?

        −−Czy żubry żyją wolno?

        Analiza i synteza słuchowa słowa żubry.

        Dziecko dzieli słowo żubry na sylaby i na głoski. Liczy, ile w słowie żubry jest sylab, a ile głosek. Następnie wymieniają inne słowa, w których głoskę ż słychać na początku (żaba, żurek, żyrafa…), w środku (leżak, jeżyny, kałuża…).

        R. zwraca uwagę, że głoska ż na końcu słowa jest często słyszana jak głoska sz, np. w słowie garaż.

        Budowanie schematu słowa żubry.

        Białe kartoniki dla dziecka.

        Dziecko układa tyle kartoników, ile sylab słyszy w słowie żubry. Rozsuwa kartoniki i wymawia sylaby głośno.

        Następnie układa tyle kartoników, ile głosek słychać w słowie żubry – wymawia głoski głośno, dotykając kolejno kartoników.

        Budowanie schematu słowa Żaneta.

        Białe kartoniki dla dziecka.

        R. mówi, że niedaleko domu dziadków mieszka dziewczynka o imieniu Żaneta.

        Dziecko dzieli imię na sylaby i na głoski. Układa z kartoników schemat imienia.

        Budowanie modeli słów: żubry, Żaneta.

        Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki dla dziecka.

        Głoska ż jest spółgłoską i oznaczamy ją na niebiesko.

        Pod schematami słów dzieci zaznaczają miejsca głoski ż niebieskimi kartonikami. Uzupełniają

        modele słów: żubry, Żaneta, niebieskimi kartonikami i czerwonymi kartonikami.

        Odkrywanie litery ż, Ż.

        Kartoniki z literami ż, Ż dla R., dla dziecka.

        R. pokazuje litery ż, Ż i omawiają ich wygląd. Wskazuje różnice pomiędzy literami. Następnie umieszcza kartoniki z literami we właściwych miejscach pod modelami słów: żubry, Żaneta.

        Umieszczanie poznanych liter we właściwych miejscach.

        Kartoniki z literami: u, b, r, y, a, n, t, e (dla dziecka).

        Dziecko umieszcza pod modelami słów kartoniki z odpowiednimi literami. Czyta wyrazy.

        Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 64–67.

        Dzielenie nazw zdjęć na głoski. Kolorowanie na niebiesko liter ż, Ż w wyrazach. Czytanie sylab, wyrazów i tekstu. Oglądanie obrazków. Czytanie wypowiedzeń, wpisywanie obok nich odpowiedniej

        liczby – takiej, jaka jest przy obrazku, którego wypowiedzenie dotyczy.

        Wodzenie palcem po literze ż – małej i wielkiej, pisanej. Pisanie liter ż, Ż po śladach, a potem – samodzielnie.

        Zabawa rozwijająca – Zagadki.

        Lubi głośno gdakać,

        kiedy zniesie jajko.

        Każdy wie, że jest stałą

        kurnika mieszkanką.

        (kura)

        Zakręcony ogonek,

        śmieszny ryjek ma,

        „Chrum, chrum – głośno woła – kto jedzenie da?”

        (świnia)

        Na przykład łaciate,

        w oborze mieszkają.

        Pasą się na łąkach,

        zdrowe mleko dają.

        (krowy)

        Nie pieje, nie gdacze,

        tylko głośno kwacze.

        Po stawie pływa.

        Jak się nazywa?

        (kaczka)

        Grzebień ma na głowie,

        swoim głośnym pianiem raz

        wszystkich wczesnym rankiem budzi na śniadanie.

        (kogut)

        Kolorowanka wodna – Kura i kurczątka.

        Dla dziecka: wyprawka, kolorowanka wodna Kura i kurczątka, pędzelek, kubeczek z wodą.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 69.

        Rysowanie drogi kury do kurcząt.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 69.

        Czytanie zadań. Wpisywanie odpowiednich liczb.

        Podział nazw zwierząt na sylaby lub na głoski.

        Zdjęcia/obrazki zwierząt z wiejskiego podwórka.

        R. przygotował zdjęcia/obrazki zwierząt. Dziecko nazywa przedstawione na nich zwierzęta.

        Dzieli ich nazwy na sylaby (5-latki) lub na głoski (6-latki). Przykładowe zdjęcia/ obrazki: kura, kogut, owca, baran, krowa, byk, kot, koza.

        Zabawa Co to za zwierzę?

        Określanie przez dziecko cech danego zwierzęcia, bez podawania jego nazwy. Odgadywanie

        nazw zwierząt przez pozostałe rodzica. Np. To zwierzę ma białe pióra, długą szyję

        i woła: Gę, gę. (gęś) To zwierzę pilnuje podwórka i mieszka w budzie. (pies)

         

        Witajcie moi drodzy. Dziś zajmiemy się utrwalaniem pór roku i miesięcy.

        • Najpierw nauczymy się krótkiego wierszyka:

        Wiosna, lato, jesień , zima.

        Gdy jedna pora roku się kończy,

        to druga się zaczyna.

        • Teraz,  jak już pamiętacie wszystkie pory roku, to każdą z nich oznaczymy innym symbolem - znaczkiem. Będziemy rysować:

        bałwana - to będzie zima

        kwiatek - to będzie wiosna

        słońce - to będzie lato

        listek - to będzie jesień (najlepiej brązowy, pomarańczowy czy żółty). Każdego po 2 sztuki.

        • Ułożymy znaczki w kolejności, po której następują po sobie pory roku:

        kwiatek, słońce, listek, bałwan, kwiatek ,słońce, listek, bałwan

        (wiosna  - lato  - jesień - zima,    - wiosna   - lato......)

        • Ponieważ każda pora roku, to 3 różne miesiące, to teraz na paskach odpowiedniego koloru Rodzic napisze Wam nazwy tych miesięcy:

        grudzień, styczeń, luty - na niebieskich paskach (3 zimowe miesiące)

        marzec kwiecień, maj - na zielonych paskach (3 wiosenne miesiące)

        czerwiec, lipiec, sierpień - na żółtych paskach (3 letnie miesiące)

        wrzesień, październik, listopad  - brązowy pasek (3 jesienne miesiące)

        Może uda Wam się odczytać niektóre nazwy miesięcy? Spróbujcie! Jeśli nie, poproście Rodzica o odczytanie wszystkich wyrazów, a Wy zapamiętajcie jak najwięcej nazw miesięcy. Pasków nie wyrzucajcie!!!  Będą nam jeszcze potrzebne. Udanej zabawy!!!

         

         

        Data: 15.04.2020 (środa)

        Temat: Tyle stóp, tyle kroków

        Ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza Teresy Fiutowskiej „Podwórkowa awantura”.

        Kura gdacze, kaczka kwacze –

        goni kurę mokrą raczej.

        Gęś też syczy, kogut pieje.

        Gwałtu! Rety! Co się dzieje?

        Ryczy krowa, świnia kwiczy,

        a indyk się rozindyczył.

        Kot mysz goni, głośno miauczy.

        – Dość awantur! Już wystarczy!

        Tak pies Burek głośno szczeka

        i już słychać go z daleka.

        Koza meczy:

        mee, mee, mee…

        – Czego psisko mądrzy się?

        Dla ochłody – wiadro wody

        poleją na głowy, brody!

        Wyszły z mody awantury!

        A sio, gęsi, a sio, kury! –

        Powiedziała, co wiedziała,

        białą brodą pokiwała,

        pochyliła nisko rogi.

        – Cisza! Spokój! Zejść mi z drogi!

        Awantura się skończyła,

        bo ta koza groźna była.

        R. wyjaśnia niezrozumiałe zwroty, a następnie pyta:

        −− Które zwierzęta brały udział w podwórkowej awanturze?

        −− Jakie zwierzę próbowało je uspokoić? W jaki sposób to zrobiło?

        Opowieść ruchowa przy muzyce – Wycieczka na wieś.

        Odtwarzacz CD, nagranie wesołej melodii,

        Nadeszła wiosna. Na wsi jest zielono i radośnie. (Dziecko maszeruje za R. w rytmie wybranego

        przez niego nagrania wesołej melodii). Odwiedzamy wiejską zagrodę. Straszny tutaj gwar.

        Widać domowe zwierzęta: owce, krowy, świnie, kaczki, gęsi, kury, indyki. (R. wymienia nazwy

        gatunków zwierząt, dziecko naśladuje ich charakterystyczne głosy).

        Patrzcie, przyfrunęły bociany. Wysoko na dachu domu mają swoje gniazdo. (Dziecko robi daszek

        nad oczami, spogląda w górę. Następnie w rytmie muzyki poruszają się za R., naśladuje

        charakterystyczne ruchy i klekot bociana).

        Za płotem gospodarstwa widać pole. Rośnie na nim zboże. Zamieniamy się w trawy i kłosy

        zbóż. (Dziecko przechodzi do przysiadu, słychać ciche dźwięki. Na hasło: Rośniemy,

        dźwięki stają się coraz głośniejsze, dziecko powoli wstaje).

        Na łące pojawiają się zające. Małe zajączki chcą się bawić. Chowają się w trawie. Widać ich duże

        uszy. (R. zachęca do podskoków – dziecko naśladuje ruchy zajączka. Ponownie słychać nagranie wesołej melodii). W ogrodach kwitną piękne kwiaty, ich kielichy otwierają się do słoneczka. (Unosi ręce w górę, naśladuje otwierające się do słońca kielichy

        kwiatów). Za domem jest sad. Przez chwilę odpoczniemy w cieniu drzew, słuchając świergotu ptaków. (Dziecko kładzie się na plecach. Umieszcza ręce na przeponie i miarowo oddycha).

        Ćwiczenia dotyczące zrozumienia stałości miary.

        Osiem skakanek w dwóch różnych kolorach lub osiem sznurków (takie same wymiary).

        R. układa ze skakanek dwie drogi (każda składa się z czterech skakanek w tym samym kolorze,

        np. droga czerwona i droga żółta).

        • Dwie drogi równoległe.

        R. pyta:

        −− Czy obie drogi mają taką samą długość?

        Jedna z dróg zakręca.

        −− Czy teraz drogi mają taką samą długość?

        −− Dlaczego uważacie, że czerwona droga jest dłuższa?

        R. wraca jeszcze raz do pierwszego przypadku.

        −− Czy drogi mają taką samą długość?

        −− Dlaczego tak uważasz?

        Jedna z dróg zakręca.

        −− Czy drogi nadal mają taką samą długość?

        −− Jak można udowodnić, że są tej samej długości?

        (Drogi mają taką samą długość, bo nadal są te same cztery skakanki, tylko przesunięte).

        Mierzenie szerokości dywanu stopa za stopą.

        Dziecko i rodzic mierzą szerokość dywanu, stawiając stopę przed stopą (palce jednej stopy dotykają pięty drugiej stopy) i głośno licząc.

        −− Dlaczego wyszły nam różne wyniki?

        −− Czy nasze stopy są jednakowej długości?

        Mierzenie długości dywanu krokami.

        Dziecko i rodzic mierzy długość dywanu krokami, które głośno liczy.

        −− Dlaczego wyszły nam różne wyniki?

        −− Z czym jest związana długość naszych kroków? (Ze wzrostem).

        Pokaz linijki, miarki krawieckiej.

        Dziecko mierzy linijką, a później marką długość dywanu.

        Karta pracy, cz. 4, s. 7.

        Olek i Ada zastanawiają się, która tasiemka jest dłuższa. Zastanówcie się, jak to sprawdzić.

        Kolorowanie tasiemek. Kończenie rysowania kurcząt według wzoru. Kolorowanie trzeciego

        kurczęcia, licząc od prawej strony.

        Kolorowanie tak samo puzzli ze zdjęciami dorosłych zwierząt i ich dzieci. Nazywanie mam

        i ich dzieci. Czytanie całościowe nazw zwierząt przedstawionych na zdjęciach (5-latki) lub

        samodzielne (6-latki). Naklejanie ich zdjęć w odpowiednich miejscach.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 68.

        Czytanie tekstu indywidualnie przez dzieci. Odszukiwanie zdjęć zwierząt i naklejanie ich w odpowiednich miejscach.

         

        Dziś zaproponuję Wam zabawę  pt "Co moje bystre oczko widzi?"

        Mama lub tata wybiera sobie jakiś przedmiot, który widzi  np. żółte auto i opisuje go : jest to zabawka, koloru żółtego, ma koła, jeździ. Wy odgadujecie auto i odgadnięty wyraz:

        • dzielicie na sylaby (au -to)
        • na głoski (a- u- t - o )
        • mówicie jaką głoskę słyszycie na początku wyrazu (a)
        • zapisujecie drukowaną literę A na kartce
        • mówicie jaką głoskę słyszycie na końcu wyrazu (o)
        • zapisujecie drukowaną literę O na kartce
        • możecie podać  wyraz rozpoczynający się głoską a  (którą słyszycie na początku wyrazu) np.: arbuz
        • możecie podać wyraz rozpoczynający się głoską o (którą słyszycie na końcu wyrazu) np.: okno,

        Potem następuje zamiana. W zależności od możliwości dziecka można zabawę uprościć  i stopniowo dodawać jej kolejne elementy.

         

         

        Data: 14.04.2020 (wtorek)

        Temat: Uparty kogut

        Karta pracy, cz. 4, s. 3.

        Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladzie drogi kury do kurnika.

        Wyjaśnienie znaczenia słowa uparty. R. pyta:

        − Kogo nazywamy upartym?

        − Czy zwierzęta też mogą być uparte?

        - Czy znacie takie zwierzęta?

        Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Uparty kogut.

        Książka (s. 62–65) dla dziecka.

        Dziecko słucha opowiadania, ogląda ilustracje.

        Rodzina Ady i Olka wybrała się do cioci na wieś. Wszyscy byli zachwyceni celem podróży. Tylko mama wydawała się trochę zakłopotana i lekko zaniepokojona.  – Nie pamiętam, kiedy ostatnio byłam na wsi. Chyba bardzo dawno temu. Czy będą tam wszystkie wiejskie zwierzęta? – wypytywała tatę. – Oczywiście, jak to w gospodarstwie. Będą krowy i cielęta. Świnie i prosięta. A zamiast koni i źrebiąt – dwa traktory. Traktorów chyba się nie obawiasz? – spytał żartem tata. Mama tylko się uśmiechnęła. – Oczywiście. Nawet rogaty baran mnie nie wystraszy. Jestem supermamą. – Będą też kury, gęsi, kaczki, indyczki. Zgroza – ciągnął tata żartobliwym tonem. Samochód wjechał na podwórko. Ada i Olek pierwsi przywitali się z ciocią i wujkiem i natychmiast zaczęli się rozglądać za zwierzętami. – Lola ma szczeniaki! Mogę się z nimi pobawić? – spytał Olek i już był przy kudłatej kundelce i czwórce jej szczeniąt. Ada nie mogła do niego dołączyć, ponieważ ma uczulenie na sierść. Wybrała się więc na spacer po podwórku. – Ko, ko, gę, gę, kwa, kwa – witały ją kury i kurczęta, gęsi i gąsięta, kaczki i kaczęta. Ada z powagą odpowiadała im: „dzień dobry”, „witam państwa”, „przybijemy piątkę?”.  – Ojej, jaka piękna kózka! – Ada usłyszała zachwycony głos mamy. – To koźlątko. Ma zaledwie kilka dni – powiedział wujek. – Prześliczny maluszek – stwierdziła z podziwem mama. Koźlątko nie poświęciło mamie uwagi, za to kury podniosły wielki krzyk na jej widok. Obgdakały ją z każdej strony... i sobie poszły. Został jedynie kogut. Wbił wzrok w barwną sukienkę mamy w duże czerwone koła i patrzył jak zauroczony.  – Lubi czerwony kolor – stwierdziła z zadowoleniem mama.  – Hm, obawiam się, że wręcz przeciwnie – powiedział tata. Kogut nastroszył pióra i nieprzyjaźnie zatrzepotał skrzydłami. – Nie przepada za czerwonym. Kiedyś wskoczył mi na głowę, bo byłam w czerwonym kapeluszu – powiedziała ciocia. – Ale to zdarzyło się tylko raz – dodała uspokajająco. Po chwili wszyscy z wyjątkiem mamy zapomnieli o kogucie. Uparte ptaszysko nie odstępowało jej na krok. – Idź sobie – odpędzała go, jednak kolor czerwony na sukience przyciągał uparciucha jak magnes. – Nie bój się, mamo – Ada dodała mamie otuchy. – Dam sobie radę. – Mama bohatersko przeszła między kaczkami, kurami, minęła nawet gąsiora, ale gdy spojrzała za siebie, ponownie ogarnął ją niepokój. Kogut wciąż był tuż-tuż i wojowniczo stroszył pióra.  – Bywa uparty jak oślątko – westchnęła ciocia. – Wracaj do kurnika, uparciuchu. – No właśnie! – powiedziała stanowczo mama.

        Obie, mama i ciocia, weszły do domu. Niezadowolony kogut grzebnął pazurem i wrócił do kurnika. Tymczasem tata z wujkiem założyli na głowy kapelusze z siatką na twarz i poszli zajrzeć do uli w sadzie.  Ada unikała pszczół od czasu, gdy minionego lata została użądlona w stopę. Wolała przechadzać się pośród żółtych kaczuszek, które nie żądlą i są mięciutkie. Nawet nie zauważyła upływu czasu. Zbliżała się właśnie pora dojenia krów, więc ciocia poszła przygotować dojarki. Olek wciąż bawił się ze szczeniętami, a tata i wujek zapomnieli o wszystkim, tak bardzo zajęli się sprawdzaniem pszczelich uli. Znudzona mama postanowiła do nich dołączyć. Jednak żeby dotrzeć do furtki prowadzącej do sadu, musiałaby przejść obok kurnika. Co będzie, jeśli kogut ją zobaczy? Wolała tego uniknąć. Postanowiła przechytrzyć nieprzyjaznego ptaka i przedostać się do sadu przez płot.  Jakież było zdziwienie Ady, gdy zobaczyła mamę wspinającą się na ogrodzenie. Pokonanie płotu, kiedy ma się na sobie odświętną sukienkę, nie jest łatwe, jednak mamie się to udało. Co prawda w rajstopach poleciało oczko, a sukienkę lekko rozdarła, ale kto by się tym przejmował. – Oczko ci ucieka, łap je! – zażartował tata na widok żony. – To nic takiego. Wykiwałam koguta – powiedziała szeptem, zadowolona z siebie mama. Chwilę później Ada zobaczyła koguta, który bez trudu przefrunął nad płotem i wylądował w sadzie.

        Rozmowa na temat opowiadania:

         Czy mama Olka i Ady była wcześniej na wsi? −

        Z kim bawił się Olek?

        Co robiła Ada? −

        Jaki ptak zainteresował się mamą? Dlaczego?

        Czym zajęli się tata z wujkiem? − Jak mama przechytrzyła koguta? Czy jej się to naprawdę udało?

        Ćwiczenia z tekstem. Książka (s. 62–65) dla dziecka.

        Dzieci słuchają tekstu czytanego przez R. lub czytają same 6-latki.

        Zabawa Jakie jest zwierzę?

        R. pyta: Jaki (jaka) jest…? – podając nazwę zwierzęcia, a dziecko wymyśla określenia.

        Np. Jaka jest kura? (mała, głośna…) Jaki jest kogut? (szybki, głośny…) Jaka jest kaczka? (spokojna, powolna…) Jaka jest krowa? (duża, łagodna, spokojna…) Jaki jest koń? (duży, szybki, groźny…)

        Układanie zdań na temat zwierząt z wiejskiego podwórka.

        Zdjęcia/obrazki zwierząt. Zabawę rozpoczyna R., wypowiadając pierwsze zdanie. Np. Po podwórku kroczy kaczka, a za nią żółte kaczuszki. Następne zdania układa dziecko.

        Karty pracy, cz. 4, s. 4–5.

        Nazywanie zwierząt, które grupa Ady zobaczyła na wsi w gospodarstwie agroturystycznym. Odszukiwanie zwierząt znajdujących się w pętlach na dużym obrazku.

        Karta pracy, cz. 4, s. 6.

        Naśladowanie głosów zwierząt przedstawionych na zdjęciach. Otaczanie zieloną pętlą zwierząt, które mają dwie nogi, a czerwoną pętlą tych, które mają cztery nogi. Nazywanie zwierząt, które są w jednej pętli, i tych, które są w drugiej pętli. Rysowanie kotków według wzoru. Kolorowanie drugiego kotka, licząc od lewej strony.

        Podział na sylaby (5-latki) i na głoski (6-latki) nazw zwierząt z wiejskiego podwórka.

         

        Witajcie, dziś będziemy bawić się kartami do gry. Proszę abyście wybrały karty w jednym kolorze z cyframi od 2 do 8. As w tym samym kolorze będzie naszą cyfrą 1.

         Zabawa nr 1.

        Spośród kart 1-8 losujemy jedną. Odgadujemy jaka to cyfra  np.2.                    

         Bawimy się dotąd aż będziemy bezbłędnie nazywać wszystkie wylosowane cyfry.

        Zabawa nr 2.

        Tak jak w zabawie wyżej losujemy kartę, nazywamy cyfrę np.3 i wykonujemy zadania wg legendy:

        1 - zrób skłon- 1x

        2- podskocz na jednej nodze- 2x

        3 - podskocz na obu nogach - 3x

        4 - klaśnij w ręce-  4x

        5 - obróć się wokół własnej osi - 5x

        6- zrób przysiady-  6x

        7- dotknij kolanem do łokcia 7x

        8 - zrób pajacyka 8x

        Zabawa nr 3

        Układamy cyfry po kolei od najmniejszej do największej (od 1do 8) . A może uda Wam się od największej do najmniejszej? (od  8 do 1).

        Udanej zabawy!!!!!

      • Data: 10.04.2020 (piątek)

        Temat: Śmigus – dyngus

        Karta pracy, cz. 3, s. 78.

        Rysowanie po śladach, bez odrywania kredki od kartki. Kolorowanie rysunku jajek.

        Rebus fonetyczny – Co znalazło się na świątecznym stole.

        Dziecko różnicuje pierwsze głoski w nazwach przedmiotów przedstawionych na obrazkach.

        Dokonuje ich syntezy po przypomnieniu przez R. i podają rozwiązanie. Np. parasol, igła,

        sanki, arbuz, narty, kot, indyk – pisanki.

        Kolorowanie rysunku koszyczka wielkanocnego.

        Dla dziecka: wyprawka, karta K, kredki, mazaki.

        Wypowiadanie się dziecka na temat: Jakie zwyczaje kojarzą się ze świętami?

        Wypowiedź dziecka; zwracanie uwagi, na czym polega śmigus-dyngus i w jaki sposób tradycja

        ta jest kultywowana w miastach i na wsiach. Uświadomienie konsekwencji przesadnego

        oblewania się wodą oraz robienia tego w nieodpowiednich miejscach.

        Słuchanie wiersza Władysława Broniewskiego Śmigus.

        Śmigus! Dyngus! Na uciechę

        z kubła wodę lej ze śmiechem!

        Jak nie kubła, to ze dzbana,

        śmigus-dyngus dziś od rana!

        Rozmowa na temat wiersza.

        −− Co to jest śmigus-dyngus?

        −− Co to znaczy staropolski obyczaj?

        −− Kiedy obchodzi się śmigus-dyngus?

        Wyjaśnienie, jak rozumiany był ten zwyczaj dawniej.

        Kiedyś były to dwa różne obyczaje wielkanocne. Jednym z nich był dyngus, który polegał

        na tym, że młodzież chodziła po domach i zbierała datki w postaci jajek, wędlin, ciast

        itp. Śmigus natomiast miał odmienny charakter i polegał na uderzeniu na szczęście rózgą

        wierzbową z baziami. Rózga ta była wcześniej święcona w Niedzielę Palmową.

        Zabawa ruchowa – Śmigus-dyngus.

        Dziecko maszeruje po obwodzie koła podczas recytacji przez R. wiersza Władysława

        Broniewskiego Śmigus. Na słowo: Śmigus – klaszcze w ręce, a na słowo: Dyngus – tupie. Po

        skończonej recytacji naśladuje polewanie wodą.

        Zajęcia 2. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 15 (przewodnik, cz. 4, s. 112).

        Zabawy na świeżym powietrzu

        Zabawa ruchowa – Gimnastyka przedszkolaka.

        Instrument muzyczny

        Dziecko staj na obwodzie koła. Maszeruje po nim przy dźwiękach instrumentu. Gdy instrument

        milknie, rozbiega się po wyznaczonym miejscu w pokoju, zatrzymuje się i stają przodem do R., naśladuje wykonywane przez niego ćwiczenia: głowy i szyi – krążenia, skłony i skręty; ćwiczenia tułowia: krążenia, skrętoskłony; ćwiczenia ramion i nóg – Pajacyk.

        Zabawa ruchowa – Zabawa przy ognisku.

        Imitacja ogniska na środku pokoju.

        Na środku znajduje się ognisko. Dziecko z rodzicem/ rodzeństwem wiążą koło, trzymając się za ręce, i bawią się wokół ogniska do słów rymowanki:

        Podskokami w stronę prawą, podskakuje zmiennie w prawą stronę,

        każdy zmarznie, kto jest leń. wykonuje 4 podskoki w miejscu,

        Rozgrzewamy się zabawą wykonuje podskoki zmienne w lewą stronę,

        przy ognisku w chłodny dzień. wykonuje 4 podskoki w miejscu.

        Karta pracy, cz. 3, s. 79.

        Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Ozdabianie rysunków jajek według

        wzoru (rytmu) z poprzedniej karty.

        Karta pracy, cz. 3, s. 80.

        Rysowanie pisanki po śladzie. Rysowanie po śladach rysunków spirali

        Dodatkowe Karty pracy:

        Kolorowanki:

        https://www.domowyprzedszkolak.pl/item/pisanki-i-kurczaki-123

        https://www.domowyprzedszkolak.pl/item/wielkanocny-lulek-128

        https://www.domowyprzedszkolak.pl/item/wielkanocny-koszyk-127

        Znajdź 10 pisanek:

        http://proliberis.org/images/dla_dzieci/wycinanki_wielkanoc/proliberis_org_wielkanoc_kolorowanka_2.pdf

        Policz i zaznacz:

        http://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/KARTY-PRACY-WIELKANOC-3.jpg

         

        Dziś proponuję Wam wysłuchanie wiersza. Spróbujcie za rodzicem powtórzyć wszystko, co zostało wytłuszczone (ćwiczenie języka), potem jeśli macie ochotę, narysujcie sześć jajek, a wiersz podpowie Wam, jak powinna wyglądać każda z buź danego jajeczka. Ułóżcie jajka w kolejności, jak w wierszu .

        Udanej zabawy!!!

         

        "SZEŚĆ JAJECZEK" - KLINIKA JĘZYKA

        SZEŚĆ JAJECZEK SIĘ SPOTKAŁO,

        KAŻDE COŚ POWIEDZIEĆ CHCIAŁO:

        GŁOŚNO GŁOSKI WYMAWIAŁY,

        USTA ŁADNIE UKŁADAŁY:  A, O, U, E, I, Y

        A - ROZEŚMIANĄ BUŹKĘ MA,

        SMIEJE SIĘ  HA HA  HA,

        WIĘĆ POWTÓRZYĆ MOŻESZ TEŻ

         HAAAA,  HAAAA,  HAAAA....JEŚLI CHCESZ?

        O - ZDZIWIONĄ BUŹKĘ MA,

        WCIĄŻ POWTARZA OOOOO ...JA!

        U-  ROZMARZONĄ BUŹKĘ MA,

        CZASEM SOBIE WRĘCZ ZASYPIA.

        I-  UŚMIECHA SIĘ WESOŁO

        AŻ SIĘ MIŁO ROBI WKOŁO.

        E - WCIĄŻ PŁACZE, LAMENTUJĘ,

        KTO POCIESZYĆ JAJKO UMIE?

        Y-  JEST ZŁE, OJJJJJ NIE!

        KOGO DZISIAJ SKRZYCZEĆ CHCE?

        SZEŚĆ JAJECZEK SIĘ SPOTKAŁO

        KAŻDE COŚ POWIEDZIEĆ CHCIAŁO.....

         

         

        Data: 9.04.2020 (czwartek)

        Temat: Potrawy z jajek

         

        Karta pracy, cz. 3, s. 76.

        Oglądanie obrazka koszyczka wielkanocnego. Zaznaczanie kolejności jego przygotowania

        kropkami (5-latek) lub liczbami (6-latek). Kończenie ozdabianie jajka według wzoru.

        Ćwiczenie dykcji – Jaka to piosenka?

        R. na sylabie la nuci fragmenty refrenów poznanych piosenek. Dziecko starają się je

        rozpoznać. Następnie powtarza je na sylabach proponowanych przez R., np. bla, plum, tru.

        Zabawa badawcza – Poznajemy budowę jajka.

        Jajka: kurze, przepiórcze, strusie, dwa takie same jajka – z tym, że jedno jest ugotowane,

        a drugie – surowe.

        Dziecko ogląda jajka przyniesione przez R.(jajka: kurze, przepiórcze, strusie lub ich obrazki),

        porównuje ich wielkość i kolorystykę, wypowiada się na temat ich kształtu; podaje

        przykłady zwierząt, które wykluwają się z jajek.

        R. rozbija jajko, dziecko ogląda jego zawartość; nazywa poszczególne części składowe: skorupka, białko, żółtko. R. zwraca uwagę na zarodek i wyjaśnia, że kurczątka wykluwają się z jajek, w których

        są zarodki. R. pokazuje dwa jednakowe jajka. Prosi, aby dziecko się zastanowiło, po czym można

        poznać, że jedno z nich jest surowe, a drugie gotowane. Dziecko podają swoje propozycje.

        Następnie R. wprawia w ruch obrotowy oba jajka. Dziecko obserwuje ich ruchy i określa,

        które z nich kręci się szybciej. Rozbija jajko i sprawdza, czy miało rację.

        Jajko surowe obraca się tylko przez chwilę, a potem się zatrzymuje. Powodem jest jego

        płynny środek, który porusza się wewnątrz skorupki w różne strony, co hamuje szybkie

        poruszanie się jajka.

        Zabawa badawcza – Jajka i woda.

        Jajka surowe, jajka ugorowane, szklane naczynia, sól, łyżka.

        Dziecko bada zachowanie w wodzie jajka surowego i jajka ugotowanego – wkłada je

        kolejno do przezroczystego naczynia z wodą. Obserwuje ich zachowanie.

        Do wody w przezroczystym naczyniu wkłada surowe jajko i dosypuje stopniowo sól

        (około 10–12 łyżek soli). Obserwuje, co dzieje się z jajkiem.

        Poznanie ciekawostek na temat pisanek.

        Uważano, że pisanki mają magiczną moc, dlatego np. dotykano nimi grzbietów bydła, aby

        było zdrowe i płodne, toczono je wzdłuż zagonów oziminy, żeby zapewnić sobie dobry

        urodzaj. Były one darem, który miał zapewnić obdarowanej osobie wszelką pomyślność

        (także w sprawach sercowych). Pełniły one rolę wykupu w obrzędach wielkanocnych, np.:

        dyngusa, chodzenia z barankiem lub kurkiem. Panna mogła dostać pisankę czekoladowo-

        -marcepanową z pierścionkiem zaręczynowym w środku. Ludzie bogaci obdarowywali się

        drogimi pisankami, ze złota, przyozdobionymi szlachetnymi kamieniami. Francuski jubiler

        P. C. Fabergé wykonał takie drogie pisanki na zamówienie cara Rosji. Pisanki służyły do zabawy

        zwanej taczanką. Turlało się po stole malowane jaja, zderzając je ze sobą. Wygrywała

        ta osoba, której pisanka się nie potłukła.

        Zabawy i ćwiczenia pod hasłem: Co można zrobić z jajka?

        Oglądanie skorupki jajka przez lupę.

        Porównywanie ciężaru jajek – surowego i ugotowanego.

        Jajka – surowe i ugotowane.

        Wypowiadanie się dziecka na temat: Co można zrobić z jajek?

        Pomalować, ugotować, usmażyć itp.

        Wymyślanie przez dziecko przepisów na potrawy z jajek.

        Nadawanie im nazw.

        •• Zabawa ruchowa – Jajka – do koszyka!

        Jajka dla smakoszy – przyrządzenie dowolnej potrawy z użyciem jaj ugotowanych na twardo.

        Np. jajka z groszkiem konserwowym w majonezie, pasta jajeczna.

        Dziecko, po umyciu rąk i włożeniu fartuszka, staje przy stoliku. Dzieli jajka na połowy, wkłada do miseczki, dodaje odcedzony zielony groszek konserwowy, kładzie na wierzchu majonez i posypuje całość pokrojonym przez R. szczypiorkiem lub kroi drobno jajka, wkładają je do miseczki, wrzuca pokrojony przez R. szczypiorek, dodają odrobinę śmietany i majonezu, trochę soli i miesza. Przygotowuje też kromki bułki wrocławskiej, smarując je masłem.

        Porządkowanie miejsc pracyprzez dziecko.

        Zabawy na świeżym powietrzu

        Zabawa ruchowa – Marsz z gazetą.

        Gazeta dla dziecka.

        R. demonstruje ćwiczenia z gazetą. Dziecko maszeruje po obwodzie koła i naśladują ruchy R

        Marsz z gazetą przyciskaną brodą do klatki piersiowej.

        Marsz z gazetą przyciskaną uchem do lewego barku, a następnie – do prawego barku.

        Marsz z gazetą położoną na otwartej prawej dłoni, następnie – na lewej dłoni.

        Podskoki w przód z gazetą trzymaną między kolanami.

        Marsz z gazetą położoną na głowie.

        Zabawa słowna – Składamy życzenia.

        Kartki świąteczne z życzeniami.

        R. czyta życzenia zapisane na kartkach świątecznych. Dziecko je omawia (czego sobie życzą

        ludzie). Potem próbuje układać życzenia.

        Ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej.

        Dziecko dostaje pociętą na części kartkę świąteczną. Układa je w całość.

        Zabawa zręcznościowa – Szybko i ostrożnie.

        Koszyki na jako: łyżka, jajko ugotowane na twardo.

        Dziecko z drużyny otrzymuje łyżkę i jajko ugotowane na twardo. Ustawia się w jednym końcu pokoju. W drugim końcu stoi koszyk na jajka. Na sygnał R. przenosi jajka na łyżce i ostrożnie odkłada je do koszyka, aby się nie stłukły. Dziecko liczy ile jajek stłukło, a ile jest całych.

        Czytanie krótkich tekstów dotyczących Wielkanocy.

        Gdy zbliża się Wielkanoc,

        wtedy malujemy jajka. Malujemy

        je farbami albo rysujemy wzory woskiem,

        a potem wkładamy do barwionej

        wody i gotujemy. Wosk wtedy spływa

        i zostaje kolorowe jajko z jasnymi wzorami.

        Ozdobione jajka to pisanki.

        Karta pracy, cz. 3, s. 77.

        Kolorowanie koszyczka zgodnie z kolorami kropek. Dzielenie nazw zdjęć na sylaby lub na

        głoski. Rysowanie pod każdym zdjęciem odpowiednią liczbę kresek, odpowiadajacą liczbie

        sylab (lub głosek).

        Dodatkowe karty pracy i słuchowiska:

        Doświadczenia z jajkiem film:

        https://vimeo.com/224050224

        Labirynt:

        http://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/KARTY-PRACY-WIELKANOC-1.jpg

        Wielkanocne kodowanie (Uwaga! Ćwiczenie trudne)

        https://drive.google.com/file/d/1dRdkCZWAvZ-9sXoepalipvljLCGRl2xV/view

        Znajdź różnice:

        http://proliberis.org/images/dla_dzieci/wycinanki_wielkanoc/pro_liberis_wycinanki_09.pdf

        Narysuj kurczaka ze Stworkiem

        https://www.polskieradio.pl/18/8375/Artykul/2476914,Narysuj-kurczaka-ze-Stworkiem-Potworkiem-Zobacz-video

        Posłuchaj słuchowiska:

        https://www.youtube.com/watch?v=zEnLODXoxIY&t=25s

         

         

        Dziś proponuję abyście zrobili ozdoby wielkanocne z rolki po papierze toaletowym ( propozycje do wyboru ):

        Baranek

        https://www.youtube.com/watch?v=VBxAsP_9GXU

        Będą potrzebne: nożyczki, klej, wata lub płatki higieniczne, flamaster

        Koszyczki

        https://www.youtube.com/watch?v=bcq6AhQMqcQ

        Będą potrzebne: nożyczki, klej, kolorowe kartki, flamaster

         

         

        Data: 8.04.2020 (środa)

        Temat: Koszyczek dobrych życzeń

         

        Zabawa Ciepło, zimno, pod hasłem: Szukamy jajka.

        Jajko ugotowane na twardo.

        Dziecko szuka jajka ugotowanego na twardo, które zostało ukryte w pokoju. Rodzic naprowadza szukającego na ukryty przedmiot, stosując określenia: ciepło, cieplej, najcieplej, gorąco, zimno, zimno, najzimniej.

        Zabawa ruchowa przy muzyce Modesta Musorgskiego Taniec kurcząt w skorupkach.

        Dziecko zamienia się w kurczątko, które przy nagraniu muzyki wykluwa się z jajka i wyrusza

        zwiedzać świat. Dziecko ruchami ciała, mimiką i głosem najpierw naśladuje kurczątko

        zwinięte w jajeczku, następnie wolno zaczyna się poruszać, prostu się, wyciąga łapki

        i głowę – wykluwa się ze skorupki. Potem wyrusza w drogę, która prowadzi pod górę.

        Idąc, kołysze się na boki. Następnie turla się z górki i trafia do kurnika, gdzie czeka na nie

        mama kwoka.

        Karta pracy, cz. 3, s. 73.

        Rysowanie po śladach rysunków drugich połówek pisanek. Rysowanie po prawej stronie

        karty takich samych pisanek, jakie są po lewej stronie.

        Zagadki dotykowe – Co ukryłam w pudełku?

        Przedmioty związane z Wielkanocą, apaszka do zasłonięcia oczu.

        R. wyjmuje z pudełka przedmioty związane z Wielkanocą. Dziecko z zasłoniętymi oczami

        odgaduje, co otrzymuje do rąk, np. koszyczek, baranka, zajączka, bazie, borowinkę, serwetkę.

        Ćwiczenie spostrzegawczości – Ukryte pisanki.

        Pisanki, mogą być wycięte przez dziecko.

        Dziecko szuka pisanek ukrytych przez R. Kiedy je znajduje, określa, w jakich miejscach były

        one schowane. Stosuje odpowiednie przyimki. Liczy, ile pisanek zostało ukrytych.

        Ćwiczenie klasyfikacyjne.

        Rekwizyty, które powinny się znaleźć w koszyczku wielkanocnym, i inne, które nie powinny

        się tam znaleźć.

        Dziecko wybiera spośród zgromadzonych na stoliku rekwizytów te, które powinny

        zostać włożone do koszyczka. Wyjaśniają swój wybór. Z pomocą R. wypełniają nimi przygotowany

        koszyczek, który stawiają w kąciku.

        Wypowiedzi dziecka, na podstawie obserwacji i doświadczenia, o tym, jak powinien wyglądać

        koszyczek wielkanocny. Wyjaśnienie, dlaczego właśnie takie potrawy i przedmioty powinny

        się w nim znaleźć.

        Wykonanie pracy Koszyczek wielkanocny.

        Dla dziecka: wyprawka, karta 3, klej, nożyczki, piórka.

        Wypychanie z karty pracy formy koszyczka i uchwytu. Składanie i sklejanie koszyczka według instrukcji. Doklejanie we właściwym miejscu uchwytu. Doklejanie kurczakom piórek na czubkach głów. Do gotowego koszyczka można włożyć pisankę. Porządkowanie miejsca pracyprzez dziecko.

        Zabawa ruchowa z wykorzystaniem rymowanki (według Małgorzaty Markowskiej).

        Dziecko staje przed R. ćwiczy pod dyktando wypowiadanej przez niego (rodzica) rymowanki:

        Ręce w przód,

        ręce w górę,

        i podskokiem aż pod chmurę.

        Ręce w dół,

        ręce w bok,

        nogi wykonują skok. (Wykonuje podskok obunóż w miejscu).

        Wszyscy ćwiczą bez wyjątku, (Maszeruje w miejscu).

        zaczynamy od początku. (Maszeruje w miejscu).

        Zabawa ruchowa – Rób to co ja.

        Instrument muzyczny

        Dziecko biega dowolnie po wskazanym miejscu w pokoju. Na sygnał – dźwięki – zatrzymuje się, staje przodem do R. i powtarzają zaproponowane przez niego (rodzica) ruchy, ćwiczenia kształtujące w trzech płaszczyznach ciała: strzałkowej – skłony w przód i w tył, czołowej – skłony boczne, poprzecznej – skręty w prawą i w lewą stronę. W przerwach między ćwiczeniami dziecko swobodnie biega.

        Karta pracy, cz. 3, s. 74.

        Przedstawienie sytuacji na obrazkach za pomocą liczmanów. Układanie zadań. Słuchanie

        zagadek. Rozwiązywanie ich.

        Karta pracy, cz. 3, s. 75.

        Zaznaczanie kropkami (5-latek) lub liczbami (6-latek) kolejności zdarzeń w historyjce. Opowiadanie

        historyjki. Kończenie rysowania kurczątek według wzoru.

        Dodatkowe karty pracy:

        Kolorowanki:

        https://fenek.pl/bezplatne/97-wielkanoc-karty-pracy-bezplatne.html

        Zamaluj literki

        https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/WIELKANOCNE-KARTY-PRACY-1-czarno-bia%C5%82e.pdf

        Wykonaj zadania

        http://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/KARTY-PRACY-WIELKANOC-4.jpg

        Literka j, J

        https://www.domowyprzedszkolak.pl/item/literka-j-191

         

        Witajcie dzieci, dziś zaproponuję Wam naukę piosenki (do wyboru) i wierszyka o tematyce świątecznej:

         piosenka pt  "Zając malowany"

        https://www.youtube.com/watch?v=4u4Jh7n0FDg

        piosenka pt "Znaki Wielkanocy"

        https://www.youtube.com/watch?v=OCmZrAz3t-U

        ,,Wielkanocny stół”  E. Skarżyńska

         

        ... Palmy - pachną jak łąka

        w samym środku lata.

        Siada mama przy stole,

        A przy mamie - tata.

        I my.

        Wiosna na nas

        zza firanek zerka,

        a pstrokate pisanki

        chcą tańczyć oberka.

        Wpuśćmy wiosnę.

        Niech słońcem

        zabłyśnie nad stołem

        w wielkanocne świętowanie,

        jak wiosna wesołe! ....

         

         

        Data: 07.04.2020 (wtorek)

        Temat: Liczenie pisanek

        Czytanie całościowe nazw zdjęć.

        Dla dziecka: wyprawka, karta G:zdjęcia: pisanki, palmy, baby, mazurka,baranka; karta O: napisy: pisanka, palma,babka, mazurek, nożyczki.

        Dziecko wycina potrzebne zdjęcia i napisy.Czytają z R. nazwy. Wskazuje je na zdjęciach.Dzieci mówi, jakie zdjęcie pozostało. Opisuje,co ono przedstawia.Układa zdania na temat zdjęcia, które pozostało.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 67.

        • Opisywanie, co przedstawia obrazek.

        • Określanie pierwszych głosek w słowie farbyi nazwach rysunków.

        • Rysowanie po śladach rysunków.

        • Kolorowanie wybranych rysunków.

        • Zaznaczanie liter f, F w wyrazach.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 66.

        • Rysowanie cebuli po śladzie, nie odrywająckredki od kartki.

        Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 58–59.

        R. pyta:

        −−W jaki sposób Olek ozdobił jajka?

        −−Czego do tego użył?

        Analiza i synteza słuchowa słowa farby.

        Dziecko dzieli słowo farby na sylaby i nagłoski. Liczy, ile w słowie jest sylab, a iległosek.

        Następnie wymienia inne słowa,w których głoskę f słychać na początku(futro, flaga, fasola…), w środku słowa(agrafka, alfabet, wafle…).

        Budowanie schematu słowa farby.

        Białe kartoniki dziecka.

        Dziecko układatyle kartoników, ile sylabsłyszy w słowie farby – rozsuwa kartonikii wymienia głośno sylaby. Następnieukłada tyle kartoników, ile głosek słychaćw słowie farby, wymawia głoski głośno,

        dotykając kolejno kartoników.

        Budowanie schematu słowa Franek.

        Białe kartoniki dla dziecka.

        Kolega Ady, ten który nie chodzi, ma naimię Franek. R. przypomina o tym dziecku.

        Dziecko dzieli imię Franek na sylaby i na głoski.Układa z kartoników schemat imienia.

        Budowanie modeli słów: farby, Franek.

        Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki dla dziecka.

        Dziecko głośno dzieli na głoski słowa: farby,Franek.

        Wypowiada głoskę f:długo: fffyyyy…krótko: f, f, f, f.

        Głoska f jest spółgłoską i oznaczamy ją naniebiesko.

        Pod schematami słów: farby, Franek, dziecko zaznacza miejsca głoski f niebieskimikartonikami.

        Potem zaznacza miejscasamogłosek czerwonymi kartonikami,a miejsca pozostałych spółgłosek – niebieskimikartonikami. Porównują liczbęsamogłosek i spółgłosek.

        Odkrywanie litery f, F.

        Kartoniki z literami f, F dla R., kartoniki z literamif, F dla dziecka.

        R. pokazuje litery f, F. Dziecko określają ichwygląd. Umieszcza litery w odpowiednichmiejscach pod modelami.

        Uzupełnianie wyrazów: farby, Franek, brakującymi, poznanymi literami.

        Kartoniki z literami: a, e, y, b, r, n, k, dladziecka.

        Dziecko umieszcza kartoniki z literami w odpowiednichmiejscach pod modelami słów: farby,Franek. Odczytuje wyrazy: farby, Franek.

        Karty pracy Litery i liczby, cz. 2, s. 58–61.

        • Nazywanie zdjęć. Rysowanie pod nimi modeli

        ich nazw.Kolorowanie na niebiesko liter f, F w wyrazach.Czytanie sylab, tekstu.

        Czytanie wyrazów powstałych z połączeniasylab.Łączenie liter z lukami w wyrazach. Odczytanie

        powstałych wyrazów.Wodzenie palcem po literze f: małej i wielkiej,pisanej. Pisanie liter f, F po śladach,

        a potem – samodzielnie.

        Rysowanie przez dziecko pisanek: 6 zielonych, 4 czerwonych, 5 żółtych, 4 niebieskich oraz koszyczków lub talerzy. Wycięcie rzeczy i położenie na stole – baza do ćwiczeń poniżej.

        Ćwiczenia z pisankami.

        Obrazki dwóch koszyków lub talerzy, obrazki pisanek: 6 zielonych, 4 czerwonych, 5 żółtych, 4 niebieskich

        Na stole leżą sylwety dwóch koszyczków/ talerzy, a w nich obrazki pisanek.

        Wyjmowanie pisanek z koszyczków, przeliczanie ich.

        −− Ile pisanek jest w pierwszym koszyczku? (6 zielonych, 4 czerwone).

        −− Ile pisanek jest w drugim koszyczku? (5 żółtych, 4 niebieskie).

        Liczenie wszystkich pisanek w koszyczkach.

        Liczenie za pomocą liczmanów.

        Pierwszy koszyczek: do 6 liczmanów dosuwamy 4 liczmany –razem 10 pisanek.

        Drugi koszyczek: do 5 liczmanów dosuwamy 4 liczmany –razem 9 pisanek.

        Porównywanie liczebności pisanek.

        Dziecko łączy w pary pisanki z pierwszego koszyczkaz pisankami z drugiego koszyczka.

        Wniosek: w pierwszym koszyczku jest o jednąpisankę więcej niż w drugim (została bez

        pary).

        Układanie zapisów matematycznych i zapisywanie ich.

        Pierwszy koszyczek: 6 (zielonych) + 4 (czerwone) = 10 pisanek

        Drugi koszyczek: 5 (żółtych) + 4 (niebieskie) = 9 pisanek

        Porównywanie liczebności pisanek w koszyczkach.

        10 > 9

        Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 62–63.

        Liczenie figur po lewej stronie i po prawejstronie. Porównywanie ich liczby, wpisywanie

        odpowiednich liczb i znaków.Wykonywanie działań samodzielnie lub z pomocą R. Wpisywanie odpowiednich liczb

        Kolorowanie według kodu (kartę pracy otrzymacie Państwo oddzielnie).

        Dla dziecka sylweta kury z oznaczonymi polami (zapisanymi działaniami) oraz kartka z legendą do kolorowania pól. Zadaniem dziecka jest obliczyć sumy liczb podane na polach kury. Zapisać je ołówkiem na kurze, a następnie znaleźć właściwy kolor na kartce z legendą i pokolorować kredką w odpowiednim kolorze.

         

        Dziś moi drodzy proponuję rozwiązanie kilku zagadek:

        Na jego widok,
        drżysz zuchu.
        Ma mocne nogi
        i chodzi w kożuchu./baranek/

         

        Co to jest ?
        Białe, żółte, malowane,
        i kraszone i pisane,
        na Wielkanoc darowane./pisanki/

         

        Ten prawdziwy na śniadanie
        wychodzi na łąkę.
        Ten cukrowy raz do roku
        ozdabia święconkę./baranek/

         

        Choć zniosła ją bura kurka,
        wygląda tak, jak laurka.
        Tkwi w wielkanocnym koszyku,
        święconce dodając szyku./pisanka/

         

        Ciasto mistrza Fryderyka,
        smakuje niczym muzyka
        i w wielkanocnym okresie
        jest źródłem wielu uniesień./mazurek/

         

        Ma skręcone rogi,
        złotem malowane,
        stoi z chorągiewką,
        wśród barwnych pisanek./baranek/

         

         

        Mleczka nie chcą pić

        Nigdy nie biegają

        Choć mają futerka

        ogonków - nie mają.

        Oj, dziwne to kotki!

        Wolą stać w wazonie,

        niż wziąć się za psotki./bazie/

         

        Zgodnie z wielkanocnym zwyczajem

        słodkie upominki każdemu rozdaje /zajączek wielkanocny/

         

        W ten świąteczny dzień

        Każdy z nas się śmieje.

        A woda nie z nieba ,

        Lecz z wiader się leje /lany poniedziałek/

         

        Choć już Święta blisko

        Wiatr na dworze dmucha.

        Na talerzu, w domu

        Kiełkuje....../rzeżucha/

         

        Święta, Święta nadeszły !

        Wstawajmy! Już rano!

        Podzielmy się jajeczkiem,

        Bo dziś jest ......../Wielkanoc/

         



        Data: 06.04.2020 (poniedziałek)

        Temat: Gipsowe pisanki

        Słuchanie ciekawostek na temat zwyczajów i tradycji wielkanocnych.

        Jajko to znak wszelkiego początku narodzin i zmartwychwstania. Dzielimy się nim przed

        rozpoczęciem śniadania, życząc sobie pomyślności, zdrowia i błogosławieństwa Bożego.

        W ludowych wierzeniach jajko było lekarstwem na choroby, chroniło przed pożarem, zapewniało urodzaj w polu i w ogrodzie, a nawet powodzenie w miłości. Z jajka wykluwa się

        kurczątko, które jest symbolem nowego życia.

        Pisanki dawano w podarunku, jako dowód życzliwości i sympatii.

        Chleb jest podstawowym pokarmem człowieka. Dzielenie się z nim i wspólne spożywanie

        jest od najdawniejszych czasów znakiem przyjaźni, życzliwości i poczucia wspólnoty.

        Palemka miała chronić ludzi, zwierzęta, domy przed ogniem, czarami i złem tego świata.

        Niezwykłą moc daje jej gałązka wierzby – drzewa najwcześniej okrywającego się zielenią.

        Mazurki przywędrowały do nas z kuchni tureckiej. Kunsztownie lukrowane i dekorowane

        bakaliami, przypominają wyglądem maleńkie tureckie dywaniki.

        Chrzan, a także przyprawy – pieprz i sól, święci się, aby pamiętać o gorzkiej Męce Chrystusa.

        Dawniej śniadanie wielkanocne rozpoczynało się od zjedzenia całego korzenia chrzanu,

        żeby ustrzec się od bólu zębów i brzucha.

        Baranek z czerwoną chorągiewką ze złotym krzyżykiem symbolizuje Chrystusa Odkupiciela.

        Stawiano go pośrodku stołu, żeby podczas wielkanocnych biesiad i uciech wierni nie

        zapominali o religijnym charakterze świąt.

        Kiedy gospodynie wypiekały baby drożdżowe, kuchnia musiała być zamknięta na klucz. Ktoś

        obcy bowiem mógłby zaszkodzić rosnącemu ciastu głośną rozmową albo złym wzrokiem. Wyjętą

        z pieca babę kładziono na poduszki i do chwili ostygnięcia przemawiano do niej szeptem.

        Zajączek obwieszcza wiosenną odnowę. Kiedyś jego wizerunek kojarzono z grzesznikami,

        którzy odbyli oczyszczającą pokutę. Potem zaczął obdarowywać dzieci łakociami i prezentami.

        Karta pracy, cz. 3, s. 72.

        Czytanie podanych wyrazów z R. (lub samodzielnie). Łączenie ich z odpowiednimi obrazkami.

        Rysowanie po prawej stronie karty takich samych pisanek, jakie są po lewej stronie karty.

        Rozmowa na temat pisanek.

        Zdjęcia/obrazki pisanek.

        R. pyta:

        −− Co to są pisanki?

        -- Kiedy przygotowujemy pisanki?

        −− Jak wykonujecie pisanki?

        Słuchanie ciekawostek na temat pisanek.

        Legenda głosi, że Maria Magdalena, kiedy szła w niedzielę wielkanocną do grobu Chrystusa,

        zabrała ze sobą jajka, które miały być posiłkiem dla apostołów. Po spotkaniu Chrystusa,

        który zmartwychwstał, zauważyła, że jajka zmieniły kolor na czerwony. Od tej pory przyjął

        się zwyczaj malowania jaj na Wielkanoc.

        Malowane we wzory jajko nazywa się pisanką, bo zgodnie z tradycją te wzory pisze się rozgrzanym

        woskiem na jajku, używając lejka ze skuwki od sznurowadeł oraz szpilki do robienia

        kropek. Gdy jajko z napisanym wzorem zanurzymy w farbie, a potem usuniemy wosk w gorącej

        wodzie, pozostanie jasny wzór na barwnym tle. Kiedyś pisanki zakopywano pod progami

        domów, aby zapewniły mieszkańcom szczęście i dostatek. Skorupki jaj wielkanocnych rzucano

        też pod drzewa owocowe, aby zapobiec szkodnikom i sprowadzić urodzaj. Dziewczęta myły

        włosy w wodzie, w której gotowano jajka na pisanki, aby bujnie rosły i podobały się chłopcom.

        W zabawie zwanej walatką lub wybitką toczono po stole pisanki lub uderzano nimi o siebie.

        Posiadacz stłuczonego jajka tracił je na rzecz właściciela nienaruszonej pisanki. Inną

        grą było rzucanie pisankami do siebie lub przerzucanie ich przez dachy kościoła.

        Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Gipsowe pisanki.

        Książka (s. 58–61) dla każdego dziecka.

        Dzieckosłuchają opowiadania i oglądailustracje.

        Zbliżały się święta wielkanocne. Rodzina Ady i Olka zwykle spędzała je razem z babcią i dziadkiem.

        Niestety, tydzień wcześniej dziadek zagapił się na przelatującego bociana i złamał prawą rękę.

        – Ojej! Biedny dziadek. Nie będzie mógł malować z nami pisanek – stwierdziła smutno Ada.

        – Nie martwcie się, wymyślimy dziadkowi jakieś zajęcie – odpowiedziała babcia, biegnąc

        po ścierkę, bo dziadek rozlał herbatę. Posługiwanie się lewą ręką nie wychodziło mu najlepiej.

        Wszyscy zgodzili się, by spędzić Wielkanoc w domu babci i dziadka, a potem wspólnie ustalili

        plan przygotowań do świąt.

        Ada i Olek mieli zrobić pisanki.

        Mama miała czuwać nad całością i robić kilka rzeczy naraz, bo była wspaniałym organizatorem.

        Tata miał wspomóc mamę w zakupach, sprzątaniu i przygotowaniu potraw. Jego specjalnością

        były pieczeń, sałatka jarzynowa i sernik. Tata był też specjalistą od mycia okien i robił to

        szybko i sprawnie, pogwizdując przy tym jak skowronek.

        Zadaniem babci były dekoracje i przygotowanie świeżych kwiatów.

        Dziadek… Dziadek miał za zadanie leżeć i odpoczywać, bo „musi się oszczędzać”. Tak

        stwierdziła babcia.

        Wszyscy zabrali się do pracy. Dzieci z pomocą mamy ugotowały jajka na dwa sposoby:

        część w łupinach cebuli, część w wywarze z buraków. Cebulowe jaja miały kolor brązowy, a buraczane

        – różowy.

        – Takie pisanki nazywają się kraszanki – wyjaśniła mama. – Możemy pokolorować je we

        wzorki cienkim białym pisakiem lub wydrapać na nich wzorki.

        – Wtedy będą drapanki – dodała babcia.

        – A czy wiecie, jak zabarwić jajka na kolory żółty, zielony lub czarny? – zapytał dziadek.

        – Pomalować farbami plakatowymi – odpowiedział Olek.

        – A gdybyście nie mieli farb?

        – Hm, to nie wiemy…

        – Kolor zielony uzyskamy z liści pokrzywy, a czarny z owoców czarnego bzu lub łupin orzecha

        włoskiego. Aha! Żółty – z suszonych kwiatów jaskrów polnych. Wystarczy dorzucić je do

        wody i ugotować w niej jajka.

        Babcia mrugnęła do wnuków i po chwili przyniosła im kwiaty narcyzów. Miała też przygotowaną,

        samodzielnie wyhodowaną rzeżuchę. Zrobiła z niej piękne dekoracje. Wyglądały jak

        małe łączki, a na nich siedziały żółte kurczaczki zrobione z papieru.

        Z ogrodowej szklarni babcia przyniosła pachnące hiacynty w doniczkach i pęki białych tulipanów.

        Przygotowała też biały obrus. W wazonach stały kosmate bazie, nazywane przez Adę

        „szarymi kotkami”.

        Kiedy okna lśniły już czystością, tata zabrał się do pieczenia sernika.

        – A czy wiecie, że można upiec sernik z dodatkiem ziemniaków? – zapytał dziadek.

        – Coś ty, dziadku! Przecież sernik robi się z sera, masła i jajek – zauważyła Ada.

        – A nieprawda! Moja mama piekła pyszny sernik z dodatkiem kilku ugotowanych ziemniaków.

        Oczywiście twarogu było dwa razy więcej, ale te ziemniaki nadawały sernikowi puszystości.

        Wszystkie sąsiadki przychodziły do mamy po przepis.

        – Oj, to muszę ci taki upiec, kochanie – powiedziała babcia.

        – Sam ci upiekę taki sernik, ale bez gipsu – odparł dziadek.

        – Sernik z gipsem byłby za twardy – roześmiał się tata. – Ale skoro zachwalasz ten przepis,

        to zaraz dodam do sernika jednego ziemniaka, bo akurat mam za dużo do sałatki.

        Tymczasem mama ugotowała smakowity żurek i zrobiła ciasto na piaskową babę wielkanocną.

        Ada i Olek nie mogli się doczekać, kiedy pójdą poświęcić pokarmy. Z pomocą mamy

        pięknie przystroili koszyczek, w którym na białej serwetce leżały chleb, jaja, biała kiełbasa, ciasto

        oraz sól i pieprz. Całość ozdobili zielonymi gałązkami bukszpanu. W pierwszy dzień świąt

        cała rodzina usiądzie przy świątecznym stole i podzieli się jajkiem, symbolem życia.

        – Jutro poszukamy jajek schowanych w ogrodzie – przypomniała sobie Ada. – Zajączek

        zawsze przynosi dla nas czekoladowe jajka.

        – To nie zajączek, tylko mama – odparł Olek, który nie wierzył w opowieści o zajączku przynoszącym

        prezenty. – To tylko zabawa.

        – A czy wiecie, jak bawiono się dawniej na Wielkanoc? – ożywił się dziadek. – Ulubioną zabawą

        było uderzanie o siebie dwoma jajkami, a zwyciężał ten, którego jajko nie zostało rozbite.

        – Ojej! To dopiero była jajecznica! – zachichotała Ada.

        – Dawniej chodzono po wsi z kogutem, który był symbolem urodzaju. Później prawdziwe

        ptaki zastąpiły kogutki gliniane lub drewniane.

        – A śmigus-dyngus też był? – zapytał Olek.

        – Był, ale nie mówiono dyngus, tylko wykup. Chłopcy chodzili po wsi i w zamian za śpiew

        domagali się zapłaty, czyli wykupu w postaci pisanek, słodyczy albo pieniędzy.

        – Dziadku, jak ty dużo wiesz – zachwycił się Olek.

        – Dziadek nam pomaga we wszystkim! – dodała Ada. – A przecież ma złamaną rękę.

        – Może w nagrodę namalujemy dziadkowi pisanki na gipsie? – zaproponował Olek.

        I tak też zrobili. Gips dziadka wyglądał naprawdę świątecznie.

        – Kochani – powiedział zadowolony dziadek. – Mam do was wielką prośbę. Sernik się piecze,

        babka piaskowa rośnie, a jajka są pokolorowane. Usiądźmy w ogrodzie, popatrzmy w niebo

        i pomyślmy o tym, co jest najważniejsze.

        – O czym, dziadku?

        – Jak to o czym? O życiu i o miłości – odpowiedział dziadek i podrapał się lewą ręką.

        Rozmowa na temat opowiadania.

        −− Gdzie rodzina Olka i Ady spędziła Wielkanoc?

        −− Co się stało dziadkowi? Dlaczego?

        −− Jakie zadania mieli do wykonania podczas przygotowań do świąt Olek i Ada, rodzice i dziadkowie?

        −− Czym babcia ozdobiła stół?

        −− Jakie rady dawał dziadek?

        --Czy tata i mama wywiązali się z zadań?

        −− Co według dziadka jest najważniejsze?

        Ćwiczenia z tekstem.

        Książka (s. 58–61) dla dziecka.

        R. czyta, a dziecko słucha lub czyta samodzielnie.

         

         

      • Drodzy rodzice!

        Wydawnictwo MAC pozwoliło na udostępnienie książek on-line. Poniżej będą Państwo mieli linki do książek naszej grupy. Proszę robić ćwiczenia zgodnie z wytycznymi, absolutnie nie robić z wyprzedzeniem. Można natomiast zrobić wszystkie zadania wstecz. Mam nadzieję, że to ułatwi prace Państwa z dzieckiem w domu.

        Karta pracy:

        https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-bbplus-kp-3.pdf?fbclid=IwAR20SbaK4VwpuDYpzHoPeB1hjPbX9Ix3MJNGdaamP-gso825Rjr4Gfd0t-U

        Książka:

        https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/npoia-bbplus-ks/mobile/index.html?fbclid=IwAR1zGRuE-1PbGblM5Z5aFowHBxvDuOUPBKHOsEx53KGlfW-yrG-G0NdO3TU

        Dla 5 latków:

        https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/przygotowanie-czytania-pisania/mobile/index.html?fbclid=IwAR0xWYkDs06-g0JUrSlFNZj9CC-fy3qvwckLp1MWyq_06De8fgrfyasYads#p=1

        Dla 6 latków:

        https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/oia-litery-liczby-cz-2/mobile/index.html#p=1

         

         

        Data: 30.03.2020 (poniedziałek)

        Temat: Gdzie budować gniazdo?

         

        Poznawanie nazw wybranych ptaków, które powróciły do nas wczesną wiosną – skowronka,

        bociana, czajki i szpaka.

        Dziecko ogląda zdjęcia ptaków (internet). Omawia ich wygląd – różnice i podobieństwa.

        Słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej „ Gdzie budować gniazdo?”

        – Nie ma to jak głęboka dziupla! Trudno o lepsze i bezpieczniejsze mieszkanie dla dzieci –

        powiedział dzięcioł.

        – Kto to widział, żeby chować dzieci w mroku, bez odrobiny słońca – oburzył się skowronek.

        – O, nie! Gniazdko powinno być usłane na ziemi, w bruździe, pomiędzy zielonym, młodym zbożem.

        Tu dzieci znajdą od razu pożywienie, tu skryją się w gąszczu…

        – Gniazdo nie może być zrobione z kilku trawek. Powinno być ulepione porządnie z gliny,

        pod okapem, żeby deszcz dzieci nie zmoczył. O, na przykład nad wrotami stajni czy obory –

        świergotała jaskółka.

        – Sit, sit – powiedział cichutko remiz. – Nie zgadzam się z wami. Gniazdko w dziupli? Na

        ziemi? Z twardej gliny i przylepione na ścianie? O, nie! Spójrzcie na moje gniazdko utkane z najdelikatniejszych puchów i zawieszone na wiotkich gałązkach nad wodą! Najlżejszy wiaterek

        buja nim jak kołyską...

        – Ćwirk! Nie rozumiem waszych kłótni – zaćwierkał stary wróbel.

        – Ten uważa, że najbezpieczniej w dziupli, tamtemu w bruździe łatwo szukać ukrytych

        w ziemi owadów. Ba, są nawet ptaki budujące gniazda tylko w norkach, w ziemi albo wprost

        na wodzie… Ja tam nie jestem wybredny w wyborze miejsca na gniazdo. Miałem już ich wiele

        w swoim życiu. Jedno zbudowałem ze słomy na starej lipie, drugie – pod rynną, trzecie... hm...

        trzecie po prostu zająłem jaskółkom, a czwarte – szpakom. Owszem, dobrze się czułem w ich

        budce, tylko mnie stamtąd wyproszono dość niegrzecznie. Obraziłem się więc i teraz mieszkam

        kątem u bociana. W gałęziach, które poznosił na gniazdo, miejsca mam dosyć, a oboje bocianostwo

        nie żałują mi tego kącika.

        •• Rozmowa na temat opowiadania.

        −− Które ptaki rozmawiały o gniazdach?

        −− Jakie gniazdo zachwalał dzięcioł, a jakie skowronek?

        −− Jakie gniazdo zachwalała jaskółka, a jakie remiz?

        −− Co powiedział wróbel na temat gniazd?

        −− Z czego ptaki robią gniazda?

        •• Karta pracy, cz. 3, s. 62.

        Słuchanie nazw ptaków, oglądanie ich gniazd. Określanie różnic i podobieństw między

        gniazdami. Kończenie rysowania bocianów według wzoru.

        Oglądanie zdjęcia bociana.

        • Podanie jego nazwy, dzielenie jej na sylaby, określanie pierwszej głoski i ostatniej głoski.

        • Określanie cech ptasich na podstawie bociana (dziób, skrzydła, ciało pokryte piórami, fruwa,

        ma ogon itp.).

        • Naśladowanie głosu bociana.

        •• Wizualizacja – Jestem bocianem.

        Dziecko naśladuje ruchem i głosem bociana, o którym opowiada R.

        Bocian chodzi powoli po łące, czasem dotknie czegoś dziobem. Następnie zatrzymuje się, staje

        na jednej nodze i wypatruje. Czatując, czasem porusza dziobem, piórami, zaklekoce głośno.

        Myśli: „Nie ma nic smacznego, są tylko żaby, a jednak lepszy rydz niż nic” i łapie żaby. Potem

        odlatuje do swojego starego gniazda, które ma od lat.

        •• Oglądanie zdjęć/obrazków ptasich piór, zapoznanie z ich budową.

        Zdjęcia/obrazki ptasich piór.

        Zwrócenie uwagi, że składają się one z elastycznej osi oraz promyków, które od niej odchodzą

        z jednej i z drugiej strony i nie łączą się ze sobą. R. wyjaśnia, że na skrzydłach ptaki

        posiadają pióra zwane lotkami, dzięki którym latają. Z ogona wyrastają pióra zwane sterówkami

        – one pozwalają ptakom utrzymać równowagę.

        Wyodrębnianie wyrazu podstawowego – jajka.

        Zdjęcia/obrazki jajek ptaków.

        R. pokazuje jajka. Rozbija jedno, omawia z dzieckiem jego budowę. Dziecko oglądają zdjęcia/obrazki jajek różnych ptaków (np.: przepiórki, bociana, strusia).

        •• Analiza i synteza słuchowa słowa jajka.

        Dziecko dziel słowo jajka na sylaby i na głoski. Liczą sylaby i głoski słowie jajka. Wymieniają inne słowa, w których głoska j jest na początku (jagody, jogurt, jodła…), na końcu (kij, maj, tramwaj…) oraz w środku (bajka, fajka, lejek…).

        •• Budowanie schematu słowa jajka.

        Białe kartoniki dla dziecka.

        Dziecko układają tyle kartoników, ile sylab słyszy w słowie jajka. Rozsuwa kartoniki, wymawiając głośno sylaby. Następnie układa tyle kartoników, z ilu głosek składa się słowo; wymawia głośno głoski, dotykając kartoników.

        Budowanie schematu słowa Jagoda.

        Białe kartoniki dla dziecka.

        R. wyjaśnia, że pani Jagoda to sąsiadka dziadka i babci Olka i Ady. Na jej stodole od lat mają gniazdo bociany. Pani Jagoda dostarcza też babci kurze jajka, które tak chętnie jedzą Ada i Olek – czy to na miękko,czy to w postaci omletu.

        −−A wy w jakiej postaci lubicie jajka?

        Dziecko dzieli słowo Jagoda na sylaby, a potem na głoski. Układają z kartonika schemat imienia.

        •• Budowanie modeli słów: jajka, Jagoda.

        Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki dla dziecka.

        Dziecko głośno dzieli słowa: jajka, Jagoda, na głoski. Wymawiają głoskę j: długo:jjjyyyy… krótko: j, j, j, j…

        Głoska j jest spółgłoską i oznaczamy ją na niebiesko.

        Pod schematami słów dziecko zaznacza miejsca głoski j niebieskimi kartonikami. Czerwonymi kartonikami zaznacza miejsca samogłosek w słowach: jajka, Jagoda.

        Pozostałe miejsca zaznacza na niebiesko – to spółgłoski. Porównuje liczbę samogłosek i spółgłosek w słowach: jajka, Jagoda.

        •• Odkrywanie litery j, J.

        Kartoniki z literami j, J dla R., kartoniki z literami j, J dla dziecka.

        R. pokazuje kartoniki z literami j, J. Dziecko omawiają ich wygląd. Umieszcza litery w odpowiednich miejscach pod modelami słów: jajka, Jagoda.

        •• Uzupełnianie wyrazów wcześniej poznanymi literami.

        Kartoniki z literami: a, k, g, o, d (dla dziecka).

        Dziecko umieszcza pod modelami słów kartoniki z odpowiednimi literami. Odczytuje wyrazy: jajka, Jagoda.

        •• Określanie różnic między i a j oraz wymową głosek i, j.

        Kartoniki z literami j, i dla dziecka.

        R. pokazuje kartoniki z literami i, j, a dziecko określa różnice między nimi. Następnie mówi, która głoska – i czy j – jest samogłoską, a która spółgłoską.

        Dziecko uzasadnia swoją wypowiedź.

        •• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 52–55.

        • Nazywanie zdjęć.

        • Dzielenie nazw zdjęć na głoski.

        • Zaznaczanie na niebiesko liter j, J w wyrazach.

        • Czytanie sylab, wyrazów i tekstu.

        • Rozwiązywanie krzyżówki.

        • Czytanie nazw ptaków. Kolorowanie wyrazów

        – nazw ptaków znanych dzieciom.

        • Czytanie wyrazów powstałych z połączenia

        sylab.

        • Wodzenie palcem po literze j – małej

        i wielkiej, pisanej. Pisanie liter j, J po śladach,

        a potem – samodzielnie.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 64.

        • Opisywanie, co przedstawia obrazek.

        • Określanie pierwszych głosek w słowie jajka i nazwach rysunków.

        • Rysowanie po śladach rysunków.

        • Kolorowanie wybranych rysunków.

        • Zaznaczanie liter j, J w wyrazach.

        •• Słuchanie wiadomości na temat bociana.

        Bocian biały zamieszkuje tereny trawiaste, stepy, sawanny, tereny uprawne blisko zbiorników

        wodnych, bagienne, wilgotne lub okresowo zalewane łąki i pastwiska, okolice

        jezior i laguny. Lubi rozproszone drzewa, na których może gniazdować lub nocować.

        Występuje głównie na nizinach, rzadko na wyżynach. Bocian unika terenów zimnych,

        o częstych opadach atmosferycznych, obszarów wysoko położonych i o gęstej roślinności.

        W przeciwieństwie do bociana czarnego, nie unika siedzib ludzkich i często gnieździ się

        nawet w środku wsi lub w małych miastach. Bocian ma upierzenie białe, z wyjątkiem czarnych

        lotek i ogona. Nogi i dziób są czerwone. Szyję ma długą, w locie wyciągniętą do przodu.

        Młode ptaki mają czarny dziób. Pisklęta są pokryte białym, gęstym puchem. Bociany

        zakładają duże, koliste gniazda z warstwowo ułożonych gałęzi, poprzetykanych skośnie

        witkami. Wyściółka jest dość obfita – ze słomy, torfu, niekiedy z dodatkiem papieru i szmat.

        Umiejscowione są one zwykle na drzewie, w bezpośredniej bliskości siedzib ludzkich, lub

        na różnych budowlach (na dachu budynku mieszkalnego lub gospodarczego, w ruinach

        wysokich budynków, na nieczynnych kominach fabrycznych, pylonach, słupach telegraficznych,

        stogach). Bocian składa jaja pod koniec kwietnia (od 1 do 7). Jest ptakiem mięsożernym.

        Żywi się owadami, głównie pasikonikami i chrząszczami, ale również jaszczurkami,

        wężami, pisklętami i małymi zającami. W latach obfitujących w myszy i norniki zjada prawie

        wyłącznie te gryzonie, przez co jest ptakiem pożytecznym z punktu widzenia rolników.

        •• Wykonanie wydzieranki z kolorowego papieru – Bocian.

        Dla dziecka: kolorowy papier, kartka, klej.

        • Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

        • Omówienie budowy bociana (nogi, głowa, szyja, skrzydła, tułów, ogon).

        • Określanie kolorów poszczególnych części ciała bociana.

        • Wyrywanie z papieru poszczególnych części bociana i przyklejanie ich na kartce.

        • Dorysowanie trawy, ewentualnie słońca i chmur.

        • Wykonanie prac przez dzieci.

        • Wspólne oglądanie prac, wskazywanie najciekawszych.

        • Porządkowanie miejsc pracy.

        •• Słuchanie fragmentu wiersza Apolinarego Nosalskiego „O dwunastu braciach” – kwiecień

        Kwiecień nie czeka,

        bardzo się spieszy,

        aby na drzewach

        listki rozwiesić,

        pierwsze warzywa

        zasiać w ogrodzie,

        po czym z uśmiechem

        od nas odchodzi.

        N. pyta:

        −− O jakim miesiącu jest wiersz? Co robi kwiecień?

        −− Wymieńcie nazwy wszystkich miesięcy.

         

         

        Temat: 31.03.2020 (wtorek)

        Data: Zadania o ptakach

        Zabawa twórcza – Ptaki z figur.

        Klocki lub wycięte kartki w kształcie figur geometrycznych dla dziecka.

        Dziecko układa z figur geometrycznych wymyślone przez siebie ptaki.Przelicza, ile klocków z kształcie danych figur zostało użytych.

        •• Karta pracy, cz. 3, s. 63.

        Opowiadanie historyjki o wildze. Rysowanie po śladzie drogi kukułki do gniazda wilgi. Odpowiadanie na pytanie o gniazdo kukułki.

        Rozwiązywanie zadań tekstowych metodą symulacji.

        Dziesięć klocków (liczmanów) dla dziecka.

        Dziecko dostaje klocki (lub inne liczmany). Siedzą w kole. Dziecko wybiera sobie

        10 klocków. R. podaje zadania, a dziecko stara się je rozwiązać, dokładając klocki lub je

        odkładając.

        •• Na drzewie siedziało 7 wróbli. (Dziecko układa przed sobą 7 klocków). Potem przyleciały jeszcze3 wróble. (Dziecko dokłada jeszcze trzy klocki). Ile wróbli siedzi teraz na drzewie?

        Dziecko układa działanie:

        7 + 3 = 10 i odpowiadają na pytanie.

        Na drzewie było 8 gołębi. (Dziecko układa przed sobą 8 klocków). Przejeżdżający samochód

        wystraszył je i wszystkie odleciały. (Odsuwa 8 klocków). Ile gołębi pozostało na drzewie?

        Dzieci układają działanie:

        8 – 8 = 0i odpowiadają na pytanie.

        W ten sposób dzieci rozwiązują podobne zadania.

        Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 65.

        Kolorowanie jajek

        Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 56–57.

        Zapisywanie obliczeń do sytuacji przedstawionych na obrazkach. Czytanie zadań.Wykonywanie do nich ilustracji i zapisywanie obliczeń. Zabawa muzyczno-ruchowa – Powróciły skowronki i bociany (przewodnik, cz. 4, s. 107).

        Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 15.

        Rozwijanie świadomości własnego ciała. Dziecko:

        •• Wirujący bączek – dziecko ślizgają się w kółko na brzuchu, a następnie na plecach.

        •• Chowamy się – w siadzie, przyciąga kolana do głowy, chowa głowę; rozprostowuje się do pozycji leżącej.

        •• Gorąca podłoga – biegaj z wysokim unoszeniem kolan.

        •• Na szczudłach – chodzi na sztywnych nogach.

        •• Ugniatanie podłogi – leży na plecach, wciska wszystkie części ciała w podłogę.Zdobywa pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa w otoczeniu.

        •• Przesuwamy partnera – jedno dziecko z pary leży przodem, rodzić/ rodzeństwo – poprzez chwycenie go za nadgarstki – stara się je przesunąć; potem zamieniają się miejscami.

        •• Dziecko w leżeniu tyłem; jedno dziecko chwyta partnera za kostki nóg i stara się go przesunąć; potem zamieniają się miejscami.

        •• Prowadzimy niewidomego – dziecko zamyka oczy, rodzic staje zwrócone twarzą do niego i podaje mu ręce; prowadzi dziecko z zamkniętymi oczami w różnych kierunkach,a ono się temu poddaje. Potem zamieniają się rolami.

        •• Przekładamy naleśnik –  dziecko w leżeniu na brzuchu, przylega do podłoża; partner

        próbuje przewrócić je na drugą stronę; potem zamieniają się miejscami.

        •• Wstajemy razem – dziecko siedzą tyłem do siebie, złączone plecami z rodzicem; próbują razem wstać, nie odrywając się od siebie.

        •• Ćwiczymy razem – dziecko tworzy z rodzicem koło wiązane, trzymają się za ręce; przykucają, a potem

        podnoszą się do wspięcia na palce i wracają do pozycji wyjściowej.

        Ćwiczenia kreatywne.

        •• Ilustrujemy muzykę ruchem – dziecko improwizuje ruchowo przy muzyce o zmiennym tempie.

        Dzieci obserwują otoczenie, wypatrując ptaków. Obserwują ich zachowanie. Nazywają je(samodzielnie lub z pomocą R.).

        •• Zabawa ruchowa – Wróbelki i kot.

        Dziecko jest wróbelkiem. Swobodnie biega po wyznaczonym miejscu w domu machając rękami jak skrzydłami. Na hasło: Idzie kot, dzieci jak najszybciej musi przykucnąć w wyznaczonym miejscu. Hasło: Kota nie ma, jest sygnałem do ponownego swobodnego poruszania się.

        •• Karta pracy, cz. 3, s. 64.

        Kolorowanie rysunku czajki według wzoru. Czytanie z R. (lub samodzielnie) nazw części

        ciała czajki. Rysowanie jajek w każdym polu tak, żeby wszędzie było ich po dziesięć.

         

        Data: 01.04.2020 (środa)

        Temat: Wołanie wiosny

        Karta pracy, cz. 3, s. 65.

        Wskazywanie na rysunkach: słowika, wróbla, jaskółki, bociana. Kolorowanie rysunków ptaków,

        które powracają do Polski wiosną. Nazywanie ptaków przedstawionych na zdjęciach.

        Rysowanie po śladach ramek zdjęć.

        Ćwiczenia separacji ruchów.

        Separacja ruchów polega na wprowadzeniu wybranej części ciała w ruch, w sposób niezależny

        od ruchów innych części ciała.

        • Niezależność ruchów rąk tułowia:

        prawa ręka poziomo w bok, lewa – pionowo w górę,

        prawa ręka poziomo w przód, lewa – pionowo w górę,

        prawa ręka poziomo w przód, lewa – pod kątem w górę,

        prawa ręka pod kątem w górę, lewa – pod kątem w dół.

        • Rozdzielanie ruchów dłoni i palców:

        zaciskanie prawej dłoni przy jednoczesnym rozchylaniu lewej,uderzanie czubkami palców obydwu dłoni o blat stołu, na zmianę: wewnętrzną stroną dłoni i zewnętrzną stroną dłoni.

        • Rozdzielanie ruchów palców:

        zaciśnięcie pięści wokół kciuka,unoszenie po jednym placu dłoni opartej palcami o stół.

        •• Ćwiczenia rozwijające aparat ruchu: marsz po okręgu, zwrot do środka koła i bieg drobnymi

        krokami do jego środka, powrót do pozycji wyjściowej, utrwalanie kroku krakowiaka.

        •• Rozwijanie głosu na sylabach: tiu, tiu, tiu, bzz, bzz, bzz, cyku-cyk.

        •• Zabawa Kolorowe kwiaty – wyrabiająca reakcję na ustalone sygnały.

        Kolorowy kwiat (dla dziecka), odtwarzacz CD, nagranie muzyki.

        Dziecko zajmuje dowolne miejsce na środku pokoju. Obok dziecka leży kolorowy kwiat.

        W rytmie nagrania piosenki dziecko maszerują. Kiedy usłyszy refren, zajmuje

        miejsca obok swojego kwiatu. Następuje przerwa w muzyce. Dziecko zajmuje miejsce

        zgodnie z poleceniem R.: z przodu kwiatka, z tyłu kwiatka, z lewej strony, z prawej strony.

        •• Wskazywanie wilgi wśród zdjęć kilku ptaków powracających do nas wiosną.

        Zdjęcia: bociana, skowronka, jaskółki, wilgi, kukułki.

        •• Przypomnienie cech ptasich na podstawie wilgi.

        Zdjęcie wilgi.

        Dziecko ogląda zdjęcie, wskazuje części ciała wilgi i je nazywają (skrzydła, dziób, kończyny

        zakończone szponami, pióra…). Podkreśla, że wilga jest ptakiem, bo ma wszystkie cechy

        ptasie. Przypomina (historyjka), że młode wykluwają się z jaj zniesionych w gnieździe.

        Karta pracy, cz. 3, s. 66.

        Łączenie fragmentów obrazków z dołu karty z odpowiednimi pustymi miejscami na dużym

        obrazku.

        Zabawa relaksacyjna – Ptasie gniazdo.

        Klocki, poduszki, odtwarzacz CD, nagranie spokojnej melodii.

        R. wraz z dzieckiem buduje na środku pokoju gniazdo z koców i poduszek. Wszyscy siadają

        w gnieździe. R. prosi dziecko, aby wyobraziło sobie, że jest pisklęciem. Przy nagraniu spokojnej

        melodii opowiada, co się zdarzyło:

        – Nasze przytulne, ciepłe gniazdo jest bardzo wysoko na drzewie i wiatr kołysze nim delikatnie.

        W gnieździe mieszkają mama bocianowa i małe bocianie pisklę. Wiatr dmie coraz mocniej.

        Nagle gniazdo się przewraca, a Ty, małe pisklę, musisz rozłożyć skrzydełka i machać nimi,

        aby nie spaść na ziemię. Rozłóż szeroko ramiona i lataj po pokoju, mówiąc: kle, kle, kle… dopóki

        nie naprawię gniazda i z powrotem Ciebie do niego nie przyprowadzę. (R. naprawia gniazdo

        i przyprowadza do niego pisklę). R. kontynuuje opowieść: – Teraz znów siedzimy w naszym ciepłym gniazdku i łagodnie się kołyszemy. Ojej, nadchodzi burza! Nagle nasze gniazdo znów się przewraca. Rozłóż skrzydełka i lataj po pokoju, powtarzaj przy tym: kle, kle, kle… Mocno poruszaj swoimi skrzydełkami, aby stały się silne. Chcę naprawić gniazdo i zanieść do niego pisklę. Teraz znowu możemy wszyscy razem siedzieć w ciepłym domku. Widzę, że mój mały bocianek umie już latać… Rozwiń swoje skrzydełka, pofruń i przyleć teraz do gniazda same.

        Modelowanie struktury dźwiękowej nazw obrazków.

        Obrazki ptaków, dla dziecka : czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki.

        Dzieci ma przed sobą obrazki, dzieli ich nazwy na sylaby i na głoski. Układa modele ich nazw.

        Porównują liczbę samogłosek i spółgłosek.

         

        Data: 02.04.2020 (czwartek)

        Temat: Powroty ptaków

        Zabawa plastyczna – Wiosenne słońce.

        Dla dziecka: żółty papier i pomarańczowy papier, kartka w kształcie słońca, klej.

        Wydzieranie koła i pasków – promyków słońca – z żółtego papieru i z pomarańczowego

        papieru; przyklejanie ich na kartce w kształcie słońca.

         Oglądanie książek o ptakach, zachęcanie do dzielenia się spostrzeżeniami na ich temat.

        Książki i albumy o ptakach.

        Dzieci wskazują znane im ptaki. Słuchają ciekawostek na ich temat.

        Rozwiązywanie zagadek o ptakach.

        Zdjęcia wybranych ptaków.

        R. pokazuje zdjęcia ptaków – rozwiązań zagadek. Po rozwiązaniu zagadki dziecko

        wskazują zdjęcie odpowiedniego ptaka.

        Pióra biało-czarne,

        buciki czerwone;

        uciekają przed nim żabki,

        bardzo przestraszone.

        (bocian)

        Wiosną do nas przyleciała

        ta ptaszyna czarna, mała.

        Murować się nie uczyła,

        ale gniazdko ulepiła.

        (jaskółka)

        Już po lesie kuka,

        gniazdka sobie szuka.

        Jak znajdzie, podrzuca jaja,

        niech inni je wygrzewają.

        (kukułka)

        Śpiewa wysoko

        piosenki do słonka,

        głos ma podobny

        do drżenia dzwonka.

        (skowronek)

        Pokazanie na globusie lub mapie drogi ptaków z ciepłych krajów do Polski.

        R. pokazuje na globusie Egipt – miejsce, gdzie zimują nasze bociany. Potem pokazuje Polskę

        i rysuje drogę, jaką muszą przebyć bociany wracające do kraju.Pokazuje na globusie, co bociany musiały mijać, wracając do nas.

        Rozmowa na temat: Co robią ptaki po powrocie?

        R. pyta:

        −− Co robią ptaki, gdy powrócą do kraju?

        −− Przypomnijcie, na przykładzie wilgi, co się dalej dzieje, gdy ptaki zbudują gniazdo.

        −− Czy wszystkie ptaki budują gniazda?

        Karta pracy, cz. 3, s. 67.

        Oglądanie zdjęć. Dotykanie ich i mówienie nazw ptaków. Kończenie podanego rytmu – naklejanie

        odpowiednich zdjęć ptaków, odszukanych wśród naklejek. Łączenie pierwszych

        głosek z nazw obrazków. Podawanie nazwy ptaka, która powstała.

        Zabawa ruchowa – Wiosenne porządki.

        Dziecko porusza się po pokoju przy akompaniamencie muzyki. Podczas przerwy w grze

        naśladuje wiosenne prace w ogrodzie, o których mówi R., np. grabimy suche liście; przekopujemy

        grządki; niesiemy wiadra ze śmieciami; sadzimy sadzonki; podlewamy kwiaty.

        Karta pracy, cz. 3, s. 68.

        Czytanie z R. (lub samodzielnie) nazw ptaków z pierwszego rzędu. Odszukanie w drugim

        i w trzecim rzędzie takich samych wyrazów. Kolorowanie ich tak samo jak tych we wzorze.

        Zabawa Prawda czy fałsz?– R. mów zdania, a dziecko musi odpowiedzieć:

        Wiosną zwierzęta zapadają w sen zimowy.

        Marzec, kwiecień to jesienne miesiące.

        Kiedy jest lato, w jeziorach zamarza woda.

        Wiosną z dalekich krajów wracają ptaki i budują sobie gniazda.

        Rozmowa na temat zwierząt wykluwających się z jajek.

        −− Jakie zwierzęta wykluwają się z jajeczek? (Jaszczurki, ptaki, owady, żaby, ryby).

        −− Czy wszystkie jajeczka są takie same?

        −− Czy wszystkie zwierzęta wykluwają się tak jak ptaki?

        Historyjka obrazkowa Mały wróbel.

        Dla dziecka: wyprawka, karta D, nożyczki, klej.

        Dziecko wycina obrazki, układa je według kolejności zdarzeń. Potem przyklejają na kartce.

        Opowiada, co dzieje się na kolejnych obrazkach. Opowiada całą historyjkę. Nadaje jej tytuł.

         

        Ćwiczenia rozluźniające rękę i utrwalające znajomość poznanych liter

        a)rozsypujemy mąkę na stole, rozprowadzamy na stole i kreślimy litery wielkie drukowane (dziecko literę do odgadnięcia dla rodzica, rodzic literę do odgadnięcia dla dziecka),

        b).to samo i jeszcze lepsza zabawa- na gładkiej powierzchni rozsmarowujemy krem do golenia i zabawa jak wyżej,

        c)to samo kreślenie liter do odgadnięcia na plecach (dziecko -rodzica, rodzic - plecy dziecka),

        Przypominam o prostym ćwiczeniu polegającym na wynajdowaniu podanych liter w tekście, do którego to możemy wykorzystać polecenia w książkach z ćwiczeniami lub każde inne, w których są polecenia do wykonania.

         

        Data: 03.04.2020 (piątek)

        Temat: Sąsiad Szpak

        Karta pracy, cz. 3, s. 69.

        Rysowanie po śladach linii – od zdjęć dorosłych ptaków do ich potomstwa. Nazywanie

        ptaków. Oglądanie piór wybranych ptaków – bociana, wilgi, kukułki, czajki.

        •• Wizualizacja – Jestem ptakiem.

        Dziecko leży z zamkniętymi oczami. R. mówi:

        Wyobraź sobie, że jesteś ptakiem. Masz ciało pokryte miękkimi piórami i piękne skrzydła. Dzięki

        nim możesz fruwać! Powoli poruszasz skrzydłami i unosisz się w powietrzu, coraz wyżej i wyżej.

        Ogrzewają cię promienie słońca. Dziwne uczucie widzieć świat z tej wysokości. Mijasz pola, las,

        łąki i jezioro. Ludzie widziani z tej wysokości są mali, maleńcy. Ta swoboda i wolność, które czujesz,

        są wspaniałe. Nadchodzi noc. Szukasz, jak inne ptaki, schronienia. Siedzisz na gałęzi, chowasz

        dziób pod skrzydła i… zasypiasz. Jest ranek. Otulają cię ciepłe promyki słońca. Budzisz się

        spokojny, szczęśliwy i znowu wzbijasz się w niebo i fruwasz nad swoim domem, przedszkolem,

        placem zabaw. Pomyśl, czy bycie ptakiem jest miłe.

        Potem dziecko otwiera oczy, siada. R. pyta:

        −− Czy chciałbyś być ptakiem? Jakim?

        •• Ćwiczenia słuchu fonematycznego – Co to za ptak?

        N. podaje głoski, a dziecko wymyśla nazwy ptaków rozpoczynające się tymi głoskami. Np.

        a – albatros; b – bocian; d – dudek; g – gawron; j – jemiołuszka; k – kukułka; m – mewa;

        o – orzeł; p – pliszka; r – raniuszek; s – sowa; w – wrona.

        Zapoznanie z wyglądem szpaka.

        Duże zdjęcie/obrazek szpaka.

        Dziecko wskazuje na zdjęciu części ciała świadczące o tym, że szpak to ptak.

        Omawia wygląd szpaka (pióra mieniące się kolorami tęczy, z brązowymi kreskami).

        Szpaki są przedsiębiorcze, ciekawskie, towarzyskie. Wszystko robią szybko i zdecydowanie.

        W gniazdach mają zioła, które chronią je przed pasożytami.

        Śpiewając, wydobywają różne dźwięki, najczęściej te zasłyszane, np. dźwięki klaksonów

        samochodów. Każdy z nich ma swoją charakterystyczną pieśń. Zjadają dżdżownice, mrówki

        i różne robaki z ziemi, spod kamieni. Lubią też dojrzałe owoce, np. czereśnie.

        •• Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Sąsiad szpak.

        Książka (s. 56– 57) dla dziecka.

        Dzieci słuchają opowiadania, oglądają ilustracje.

        Olek, Ada i rodzice przyjechali do dziadków w odwiedziny i zostali na cały weekend. Ada była

        zachwycona. Dostała nowy dzwonek do roweru w kształcie rumianego jabłuszka i musiała go wypróbować.

        Natychmiast! Jeździła dookoła ogrodu dziadków i dzwoniła zawzięcie. Sprawiało jej to

        ogromną radość. Wprawdzie rodzina zatykała uszy, ale co tam. Wreszcie Olek nie wytrzymał.

        – Na kogo dzwonisz? – spytał.

        – Na przechodniów. Ostrzegam ich, że jadę – odpowiedziała rozpromieniona Ada.

        – Ja nie mogę! Tu nie ma żadnych przechodniów – wykrzyknął ogłuszony Olek.

        Ada wzruszyła ramionami, jednak wreszcie przestała dzwonić.

        – Jak dobrze – westchnęli dziadkowie, rodzice i cztery ogrodowe myszy.

        – Cisza, aż dzwoni w uszach – roześmiał się dziadek. – Teraz mogę przedstawić wam nowego

        sąsiada. – Zaprowadził Adę i Olka w odległą część ogrodu. Tu, na pniu wysokiej brzozy,

        powiesił kilka dni wcześniej budkę lęgową dla ptaków. – Zachowajcie ciszę. Wkrótce go zobaczycie

        – szepnął.

        Już po chwili dzieci zauważyły nadlatującego od strony sadu ptaszka. Krótki prostokątny

        ogon sprawiał, że w locie wyglądał jak czteroramienna gwiazda. Usiadł na gałęzi brzozy, ale

        z daleka od budki. Dzieci mogły mu się przyjrzeć uważnie. Czarne skrzydła mieniły się w wiosennym

        słońcu zielenią i fioletem. W ostro zakończonym dziobie trzymał źdźbło zeschłej trawy.

        Rozglądał się na wszystkie strony.

        Olek i Ada aż wstrzymali oddechy, aby go nie spłoszyć. Ptak upewnił się, że nic mu nie grozi,

        i przefrunął do budki.

        – Rozpoznaliście tego pana? – spytał dziadek.

        – Pewnie. To pan szpak – odpowiedział bez wahania Olek.

        – Pani szpak też osiedli się w budce? – spytała Ada.

        – Oczywiście. Pan szpak wije gniazdo dla pani szpakowej i dla małych szpaczków.

        – Będziesz miał bardzo dużo sąsiadów, dziadku – zauważył z uśmiechem Olek.

        – Zdaje się, że będą podobnie hałaśliwi jak Ada i jej dzwonek – szepnęła mama, która dołączyła

        do obserwatorów pracowitego szpaczka

        – Szpet-szpet – zaśpiewał szpak i pomknął szukać materiałów na gniazdo. Wracał do budki

        wielokrotnie, przynosił pióra, korę, suche liście, mech, trawę.

        – Stara się – zauważyła Ada.

        Na to szpak zaskrzypiał jak stare deski w podłodze i jeszcze dodał: – Kuku, kuku!

        Olek i Ada zrobili wielkie oczy. Ze zdziwienia, naturalnie. Czyżby pan szpak stracił rozum?

        – Zapomnieliście, że szpaki potrafią naśladować różne głosy – przypomniał im dziadek,

        ubawiony zaskoczonymi minami wnucząt.

        Następnego dnia o świcie Ada zerwała się z łóżka z głośnym krzykiem:

        – Kradną mój rower!

        Wypadła na podwórko w rozpiętej kurtce zarzuconej na piżamę. Za nią wyskoczyli dziadkowie,

        rodzice i Olek. Wszystkich obudził wyjątkowo głośny dźwięk dzwonka, który zdobił rower Ady.

        Jakież było ich zaskoczenie, kiedy odkryli, że rower stoi bezpieczny w komórce, a jego dzwonek...

        milczy. Gdy przetarli zaspane oczy, zobaczyli na gałęzi topoli przy oknie pokoju, w którym

        spała Ada, pana szpaka. Nowy sąsiad dziadka naśladował dźwięk dzwonka niczym najzdolniejszy

        artysta. Zdziwił się na widok rodziny w komplecie.

        – Miau – miauknął jak kot i odleciał.

        – „Miau”, czy to po ptasiemu dzień dobry? – zastanawiała się babcia.

        Ada pomyślała, że to coś mniej przyjemnego.

        – Przepraszam, panie szpaku – szepnęła w stronę budki.

        Jak myślicie, dlaczego Ada przeprosiła szpaczka?

        •• Rozmowa na temat opowiadania.

        −− Dlaczego Ada jeździła na rowerze i dzwoniła?

        −− Kogo przedstawiał dziadek Olkowi i Adzie?

        −− Gdzie założył gniazdo szpak?

        −− Jakie odgłosy naśladował szpak?

        −− Dlaczego Ada myślała, że kradną jej rower?

        −− Kto głośno naśladował dźwięk dzwonka?

        −− Jakim dźwiękiem pożegnał szpak rodzinę?

        Ćwiczenia z tekstem.

        Książka (s. 56–57) dla dziecka.

        Dziecko słucha tekstu czytanego przez R. lub czyta samodzielnie.

        Podawanie zdrobnień i zgrubień do słowów szpak, bocian, słowik, kukułka. dudek, jaskółka

        szpak – szpaczek, szpakunio… szpak – szpaczysko…

        Ćwiczenia oddechowe – Wyścigi piórek.

        Sztuczne piórko dla dziecka.

        Dziecka zadaniem jest przedmuchanie piórek z jednej strony pokoju na drugą.

        •• Układanie zdań o szpaku (można odnosić się do opowiadania).

        •• Karta pracy, cz. 3, s. 70–71.

        Liczenie żab. Wskazywanie dwóch takich samych par żab. Kolorowanie ich.

        Wyklaskiwanie podanego rytmu i powtarzanie tekstu za R.

        •• Karta pracy, cz. 3, s. 71.

        Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie.

         

        Witajcie moi Drodzy. Dziś proponuję ćwiczenia utrwalające umiejętność liczenia. Potrzebna będzie kostka do gry, a nawet dwie. (na pewno macie jakąś grę planszową). Można też rzucać tą samą kostką 2 razy.

        Rzucamy kilka razy kostką i liczymy ile oczek. Jak już dobrze opanujecie tę umiejętność, to rzucamy dwoma kostkami  i liczymy ile razem jest oczek na obu kostkach. Gdyby był problem z sumowaniem oczek, to proponuję przygotować sobie np. klocki takiej samej wielkości (12sztuk) lub kredki (12 sztuk).To będą wasze liczmany. Teraz liczymy:  np. wyrzucamy 5oczek - układamy 5 klocków, rzucamy drugą kostką i wyrzucamy 4 oczka, to do 5 klocków  dodajemy jeszcze 4  i przeliczamy ile jest ich razem .Łatwe co ? Dzieci, które potrafią liczyć powyżej 12, mogą wprowadzić jeszcze jedną kostkę. Bawić się można ze starszym bratem czy siostrą lub z rodzicem.

        Ta sama zabawa z wykorzystaniem wirtualnej kostki

        https://generujemy.pl/rzut_kostka

         

        Witajcie moi Drodzy,

        Dziś na koniec tygodnia zaproponuję Wam zabawę przy piosence "Ugi -bugi",

        https://www.youtube.com/watch?v=sXqaZUp2N-w

        i pląs „Głowa, ramiona, kolana, pięty"

        https://www.youtube.com/watch?v=30BVfTvlsrE

        Dobrej zabawy!

         

      • Dzień: 23.03.2020 (poniedziałek)

        Temat: Kolory wiosny

        Dwa obrazki kojarzące się z porami roku – zimą i wiosną, małe obrazki z charakterystycznymi

        oznakami obu pór roku

        Porównywanie dwóch obrazków: kojarzących się z zimą i kojarzących się z wiosną, nazywanie

        oznak charakterystycznych dla tych pór roku, umieszczanie obrazków kojarzących

        się z daną porą roku pod obrazkiem z tą porą roku, np. zima: bałwan, sanki, narty, szalik,

        rękawiczki, ośnieżone drzewo, śnieżynki, lodowe sople; wiosna: krokusy, przebiśniegi, bocian,

        jaskółka, żaba, bazie na wierzbie, drzewo z listkami.

        • Zabawa ruchowa z elementem równowagi – Bociany na łące.

        Dziecko jest bocianem. Chodzi po łące, wysoko unosząc kolana. Co pewien czas zatrzymuje

        się, staje na jednej nodze, wystawia złączone dłonie przed siebie, rytmicznie porusza

        nimi jak dziobemZabawa ruchowa z elementem podskoku – Przestraszone żabki.

        Dzieci są żabkami. Naśladują skoki żabek. Uderzenie w bębenek jest sygnałem, że zbliża

        się bocian. Przestraszone żabki nieruchomieją. Dwa uderzenia w bębenek są sygnałem, że

        bocian odszedł, i żabki mogą skakać dalej.

        • Zabawa ruchowa – Przebudzone pszczółki.

        Dziecko pszczółką. Porusza się po pokoju w rytmie wystukiwanym na tamburynie, cichutko

        bzycząc i machając skrzydełkami (palcami dłoni) na wysokości ramion. Podczas przerwy

        w grze przykuca na spotkanym kwiatku.

        •• Zabawa Jaka jest wiosna?

        R. cicho wypowiada kolejne litery alfabetu, a dziecko w dowolnej chwili mówi:

        stop. Dziecko podaje określenie, jakie według jego pasuje do wiosny. Musi ono zaczynać się

        na głoskę, na której zatrzymał się rodzic, np.

        k – wiosna jest kolorowa

        p – wiosna jest pachnąca

        s – wiosna jest słoneczna

        r – wiosna jest radosna

        •• Słuchanie wiersza Bożeny Głodkowskiej Wiosna i moda.

        Pod koniec zimy wiosna

        wyjęła żurnali stosik.

        – W co mam się ubrać? – dumała

        – co w tym sezonie się nosi?

        Założyć sukienkę w kropki?

        A może golf? No i spodnie?

        Co wybrać, by być na czasie

        i nie wyglądać niemodnie?

        Torebkę wziąć czy koszyczek?

        Na szyję apaszkę cienką,

        na głowę – kapelusz z piórkiem

        czy lepiej beret z antenką?

        •• Rozmowa na temat wiersza.

        −− Jaki problem miała wiosna?

        −− W co postanowiła się ubrać?

        −− Jak wyglądała?

        •• Wypowiedź dziecka na temat: Jakie kolory kojarzą się wam z wiosną? Dlaczego?

        •• Zabawa słowna pod hasłem: Jak wyglądałby świat, gdyby wszystko było zielone?

         Odkrywanie litery ł: małej i wielkiej,drukowanej i pisanej.

        Wyodrębnianie wyrazu podstawowego – łodyga.

        •• Analiza i synteza słuchowa słowa łodyga.

        Dziecko dzieli słowo łodyga na głoski i na sylaby. Liczy, ile w słowie jest sylab, a ile głosek.

        Wymienia kolejno wszystkie głoski. Następnie podają przykłady innych słów, w których głoskę ł słychać na początku (łopata, łuk, łubin…), na końcu (dół, muł, stół…) oraz w środku (bułka, pałac, igła…).

        •• Budowanie schematu słowa łodyga.

        Białe kartoniki dla dziecka. Dziecko układa tyle kartoników, ile sylab słyszy w słowie łodyga. Rozsuwają kartoniki i wymieniają głośno sylaby. Następnie układa tyle kartoników, ile głosek słychać

        w słowie łodyga. Wymawia głoski głośno, dotykając kolejno kartoników.

        •• Budowanie schematu słowa Łatka.

        Białe kartoniki dla dziecka. R. wyjaśnia, że do ogrodu często przychodzi kotek, który ma łaciate futerko. Dziadek nazwał go Łatka. R. wymawia imię kota z podziałem na głoski. Dziecko dokonuje syntezy i wymawia słowo głośno. Następnie samodzielnie dzieli słowo na sylaby i na głoski. Układa

        schemat słowa Łatka.

        •• Budowanie modeli słów: łodyga, Łatka.

        Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki dziecka. Dziecko głośno wymienia głoski w słowach.. Wypowiadają głoskę ł: długo: łłłyyyy… krótko: ł, ł, ł, ł, ł…

        Głoska ł jest spółgłoską, oznaczamy ją na niebiesko. Pod schematami słów dziecko zaznacza miejsca głoski ł niebieskimi kartonikami. Zaznacza na czerwono miejsca samogłosek. Pozostałe głoski zaznacza na niebiesko.

        •• Odkrywanie litery ł, Ł.

        Kartoniki z literami Ł, ł dla R., kartoniki z literami Ł, ł dla dziecka.

        R. pokazuje litery ł: małą i wielką, drukowane. Dziecko określa ich wygląd. Umieszcza kartoniki z literami ł, Ł we właściwych miejscach pod modelami słów: łodyga, Łatka. Dziecko przypomina, kiedy stosujemy wielką literę.

        •• Umieszczenie kartoników z poznanymi literami we właściwych miejscach pod modelami.

        Kartoniki z literami: o, d, y, g, a, t, k dziecka.

        Dziecko umieszcza brakujące litery pod modelami słów: łodyga, Łatka. Czyta wyrazy łodyga, Łatka.

        Obrazki na głoski

        • Nazywanie obrazków (można wydrukować, można namalować) lub wykorzystać te z poprzednich ćwiczeń).  Dzielenie ich nazw na głoski. Rysowanie pod każdym obrazkiem tylu kresek, z ilu głosek składa się jego nazwa.

        • Zaznaczanie na niebiesko liter ł, Ł w wyrazach(można napisać wyrazy zawierające daną literę lub wydrukować).

        Dziecko dostaje tekst lub wyrazy zawierające ł, Ł i jego zadaniem jest zaznaczenie wszystkich liter na niebieskie.

        Wiosna:

        • Czytanie sylab, wyrazów, zdań.

        • Czytanie nazw kwiatów.

        • Wodzenie palcem po literze ł: małej i wielkiej, pisanej. Pisanie liter ł, Ł po śladach, a potem – samodzielnie.

        Lupy:Obserwację możemy przeprowadzić w domu, na balkonie lub w ogrodzie przed domem.

        Dzieckowyposażamy w lupę i zachęcamy do poszukiwania oznak wiosny:

        Przyglądanie się krzewom i drzewom.  Słuchanie śpiewu ptaków, obserwowanie ich zachowania.  Przyglądanie się pączkom na krzewach i kiełkującej trawie przez lupę. Oglądanie (jeżeli są) wiosennych kwiatów przez lupę.

        • Rozmowa na temat prowadzonych obserwacji.

        −− Czy zauważyłeś oznaki wiosny?

        −− Czy świat oglądany przez lupę wygląda tak samo jak w rzeczywistości?

        −− Czy to prawda, że przez lupę widać dokładniej?

        −− Czy teraz ptaki zachowują się inaczej niż zimą?

         http://bystredziecko.pl/karty-pracy/nauka-pisania/3/l-kreska-nauka-literek.pdf

        http://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/wiosna3-1.jpg

        http://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/wiosna4.jpg

         

        Data: 23.03.2020 (wtorek)

        Temat: Wiosna na łące

         

        Zabawa Szukamy rymów do wiosennych słów.

        R. wymawia słowa kojarzące się z wiosną, a dziecko podaje do nich rymy.

        wiosna – sosna, radosna

        skowronek – dzwonek

        sasanka – pisanka

        krokus – hokus-pokus…

        Zabawa matematyczna – Wiosna na łące.

        Rozmowa na temat zwierząt, które mogą powitać wiosnę na łące.  Które zwierzęta mieszkające na łące mogą powitać wiosnę? Dlaczego? (pomocny będzie obrazek zwierząt, które zamieszkują łąkę).

        Układanie nazw wybranych zwierząt żyjących na łące.

        Litery potrzebne do ułożenia nazw zwierząt: motyl, biedronka, bocian, konik polny, skowronek, kret.

        Dziecko układa wyrazy – nazwy zwierząt. Odczytuje je.

        Zadania matematyczne – Motyle i kwiaty. (Liczmany, np. klocki).

        R. przedstawia dziecku sytuacje, np. Pewnego dnia zakwitły na łące 2 stokrotki; następnego dnia zakwitły jeszcze 3. Ile stokrotek zakwitło na łące? Dzieci układa działanie: 2 + 3 = 5 odczytuje je i odpowiada na pytanie. Tak samo postępuje przy kolejnych zadaniach.

        − Na łące rosło 8 stokrotek. Dzieci zerwały 4 stokrotki. Ile stokrotek zostało?

        − W słoneczny dzień nad łąką fruwały 4 motylki cytrynki. Za chwilę przyleciało jeszcze 6 motylków.

        Ile motylków fruwa teraz nad łąką?

        − Na kwiatach siedziało 10 motylków cytrynków. 3 motylki odfrunęły. Ile motylków zostało na kwiatach?

        Zabawa ruchowa Bocian. Tamburyn lub inny instrument muzyczny.

        Dziecko jest bocianem. Biega po łące, machając rękami jak skrzydłami. Na mocne uderzenie

        przez R. w tamburyn lub coś innego zatrzymuje się, stoi na jednej nodze i naśladuje głos bociana: kle, kle, kle. Dwa uderzenia są sygnałem do ponownego ruchu.

        Opowieść ruchowa połączona z ćwiczeniami ortofonicznymi – Wiosno, gdzie jesteś?

        Dziecko naśladuje czynności i odgłosy, o których opowiada R.

        Olek nie mógł się doczekać nadejścia wiosny. Postanowił wyjść do ogrodu i jej poszukać (maszeruje

        w różnych kierunkach). Zobaczył drzewa z pąkami, delikatnie poruszające się na wietrze

        (naśladuje poruszające się drzewa i ich szum). W oddali usłyszał śpiew ptaków (naśladuje

        śpiew ptaków). Nad domem krążyły dwa bociany (biega z szeroko rozłożonymi rękami),

        a potem brodziły po trawie, wysoko ponosząc nogi, i rozglądały się w poszukiwaniu żabek

        (maszeruje z wysokim unoszeniem kolan, rozgląda się na boki). Klekotały cichutko, aby ich

        nie spłoszyć (cicho naśladuje klekot bociana). Żabki zauważyły niebezpieczeństwo i skakały

        w różnych kierunkach, aby się ukryć (naśladuje żabie skoki). Nawoływały się cichutko (cicho

        kumka), aby nie zwrócić na siebie uwagi. Było ciepło i przyjemnie. Olek przeciągnął się, aby

        rozprostować kości (przeciąga się). Nagle nad uchem usłyszał ciche bzyczenie. To pszczoła

        krążyła nad jego głową (naśladuje brzęczenie pszczoły). Chłopiec przestraszył się. Zaczął

        uciekać. Wymachiwał rękami, aby ją odgonić (biega i wymachują rękami). Nagle jego uwagę zwróciły kolorowe kwiaty. Olek pochylił się i je powąchał (naśladuje wąchanie kwiatów), a potem głośno kichnął (kichają: aaa… psik!). „Nie muszę już dalej szukać wiosny” – pomyślał zadowolony, a potem, uśmiechnięty, wrócił do domu (maszeruje, uśmiechając się do siebie).

        Zabawa Pąki na drzewach – wyrabianie reakcji na zmiany dynamiki. Tamburyn lub inny instrument muzyczny.

        Dziecko maszeruje w określonym kierunku, w rytmie melodii (jakiejkolwiek). Ciche dźwięki – dziecko przechodzi do przysiadu – na drzewach pojawiają się pąki. Dźwięki coraz głośniejsze – pąki rosną – powoli przechodzi do pozycji stojącej. Dźwięki głośne – pąki pękają i zamieniają się w listki – unosi wysoko ręce, przenosi je na boki. Swobodnie improwizuje ruchowo w rytmie dźwięków instrumentu.

        Zabawa Taniec promyków. Nagranie piosenki (jakiejkolwiek)

        Dziecko jest promykiem słońca. W rytmie piosenki wykonuje dowolne improwizacje ruchowe

        do niej. R. prezentuje kilka wymyślonych przez siebie figur, zwracając uwagę na skoordynowanie

        ruchów z rytmem piosenki.

        Ćwiczenia w czytaniu – układanie wyrazów z poznanych liter.Kartoniki z poznanymi literami.

        Dziecko dostaje kopertę z poznanymi literami. Układa z nich wyrazy (przynajmniej pięć) i je odczytuje. Np. łopata, małpa, bułka, dołek, igła, kukła, pudełko, sałata, wałek…

        Linki do kart pracy:

        https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2018/04/Karta-pracy-1-1.pdf

        https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2018/04/Karta-pracy-2-1.pdf

        https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2018/04/Karta-pracy-3-2.pdf

        (tutaj można sylaby lub głoski albo sylaby i głoski. Można wpisać lub napisać cyfrę).

         

        Data: 25.03.2020 (środa)

        Temat: Pierwszy motyl

         

        Zabawa plastyczna – Pierwsze bazie.

        Dla dziecka: wazon narysowany przez R., kolorowy papier, szare gazety, nożyczki, klej.

        Dziecko przykleja na kartce wazon wycięty po liniach narysowanych przez R lub samodzielne, na

        wazonie przykleja paski papieru wydarte z szarych gazet (gałązki); dokleja po obu stronach

        gałązek wydarte z gazet niewielkie owale – bazie. Dziecko ogląda prace; przelicza

        gałązki w wazonach.

        Ćwiczenia wyrabiające umiejętność świadomego poruszania się w rytm dźwięków instrumentu. Bębenek lub inny instrument muzyczny.

        Dziecko porusza się zgodnie z rytmem wybijanym na bębenku przez R.: maszeruje, podskakuje.

        Na przerwę w muzyce wykonuje przysiad. Głośny dźwięk instrumentu oznacza wykonanie obrotu.

        Ćwiczenie oddechowe – Łąka wiosną.

        Dla dziecka: kolorowy kwiatek z bibuły, zielona kartka, słomka.

        Dziecko zajmuje miejsca przy stole. Na stoliku leży wycięty z bibuły kolorowy kwiatek oraz zielona kartka – łąka. Zadaniem dziecka jest przeniesienie jak największej liczby kwiatków na swoją łąkę za pomocą słomki.

        Zapoznanie z budową motyla.

        Duże zdjęcie/obrazek motyla.

        R. pokazuje zdjęcie/obrazek motyla i omawia jego budowę.

        Ciało motyla jest zbudowane z trzech części: głowy, tułowia, odwłoka.

        Na głowie motyl ma parę oczu (złożonych), parę czułków oraz ssący aparat gębowy.

        Tułów składa się z trzech segmentów, na których znajdują się trzy pary odnóży. Od tułowia

        odchodzą dwie pary skrzydeł pokrytych łuskami.

        Oglądanie zdjęć/obrazków różnych motyli, słuchanie ich nazw.

        •• Zabawa ruchowa Jakie zwierzęta się poruszają?

        Np. żabki, bociany, motylki, koniki polne.

        Dziecko porusza się, naśladując ruchy zwierzątka, po usłyszeniu dźwięków dzieli nazwę zwierzęcia na sylaby/ głoski

        Praca plastyczna – Pierwszy motyl.

        Dla dziecka: klej, nożyczki, kredki, flamastry.

        Instrukcja: Narysowanie i wycinanie rysunku motyla. Kolorowanie rysunku motyla. Nacinanie obrazka motyla w wyznaczonych przez rodzica miejscach i składanie go aby ruszał skrzydłami.

        Zabawa ruchowa Głodne żabki.

        Dziecko jest żabką. Porusza się, skacząc. Na hasło: Mucha, wyskakuje w górę, aby złapać

        jedzenie, następnie skacze dalej.

        Zabawa bieżna Motylki.

        Tamburyn lub inny instrument muzyczny.

        Dziecko są motylkiem. Biega przy akompaniamencie instrumentu, porusza rękami jak

        skrzydełkami. Podczas przerwy w grze zastyga w bezruchu.

        Obserwowanie przez okno  zmian zachodzących w przyrodzie.

        Zabawa twórcza – Na powitanie wiosny.

        Dziecko wymyśla zdania, jakimi powitało by wiosnę. Tworzy wspólne z rodzicem opowiadanie o przyjściu wiosny poprzez łączenie w całość kolejnych zdań.

        Dobieranka sylabowa.

        Dla dziecka: nożyczki, kartka, klej, ilustracja z wiosennymi kwiatami oraz sylaby z których te kwiaty się składają.

        Dziecko doklejają brakujące sylaby w nazwach kwiatów i przyklejają całe nazwy na

        kartkach.

        Film :Zwiastuny wiosny - rozpoznajemy wiosenne kwiaty

        https://www.youtube.com/watch?v=rANDOonihZg

        Film: Motyle polskie - z podpisami

        https://www.youtube.com/watch?v=eMUawKnnHU4

         

         

        Data: 26.03.2020 (czwartek)

        Temat: Powitanie wiosny

        Składanie w całość pociętych obrazków wczesnowiosennych kwiatów.

        Dla dziecka: koperta z pociętym na części obrazkami: przebiśniegu, krokusa,

        sasanki, zawilca.Dziecko dostaje kopertę z pociętymi na kilka części obrazkami wczesnowiosennych kwiatów.Składają je w całość i przyklejają na kartce.

        Rozmowa na temat wczesnowiosennych kwiatów.

        Czytanie całościowe (5-latki) lub samodzielne (6-latki) nazw kwiatów (rodzic pisze nazwy kwiatów). Próby wyjaśniania, dlaczego niektóre z nich są pod ochroną. Ochrona gatunkowa roślin to prawny sposób zabezpieczenia rzadko występujących gatunków dziko rosnących roślin zagrożonych wyginięciem. Gatunków chronionych nie wolno niszczyć, zrywać, zbierać, sprzedawać, nabywać, przewozić przez granicę państwa, niemożna niszczyć ich siedlisk itp. W niemal wszystkich państwach są gatunki roślin podlegający ochronie. W Polsce za początki ochrony gatunkowej uważa się przepisy chroniące cisa, jakie obowiązywały już w średniowieczu

        Oglądanie, ułożonych i przyklejonych na kartkach wczesnowiosennymi kwiatami.

        Nazywanie kwiatów. Dobieranie w pary (różne kwiaty) i określanie różnic między kwiatami.

        Czytanie całościowe nazw kwiatów: przebiśnieg,zawilec.

        Dla  dziecka napisy: przebiśnieg,zawilec, oraz litery potrzebne do ułożenia napisów: sasanka, krokus.

        Przyklejanie ich pod umieszczonymi na kartkach puzzlami.

        Zabawy z zastosowaniem rymowanki o przebiśniegu.

        Gdy poczuł, że zbliża się wiosna,

        przebił śnieg i na świat się wydostał.

        Wypowiadanie rymowanki przez dzieci ze zwiększającym się natężeniem głosu, a następnie

        z malejącym natężeniem głosu.

        Układanie przez R., a potem przez dziecko zdań o przebiśniegu. Liczenie słów w poszczególnych

        zdaniach wypowiadanych przez rodzica.

        Np:

        Przebiśnieg przebija śnieg.

        Przebiśniegi są kwiatami objętymi ochroną.

        Przebiśnieg ma białe, delikatne płatki.

        Zabawa Co to za kwiatek?

        Zdjęcia/obrazki wiosennych kwiatów.

        Dziecko opisuje wygląd wiosennego kwiatka, bez podawania jego nazwy. Rodzic odgaduje, o jakim kwiatku jest mowa, wskazują go na zdjęciu/obrazku i na odwrót rodzic opisuje, a dziecko wskazuje.

        Założenie hodowli krokusa i tulipana (jeśli zadanie jest niemożliwe do wykonania proszę ominąć).

        Dla dziecka: doniczka, rękawiczki ochronne, cebulka kwiatowa tulipana i krokusa,kartka, kredki.

        Oglądanie cebulek kwiatowych, porównywanie ich wyglądu, wypowiedzi dziecko o tym,

        czego potrzebuje roślina do życia. Sadzenie cebulek w doniczkach oznaczonych etykietkami

        z rysunkami tulipana i krokusa, wykonanych przez dziecko. Codzienne pielęgnowanie,

        obserwowanie wzrostu roślin; dzielenie się swoimi spostrzeżeniami.

        Zabawa ruchowa z elementem wyprostnym – Wiosenne kwiaty.

        Grzechotka lub inny instrument muzyczny.

        Dziecko jest kwiatem. Przykuca; budzi go wiosenne słońce – delikatny akompaniament

        na instrumencie. Powoli wstaje, prostuje łodyżkę, liście, wyciąga główkę kwiatową

        w kierunku słońca. Brak akompaniamentu jest sygnałem do powolnego przyjęcia pozycji

        wyjściowej.

        Poznawanie ciekawostek na temat obrzędów związanych z pożegnaniem zimy i powitaniem wiosny

        Dawniej na wsiach, gdy kończyła się zima, przynoszono nad rzekę słomianą, dużą kukłę, którą

        topiono lub palono. Nazywaną ją Zimą, Marzanną, Moreną, Marzaniokiem, Śmiercichą,

        Śmietką, Śmierteczką. Nazwy te kojarzą się ze śmiercią, ponieważ marzannę uważano za

        uosobienie śmierci, zimy, chorób. Ludzie byli przekonani, że jej utopienie spowoduje nadejście

        wiosny. Marzannę wynoszono ze wsi całą gromadą. Robiono to po zabawie albo w jej

        trakcie. Niesiono ją, trzymając wysoko, lub wywożono na taczkach. Topiono ją po wcześniejszym

        rozebraniu. Wierzono, że oddanie kukły władcom wód spowoduje urodzaj na polach.

        Wykonanie Kukiełki Marzanny za pomocą surowców wtórnych

         Zabawa kukiełką z wykorzystaniem wiersza:

        Wiosno, wiosno, nie zwlekaj,

        przybądź do nas z daleka.

        Zimę, zimę żegnamy,

        wiosnę, wiosnę witamy.

        Marzanno, marzanno

        – ty zimowa panno.

        Ciebie z zimą żegnamy,

        a wiosnę – witamy!

        Układanie zdań przeczących do podanych zdań twierdzących.

        R. mówi zdania, a dziecko podaje przykłady zdań przeczących. Kilka przykładów zdań przeczących

        (do podanych) podaje R.

        −− W sklepie warzywniczym kupimy buty.

        −− W sklepie warzywniczym nie kupimy butów.

        −− W piekarni kupimy mleko.

        −− W piekarni nie kupimy mleka.

         

        Data: 27.03. 2020 (piątek)

        Temat: Poszukiwanie oznak wiosny

        Oglądanie reprodukcji malarskich przedstawiających wiosnę – rozmowa na temat wiosny.

        Dla dziecka ilustracja obrazów: Claude`a Moneta Wiosna, Williama McTaggarta Wiosna.

        Dziecko wypowiada się na temat wiosny przedstawionej na reprodukcjach.

        Podawanie atrybutów wiosny.

        Mazak, karton z napisem: Wiosna jest…

        Dziecko podaje atrybuty wiosny, a R. zapisuje je na kartonie z napisem: Wiosna jest…

        Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Ozimina.

        Zbliżała się wiosna. Słońce świeciło coraz mocniej, a dni stawały się coraz dłuższe. Olekz Adą przeglądali księgozbiór babci i dziadka. Były tam książki o przyrodzie.

        – Dziadku, co to jest ozimina? – zapytał Olek.

        – To są rośliny, najczęściej zboża, które wysiewa się jesienią, bo lubią spędzać zimę pod śniegiem.

        Wtedy najlepiej rosną.

        – A ja myślałem, że to są zimne lody! Na przykład ozimina waniliowa, ozimina czekoladowa…

        – Cha, cha, cha! Poproszę dwie kulki oziminy rzepakowej – roześmiał się dziadek. – Świetnie

        to wymyśliłeś. Jednak oziminy nie sprzedaje się w cukierniach ani w lodziarniach. Jeśli

        chcecie, możemy się zaraz wybrać na spacer i sprawdzić, jakie są oznaki wiosny i co wykiełkowało

        na polach.

        – Ja wolę zostać z babcią – powiedziała Ada. – Poczekam, aż wiosna sama do mnie przyjdzie.

        – Mam pomysł – stwierdziła babcia. – Wy idźcie szukać wiosny na polach, a my z Adą

        sprawdzimy, czy przypadkiem nie ukryła się w naszym ogródku.

        Olek z dziadkiem wyruszyli na poszukiwanie wiosny. Szli skrajem lasu, a Olek co chwilęprzystawał i pytał dziadka o nazwy roślin. Podziwiali białe zawilce i fioletowe przylaszczki. Olekmiał trudności z wymówieniem słowa „przylaszczka” i było dużo śmiechu. Dziadek, wielbicieli znawca ptaków, opowiadał Olkowi o przylatujących na wiosnę ptakach.

        – Na pewno przylecą do nas bociany i jaskółki – powiedział Olek. – A jakich ptaków niewymieniłem?

        – Są takie niewielkie szare ptaki z białymi brzegami na ogonku. Na pewno usłyszymy ichprzepiękny śpiew nad polami.

        – Już mi się przypomniało! To skowronki! – zawołał Olek.

        – Brawo! A znasz taki wierszyk?

        Dziadek przystanął, wcielił się w aktora na scenie i zaczął recytować:

        Szpak się spotkał ze skowronkiem.

        – Przyszła wiosna! Leć na łąkę!

        Czas na twoje ptasie trele,

        z tobą będzie nam weselej.

        – Drogi szpaku – rzekł skowronek –

        gardło całe mam czerwone,

        łykam syrop i pigułki,

        niech kukają więc kukułki.

        Kuku, kuku – wiosna śpiewa!

        Pąki rosną już na drzewach.

        Kuku, wiosna!

        Wiosna, kuku!

        Będzie radość do rozpuku!

        Olek pochwalił dziadka za świetną pamięć i ocenił jego wystąpienie na szóstkę.Słońce grzało coraz mocniej. Za zakrętem polnej drogi Olek zobaczył zielone pole. Ciągnęłosię aż po horyzont.

        – Dziadku, to wygląda jak zielone morze!

        – To jest właśnie ozimina rzepakowa. Rzepak kwitnie na żółto. A tam rosną jęczmień i żyto,

        widzisz?

        – Tak! I te wszystkie rośliny spały pod śniegiem przez całą zimę?

        – Tak. A kiedy słońce roztopiło śnieg, od razu napiły się wody.

        – Mądre te zboża – podsumował Olek. – Wiedzą, kiedy leżeć, kiedy kwitnąć i kiedy dojrzewać.

        – Czasami pogoda płata figle i niszczy całą uprawę, niestety. Nie może być ani zbyt zimno,ani zbyt gorąco, bo rośliny obudzą się za wcześnie.

        – Tak jak niedźwiedź – zauważył Olek. – Jeśli obudzi się za wcześnie, to będzie ziewał przezcały czas.

        Wracając, nazrywali naręcze wierzbowych bazi, bo Ada uwielbiała je głaskać. Bazie są milutkie, jak kotki. W oddali usłyszeli cudny śpiew skowronka.

        „To już naprawdę wiosna!” – pomyślał Olek.

        W ogródku spotkali Adę, która zrobiła swój własny malutki klombik.

        – Zobacz, to są fioletowe krokusy, a te białe dzwoneczki to przebiśniegi, bo przebiły śnieg,żeby wyrosnąć – wyjaśniła bratu.

        – A my widzieliśmy rzepak i słyszeliśmy skowronka. A tu mam dla ciebie bukiet kotków –

        Olek wręczył siostrze bazie.

        – Kizie-mizie! – ucieszyła się dziewczynka, a potem szepnęła bratu na ucho:

        – Chodź, pokażę ci robale…

        – Robale? Jakie robale?

        – Kwitnące. Wyrosły na drzewie.

        Podeszli do drzewa, z którego zwisały żółto-zielone rośliny, wyglądające jak włochate gąsienice.Było ich tak dużo, że przypominały setki małych żółtych warkoczyków.

        – Robaczywe drzewo. Nie boisz się?

        – Nie. Na początku myślałam, że to robaki, ale babcia mi powiedziała, że to jest leszczyna.

        A wiesz, co z niej wyrośnie?

        – Leszcze, czyli ryby – zażartował Olek.

        – Nie wygłupiaj się. Wyrosną z niej orzechy laskowe – pochwaliła się swoją wiedzą Ada.

        Tego dnia wszyscy poczuli wiosnę. Powietrze pachniało parującą ziemią, kwiatami i świeżością.Nikt nie miał ochoty oglądać telewizji ani nawet słuchać radia, bo wokoło odbywał sięptasi koncert. Dziadek pogwizdywał wesoło i planował, co nowego posadzi w ogrodzie.

        – A co zrobisz, jak wiosna się jutro schowa i znowu będzie zimno? – zapytała Ada.

        – Wiosna? Przecież u nas w domu zawsze jest wiosna.

        – Jak to?

        – Wiosna to wasza babcia! – powiedział dziadek i dał babci całusa.

        Rozmowa na temat opowiadania.

        −− Co to jest ozimina?

        −− Gdzie poszli Olek z dziadkiem?

        −− Jakie oznaki wiosny widzieli?

        −− Co to są bazie-kotki?

        −− Co robiła Ada?

        −− Co to są robale?

        Zabawa ruchowa- Podglądamy przyrodę

        Dziecko, w leżeniu przodem (na brzuchu), naśladuje obserwowanie przyrody przez lornetkę.

        Trzyma przed oczami dłonie zwinięte w pięści i co chwilę starają się podnieść łokcie tak,aby nie dotykały podłogi.

        Zabawa orientacyjno-porządkowa -Słoneczko i deszczyk

        Na hasło: Słoneczko, dziecko poruszają się swobodnie po pokoju. Hasło: Deszczyk, jest sygnałem

        do przysiadu, stukania palcem w ziemię i rytmicznego powtarzania słów: kap, kap, kap.

        Zapoznanie z monetami i banknotami o nominałach: 1 zł, 2 zł, 5 zł, 10 zł.

        Proszę przygotować napisy: bankier, banknoty, bankomat, kartoniki z liczbami (od 0 do 9), litery potrzebne do ułożenia napisów: bank, To monety. Kopertę z kartonowymi kołami (10–13 sztuk), tacki, po dwie sylwety monet o nominałach: 1 zł, 2 zł, 5 zł.

        Odczytanie umieszczonych wyrazów: bankier, banknoty, bankomat.

        −−Kim jest bankier? Czym się zajmuje?

        −−Do czego służy bankomat? Co to są banknoty?

        Wyodrębnianie wspólnego wyrazu z wyżej wymienionych określeń – ułożenie wyrazu bank z liter alfabetu.

        Rozmowa na temat działalności banku.

        −− Co to jest bank? Czy jest potrzebny? Dlaczego?

        −−Kto pracuje w banku? Co powinni umieć ludzie pracujący w banku?

        Ćwiczenia w szybkim liczeniu – Kto nadaje się na bankiera?

        Dziecko siedzi przed R. w luźnej gromadce otrzymuje kopertę z kartonowymi kołami (10–13 sztuk) oraz tackę. R. pokazuje kartonik z liczbą (od 0 do 9), a dziecko w określonym czasie wyjmuje z koperty i układa na tacy tyle kół, ile wskazuje liczba. Gdy R. powie: Stop, dziecko odkłada kopertę na tackę i już nie układają kół. Następnie R. sprawdza zgodność liczby liczmanów z liczbą pokazaną liczbą. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie. Po każdorazowym przeliczeniu kartonowe koła znów wracają do kopert.

        Rozpoznawanie i nazywanie nominałów monet.

        Po dwie sylwety monet o nominałach: 1 zł, 2 zł, 5 zł.

        R.  kładzie na stole po dwie sylwety monet. Dziecko nazywa monety, a następnie układa napis: To monety, z kartoników z literami.

        Podział liczby 10 na składniki, z wykorzystaniem sylwet monet.

        R. zwraca się do dziecka:

        −−Wyobraź sobie, że już jesteś bankierem, a ja przychodzę do Ciebie po pieniądze. Chcę wypłacić 10 zł, a Ty dysponujesz tylko monetami o nominałach: 1 zł, 2 zł, 5 zł. Czy potrafisz wypłacić mi 10 zł?

        Układanie sylwet monet w różnych wariantach, tak aby dawały 10 zł.

        Ćwiczenie pamięci ruchowej – Wiosenne obrazki.

        Kreślenie przez R. palcem w powietrzu rysunków związanych tematycznie z wiosną. Odgadywanie

        przez dziecko, co R. narysował. Samodzielne odtwarzanie rysunku.R. rysuje np. chmury, krokusa, bociana, bazie, słońce, deszcz.

        Zabawa Czy to już wiosna?

        Zielony kartonowy listek dla dziecka.

        Dziecko podnosi w górę zielony, kartonowy listek wtedy, kiedy usłyszy informację zapowiadającą

        wiosnę. Np.

        −− Po trawie chodzą bociany.

        −− W lesie wyrosły prawdziwki i kurki.

        −− Mocno świeci słońce i dni są coraz dłuższe.

        −− W ogrodzie zakwitły przebiśniegi i krokusy.

        −− Dzi Na drzewach pojawiły się zielone listki.

        −− Wieje mroźny wiatr i sypie śnieg.

        −− Nad stawem kumkają żaby.

        Wspólne wyjaśnianie znaczenia przysłów związanych z wiosną.

        Jaskółka i pszczółka lata, znakiem to wiosny dla świata.

        A jak wiosna liście splata, puszczaj zimę, czekaj lata.

        Pierwsza jaskółka wiosny nie czyni.

        Dowolny taniec przy nagraniu utworu Antonia Vivaldiego  Cztery pory roku - Wiosna


      • Dzień: 16.03.2020 (poniedziałek)

        Temat: W marcu, jak w garncu.

         

        Zabawy orientacyjno-porządkowe:

        • Ćwiczenia dużych grup mięśniowych – Pobudka. Dziecko powoli podnosi się z siadu skulnego do pozycji stojącej. Następnie naśladuje czynności, jakie wykonuje podczas porannej toalety, np. mycie zębów, twarzy, ubieranie się.

        • Zabawa z elementem czworakowania – Przestraszone jeże. Dziecko jest jeżem. Czworakuje w różnych kierunkach. Na hasło: Stój! zwijają się w kłębek, bo przestraszył się dziecka.

        • Zabawa bieżna – Uciekamy przed deszczem. Dziecko swobodnie biegają po pokoju. Na hasło: Deszcz! przyspiesza i chroni się w wyznaczonym miejscu. Zwracają uwagę na to, aby nic nie potrącać.

        • Ćwiczenie z elementem równowagi – Wąska kładka. Dziecko, wracając z parku, przechodzi po wąskiej kładce – jest nią sznurek (skakanka) ułożony na podłodze w kształcie linii łamanej.

        Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby W marcu jak w garncu.
        •• Wyjaśnienie przez dzieci przysłowia W marcu jak w garncu.
        •• Wymienianie zjawisk atmosferycznych występujących w marcu.
        •• Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby – W marcu jak w garncu.

        „W marcu jak w garncu” mawiamy, kiedy chcemy powiedzieć, że trudno przewidzieć marcową pogodę. Jest bardzo zmienna. To pada śnieg, to deszcz, to słońce grzeje radośnie, to znowu kulki gradu lecą z nieba na zadarte głowy przechodniów. Kto tę pogodę tak wymieszał? – zapytacie. W bajce znajdziecie odpowiedź.

        Dawno, dawno temu żył sobie król, który miał cztery córki: Wiosnę, Lato, Jesień, Zimę. Każda posiadała dar sprowadzania innej pogody. Wiosna rozgrzewała ziemię ciepłym wiatrem, Lato promieniało słońcem, Jesień moczyła deszczem, a Zima sypała śniegiem garściami. Siostry mieszkały wraz z ojcem, królem, w Pałacu Czterech Pór Roku. Zajmowały odległe skrzydła budynku i unikały się wzajemnie, ponieważ nie przepadały za sobą. Ogromnie się różniły. Na domiar złego wszystkie miały to samo marzenie: każda pragnęła objąć tron po ojcu, królu, i władać pogodą na Ziemi. Niestety, tron był tylko jeden. Gdy król się zestarzał i śmierć zabrała go do krainy umarłych, między siostrami rozgorzał spór. To jedna, to druga zasiadała na tronie, ale żadna długo na nim nie pozostała. Wraz ze zmianą władczyni zmieniała się również pogoda. Wiało, grzmiało, zamarzało i rozmarzało – wszystko prawie równocześnie. To było nie do zniesienia. Cierpiały rośliny i cierpiały zwierzęta. Najstarszy z niedźwiedzi udał się do leśnego zamczyska braci miesięcy i poprosił ich o pomoc.
        – Między królewnami trwa walka o tron. Zniszczą całą planetę, jeśli ich nie powstrzymacie – rzekł z troską.
        Miesiące obiecały porozmawiać z kłótliwymi pannami i przerwać niszczący spór. Po wielu dniach trudnych rozmów udało się doprowadzić do podpisania rozejmu. Siostry zgodziły się na równy podział władzy. Będą zasiadać na tronie w kolejności: Wiosna, Lato, Jesień, Zima, a gdy minie rok, znowu Wiosna obejmie władzę nad pogodą, by po trzech miesiącach oddać ją Latu. Wydawało się, że siostry są zadowolone z rozejmu. Każda dostała swój czas królowania. Wiosna objęła panowanie jako pierwsza i w czerwcu ustąpiła miejsca Latu, to zaś we wrześniu oddało władzę Jesieni. W grudniu zapanowała Zima, która w marcu powinna oddać tron Wiośnie. Niestety, nie oddała. Wiosna zapukała do sali tronowej troszkę za wcześnie, co bardzo Zimę rozgniewało. Wypuściła z uwięzi najmroźniejsze wiatry, aby przepędziły siostrę spod drzwi. Przemarznięta Wiosna zadrżała z oburzenia i oblała Zimę deszczem. Kłótnia sióstr nie miała końca.
        – Trzeba je pogodzić – zdecydowały miesiące i wyznaczyły brata Marca na negocjatora. Nie był to najlepszy wybór, ponieważ Marzec należał do wyjątkowo niezdecydowanych miesięcy. Kiedy stanął między siostrami i zaproponował rozejm, Zima popatrzyła na niego z ukosa.
        – Dobrze. Pod warunkiem że w marcu królować będzie ta z nas, którą bardziej lubisz – powiedziała         przebiegle, gdyż uważała, że jest najpiękniejsza, więc nie można jej nie lubić. Marzec się speszył. – Ja? Chyba... nie wiem... obie lubię? – bąknął zbity z tropu.
        – Namyśl się, byle szybko! – rzekła zniecierpliwiona Zima, której zrobiło się trochę za gorąco w towarzystwie Wiosny. Strapiony Marzec westchnął. – Tak, tak, już myślę. Hm... ha... hm... – No?... – Zima przeszyła go chłodnym wzrokiem.
        – I co? – ponaglała go także Wiosna. – Ha... hm... – Dopóki nie zdecydujesz, w marcu będzie jak w tym garncu! – Zima wskazała gar wiszący nad ogniskiem na pałacowym dziedzińcu. Coś w nim bulgotało, mruczało, syczało i kipiało.
        Marzec rozłożył ręce. – Nie umiem tak szybko zdecydować. Dajcie mi więcej czasu – poprosił i pogrążył się w zadumie.
        Czas mija, Marzec posiwiał, wyłysiał i zapuścił dłuuugie wąsy, jednak wciąż nie dokonał wyboru.

        •• Rozmowa na temat opowiadania.
        −− Jakie imiona miały córki króla?
        −− Jaki dar miała Wiosna, jaki Lato, Jesień, Zima?
        −− Co robiły siostry po śmierci ojca?
        −− Czy Zima i Wiosna przestrzegały rozejmu?
        −− Kto miał je pogodzić? Czy Marcowi się to udało?

        Mówienie przysłowia W marcu jak w garncu z różnymi emocjami: ze złością, z radością, ze smutkiem lub ze strachem.

        Zabawa relaksacyjna – Chmurki.

        Dziecko kładzie się na plecach, na dywanie. Nogi układa w lekkim rozkroku, stopy odchyla swobodnie na zewnątrz, ręce układa wzdłuż tułowia, z dłońmi (powierzchnie) zwróconymi ku górze. Rodzic spokojnym, cichym głosem proponuje zabawę w chmurki. Mówi, że to będzie bardzo przyjemna, odprężająca zabawa.

        Wyobraź sobie, że jesteś białą pierzastą chmurką i płyniesz po błękitnym niebie. Przemykasz między ciepłymi promieniami słońca… Delikatny wiatr przesuwa chmurki w różne strony. Na niebie jest mnóstwo pierzastych chmurek. Między wami przelatują ptaki, a w dole wciąż zmienia się krajobraz. Płynąc po niebie, widzicie w dole piękny las i rozległe pola, które przecina rzeka. Wzdłuż rzeki wije się droga… ale to wszystko jest na dole. Wy jednak beztrosko płyniecie po niebie, czujecie się radośni i bezpieczni, czujecie się potrzebni i ważni… A teraz otwieracie szeroko oczy i przestajecie być chmurkami.

        Odkrywanie litery c: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.

        Dziecko dzieli słowo cebula na sylaby i na głoski. Liczy sylaby i głoski w tym słowie. Podaje inne słowa rozpoczynające się głoską c (cytryna, cukier, cement…), mające ją na końcu (koc, noc, walec…) i w środku (abecadło, baca, kucyk…).


        Budowanie schematu słowa cebula.

        Dziecko układa tyle kartoników, ile sylab słyszy w słowie cebula – rozsuwają kartoniki i mówi głośno sylaby. Następnie układa tyle kartoników, ile głosek słychać w słowie cebula, wymawia głoski głośno, dotykając kartoników.
        •• Budowanie modeli słów: cebula, Cela. Dzieci wypowiadają głoskę c: długo: ccccyyyy… krótko: c, c, c, c… Określają, czy głoska c jest spółgłoską czy samogłoską.
        •• Odkrywanie litery c, C. Kartoniki z literami (można napisać, można wydrukować): c, C, dla rodzica i dziecka. Rodzic pokazuje literę c: małą i wielką. Dziecko określają ich wygląd. Dziecko przypomina, kiedy używamy wielkiej litery.
        •• Umieszczanie kartoników z poznanymi wcześniej literami pod modelami słów: cebula, Cela.Kartoniki z literami (można napisać, można wydrukować): e, b, u, l, e, a, l, dla dziecka. Dziecko umieszcza pod zdjęciami słów: cebula, Cela, kartoniki z odpowiednimi literami. Czyta wyrazy: cebula, Cela.
        • Zaznaczanie na niebiesko liter c, C w wyrazach (piszemy lub drukujemy wybrane wyrazy, a dziecko zaznacza literę).
        • Czytanie sylab, wyrazów i tekstu (piszemy proste zdania, a dziecko stara się przeczytać z pomocą rodzica).
        • Czytanie wyrazów powstałych z połączenia sylab (piszemy lub drukujemy na kartce sylaby, a dziecko ma za zadanie połączyć je i przeczytać z pomocą rodzica).
        • Wodzenie palcem po literze c – małej i wielkiej, pisanej. Pisanie liter c, C po śladach.

        Oglądanie zdjęć przedstawiających pogodę (Zdjęcia z Internetu), jaka może być w marcu. Nazywanie elementów pogody.

        Kończenie zdań – tworzenie porównań.
        Śnieg jest biały jak… (mąka, papier, kreda…)
        Deszcz jest mokry jak… (woda, mgła…)
        Burza jest groźna jak… (lew, tornado…)

         

        Dzień: 17.03.2020 (wtorek)

        Temat: Zmienna pogoda

         

        Zabawa bieżna – Na swoje miejsce.

        Dziecko rozkłada chustkę na podłodze; biega po pokoju przy dźwiękach muzyki.

        Podczas przerwy w muzyce dziecko musi jak najszybciej usiąść na chustce.

        •• Skoki – Skaczemy.

        Dziecko przeskakuje obunóż przez chustki rozłożone na podłodze: do przodu, do tyłu, na

        prawo, na lewo.

        •• Ćwiczenie zręczności – Zręczne dłonie.

        Dziecko zwija chustkę jedną, a potem drugą ręką w taki sposób, aby jak najbardziej schowała

        się w dłoni.

        •• Rzuty i chwyty – Podrzuć i złap.

        Dziecko robi z chustki kulkę, podrzuca jąoburącz, potem jednorącz i łapie.

        •• Zabawa Wyścigi rzędów.

        Dziecko maszeruje z chustką umieszczoną między kolanami – od startu do mety. Powraca

        skokami na koniec swojego pokoju.

        •• Ćwiczenie wyprostne – Z książką na głowie.

        Dziecko maszeruje w różnym kierunku, z książką na głowie, w taki sposób, aby nie spadła; co pewien czas przykuca i powraca do pozycji stojącej.

        •• Ćwiczenia przeciw płaskostopiu – Sprytne stopy.

        Dziecko chwyta palcami stopy chustkę leżącą na podłodze i podaje ją sobie do rąk.

        •• Zabawa uspokajająca – Marsz z chustką.

        Dziecko maszeruje po obwodzie koła, wachlując chustką przed sobą; odkłada ją na

        wyznaczone miejsce.

        Zajęcia 1. Kule i koła – ćwiczenia i zabawy.

        •• Słuchanie wiersza Marii Terlikowskiej Kolorowe koła.

        Spójrzcie uważnie dookoła,

        wszędzie są kule i koła.

        Kół co niemiara, kul co niemiara.

        Jest koło! Tarcza zegara.

        Wesoło koła turkocą

        pod starodawną karocą.

        Na drogach świecą się jasno,

        błysną i gasną, błysną i gasną.

        A tutaj koło przy kole:

        wagon, semafor – to kolej.

        A kiedy kół jest tak dużo,

        po prostu pachnie podrożą.

        Kulę każdy nadmucha –

        od babci do malucha.

        Zrobimy z mydła pianę

        i będą bańki mydlane.

        Ojej, przepraszam, omyłka.

        To już nie bańka – to piłka.

        Tu mamy kulę armatnią,

        niemodną wprawdzie ostatnio.

        Sypią się kule, kuleczki,

        wiśnie, a może porzeczki.

        Nitka, na nitce kulki.

        Czyje korale? – Urszulki.

        Balonto kula z gondolą.

        Lećmy!

        Państwo pozwolą.

        W balonie było przyjemnie,

        lecz pora wracać na Ziemię.

        Noc właśnie Ziemię otula.

        A Ziemia – to co?

        Też kula. (…)

        •• Wyjaśnianie znaczenia słów: gondola, semafor, staroświecka.

        •• Rozmowa na temat wiersza.

        Obrazki przedmiotów w kształcie kuli i w kształcie koła, wymienionych w wierszu omawianym

        wcześniej.

        −− Jakie przedmioty w kształcie koła zostały wymienione w wierszu? (Dziecko nazywają je i wskazują

        na obrazkach).

        −− Jakie przedmioty w kształcie kuli zostały wymienione w wierszu? (Dziecko, tak samo jak przy

        kole, nazywają je i wskazują na obrazkach).

        •• Segregowanie przedmiotów przygotowanych przez Rodzica.

        Plastikowy talerz, koło samochodzika, kolorowy krążek, taca, różnej wielkości piłki, pomarańcza, koraliki.

        Segregowanie przedmiotów na te w kształcie koła (plastikowy talerz, koło samochodzika,

        kolorowy krążek, taca…) i te w kształcie kuli (różnej wielkości piłki, pomarańcza, koraliki…).

        •• Określenie Dziecko biorą między dłonie kartonowe koło. Powinno dojść do wniosku, że koło jest płaskie, prawie go nie czują między dłońmi. Potem bierze piłeczkę. Tu odczucia są inne: piłeczka

        zajmuje już trochę miejsca (przestrzeni), nie jest płaska jak koło. Potem dziecko rzuca kartonowe koło na podłogę. One upadają i leżą. Następnie rzuca piłkę w kształcie kuli. Ona – jak większość kul – odbija się i turla.

        Napisy: kula, koło, dla dziecka: kartonowe• Czytanie całościowe lub samodzielne wyrazów kula, koło.

        Następnie Rodzic rozcina koło. Ma dwie płaskie połówki koła. Kroi pomarańczę na plasterki,

        otrzymuje kawałki w kształcie koła. (R. wyjaśnia, że środek każdej kuli ma kształt koła).

        Kolorowe krążki, piłki, odtwarzacz CD, nagranie spokojnej melodii, wyrazy: kula, koło.

        R. daje dziecku krążek li piłkę. Przy nagraniu spokojnej muzyki dziecko w dowolny sposób porusza się po pokoju. Podczas przerwy w grze zatrzymuje się i patrzy, jaki wyraz pokaże Rodzic. Jeżeli tym wyrazem jest kula – dziecko podskakuje w miejscu, a jeżeli koło, dziecko mając krążek wykonuje przysiady. Ponowne dźwięki muzyki zachęcają dziecko do swobodnego poruszania się.

        •• Ćwiczenia tułowia – Suszymy woreczki.

        Dziecko trzyma chustkę w obu rękach. W skłonie w przód wymachuje nim w przód i w tył.

        Po kilku ruchach prostuje się, potrząsa chustką w górze – strząsa krople wody.

        •• Ćwiczenie dużych grup mięśniowych – Powitania.

        Dziecko wita chustką różne części ciała wymieniane przez R. Np. Woreczek wita: wasze

        kostki… wasze ramiona… wasze brzuszki…

        •• Ćwiczenie mięśni grzbietu – Na wietrze.

        Dziecko, w leży przodem, unosi chustkę trzymaną za końce oburącz (ręce zgięte w łokciach,

        skierowane na boki). Dmucha na chustkę delikatnie – wieje mały wietrzyk, i mocno

        – wieje duży wiatr. Obserwuje ruch chustki w zależności od siły podmuchu.

        •• Ćwiczenie mięśni brzucha – W górę i w dół.

        Dziecko w leżeniu tyłem, chustkę ma włożoną między stopy. Unosi ją stopami do góry,

        z przełożeniem za głowę, a potem powraca do pozycji wyjściowej.

        •• Ćwiczenie równowagi – Przechodzimy przez woreczki.

        Dziecko zwija chustkę w rulonik. Stojąc, trzyma ją przed sobą w obu rękach. Przekłada

        nogi przez rulonik, wytrzymując w staniu jednonóż. Potem powracają do pozycji poprzedniej.Ćwiczenie wykonuje na zmianę: prawą nogą i lewą nogą.

        Zabawa badawcza – Jak powstają deszczowe chmury?

        Przed zabawą należy zasłonić okna i przygotować wszystkie potrzebne materiały i przybory.

        W czasie doświadczenia należy zachować szczególną ostrożność ze względu na bezpieczeństwo

        poparzenia gorącą wodą.

        • Wykonanie doświadczenia przez R.

        Potrzebne: Szklane naczynie, talerz, kostki lodu, wrząca woda, latarka.

        Instrukcja: Przelanie wrzącej wody do szklanego naczynia. Nakrycie naczynia talerzem. Ułożenie kostek lodu na talerzu. Obserwowanie naczynia podświetlonego latarką (przy zgaszonym świetle).

        • Wyciągnięcie wniosków z doświadczenia.

        Para wodna unosi się do góry, tak jak parują kałuże i inne zbiorniki wodne w ciepłe dni. Kostki

        lodu ochładzają parę wodną. Ona, stykając się z chłodnym powietrzem, tworzy chmury.

        Chmura występuje w powietrzu w postaci kropelek wody lub kryształków lodu. Często

        chmurę tworzy mieszanina kryształków lodu i kropelek wody. W poszczególnych chmurach

        mogą występować krople deszczu, śnieg, grad. Chmury są przenoszone prądami powietrza

        nad różne obszary, nad którymi zalega powietrze o różnej wilgotności. W związku

        z tym obserwujemy często zjawisko zanikania chmur (wyparowują) lub ich narastania.

        W rezultacie obraz chmur na niebie stale się zmienia. Chmury mają różną budowę. Biorąc

        pod uwagę kryterium fizycznej budowy chmur, wyróżniamy chmury: wodne, lodowe

        i mieszane. Ze względu na wysokości, na jakich notuje się występowanie chmur, wyróżnia

        się chmury niskie, średnie i wysokie.

        Rysunek chmury (można narysować, można wydrukować) dla dziecka, kredki.

        Dziecko dostaje rysunek chmur. Przekształca ją tak, aby otrzymać obrazek znanego przedmiotu,

        zwierzęcia, znanej rośliny.

        *Karta Pracy do wyboru: Kwiatek lub piłka

        Łącząc kropki narysuj kwiatek. Pokoloruj kwiatek swoimi barwami. Postaraj się by każde dwa płatki miały swój odrębny kolor.

        Łącząc kropki narysuj piłkę. Pokoloruj piłkę swoimi barwami. Postaraj się by każde dwie „łaty” miały swój odrębny kolor.

         

         

        Dzień: 18.03.2020 (środa)

        Temat:Jaka pogoda jest w marcu?

         

        Zabawa dydaktyczna Czy znamy te pory roku?

        Porównywanie ilustracji: kojarzących się z zimą i z wiosną, nazywanie oznak cha­rakterystycznych dla tych pór roku, np. zima: bałwan, sanki, narty, szalik, rękawiczki, ośnieżone drzewo, śnieżynki, lodowe sople; wiosna: krokusy, przebiśniegi, bocian, jaskółka, żaba, bazie na wierzbie, drzewo z listkami.

        • Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci – na spacer.

        Rodzic wyznacza w jednym miejscu pokoju przedszkole. Dziecko stoi w nim. Na hasło: na spacer, opuszcza „przedszkole” i biegnie w różnych kierunkach, spaceruje, podskakuje. Na hasło: do przedszkola, szybko wraca na wyznaczone miejsce.

        • Zabawa wyprostna Słonko wschodzi i zachodzi.

        Dziecko stopniowo podnosi się z przysiadu do stania, wyciąga ręce w górę i obraca się wokół własnej osi – Słonko wstało i świeci, następnie powoli wraca do przysiadu i kulą się – Słonko zaszło.

        Zabawa z elementem równowagi – Bociany na łące.

        Dziecko-bocian chodzi po łące, wysoko unosząc kolana. Co pewien czas zatrzymuje się, staje na jednej nodze, wystawia złączone dłonie przed siebie i rytmicznie poruszając nimi jak dziobem, powtarzając: – Kle, kle, kle, żabki mi się chce.

        • Podskoki Przestraszone żabki.

        Dziecko-żabka naśladuje skoki żabek. Uderzenie w bębenek lub inny przedmiot jest sygnałem, że zbliża się bo­cian. Przestraszona żabka nieruchomieje. Dwa uderzenia w przedmiot jest sygnałem, że bocian odszedł i żabka  może skakać dalej.

        • Bieg Przebudzone pszczółki.

        Dziecko-pszczółka porusza się po pokoju w rytmie wystukiwanym na tamburynie lub innym przedmiocie, cichutko bzycząc i poruszając skrzydełkami (palcami dłoni) na wysokości ramion. Podczas przerwy w grze przykuca na spotkanym kwiatku.

        Zabawy pod hasłem Marcowa pogoda.

        1. Przypomnienie nazwy miesiąca.

        2. Rozmowa na temat marcowej pogody.

        • Wymienianie elementów pogody występujących w marcu.

        • Podawanie określeń do wymienionych elementów pogody.

        Np.

        * słońce – słabo grzeje, jest zakryte chmurami,

        * wiatr – zimny, porywisty,

        * opady (śniegu, śniegu z deszczem, deszczu) – intensywne, słabe,

        * temperatura – niska, zróżnicowana – rano zimno, w ciągu dnia cieplej,

        * chmury – ciemne, duże.

        4. Ćwiczenia wizualizacyjne – Słońce.

        Rodzic mówi: – Usiądź na podłodze obok mnie. Trzymaj ręce wyciągnięte do przodu, dłonie zaciśnięte w pięści. Wyobraźcie sobie, że jesteście wiosennym słońcem, które wschodzi i wysyła światło w kierunku ziemi. Otwórz szeroko dłonie, wyciągnij palce, ręce skieruj do przodu... A teraz niech światła robi się coraz mniej – przyciągnij ręce z powrotem do ciała i zaciśnij dłonie. Powtórz to trzy razy.

        Stań teraz w dowolnym miejscu sali – zamień się w słońce wędrujące powoli po nie­bie. Pokaż mi, w jaki sposób się przemieszczasz i jak wysyłasz swoje promienie. Teraz przedstaw mi, w jaki sposób rano wstaje słońce. Zacznij od podłogi, podnosząc się powoli, powoli... Wyobraź sobie, że słońce jest czerwone i bardzo powoli i ostrożnie wy­syła swoje promienie. Pokaż, jak staje się ono coraz większe i większe, jak wysyła coraz silniejsze promienie.

        A teraz pokaż mi, w jaki sposób słońce zachodzi wieczorem. Stań i przedstaw mi, jak słońce zmienia się najpierw w piękną, czerwoną kulę, a następnie bardzo powoli znika za horyzontem (zachodzi). Zniż się do podłogi i pokaż mi delikatne promienie słońca znikające za horyzontem.

        Chodź teraz do środka i zamień się w słońce, które śpi w nocy. Wiosną śpi w nocy coraz krócej. Zniż się do podłogi i pokaż mi, jak śpi. Zamień się teraz we wschodzące słońce i zaprezentuj mi, jak rankiem staje się ono coraz większe i większe i wysyła w drogę pierwsze promienie. Teraz zamień się w jasne słońce świecące w ciągu dnia i wysyłaj swoje promienie mocno na wszystkie strony. Słońce teraz wiosną zaczęło wysyłać mocne promienie w kierunku ziemi – robi się coraz cieplej, cieplej...

        Na sylaby i głoski

        – Dzielenie na sylaby i głoski wyrazów, które kojarzą się z wiosną np. ciepło, deszcz, śnieg, kwiaty itp.

        Narysujcie zjawiska atmosferyczne występujące w marcu.

        Przypomnienie litery c: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.

        1. Rozmowa na temat cebuli podparta ilustracjami. Pokazanie różnych stopni rozwoju cebuli. Jak sadzimy cebulę do pojemnika z ziemią? Z czym możemy spożywać zielony szczypior z cebuli? Czy jedzenie warzyw służy zdrowiu? Do czego w kuchni wykorzystujemy cebulę?

        2. Analiza i synteza słuchowa słowa cebula.

        Podziel słowa cebula na sylaby.

        Podziel słowa cebula na głoski.

        Co słyszycie na początku słowa cebula?

        Z ilu głosek składa się słowo cebula?

        Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską c (cytryna, cekiny, córka...), ma­jących ją w środku (baca, ocean, serce...) oraz na końcu (pajac, koc, noc...).

        Podawanie przykładów imion rozpoczynających się głoską c (Celina, Cezary, Cecylia, Cyryl...).

        5. Analiza i synteza słuchowa imienia Cezary.

        Podzielenie imienia na sylaby, na głoski; budowanie jego schematu.

        Kiedy stosujemy wielką literę?

        6. Zabawa ze śpiewem – Cebulka i buraczek.

        Rodzic śpiewa tekst na melodię piosenki Krakowiaczek jeden.

        Cebulka, cebulka, okrągła jak kulka,

        buraczka wybrała, potańcować chciała.

        Buraczek, buraczek ma czerwony fraczek,

        z cebulką tańcował, nóżek nie żałował.

        7. Pokaz litery c: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.

        8. Umieszczenie poznanych liter: c, C, a, r, e, b, z, u, l, y pod schematami słów cebula, Cezary.

        Układanie wyrazów cebula, Cezary.

        9. Ćwiczenia w czytaniu.

        Rodzic umieszcza na podłodze napisy: cytryna, koc, serce, buty, cukier, walec, palec, ulica, tablica, taca. Zadaniem dziecka jest umieszczenie nad napisami odpowiednich obraz­ków.

        Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie.

        •• Ćwiczenia oddechowe – Delikatny wiatr i mocny wiatr.

        Dmuchanie na kuleczki uformowane z papieru.

        Lekki wiatr – delikatne wydmuchiwanie powietrza na kulki.

        Silny wiatr – silne wydmuchiwanie powietrza.

        •• Zabawa słowna – Dialog wiatru z wietrzykiem.

        Dziecko i rodzic wciela się w role wiatru. Jedno jest delikatnym wietrzykiem, drugie – silnym

        wiatrem. O czym mogą rozmawiać?

        Słuchanie wiersza Ludwika Wiszniewskiego Marzec.

        Przyszedł dzisiaj marzec,

        w białych chmurek tłumie,

        chce pogodą rządzić,

        lecz rządzić nie umie!

        Pomaga mu zima

        i wiosenka młoda.

        •• Rozmowa na temat wiersza.

        −− Czym charakteryzuje się marcowa pogoda?

        •• Rozmowa na temat chmur.

        −− Jakie kształty przyjmują chmury?

        −− Jakiego koloru bywają?

        −− Co to są chmury? (przypomnienie)

        Chmury są skupiskiem produktów powstałych z pary wodnej, jej skroplenia. Często zawierają

        krople wody i kryształki lodu. Chmury przenoszone są za pomocą ruchów powietrza.

        Występują na różnych wysokościach i mają różne kształty. Ze względu na wysokość mamy

        chmury niskie, średnie i wysokie. Umiejętność rozróżniania chmur jest przydatna do określania

        pogody.

        Zabawa ruchowa Chodzimy między kałużami.

        Kolorowe krążki.

        N. rozkłada na dywanie kolorowe rzeczy – kałuże. Dziecko maszeruje na palcach między kałużami,

        z wysokim unoszeniem kolan.

        •• Zabawa orientacyjno-porządkowa Małe chmury i duże chmury.

        •• Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze.

        R. wskazuje poszczególne obrazki elementów pogody w dowolnej kolejności, a dziecko wypowiada

        słowa, dźwięki pasujące do obrazków. Dźwięki te zostały wcześniej ustalone. Np.

        Krople deszczu – kap, kap…

        Kałuże – plum, plum…

        Strumyk – szur, szur…

        Chmury – och, och, och.

        Burza – trach, trach.

        Układanie wyrazów z rozsypanki literowej.

        Potrzebne: litery tworzące jedną nazwę lub więcej: krasnoludek, salamandra,

        stokrotka.

        Dziecko trzymuje jedną lub kilka rozsypanek literowych (litery jednego z wyrazów) i stara się ułożyć

        jak najwięcej wyrazów z posiadanych liter. R. zapisuje te wyrazy. Wygrywa grupa. Np. krasnoludek – kra, las, nos, kok, krok,kruk, korek, nos, nosek, lasek, sok…

        *Karty pracy poniżej:

         

        http://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/01/marcowapogoda2.jpg

        http://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/01/marcowapogoda5.jpg

        http://przedszkole8.mielec.pl/wp-content/uploads/2019/01/szlaczki-gr-IV-stycze%C5%84-1.pdf

         

         

        Data: 19.03.2020 (czwartek)

        Temat: Kalendarz pogody

         

        Układanie zdań o marcowej pogodzie.

        R. podaje słowa, a dziecko stara się ułożyć z nimi zdania.

        Np. R. podaje słowo deszcz, a dziecko układa zdania.

        Np. W marcu często pada deszcz.

        Lena otworzyła parasol, bo padał deszcz…

        Potem rodzic wymienia inne słowa, a dziecko układa z nimi zdania.

        • Rytmizowanie znanych przysłów o marcu.

        W marcu jak w garncu.

        Kto w marcu zasieje, ten się na wiosnę śmieje.

        A po lutym marzec spieszy, koniec zimy wszystkich cieszy.

        Zabawa badawcza – Jaka jest pogoda?

        Kalendarz pogody, termometr zaokienny, szklana miska, talerz, zdjęcia przedstawiające

        różne chmury, kostki lodu, ciemny materiał, latarka, symbole oznaczające elementy pogody,

        np.: słońce, chmury, chmury z deszczem, drzewa kołysane przez wiatr, dla

        dziecka: bibuła, nożyczki, rurka do napojów, pinezka lub szpilka.

        I. Wprowadzenie.

        •• Rozmowa na temat aktualnej pogody.

        −− Czy dzisiaj jest ciepło?

        −− Czy niebo jest zachmurzone?

        −− Czy pada deszcz (śnieg)?

        −− Czy wiatr jest silny, czy słaby?

        Określając pogodę, zwracamy uwagę na takie czynniki, jak: temperatura, zachmurzenie,

        opady, siła wiatru.

        •• Symboliczne oznaczenie elementów pogody.

        Dziecko wspólnie z R. ustala symbole oznaczające elementy pogody, np.: słońce, chmury,

        chmury z deszczem, drzewa kołysane przez wiatr.

        Jeżeli dziecko będzie prowadzić kalendarz pogody, zaznacza swoje obserwacje pogody za pomocą

        kartoników z symbolicznymi oznaczeniami elementów pogody.

        II. Część właściwa (badawcza).

        •• Badanie zjawisk: parowania, skraplania.

        Ćwiczenie 1.

        Przygotowanie: położony wcześniej na parapecie okna, w nasłonecznionym miejscu, talerz z wodą (pół szklanki). Dziecko obserwuje, co pozostało na talerzu.

        R. pyta:

        −− Co się stało z wodą?

        −− Czy woda to ciecz, czy ciało stałe?

        −− W co zamienia się woda?

        Wniosek

        Woda wyparowała pod wpływem ciepła.

        Ćwiczenie 2.

        •• Rozmowa na temat chmur.

        −− Dlaczego chmury mają różne kształty?

        R. pokazuje zdjęcia chmur, np.: cumulusów (towarzyszą słonecznej pogodzie), cirrostratusów

        (zapowiadają zmianę pogody na gorszą), cumulonimbusów (przynoszą pogodę deszczową)

        i innych.

        Wniosek

        Chmury powstają, gdy para wodna styka się z zimnym powietrzem.

        Woda paruje z rzek, jezior, mórz, roślin, zwierząt, ludzi, zamieniając się w maleńkie, niewidoczne

        gołym okiem, kropelki, które rozprzestrzeniają się w powietrzu. Unoszą się coraz

        wyżej, wyżej, a tam wysoko jest chłodniej. Kropelki łączą się ze sobą, tworząc chmury.

        Ćwiczenie 3.

        •• Rozmowa na temat deszczu.

        −− Jak wyglądają chmury, gdy pada deszcz?

        −− Jaki może być deszcz?

        −− Jakie znacie rodzaje deszczu? (Mżawka, kapuśniaczek, ulewa, nawałnica).

        −− Jak oznaczylibyście graficznie rodzaje deszczu?

        Wniosek

        Schłodzona para wodna skropliła się.

        Kropelki wody zawarte w chmurach, schłodzone, skraplają się i spadają na ziemię w postaci

        deszczu. W czasie zimy niska temperatura sprawia, że zamiast deszczu pada śnieg.

        Ćwiczenie 4.

        •• Rozmowa na temat wiatru.

        −− Po czym poznajemy, że wieje wiatr?

        −− Czy wiatr zawsze jest zimny?

        −− Jak możemy określić, skąd wieje wiatr?

        •• Wykonanie wskaźnika służącego do określenia kierunku wiatru.

        Dziecko dostaje rurkę do napojów. Wycina z bibuły lub z lekkiego materiału wąski pasek i z pomocą R. mocuje bibułę

        do rurki za pomocą małej pinezki lub szpilki.

        •• Sprawdzanie, z którego kierunku wieje wiatr.

        Dziecko ze wskaźnikiem wychodzi na balkon. Podnosi ręce ze wskaźnikiem do góry i obserwuje, wktórą stronę odchyla się materiał.

        Wniosek

        Wiatr wieje z przeciwnego kierunku niż ten, w którym wychyla się bibuła.

        Wiatr może wiać bardzo delikatnie, ale i gwałtownie; w zależności od tego różnie go nazywamy.

        Mamy bryzę – lekki wiatr od morza; wichurę – wiatr wiejący bardzo silnie; huragan,

        który wyrywa drzewa z korzeniami, zrywa dachy domów, powoduje, że morze wdziera się

        w głąb lądu (sztorm). Tornado, najniebezpieczniejsze zjawisko, pojawia się w postaci trąby

        powietrznej poruszającej się z wielką szybkością i niszczącej wszystko na swojej drodze.

        •• Rozmowa na temat temperatury powietrza.

        −− Kiedy najczęściej jest ciepło na dworze?

        −− Za pomocą czego możemy określić, czy jest ciepło, czy jest zimno?

        −− Do czego służy termometr?

        •• Oglądanie termometru zaokiennego.

        •• Mierzenie temperatury powietrza przez R. za pomocą termometru. Próby wyjaśnienia

        dziecku sposobu odczytywania temperatury.

        •• Wypowiedzi dziecka na temat: Po co obserwujemy, badamy pogodę? Czy zjawiska pogodowe

        są zawsze dobre dla ludzi?

        •• Wyjaśnienie znaczenia słowa meteorologia.

        •• Zabawa w prezentera pogody.

        Rozmowa podsumowująca.

        −− Co to jest pogoda?

        −− Jakie znacie elementy pogody?

        −− Czy w tym samym czasie wszędzie, np. w całej Polsce, jest taka sama pogoda?

        −− Dlaczego ludzie często narzekają na pogodę?

        −− Co oznacza określenie: dobra pogoda?

        −− Kto zajmuje się badaniem pogody?

        IV. Praktyczne zastosowanie wiedzy o pogodzie.

        •• Pomysły dziecka

        •• Podpowiedzi R.

        −− Dlaczego ludzie interesują się prognozą pogody?

        −− Dlaczego wiedza o pogodzie jest bardzo ważna dla rolnikow?

        −− W jakich innych zawodach wiedza o pogodzie jest niezbędna?

        −− O czym powinny pamiętać dzieci podczas upału, burzy, silnego wiatru, mrozu?

        Zajęcia 2. Zapoznanie z kalendarzem pogody.

        •• Rozmowa na temat kalendarza pogody.

        Kalendarz pogody.

        −− Co powinno się znaleźć w takim kalendarzu? (Nazwy miesięcy, nazwy dni tygodnia, obrazki

        elementów pogody, które można zaobserwować).

        Jeżeli R. ma gotowy kalendarz pogody, omawia go z dzieckiem. Jeżeli nie ma, to projektują

        kalendarz pogody wspólnie (rodzice i dziecko).

        •• Zaprojektowanie kalendarza pogody.

        Karton, dla dziecka siedem kartoników do narysowania elementów pogody, kredki.

        R. dzieli karton na siedem części (4 razy po 7). Kolejne części odpowiadają poszczególnym

        dniom tygodnia. R. oznacza rubryki – zostawia miejsce na kartonik z nazwą miesiąca; wpisuje

        nazwy dni tygodnia. Dziecko rysuje (na kartonikach odpowiedniej wielkości) elementy

        pogody (słońce, słońce za chmurką, chmurkę, deszcz, śnieg, pochylone drzewa – wiatr,

        tęczę, burzę) – każdy 7 razy.

        •• Oznaczanie pogody w kalendarzu pogody.

        Podzielony karton, obrazki z elementami pogody, pinezki lub szpilki.

        Dziecko określa, jaka jest pogoda. Wybiera odpowiedni obrazek elementu pogody przeważającego

        w danym dniu i umieszcza go w odpowiednim okienku (R. przypina).

        •• Szukanie oznak zbliżającej się wiosny.

        Dziecko przez okno obserwuje drzewa, krzewy, trawniki – szuka zmian w przyrodzie.

        •• Zabawa ruchowa Bieg i podskoki..

        Dziecko biega w różnych kierunkach po wyznaczonym miejscu w pokoju. Na sygnał dźwiękowy – skacze do przodu, omijając kałuże.

        •• Zabawa bieżna Lot pszczół.

        Dziecko jest pszczołą. Spostrzegło niedźwiedzia – fruwa wszędzie, brzęczy i w ten sposób

        odpędzają niedźwiedzia od dziupli z miodem – dziecko biega swobodnie w różnych kierunkach,

        z ramionami skierowanymi w bok.

         

         

        Data: 19.03.2020 (piątek)

        Temat: Znaczenie wody w życiu człowieka

         

        Zabawa słowna – Liczymy krople deszczu.

        Dziecko spaceruje po pokoju, a R. w tym czasie wystukuje kilka dźwięków. Zadaniem

        dziecka jest policzyć, ile było dźwięków i zapamiętać liczbę, spacerując dalej.

        Dopiero na hasło: Deszcz, dziecko zatrzymuje się i klaszcze tyle razy, ile usłyszało dźwięków.

        Stara się klaskać, równocześnie głośno przy tym licząc.

        •• Zabawa Marcowa pogoda.

        Gazeta dla dziecka.

        Dziecko bierze fragment (jedną stronę) gazety. Następnie wykonuje następujące

        zadania:

        • spaceruje z gazetą, wachlując się nią – wieje lekki wiatr,

        • zwija gazetę i uderzają się nią w różne części ciała – wieje mocny wiatr,

        • rozkłada gazetę na podłodze, uderza w nią palcami – pada deszcz,

        • rozrywa gazetę na kawałki; robi to szybko i nerwowo – jest burza,

        • zbiera kawałki gazety, robi z nich kule – przyroda uspokaja się po burzy,

        • rzuca papierową kule do kosza – powoli nadchodzi wiosna.

        Rozmowa na temat: Znaczenie wody w życiu człowieka.

        •• Podanie kilku ciekawostek na temat wody.

        Na Ziemi znajduje się bardzo dużo wody, a np. na Księżycu nie ma jej wcale. Jest ona bardzo

        potrzebna: do picia, mycia, podlewania. Po zużyciu woda jest oczyszczana w oczyszczalniach

        ścieków. Aby zapewnić stały dopływ wody do naszych domów, buduje się na rzekach tamy,

        tworząc tzw. zbiorniki wodne. Woda jest też źródłem energii, którą wykorzystano w młynach

        wodnych. W przeszłości takie młyny służyły do mielenia ziarna na mąkę. Energię spadającej

        wody wykorzystuje się też do wytwarzania elektryczności w elektrowniach wodnych.

        •• Rozmowa na temat wartości wody.

        −− Do czego jest potrzebna woda?

        −− Kto potrzebuje wody?

        •• Poznanie obszarów wodnych występujących na świecie.

        Globus lub jego zdjęcie.

        R. pokazuje globus lub zdjęcie globusa i pyta:

        −− Jak nazywa się ten przedmiot?

        −− Co przedstawia?

        −− Jakie kolory na nim widzicie?

        −− Jakiego koloru jest najwięcej?

        −− Co on oznacza?

        −− Jak nazywa się takie obszary wody?

        Dziecko wskazuje oceany, morza. R. odczytuje ich nazwy.

        R. wyjaśnia, że Ziemia widziana z kosmosu jest cała błękitna przez wodę, która na naszej

        planecie występuje w dużej ilości.

        •• Wskazywanie morza, jezior, rzek na mapie fizycznej Polski.

        Mapa fizyczna Polski lub jej zdjęcie.

        Dziecko wskazuje i nazywa najdłuższe rzeki Polski – Wisłę i Odrę; wodzą palcem po mapie

        wzdłuż rzek (od źródeł do morza).

        Zwracanie uwagi na czystość wód, ich znaczenie dla życia ludzi, zwierząt i roślin.

        −− Czy można wrzucać śmieci do rzek i jezior?

        −− Co się stanie, jeśli do rzek, jezior lub innych zbiorników wodnych będziemy wrzucać śmieci lub

        wylewać różne niebezpieczne substancje?

        •• Rozmowa na temat znaczenia wody.

        −− Co by było, gdyby nie było wody?

        −− Czy można bez niej żyć?

        −− Czy woda może ludziom zagrażać?

        •• Zabawa ruchowa Powódź.

        Gazety rozłożone po pokoju

        W jednym końcu pokoju R. rozkłada gazety. Dziecko dowolnie poruszają się po pokoju. Na hasło: Powódź, dziecko stara się jak najszybciej wskoczyć na gazetę (tratwę). Na hasło: Powódź się skończyła, znów wybiega na środek pokoju.

        •• Zabawa ruchowa Omiń kałużę.

        Dziecko spaceruje po wyznaczonym miejscu w pokoju. Na hasło: Kałuża, zatrzymuje się i stara się pokonać kałużę, przeskakując ją, obchodząc lub przekraczając.

        •• Zabawa ruchowa Taniec kropelek.

        Dziecko jest kropelką deszczu, który spada na ziemię. Spadanie kropelek jest związane

        z natężeniem dźwięku. Mocne, głośne dźwięki – kropelki szybko spadają na ziemię

        (wykonują przysiad i podnoszą się), słabe, ciche dźwięki – kropelki powoli, miękko

        spadają (wykonują przysiad, podnoszą się i znowu robią przysiad).

        •• Zabawa badawcza – Co pływa? Co tonie?

        • Wymawianie przez R. nazw wybranych przedmiotów z podziałem na głoski. Podawanie

        całych nazw przez dziecko, np.: m-o-n-e-t-a, i-g-ł-a…

        • Wypowiedź dziecka dotycząca jego przewidywań, na temat: Co się stanie, kiedy wrzucimy te

        przedmioty do wody?

        Potrzebujemy miski z wodą lub innego naczynia z wodą.

        • Sprawdzanie zachowania się w wodzie drobnych przedmiotów wybranych przez dziecko

        (monety, igły, korka, gumowej kaczuszki, gwoździa, agrafki, plasteliny…).

        • Dzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat przedmiotów, które pływają w wodzie i które

        w niej toną. Poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: Dlaczego tak się dzieje? Wyjaśnianie,

        co wpływa na taki stan rzeczy.

        • Zagadka graficzna Statek.

        Potrzebujemy rysunek lub ilustrację statku na którą nakładamy pociętą kartkę z kropkami od 1 do 10.

        Odsłanianie kolejnych fragmentów obrazka zgodnie z liczbą kropek narysowanych na

        poszczególnych kawałkach zasłaniającej go kartki. Odgadnięcie zagadki. Nazwanie przedmiotu

        przedstawionego na obrazku.

        • Podanie propozycji wyjaśnienia – odpowiedzi na pytanie: Dlaczego statki pływają?

        • Wyjaśnienie przez R., dlaczego tak się dzieje.

        •• Poruszanie się pod dyktando R.

        R. mówi, a dziecko wykonuje odpowiednie ruchy:

        Idź do przodu cztery kroki i zrób w miejscu dwa podskoki.

        Teraz w lewo kroków pięć, przysiad, podskok, ściśnij pięść.

        Idź do tyłu cztery kroki i zrób w miejscu trzy podskoki.

         

        Karta-pracy-3-1.pdf

        Karta-pracy-15.pdf

        Karta-pracy-18.pdf

    • Kontakty

      • Przedszkole nr 115 "Przedszkole Pod Klonem"
      • p115@edu.um.warszawa.pl
      • 22 811 25 74
      • ul. Suwalska 26 03-252 Warszawa Poland

  • Galeria zdjęć

      brak danych